SADASHIVA BRAHMENDRA.... PART - 5

SADASHIVA BRAHMENDRA.... PART - 5

A statue of "Shakthi" [Ambal] which was consecrated by some immaculate men a few centuries before was lying unnoticed in a bush near Tanjore. This Ambal who was very powerful thought it fit to bless all persons out of sheer compassion. Hence she appeared in dream of the Tanjore king in the form of our Gnani, informed him the place where her statue was lying unnoticed, ordered it to be consecrated in the same spot and a temple built around it. The king took the order in all seriousness and executed the same.

In tune with the wishes of Ambal, Gnani gave power to the statue from his abode and also gave Darshan to the king in response to his prayers. Till date, this Ambal is seated in a small town by name 'Punnai Nallur ' aka 'Mariamman Kovil' and was a boon granter till the recent past.

Besides, if a man who has super human powers and doesn't worship Gods or idols, such a person is labelled as a Muslim by Muslims as a matter of principle. That is, such a person is supposed to be following the iconoclastic tenets enshrined in the Koran. Moreover, according to the dictates of Koran [Sura 9 - Verse 5] those who worship Gods and idols must either be converted to Islam or must be murdered in case they resist conversion. In India Muslims who are not aware of such draconian laws of Islam have been living. Two such Muslims heard about the reputation of our Gnani thought of him as incarnation of Nabi and accordingly pined for his Darshan.

At this time Gnani was showing up occasionally in Tanjore region. Whenever they heard of reports of a naked saint being seen in the vicinity, they used to run to the spot and check it out. Finally it so happened that they met up with Gnani. They bowed down to the Gnani as if he was Allah. Rewarded for a great act of virtue committed by them in their previous birth, they were granted the vision of Gnani and were raised to the level of Pazhutha Vivekis from that of Pamarans.

As soon as they got the blessing of the Gnani, they got detached from all worldly bondages. That is they renounced everything except hunger, thirst, sleep and dress. They sat at a place meditating on Gnani. Witnessing their power of renunciation people from all religions praised them and a few had their Darshan too. When they died, samadhis were constructed for them on the spot. In Tanjore, the samadhis exist till date and are called 'Rettai Masthan'.

TOMORROW CONTINUES .... 

SADASHIVA BRAHMENDRA.... PART - 4

SADASHIVA BRAHMENDRA.... PART - 4

Let us now turn towards Paul. In this book I have written about Sanyasis called Bogomiles. They only followed the rules of Sanyasa as enunciated by Paul in his book. Paul excelled among his contemporary philosophers. Now I will give below the salient features of Gnani as elucidated by him.

"One who has stopped taking food and drink; one who focuses on the purity of his soul rather than of his garments; one whose body is dusty from avoidance of bath which is an activity to maintain one's body; one who is immersed in Brahma conscience". Such a person has been described as a Gnani and the tiny insects on his person has been equated to the precious stones of God.

By the way, when our Thuravi was sitting on the sands of Kaveri, there was a flash flood which drowned Him completely. Those who witnessed the incident described it as some Samiyar being washed away by water. The waters receded after many months. At the bank of river Kodimudi, a cart man laid his shovel to collect sand. The shovel hit some object lightly. He cautiously withdrew his shovel and was flabbergasted to observe blood at its tip. He shouted for help and with the assistance of those who came, he dug the sand and found our Thuravi whom he removed to safety. The Thuravi got up and moved away on his own. Those who witnessed this wonder spoke of the person as a great Mahan. The Thuravi now became a Gnani. He emerged naked from the sands which became permanent thereafter. After he became a Gnani, he might have travelled to any corner of the universe at will. But there is no chance for such things to reach our ears. We only hear about a few incidents that happened in our country.

One day when he was travelling in the forests on the bank of Tamraparani river, piles and piles of firewood was being taken to the army of the local head (Palyayapattu Thalaivan). A worker from palace who was a part of this activity, sighted this naked saint, gave him a piece of cloth and loaded a bundle of firewood on his head. The Gnani could have revealed his greatness to him in many ways. But he chose to do it with some humour. He carried the bundle for a few miles, reached the destination and put down the bundle on the other bundles gathered there already with a thud. Lo, the entire quantity of firewood caught fire! Those who witnessed this miracle knew that the perpetrator was a Mahan and developed a great sense of fear on that count. Some fell at the Samiyar's feet and begged for forgiveness. The entire pile of firewood was reduced to ashes in a split second. However the saint blessed for double the quantity which appeared there instantly surprising the onlookers completely. Apart from this, we hear about revival of a dead woman and curing of a leper. But we don't have their details.

TOMORROW CONTINUES....

SADASHIVA BRAHMENDRA PART - 3

SADASHIVA BRAHMENDRA PART - 3

Similar to the incident that happened to the children, a young Vaishnavite was fortunate enough to be transported to Sri Rangam and have Darshan of Perumal. He also received the blessings of Thuravi and rose to the level of Pazhutha Viveki rooted in Advaitham.

No one is going to bother about a Thuravi who may look worse than a nomad. But those who know them will not go past them without bowing to them, though they may not try to speak to them. Though most of the people belonging to Trichy have heard of our Thuravi, it is unlikely that they may have an idea of his identity. Moreover, shall we pay obeisance to all nomads treating them as Thuravis? In other words, granting that we come across a genuine Thuravi, how can we understand his greatness as an extraordinary person, unless we see some miracle performed by him at that time?

At this juncture I am not able to proceed without quoting Paul on the salient features of Gnanis or enlightened persons. Before we read Paul's quotation on Gnaanis it is essential that we must know some details about him. He was an expert in scriptures of divine religion. I am giving below some information on Paul and Christianity as given by H.G.Wells and a few Christian scholars. This Jew [Gentile - i.e. a Jew, but not a denouncer of the gods] was an accredited Roman citizen. He lived in Rome and has not even seen Jesus. He neither knew Jesus. But a lot of importance has been accorded to him in Bible. It is given in the Bible that Paul was imprisoned because he preached Christianity and the prison doors opened automatically. Gibbon has condemned this severely. Christianity did not exist as a religion during the period of Nero. Only in the regime of Trajan a few people who adopted novel principles started appearing in Rome.
Those who edited Bible, have shown Paul as a disciple of Jesus and he has been preaching Christianity and propagating Epistles.

Epistles - one of the canonical of the N.T. (New Testament). In the English version it bears the title 'the Epistle of Paul' the Apostle to the Hebrews, but can hardly have been written by St. Paul since it differs radically in the language, style and thought from the other Pauline writings. The use made of the O.T. by the writer suggests that his purpose was to save his readers from a relapse into Judaism. It would seem to have been written towards the end of the first century A.D., Similarly the Gospel of John is an attempt to justify Christianity and the Biblical career of the Jesus as facts. Scholars of the most advanced school hold that it was composed by a Christian, possibly connected with Alexandria or Ephesus about A.D. 140.

Even when an omnipotent person or God descends to earth, He doesn't go about resolving the problems of each and everyone on the earth. This is a just principle. But they perform a few miracles at will with an intention of demonstrating the "spiritual power"[Athmika Shakthi] to the world at large before vanishing on their own.

THEY ARE NOT THOSE WHO ADVERTISE THEIR POWERS. ALSO THEY DON'T GIVE A DEMONSTRATION OF THEIR MIRACULOUS POWERS IN FRONT OF AN ORGANISED CROWD.

TOMORROW CONTINUE...

SADASHIVA BRAHMENDRA PART - 2 ....

SADASHIVA BRAHMENDRA PART - 2 ....

Sanyasis who have heard of the greatness of Sri Paramasivendral used to come for his Darshan. A few learnt lessons in his presence. Hence it can be said that his Ashram was adorned by the presence of pundits, Sanyasis and philosophers. In such gatherings debates naturally happened which gracefully brought out the talent and scholarship of the participants. The ashram of Paramasivendral was no exception. As far as our Vedanthi [Sadasivan] was concerned he participated not so much as to exhibit his knowledge but did not spare those who participated with a clear intention to win. He engaged such competitive pundits in fierce debate till they conceded defeat. Though such scriptural debates and competition among scholars were common in those times, they helped evolution of arts and sublimation of culture of countries. Further, they also helped in maintenance of culture based on scriptures.

However those functioning at an exalted state may not be interested in such debates. As far as Paramasivendral was concerned though he was not interested in such debates, he did not want to offend those who participated in them in his presence by speaking his mind out and adopted an indifferent stance towards such activities in his ashram. One day a pundit who was vanquished by Sadasivan in a debate went to Paramasivendral and complained to him about Sadasivan. Paramasivendral gave an appropriate explanation to the aggrieved pundit called the Vedanthi after some time and spoke his mind out to him thus, "Sadasiva, what avail are these debates of? When are you going to conquer your tongue?"

The Vedanthi who understood fully the import of his Guru's words responded with humble devotion "Hey Guro! Only today I have received your grace".

That is all! From that second till he shed his mortal coil, there was silence. Sadasivar who gave up family attachment then renounced literary attachment too now. We may add, that he gave up his attachment to aversion! He left his Guru's ashram and wandered where his legs took him. He sat down in a few places and lay down in yet another places. He again took to wandering. This way, he was roaming about in the locality with total abandon. However his mind simply was empty.

Those who saw him decided that he has become insane. Some other persons reported the matter to His Guru Paramasivendral. But the Guru who knew Sadasivan's mindset felt bad that such insanity did not overcome him! Only because of this reason, the Guru pulled up Sadasivan mildly.

In other words, it can be said that this exhortation of his Guru became a blessing to Sadasivan. As far as Paramasivendral was concerned, he became a Mahan rooted in Siva conscience from the moment Sadasivan left him. After Paramasivendral passed away, a Sanyasi who was serving him was asked to ascend Kamakoti Peetam by the local heads. Till date Vaidhika Puja and Abhishekam are being conducted in the tiny temple in which Paramasivendral's Adhishtanam is housed.

TOMORROW CONTINUE... 

47. ஸ்ரீ சந்திர சேகரேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் - நான்கு....

 ஸ்ரீ காஞ்சி காமகோடி குரு பரம்பரா....

47. ஸ்ரீ சந்திர சேகரேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் - நான்கு....

நாற்பத்தி ஏழாவது ஆச்சார்யர் [கி.பி. 1098 - 1166]

ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் - நான்கு, குந்தியாற்றங் கரையிலுள்ள ஒரு சிற்றூரில் பிறந்தவர். இவரது தந்தையின் பெயர் ''சுகதேவர்''. இவருக்கு பெற்றோர் வைத்த பெயர் ‘'ஸ்ரீகண்டர்'’.

இவர் காலத்தில் சாளுக்கிய நாட்டை ஆண்ட [1143 - 1172] "வித்யாலோல குமாரபாலன்" என்பவர் ஆண்டு வந்தார். அவரது சபையில் ''ஹேமா சார்யன்'' என்ற புலவர் இருந்தார். அவர் மன்னனைத் துதி பாடி, ''குமாரபால சரித்திரம்'' என்ற நூல் ஒன்றை எழுதி இருந்தார்.

ஜைன மதத்தைச் சேர்ந்த அவர். பலரை வாதில் வென்றவர். காஞ்சி காமகோடி பீடாதிபதி ஸ்ரீ சந்திர சேகரேந்திரரின் விஜய யாத்திரையின் போது அவரையும் தர்க்கத்துக்கு அழைத்தார். கடுமையான வாதத்தின் முடிவில் ''ஹேமா சார்யன்'' அவர்கள் தோற்று விட்டார்.

அந்த நிகழ்ச்சியை "ஜயதேவர்" தமது ''பக்தி கல்பலதிகா'' என்னும் நூலில் "ஸ்ரீ ஆச்சார்யாளின் சொல் மழையால் "ஹேமாசார்யர்" என்னும் காட்டு தீ அணைந்தது” என்ற அருமையான வரிகளால் நயம் பட எழுதியிருக்கிறார்.

ஸ்ரீ சந்திர சேகரேந்திரரை காஷ்மீர மன்னன் "ஜயசிம்ஹன்", கி.பி. 1128 ஆம் ஆண்டு வணங்கி வரவேற்றிருக்கிறார்.

''ஸ்ரீகண்ட சரித்திரம்'’ என்ற நூலினை எழுதிய ''மங்ஹர்'' என்பவரும், ''ப்ரபோத சந்த்ரோதயம்'’ என்ற புத்தகத்தை இயற்றிய [கீர்த்திவர்மன் கி.பி.1050 - 1100 சபையை அலங்கரித்த] "கிருஷ்ணமிச்ரரும்", "வைத்யாபிதான சிந்தாமணி'' என்னும் மருத்துவ அகராதியைத் தொகுத்த மருத்துவ அறிஞரான "ஸுஹலன்" என்பவரும், இது போல பல புலவர்களும் இவரைக் கொண்டாடி உள்ளறனர்.

தெலுங்கு சோழ மன்னனாகிய "ஸ்ரீ விஜய கண்ட கோபாலன்" கி.பி. 1111 ஜூலை 17 ஆம் தேதி “ஸ்ரீ காமகோடி பீடத்துக்கு ''கீழம்பி'' எனப்படும் ''அம்பிகாபுரம்'' கிராமத்தை ஆத்மானந்தத்தில் திளைக்கும் ஞானியான [ஸ்வாத்மா ராமாய விதுஷே] ஸ்ரீ சங்கராச் சார்யரிடம் ஒப்படைக்கிறேன்" என்று செப்புப்பட்டயம் எழுதித் தந்திருக்கிறார். அத்தகைய அருளாட்சி நடத்தியவர் இந்த மஹான்.

இவர் கி.பி.1166 ஆம் ஆண்டு, பார்த்திப வருடம், சித்திரை மாதம், அமாவாசை திதி அன்று அருணாசல க்ஷேத்திரத்துக்கு அருகே சித்தி அடைந்தார்.

இவர் 68 ஆண்டுகள் பீடத்தை அலங்கரித்துள்ளார்.

 

 

அப்பண்ண சுவாமிகள்!

அப்பண்ண சுவாமிகள்!

நாலு முழ வெள்ளைக் கதர் வேட்டியும், ஜிப்பாவுமே அவரின் வழக்கமான ஆடைகள். கிராம வாசிகளோடு சேர்ந்து நின்றால், அவரைத் தனியாக இனம் காண முடியாது. அந்த அளவுக்கு எளிமை. ஆனால், அவரது கண்களில் அபரிமிதமான ஈர்ப்பு சக்தி இருந்தது. அவர்தான் அப்பண்ண சுவாமிகள்.அவர் ஒருமுறை திருவண்ணாமலை சென்று சேஷாத்ரி சுவாமிகளைத் தரிசனம் செய்தார். அப்போது, போக்குவரத்து குறைந்த ஒரு பின்தங்கிய பகுதியில் நிரந்தரமாகத் தங்கிக் கொண்டு, அங்குள்ள மக்களுக்கு முடிந்த உதவிகளைச் செய். உன் ஆத்ம சாதனையையும் தொடர்ந்து வா! என அறிவுறுத்தினார் சேஷாதிரி சுவாமிகள். அதன்படியே, அப்பண்ண சுவாமிகள் வட குமரையை தன் நிரந்தர தங்குமிடமாகக் கொண்டார். அவ்வூரில் தம் அன்பர்களின் நிதி உதவியுடன் ஒரு பள்ளியை நிறுவினார். குடிநீர் கிணறு தோண்டினார்; மாவட்ட ஆட்சியரையும் வளர்ச்சி அலுவலரையும் அணுகி சாலை வசதிக்கு ஏற்பாடு செய்தார். கோயில்களைப் புதுப்பித்தார். இப்படிப் பல திருப்பணிகள் செய்தார். காஞ்சி மகாசுவாமிகள், ஒருமுறை கள்ளக் குறிச்சியில் இருந்து ஆத்தூருக்குப் பயணம் செய்தார்.வடசென்னிமலையில் பல்லக்கை நிறுத்தச் சொல்லி அருகிலிருந்தவரிடம், இவ்விடம் வைஷ்ணவ குலத்து அதிவர்ணாச்ரமி ஒருவர் இருக்கிறாரே! அவரை அழைத்து வாருங்கள் என்றார். அப்பண்ண சுவாமிகளை, பெரியவரிடம் அழைத்து வந்தார்கள். இருவரும் ஒருவரையொருவர் கண் இமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டார்கள். பிறகு, காஞ்சி முனிவர் தன் கழுத்திலிருந்த துளசி மாலையை எடுத்து அப்பண்ண சுவாமிகளுக்கு அணிவித்தார். பின்னர் அருகிலிருந்தவர்களிடம், இவர் நல்ல அநுபூதிமான் என்றார்.

அப்பண்ண சுவாமிகள், திருவண்ணாமலை ரமண மகரிஷியையும், திருக்கோவிலூர் ஞானானந்தரையும் தரிசித்து ஆசி பெற்றுள்ளார். இப்படி மகான்களோடு மகானாய் வாழ்ந்த சுவாமிகள், தம் அன்பர்களின் வாழ்வில் பல அற்புதங்களை நிகழ்த்தியுள்ளார். ஒருமுறை சுவாமிகள் ராமேஸ்வரத்தில் சோமநாதன் செட்டியார் என்பவர் வீட்டில் தங்கியிருந்தார். சுவாமிகள் தங்கியிருந்த அறை, செட்டியார் பணம் வைக்கும் அறையாக இருந்தது. அச்சத்தின் பேரில் செட்டியார், சுவாமிகள் இரவு தங்கியிருந்த அறைக்கு வெளிப்பூட்டு போட்டுவிட்டார். விடியற்காலையில் எழுந்து குளித்து வழக்கம்போல சிவபூஜையில் ஈடுபட்டார் செட்டியார். சுவாமிகள் தங்கியிருந்த அறை பூட்டியபடியே இருக்க, பொழுது புலர்ந்தவுடன் சுவாமிகள் பல்குச்சியுடன், வெளியிலிருந்து வீட்டிற்குள் நுழைந்ததைக் கண்ட செட்டியாருக்கு பெரும் அதிர்ச்சி. தன் தவறை உணர்ந்து சுவாமிகளின் பாதங்களில் விழுந்து வணங்கி தன்னை மன்னிக்கும்படி வேண்டினார். தண்ணீரைப் பாலாக்கியும், நீரில் விளக்கெரித்தும், காசநோயை குணமாக்கியும், நள்ளிரவில் அந்தரத்தில் நிஷ்டையில் இருந்தும் சுவாமிகள் நிகழ்த்திய அற்புதங்கள் பல. அந்த மகான், நாளைக்கு இங்கு பலர் வருவார்கள். எதற்கும் ஆயத்தமாக இருங்கள் என்று தன் இறுதித் தருணத்தைக்கூட சூசகமாகச் சொல்லி, தமது 48-ஆம் வயதில் முக்தி அடைந்தார். அவரது அதிஷ்டானத்தில், பங்குனி மாத திருவோண நட்சத்திரத்தில் ஜயந்தி விழாவும், முக்தி அடைந்த தினமான மகாளய அமாவாசையில் ஆராதனை விழாவும் மிகவும் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பெறுகின்றன.

கோழிகுத்தி ஸ்ரீ வானமுட்டி பெருமாள் கோவில்...

முழுவதையும் படியுங்கள் நண்பர்களே!!!

மிக பழமை வாய்ந்த பெருமையுடையதும்; காவிரி வடகரை வைணவத் தலங்களில் ஒன்றாகத் திகழ்வதும்; பிதுர் தோஷம், ஹத்திதோஷம், சனி தோஷம் போன்ற தோஷங்களுக்கு நிவர்த்தி தலமாகவும் விளங்குகின்ற தலம் கோழிகுத்தி ஸ்ரீ வானமுட்டி பெருமாள் கோவில்.

மூலவர் திருநாமம் : ஸ்ரீவானமுட்டி பெருமாள், பக்தப்ரியன், வரதராஜன்.

இறைவி : ஸ்ரீதயாலட்சுமி {மூலவரின் திருமார்பிலே உள்ள தாயார்}, பூமாதேவி {சிலாரூபம்}

விமானம் : சத்திரவிமானம் (குடை போன்ற அமைப்பு).

தீர்த்தம் : விஸ்வபுஷ்கரணி, பிப்பிலமகரிஷி தீர்த்தம்.

ஸ்தல வரலாறு : குடகுமலைச்சாரலில் வாழ்ந்த நிர்மலன் என்ற அரசன் குஷ்ட நோயால் பாதிக்கப்பட்டு மிகவும் துன்பப்பட்டான். ஒருமுறை அவன் காட்டு வழியாக வந்து கொண்டிருந்த போது நாரத மாமுனிவர் மிக இனிமையாகப் வீணை இசைத்துக்கொண்டிருந்த தெய்வீகமான ஒலியை செவியுற்று வணங்கி அடிபணிந்து நின்றான். முனிவர் உபதேசித்த மந்திரத்தை உருகி ஜெபிக்க தொடங்கினான். அப்போது அசரீரி ஒலித்தது. நான் பெருமாளின் குரலாய் ஒலிக்கிறேன். உனக்கு ஒரு கடுமையான தோஷம் உள்ளது. இந்த தோஷம் நீங்க காவிரிக்கரை வழியாக உன் யாத்திரையை தொடங்கு. மூவலூரில் உள்ள மார்க்க சகாயேஸ்வரர் {சிவன்} உனக்கு வழிகாட்டியாக வருவார். வழியில் உள்ள திருத்தலங்களில் எல்லாம் நீராடு. எங்கு உன்மேனி பொன் வண்ணமாக மாறுகிறதோ அங்கேயே தங்கிவிடு என்றது.

அதன்படி மன்னன் காவிரிக்கரை வழியாக தன் பயணத்தை துவக்கினான்.
ஓரிடத்தில் அவனது மேனி பொன்நிறமாக மாறியது. மகிழ்ச்சியடைந்த மன்னன் பெருமாளுக்கு நன்றி கூறி மனமுருகி வழிபட்டான். அந்த இடத்தில் தோன்றிய பெரிய அத்தி மரத்தில் நாராயணன், சங்கு, சக்கரம், கதை, அபயஹஸ்தம் ஆகியவற்றுடன் மன்னனுக்கு காட்சி கொடுத்தார். மன்னனின் பாவங்கள் இங்கு உடனடியாக நீங்கியதால் இத்தலம் கோடிஹத்தி என அழைக்கப்பட்டது.
கோடிஹத்தி என்றால் சகல பாவமும்நீங்குமிடம் என்று பொருள்.
இதுவே காலப்போக்கில் மருவி கோழிகுத்தி ஆனது. இதன் பின் மன்னன் பெருமாள்  பக்தனாகி தவமிருந்து ரிஷியாகவே மாறி விட்டான். பிப்பல மகரிஷி என மன்னனை மக்கள் அழைத்தனர்.

பிப்பலர் காவிரிக்கரையில் தவம் புரிய ஆரம்பித்தார். அவர் தவம் செய்த இடத்தில் தற்போது ஒரு மண்டபம் உள்ளது. இதன் அருகில் ஓடும் காவிரி தீர்த்தத்தை பிப்பல மகரிஷி தீர்த்தம் என அழைக்கிறார்கள்.
பிப்பிலர் தவம் செய்த சிறுமண்டபம் தீர்த்தக்கரையோரத்தில் இன்றும் உள்ளது.
பெருமாள் வானமுட்டி பெருமாள் என்று அனைவராலும் பயபக்தியுடன் வணங்கப்படுகிறார்.

பிப்பிலர் அருளிய சனி ஸ்தோத்திரம்

ஓம் கோணஸ்த பிங்கலே பப்ரு
கிருஷ்ணோ ரௌத்ராந்த கோயம்
சௌரீ- சனைச்ரே மந்த பிப்பலா தேன ஸமஸ்ஸதுத்
ஏதானி தச நாமானி பிராத ருத்தாய ய: படேத்
சனைச்சர கிருதா பீடநகதாசித் பவிஷ்யதி.

கோழிகுத்தி வானமுட்டி பெருமாளின் சிறப்பைக் கேள்விப்பட்ட
சரபோஜி மகராஜா தனது யுத்ததோஷம்  நீக்க  வேண்டிக்கொண்டார். பிப்பிலர்க்கு அருளியது போல் {வானளாவிய காட்சி}
சரபோஜி மகாராஜாவுக்கும் இந்த அத்திமரத்தில் காட்சி தந்தருளினார்.
ஆஹா! கனவிலும் நினைவிலும் காணக்கிடைக்காத காட்சியென்று மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் மூழ்கிய மன்னர் தன்னைப் போல அனைவரும் பலனடைய வேண்டும் என்று எண்ணினார்.

சங்கு, சக்கரம், கதை, அபயஹஸ்தம் கொண்டு சதுர்புஜனாய் தனக்கு பெருமாள் காட்சி தந்த அற்புத திருக்கோலத்தை ஒரே அத்திமரத்தில் 14 அடி உயரத்தில் சிலைவடித்து ஆலயம் எழுப்பி பூஜை செய்தார். விஸ்வரூப பெருமாள் என்பதால்
வானமுட்டி பெருமாள் என்ற திருநாமம் கொண்டார். மகேந்திரவர்மன் போன்ற பிற மன்னர்களும் திருப்பணி செய்துள்ளார்கள் என்பதற்கு 7ஆம் நூற்றாண்டு, 10ஆம் நூற்றாண்டின் கல்வெட்டுகள் உள்ளன.
அந்தக் கல்வெட்டில் பரிகாரங்களும் சொல்லப்பட்டுள்ளன. மூன்று நிலை ராஜகோபுரம் எழுப்பப்பட்டு வைணவ ஆகம விதிப்படி  சுற்றுப்பெருமதில்களுடன் ஆலயம் அமைத்து முறைப்படி காலபூஜைகள் நடைபெற்று வருகின்றன.

ராஜகோபுரத்தின்கீழ் துவாரபாலகர்கள் ஜெயன், விஜயனின் அருட்காட்சியை வணங்கி விட்டு பலிபீடம் கொடிமரத்தைக் கடந்து ஸ்ரீவிநாயகப் பெருமானை தரிசிக்கலாம். கருடாழ்வாரிடம் உத்தரவு பெற்று உள்மண்டபத்தில் நுழைந்து ஆலயக் கருவறை விமானத்தின் கீழ் 14 அடி உயரத்தில் மார்பில் ஸ்ரீ தயாலக்ஷ்மியுடன் விளங்கும் வானமுட்டி பெருமாளின் தோற்றம் மெய்சிலிர்க்க வைக்கும் தரிசனம் பெறலாம்.

மூலிகை வர்ணங்கள் தீட்டப்பட்டுள்ளன. இன்று வரை காயாமல் வேர்களும் நிறம் மாறாமல் ஈரத்தன்மையுடன் வேரே திருவடியை தாங்கி நிற்கும் அதிசய தோற்றத்துடன் அருகில் பூமாதேவி சிலாரூபத்துடன் ஸ்ரீவானமுட்டி பெருமாளின் வடிவழகை மெய்ம்மறந்து மெய்யுணர்வோடு வணங்கலாம்.

பெருமாள் மார்பில் மகாலட்சுமி
உற்சவர் ஸ்ரீதேவி, பூதேவி சமேத ஸ்ரீனிவாசப் பெருமாளையும் தரிசிக்கலாம். தாயாருக்கு தனிச்சந்நிதி கிடையாது.
உள்மண்டபத்தில் மூலவருக்கு வலப்புறம் சக்கரத்தாழ்வாரும் இடப்புறம் யோக நரசிம்மரும் கிழக்கு நோக்கியவாறும்
நர்த்தன கிருஷ்ணர் தெற்கு நோக்கியவாறும் அருள் புரிகின்றனர்.
மூலவர் அத்திமரத்தால் ஆனவர் என்பதால் அபிஷேகம் கிடையாது. சாம்பிராணி, தைலக்காப்பு மட்டுமே.

பெருமாள் வளர்ந்து கொண்டே செல்வதால் அவர் மேலும் வளராமல் இருக்க தானியம் அளக்கும் மரக்காலை கிரீடம் போன்று திருமுடியில் சாற்றியுள்ளனர். அபிஷேகம் செய்ய விரும்புபவர்கள் யோக நரசிம்மருக்கும் வருண மூலையில் உள்ள வரதராஜப் பெருமாளுக்கும் செய்து பலனடையலாம்.

வெளிப்பிராகாரத்தின் வடதிசையில் தெற்கு நோக்கிய வண்ணம் விஷ்வக்சேனர், ராமானுஜர், பிப்பிலமகரிஷி இம்மூவரும் அருள்புரிகின்றனர். பிப்பில மகரிஷி அருளிய சனி ஸ்தோத்திரம் பெருமாள்
தியான ஸ்லோகம் ஆலய வழிபாட்டு நேரங்களில் ஓதப்படுகின்றன.
ஈசான்ய திக்கில் மேற்கு நோக்கி தனிச்சந்நிதி கொண்டு ஏழு ஸ்வரங்களையும் தன்னில் கொண்டவராக சப்தஸ்வர ஸ்வரூப ஆஞ்சனேயர் அருள்புரிகிறார்.

சனிதோஷத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஆஞ்சனேயரை வழிபட்டு இன்னல்கள் நீங்கப்பெறுகிறார்கள். சங்கீதம், நாட்டியம் போன்ற கலைத்துறைகளில் வளம் பெற தரிசித்து பயனடையலாம். அனுமன்  சிலையில் 7 இடங்களில் தட்டினால் ஓசை எழுகின்றது. ஆஞ்சநேயரின் வாலில் கட்டப்பட்டுள்ள மணியை தலை மீது தூக்கி வைத்துள்ளதும் சிறப்பு.

திருப்பதி சீனிவாசப் பெருமாளையும்,
சோளிங்கர் யோக நரசிம்மரையும்,
காஞ்சிபுரம் அத்திவரதராஜப் பெருமாளையும் ஒன்றாக தரிசித்த பலன் கோழிகுத்தி ஸ்ரீவானமுட்டி பெருமாளை தரிசித்தால் கிடைக்கும் என்று ஸ்தலபுராணம் சொல்கிறது. மகத்துவம் வாய்ந்த மார்கழி மாதத்தில் இங்கு வழிபாடுகள் செய்தால் பன்மடங்கு பலனைப் பெறலாம் வைகுண்ட ஏகாதசியை முன்னிட்டு சொர்க்கவாசல் திறப்பு விழா சனிக்கிழமை வருவதால் வெகுசிறப்பாக இருக்கும். சிந்தையில் மாலவனை நிலை நிறுத்தி வழிபடுவதும் வீதி தோறும் இறைவன் திருநாமத்தைப் போற்றிப்பாடுவதும் ஆடுவதும் வைணவமரபு. பக்தர்கள் கூடும் கூட்டத்தில் இறைவனும் இணைந்து உடனிருப்பான் என்று நம்மாழ்வார் தமது பாசுரத்தில் கூறுகிறார்.

வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ வளப்படுத்தும் வானமுட்டி பெருமாளை வழிபடுவோம்.

ஆலயத் தொடர்புக்கு: எம்.எஸ். வரதராஜ பட்டாச்சார்யார், செல்: 97872 13226.

அமைவிடம் : மயிலாடுதுறையிலிருந்து கும்பகோணம் செல்லும் சாலையிலுள்ள மூவலூருக்கு வடக்கே, சுமார் இரண்டு கிலோமீட்டர் தொலைவிலுள்ளது கோழிகுத்தி. மயிலாடுதுறையிலிருந்து கல்லணை செல்லும் சாலையில் சோழம் பேட்டை பஸ் நிறுத்தத்தில் இறங்கி அரை கிலோமீட்டர் நடைபயணம் மேற்கொண்டு கோழிகுத்தி செல்லலாம். மினி பஸ்ஸில் ஆலய வாசலுக்கே செல்லலாம். காலை 06.00 மணி முதல் நண்பகல் 12.00 மணி வரையிலும்; மாலை 04.00 மணி முதல் இரவு 08.00 மணி வரையிலும் கோவில்  திறந்திருக்கும்.

46. ஸ்ரீ சாந்த்ரானந்த போதேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள்....

ஸ்ரீ காஞ்சி காமகோடி குரு பரம்பரா....

46. ஸ்ரீ சாந்த்ரானந்த போதேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள்....

நாற்பத்தி ஆறாவது ஆச்சார்யர் [கி.பி. 1061 - 1098]

ஸ்ரீ சாந்த்ரானந்த போதேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகளின் தந்தை பெயர் "சூர்யர்". இவருக்கு பெற்றோர் வைத்த பெயர் "சோமதேவர்".

இந்த ஆச்சார்யாளை ''இரண்டாம் போதர்'' என அழைத்திருக்கின்றனர். முந்தைய குருவுக்கு பணிவிடை செய்த ஒரே சீடர் இவர். குரு சேவையை செய்து கொண்டே எழுதிய நூல் தான் ''கதா சரித்திரம்'’.

இவர் காலத்தில் உஜ்ஜயினியை ஆண்ட மன்னன் ''போஜ மஹாராஜன்''. இவர் தீர்த்த யாத்திரை செல்ல முத்துப் பல்லக்குத் தந்திருக்கிறார். அதோடு, இவர் காலத்தில் காஷ்மீர மன்னன் ''கலசன்'', காஞ்சியில் அந்நியர் நுழையாதவாறு தடுக்க  உதவி புரிந்திருக்கிறார்.

இவர் கி.பி. 1098 ஆம் ஆண்டு, ஈஸ்வர வருடம், ஆடி மாதம், அமாவாசை அன்று அருணாசல க்ஷேத்திரத்தில் இவர் சித்தி அடைந்தார்.

இவர் 37 ஆண்டுகள் காஞ்சி பீடத்தை அலங்கராத்துள்ளார். 

45. ஸ்ரீ பரமசிவேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் - ஒன்று ...

ஸ்ரீ காஞ்சி காமகோடி குரு பரம்பரா....

45. ஸ்ரீ பரமசிவேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் - ஒன்று

நாற்பத்தி ஐந்தாவது ஆச்சார்யர் [கி.பி. 1040 - 1061]

ஸ்ரீ பரமசிவேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் - ஒன்று, "சிவ சம்பு பண்டிதர்" என்பவருக்கு மகனாக பிறந்தார். இவருக்கு பெற்றோர் வைத்த பெயர் ''ஸ்ரீகண்டர்''.

இவர் காவிரி உற்பத்தி ஆகும் சஹ்யமலைத் தொடரிலுள்ள ஒரு குகையில் நீண்ட காலம் கடும் தவமிருந்தார். ''சோம தேவர்'' என்ற ஒரே ஒரு சிஷ்யரை மட்டும் தன்னுடன் இருக்க சம்மதித்தார். "சோமதேவர்" என்பர் தான் கடைசி வரை உடன் இருந்து இந்த ஆச்சார்யருக்கு கைங்கர்யம் செய்து வந்துள்ளார். இந்த ஒருவருக்கு மட்டும் எப்பேர்ப்பட்ட பாக்கியம் கிடைத்துள்ளது. அப்படி என்றால் அவரும் ஒரு மஹானாக தான் இருந்திருக்க வேண்டும்... த

னக்கு இறுதிக் காலம் நெருங்குவதை உணர்ந்த ஸ்வாமி ஸ்ரீ பரமசிவேந்திர ஸரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் காஞ்சிக்கு வந்து சித்தி அடைந்தார்.

இவர் கி.பி. 1061 ஆம் ஆண்டு, சர்வதாரி வருடம், ஐப்பசி மாதம், வளர்பிறை, சப்தமி திதி அன்று காஞ்சியில் சித்தி அடைந்தார்.

இவர் 21 ஆண்டுகள் காஞ்சி பீடத்தை அலங்கரித்துள்ளார். 

நவராத்திரி நான்காம் நாள்...

நவராத்திரி நான்காம் நாள் : வழிபடும் முறை!

அக்டோபர் நான்காம் தேதி அம்பிகையை மகாலட்சுமியாக அலங்கரிக்க வேண்டும். இவளுக்குச் செந்தாமரை மலர் சூட்டி வழிபட்டால் செல்வ வளம் பெருகும். தொழிலில் லாபம் அதிகரிக்கும். மதுரை மீனாட்சியம்மன் நாளை ஊஞ்சல் அலங்காரத்தில் காட்சி அளிக்கிறாள். அருளாளரான குமர குருபரர் மீனாட்சி அம்மன் சந்நிதியில் மீனாட்சியம்மை பிள்ளைத்தமிழ் என்னும் நூலை அரங்கேற்றம் செய்தார். இதில் அம்பிகையின் குழந்தைப் பருவத்தில் இருந்து ஒன்பது வயது வரையுள்ள பாலபருவ விளையாட்டு பாடல்கள் நூறு உள்ளன. அக்காலத்தில் ஐந்து வயதுப் பெண் குழந்தைளை பெற்றோர் ஊஞ்சலில் அமர வைத்து ஆட்டி மகிழ்வர். இதனை ஊசல் பருவம் என்பர். அதுபோல நவராத்திரியின் நான்காம் நாளான மீனாட்சியை ஊஞ்சலில் வைத்து ஆட்டுகின்றனர். நம்மைப் பெற்ற தாயான அம்பிகை சேயாக மாறி ஊஞ்சலில் ஆடுவதை காண்போமே!

நைவேத்யம்: புளியோதரை
தூவ வேண்டிய மலர்கள்: செந்தாமரை, ரோஜா

பாட வேண்டிய பாடல்:

ஆடுக ஊஞ்சல் ஆடுகவே
அம்மா மீனாட்சி ஆடுகவே!
நவராத்திரி ஊஞ்சல் உன் ஊஞ்சல்
நலந்தரும் ஊஞ்சல் பொன் ஊஞ்சல்!
ஆழிப்படுக்கை கொண்டவனின்
அருமைத் தங்கை ஆடுகவே!
உத்தமி பைரவி ஆடுகவே!
வழிபடும் எங்கள் வாழ்வினிலே
வழித்துணையாய் வந்து ஆடுகவே! 

Sadashiva Brahmendra Part - 1 ....

Sadashiva Brahmendra Part - 1 ....

In this Kaliyuga, many Gnaanis might have appeared without our knowledge. But as far as I know there are only three who have reached the final stage of spiritual bliss [Gnaanam] viz, Abiram, Manikavachagar and Sadasiva Brahmam. The ancestors of Sadasivan lived in Madurai. His father, Soma Sundara Avadani, who was working towards proficiency in vedic scriptures reached Thiruvisainallur to improve his knowledge in philosophical enquiry as the place brimmed with teachers of repute in the subject.

According to the customs of Brahmins Sadasivan was invested with the sacred thread [Poonal] when he was five. As soon as he completed his studies of Vedas and scriptures, his parents got him married. Within a few years his wife attained puberty. The girl's parents called on Avadani to covey this news. Avadani arranged a feast for them. Sadasivan became hungry when his food got delayed and he asked his mother Parvathi Ammal, "Why so much time? I am hungry!". His mother responded in jest, "Sadasiva, your wife is going to come to our home. It is for that this feast is being organised".

"If there is so much delay when the wife is about to come, what will happen ater she comes", said Sadasivan to his mother coolly before falling into deep contemplation. The mind of Sadasivan which was inclined naturally to discrimination and sublimation, shrunk from worldly life. Like Pattinathar, the Vedanthi quit his home without telling anyone. For a few years his whereabouts were unknown. He took Sanyasa from a great saint [a ripe Sanyasi]. For some time he was engaged in wandering before reaching Thiruvenkadu near Sirkazhi. After having Darshan of Swetharanya who was the presiding deity and Aghora Moorthy who was the special deity of the kshetra, he desired to see Paramasivendral who was a Yathi [Sanyasi].

He already had information that there was a Mahan by name Paramasivendral living there. [Parama Sivendra Saraswathi was one of the descendants of Kanchee Kamakoti Peetam 1539-1586] When he saw Paramasivendra Swamigal, he had a strong desire to adopt him as his spiritual guru. When the Vedanthi expressed his desire to Paramasivendral, he neither accepted it nor rejected it since he had no desire of anyone elevating him to the status of a Guru.

Sadasivan who was an adept in scriptures shone beyond compare in them after coming to his Guru. In this Kali, Sadasiva Bramham and Sri Shankara can be described as the "mounts of sublime arts". Important works authored by him such as 'Bramhasuthra Vrithi', 'Yogasuthra Vrithi', 'Siddhantha Kalpavalli' etc are incomparably great. He was both farsighted and hind sighted.

Tomorrow Continue...