ஆலங்காட்டு ரகசியம்

ஆலங்காட்டு ரகசியம்

*அது என்ன?.., ஆலங்காட்டு ரகசியம்.....?*

*சிதம்பர ரகசியம் னு ஒன்னு இருப்பது எல்லோருக்குத் தெரியும்.*

*அதுபோல ஆலங்காட்டு ரகசியம்னு ஒன்னும் இருக்கு.*

*நடராஜர் பஞ்ச சபைகளில் நாட்டியமாடியவர்.*

*நடராஜர் நாட்டியமாடிய முதல் தலம் திருவாலங்காடு ஆகும்.*

*இங்கு சிவபெருமான் வடாரண்யேஸ்வரராககோயில் கொண்டருளுகிறார்.*

*இதை, ரத்தின சபைஎன்று போற்றப்படுகிறது.*

*சிதம்பரம் திருத்தலத்தில் நடராஜர் ஆகாய வெளியாக இருப்பதை, சிதம்பர ரகசியம் என்பார்கள்.*

*அதுபோல, ஆலங்காடு எனப்படும் இந்த திருவாலங்காட்டிலும் ஒரு ரகசியம் புதைந்து உள்ளது. நிறையவர்க்குத் தெரியுமோ?, தெரியாதோ!, தெரியாது.*

*சிவபெருமானைத் தரிசிக்க, காரைக்கால் அம்மையார் கயிலாயத்திற்கு தலைகீழாக நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.*

*இப்படி வருவதைக் கண்ட பார்வதி, சிவபெருமானிடம், இவர் யார்? கேட்டாள்.*

*அதற்கு பதிலளித்த சிவபெருமான், இவர்கள் என் அம்மை என்றார்.*

*வெகு அருகே வந்துவிட்ட காரைக்காலம்மையாரை, என்ன வரம் வேண்டும்?என  சிவபெருமான் கேட்டபோது.....*

*அதற்கு காரைக்காலம்மை, எப்போதும் உன் நாட்டிய தரிசனம் காணும் பாக்கியம் எனக்கு வேண்டும் என்றார்.*

*அம்மை கேட்ட வரத்தை, அப்படியே ஆகட்டும் என்று அருளினார் சிவபெருமான்.*

*அந்தசமயத்தில், திருவாலங்காடு பகுதியை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்த மன்னனின் கனவில் அன்றே தோன்றினார் சிவபெருமான்.*

*காரைக்கால் அம்மையார் இங்குள்ள எம் கோயிலில் தங்கப் போகிறார், எனவே எனக்கு பின்புறத்தில், அவருக்காக ஒரு சன்னிதியை நீ எழுப்பும்படி கூறிவிட்டு மறைந்தருளினார்.*

*அதன்படியே அம்மன்னனும், நடராஜருக்கு பின்புறம் உள்ள இடத்தில், சன்னிதியில் பாதியை மறைத்து, சுவர் எழுப்பி கட்டிவித்தான்.*

*சிவபெருமான் அருள் கிடைத்த காரைக்காலம்மையாரும், அதனுள் ஐக்கியமானார்.*

*இன்றுவரை இந்த நிமிட அளவிலும், இங்கு சிவனின் ஆனந்த தாண்டவத்தை காரைக்கால் அம்மையார் தரிசித்துக்* *கொண்டிருப்பதாக ஐதீகம்.*

*இதுவே, ஆலங்காட்டு ரகசியம்*.

*இந்த திருத்தலம் சிவன் கோயிலாக இருந்தாலும், இங்கு பெருமாள் கோவில்களைப் போல பக்தர்களுக்குத் தீர்த்தத்தையே இங்கு வழங்குகின்றனர்.*

*ஆச்சரிய அம்பிகை:*
*நடராஜரின் அருகிலுள்ள சிவகாமியை ஆச்சரிய அம்பிகை என்கின்றனர்.*

*சிவனுக்கு ஈடு கொடுத்து, காளி நடனம் ஆடியதைக் கண்ட அம்பிகை ஆச்சரியப்பட்டாள்.*

*இதனால் அவளுக்கு சமிசீனாம்பிகை என்று பெயர் ஏற்ப்பட்டது.*

 *இதற்கு ஆச்சரியம் அடைந்தவள் என்று பொருள்.*

*இடது கை நடுவிரலை மடக்கி, கன்னத்தில் கை வைக்கப் போகும் விதத்தில் முகத்தில் வியப்பை வெளிப்படுத்தும் இந்த சிலையின் அமைப்பை பார்த்துக் கொண்டே இருக்கலாம்.*

*நடராஜர் ஆடிய போது, அவரது உக்கிரம் தாங்காத தேவர்கள் மயக்கத்திற்கு ஆளாயினர்.*

*சுவாமி அவர்களைத் தன் தலையிலிருந்த கங்கை நீரைத் தெளித்து எழுப்பினார்.*

*இதனடிப்படையில் இங்கு பக்தர்களுக்கு தீர்த்தம் வழங்கப்படுகிறது.*

*நடுவர்களாக இருவர்:*

*சுனந்தரிஷி என்பவர் சிவநடனம் காண விரும்பி தவமிருந்தார்.*

*இவரைச் சுற்றி புற்று வளர்ந்து நாணல் புல் வளர்ந்து மூடியது.*

*இதனால் இவருக்கு முஞ்சிகேசர் (முஞ்சி நாணல்)என பெயர் வந்தது.*

*அதே சமயம், கார்கோடகன் என்ற நாகமும், செய்த தவற்றுக்கு மன்னிப்பு வேண்டி இங்கு தவமிருந்தது.*

*இருவருக்கும் அருளிய சிவன், நடன போட்டிக்கு அவர்களை நடுவராக இருக்கச் செய்தார்.*

*சிவநடனத்தைக் காணும் பேறு இருவருக்கும் கிடைத்தது.*

*நாட்டிய காளி:*

*நடராஜருடன் போட்டியிட்ட காளிதேவிக்கு தனிக்கோயில்இங்கு உள்ளது.*

*இவள் காலை தூக்க முயன்ற நிலையில் நாட்டிய காளியாக சாந்தமாக வீற்றிருக்கிறாள்.*

*இக்கலிகால வாழ்வு, மிக அபரீத ஆசைகளை உள்ளடக்கிக் கொண்டவை.*

*இதில் வாழ்ந்து வரும்போது, நிறைய வினைப் பெருக்கங்களை பெருக்கி அதன் இயல்பாகவே வாழ்கிறோம்.*

*வாழ்வில் எது கிடைத்தாலும், சேமித்து வைத்தாலும், அது நமக்காக அது சொந்தமாகாது.*

*இறுதியில், நம் இறப்புக்கு அப்புறம், அது நம் உறவுகளுக்கோ, அடுத்தவர்க்கோ போய் விடும், அவர்களுக்கும் இதே நிலைதான்.*

*என்றும் இறுதி வரையும் ஒன்று மட்டுமே நம்மோடு இருக்கும், அது தானம் தர்மம் புண்ணியம் மட்டுமே.*

*இதைச் செய்யாது விட்டோர், பின் விளைவு கண்டு வருந்துவர்.*

*இருப்பினும்,*

 *பிறவாமையைப் பெற்றுக் கொள்வதுதான், கடைசி வழி.*

*நம் செயலும், சிந்தனையும் நல்லதாக இருக்க வேண்டுமென்றால், நாம் சிவநெறிக்குள்ளாக பயணிக்க வேண்டும்.*

*பிறந்தோம், வாழ்கிறோம் என இருந்திடல் கூடாது.*

*இனி இறப்பென்று ஒன்று நமக்கு வருமே?*

*நமக்கு, பிறவா நிலையொன்று ஒன்று வேண்டுமே!, அது முக்கியமல்லவா?*

*இந்த எண்ணம் ஒவ்வொரு ஆன்மாவுக்கும் உயிருக்கும் வர வேண்டும்.*

*இப்பிறப்பில், கர்ம வினைப் பயன்கள் இனி தொடராதிருந்து, பிறவிப்பயனை முடித்து, மீண்டும் பிறவாமையை பெற வேண்டுமே?*

*அதனால்தான்,*

 *பிறப்பை வெறுத்து, பிறவாமைக்கு முற்பட வேண்டுவது.*

*சிவன் இல்லையேல் இப்  புவனம் இல்லை*

*சிவன் இல்லையேல் சலனம் இல்லை!*

*சிவன் இல்லையேல் பயணம் இல்லை!*

*சிவன் இல்லையேல் எதுவும் இல்லை!*

*சிவன் இல்லையேல் சக்தி இல்லை!*

*அந்தச் சிவன் இல்லையேல் எந்த  ஜீவன் இல்லை!*

*சிவனின்றி ஓர்  அணுவும் அசைவதில்லை!*

*என்றும் எதற்கும், எல்லையே இல்லாதவை சிவனே!!*

*ஓம் நமசிவாய*
*அவனருளால் அவன்தாள் வணங்குவோம்!*

 *பகிர்தல் ஒரு மிகச் சிறந்த பண்பாடு மட்டுமல்ல வாழ்க்கையில் உயர்வான இடத்தை அடைய முக்கியமானதொரு ஆயுதமும் அதுதான்*

ஸ்ரீ ராமரை பற்றிய சந்தேகங்களுக்கான கேள்வியும் பதிலும்.

ஸ்ரீ ராமரை பற்றிய சந்தேகங்களுக்கான கேள்வியும் பதிலும்.

கேள்வி: ஸ்த்ரிஹத்யா (பெண்களைக் கொல்லுதல்), பிரம்மஹத்யா (பிராமணர்களைக் கொல்லுதல்), நிரபராதிகளைக் கொல்லுதல், மாத்ருத்யாக, பித்ருத்யாக, சகோதரத்யாக (தாய்,தந்தை, சகோதரர்களைத் துறத்தல்) - இப்படி அனைத்து வித தோஷங்களும் உள்ளவே ஸ்ரீராமனிடம்?

பதில்:  ‘நற்குணங்களை மட்டுமே கொண்டவன், தோஷங்களே இல்லாதவன் - ஸ்ரீராமன்’ என்பதை உங்களுக்கு தெரியப்படுத்துகிறேன்.

கே: ‘அவத்யா: ஸ்த்ரி ஈத்யாஹு: தர்மஞா: தர்மனிஸ்சயே’ (மகாபாரதம் 1-147-29). பெண்களைக் கொல்லக்கூடாதென்று மகாபாரதம் சொல்கிறது. ஆனால் ஸ்ரீராமன் முதன்முதலில் கொன்றதே தாடகி என்ற பெண்ணைத்தான். இது தப்பில்லையா?

ப: நீங்கள் சொன்ன மகாபாரதத்தின் வசனம், துஷ்ட பெண்களைக் கொல்லக்கூடாதென்று சொல்லவில்லை. சமூகத்திற்கு ஆபத்து விளைவிப்பவராகவும், பற்பல சஜ்ஜனர்களை துன்புறுத்துபவராகவுமாக இருந்தால், அத்தகைய பெண்ணைக் கொல்வது தப்பல்ல.

கே: ஆனாலும், முதலில் பெண்ணையே கொல்ல வேண்டியிருந்ததா?

ப: இதற்குப் பின்னால் ஒரு உத்தமமான தத்துவம் உள்ளது. இன்றைய சமூகத்திற்கு இதில் ஒரு நீதிக்கதை இருக்கிறது. ஒரு பெண், தன் வீட்டினை கட்டிக் காப்பாற்றிக்கொண்டு, கணவனை / மக்களை நன்கு பார்த்துக் கொண்டு, ஸ்ரீஹரி மகிழ்ச்சியடையும்படி இருக்கவேண்டும். இதற்கு எதிராக நடந்துகொள்பவள், நல்ல மனைவியாக இல்லாமல், வீட்டை நாசம் செய்பவளாக ஆகிறாள். மேலும் இவளால், ஊர், நாடு ஆகியவையும் நாசமாகின்றன. இப்படிப்பவர்களை, பெண் என்று கருதி, திருத்தாமல் விடுவது தப்பாகும். ஸ்ரீராமன் தன் அவதாரத்தின் துவக்கக் காலத்தில் இதையே சுட்டிக் காட்டியிருக்கிறார்.

கே: அப்படியென்றால், சூர்ப்பணகையை ஏன் கொல்லவில்லை?

ப: கொல்லக்கூடாது என்றில்லை. ஆனால் அவளின் பின் இருக்கும் அனைத்து துஷ்டர்களையும் ஒருசேர கொல்லவேண்டும் என்பதால், ஸ்ரீராமன் செய்த தந்திரமே அது.

கே: ‘என்னைத் திருமணம் செய்துகொள்’ என்று சொன்னதற்காக, சூர்ப்பணகையின் மூக்கு, காதுகளை கத்தரித்து விடலாமா?

ப: சூர்ப்பனகை ஒரு விதவை. காமுகள். பொய் பேசுபவள். மோசடி செய்பவள். சீதையை கொன்று தின்பதற்கு வந்தவள். பற்பல ரிஷி முனிவர்களின் தவத்திற்கு இடையூறு செய்தவள். இப்படி எல்லாவற்றிற்கும் சேர்த்து ஸ்ரீராமன் அவளுக்கு தண்டனை கொடுத்தார்.

கே: வேடர்குல சபரியின் எச்சிலை ஸ்ரீராமன் எதற்கு தின்றார்?

ப: வால்மிகி ராமாயணத்தில் இப்படி சொல்லப்படவில்லை. ஆசார்யரின் தாத்பர்ய நிர்ணயத்திலும் இந்த விஷயம் இல்லை.

கே: தசரதருக்கு இஷ்டமில்லாதபோதும் ஸ்ரீராமன் ஏன் காட்டிற்குப் போக வேண்டியதாயிற்று?

ப: இப்படி கேட்பதே தவறு. இரு வரங்களைக் கொடுக்கிறேன் என்று தசரதன், கைகேயிக்கு வாக்கு கொடுத்திருந்தார். ஆகையால், தசரதனுக்கு இஷ்டமிருந்ததோ இல்லையோ, ஸ்ரீராமனை காட்டிற்கு அனுப்பவேண்டியதே ஆயிற்று. தந்தையின் வாக்கிக்கேற்ப ஸ்ரீராமனும் காட்டிற்குக் கிளம்பினார். தாய் தந்தையரிடம் எப்படிப்பட்ட பக்தியை காட்டவேண்டும் என்பதை ஸ்ரீராமன் செய்து காட்டினார்.

கே: தங்க மான் இருப்பதற்கு சாத்தியமே இல்லை என்று ஸ்ரீராமனுக்கு தெரிந்திருக்கவில்லையா? அற்பப் பொருளின் மேல் ஆசைகொண்டு ஏன் அந்த மானுக்குப் பின்னால் ஓடினார்?

ப: மாரீசன் என்னும் அரக்கனை கொல்வதற்காக ஓடினாரே தவிர, தங்க மானுக்காக அல்ல. மற்றும் மாயா-சீதையை ராவணன் கடத்தவேண்டும் என்பதற்காக ஓடினார்.

கே: ஸ்ரீராமனின் நற்குணங்களைப் பற்றி மாரீசன், ராவணனிடம் எடுத்துக் கூறினான். ஆகையால், மாரீசன் சாத்வீகன்தானே?

ப: சாத்வீகன் என்றிருந்தால், ராவணனை விட்டு ஓடிவந்து ராமனிடம் சரணாகதி அடைந்திருக்கவேண்டும். அதுமட்டுமல்லாமல், உயிர் விடும்போது ‘ஹே சீதா, ஹே லட்சுமணா’ என்று ராமனின் குரலில் கூவினான். இவற்றினாலேயே மாரீசன் சாத்வீகன் இல்லை என்று நிரூபணமாகின்றது.

கே: ராவணன் சீதையை அபகரித்தான். அந்த சந்தர்ப்பத்தில், சீதை பரபுருஷனை (கணவன் அல்லாத பிற ஆண்களை) தொடுவதுபோல் ஆயிற்றா?

ப: ராமனின் மனைவியான சீதை, மாயாசீதை என்னும் பொம்மையை அக்னிதேவரிடமிருந்து செய்வித்து, வேதவதி என்ற பெயருடன் தனக்கு பதிலாக வைத்து, தான் கைலாசத்திற்குப் புறப்பட்டாள். ராவணன் அபகரித்தது சீதாதேவியை அல்ல. மாயாசீதையை.

கே: எப்படியிருந்தாலும், சீதை ராவணனிடம் இருந்தபோது ராவணன் சீதையை தொட முயற்சிக்கவில்லையா?

ப: இதற்கு புராணங்களில் சுவாரசியமான கதை உண்டு. ராவணன் மற்ற பெண்களை தொட்ட மாத்திரத்தில் மரணம் அடைவான் என்று சாபம் பெற்றிருந்தான். ஆகவே ராவணன் உயிரோடு இருந்த காரணத்தில், அவன் மாயாசீதையைக்கூட தொட்டிருக்கவில்லை என்று தெரிகிறது.

கே: அண்ணன் தம்பியான வாலி சுக்ரீவருக்கு நடுவில் ராமன் ஏன் மூக்கை நுழைக்கவேண்டும்?

ப: சுக்ரீவன் ராமனிடம் சரணடைந்தான். வாலியைக் கொல்லவேண்டும் என்று வேண்டினான். சரணாகதி அடைந்தவரின் வேண்டுதலை நிறைவேற்றுவது ஸ்ரீராமனின் இயல்பாகும்.

கே: நிரபராதியான வாலியை ஏன் ராமன் மறைந்திருந்து கொன்றார்?

ப: தேவைதைகள் தங்களின் அவதார நோக்கத்தை முடித்து, மறுபடி மூலரூபத்தை அடைவதற்கு ஆவலுடன் இருப்பார்கள். வாலியின் அவதார நோக்கம் முடிந்திருந்தது. ராமனின் சேவை மிச்சம் இருக்கவில்லை. ஆகையால், வாலியின் மகிழ்ச்சிக்காகவே ராமன் இப்படி மறைந்திருந்து கொன்று வாலிக்கு அருளினார்.

கே: உங்கள் பதில் மனதிற்கு திருப்தி அளிக்கவில்லை. வாலி-சுக்ரீவன் கதையை பார்க்கும்போது, ராமன் சுக்ரீவனை மட்டும் ஏன் ஆதரித்தார்?

ப: இதற்கு ஸ்ரீபுரந்தரதாசர் பதில் அளிக்கிறார். ‘அனுமன நம்பித சுக்ரீவ கெத்த, அனுமன நம்பத வாலியு பித்த’. எந்த பக்தன் ஜீவோத்தமரான வாயுதேவரை நம்புகிறாரோ, அவரை ஸ்ரீஹரி என்றும் கைவிடுவதில்லை. உத்தம ஜீவியாக இருந்தாலும், வாயுதேவரை வணங்கவில்லை என்றால், அவரை ஸ்ரீஹரி கைவிடுகிறான் என்று வாலி - சுக்ரீவன் கதையின் மூலம் ஸ்ரீராமன் தெரிவிக்கிறார்.

கே: அண்ணனுக்கு துரோகம் செய்த விபீஷணனை ஸ்ரீராமன் தன் பக்கம் சேர்த்துக்கொண்டது சரியா?

ப: விபீஷணன் அண்ணனை துறந்தான் என்பதைவிட ராவணனே விபீஷணனை துரத்தினான் என்பதே சரி. அந்த சமயத்தில் விபீஷணன் ராமனிடம் சரணடைந்தான். அனுமனை கலந்தாலோசித்துவிட்டு, ராமன் விபீஷணனை சேர்த்துக் கொண்டார். இதன்மூலம் ஒரு மிகப்பெரிய தத்துவத்தை எடுத்துக் காட்டினான். விஷ்ணுபக்தி யாரிடம் இருந்தாலும் அவர் வெல்வர். விஷ்ணுத்வேஷம் யாரிடம் இருந்தாலும் அவர் தோற்பர்.

கே: ராவணன் ஒரு பிராமணன். இவனைக் கொன்றதால் ராமனுக்கு பிரம்மஹத்யா தோஷம் வரவில்லையா?

ப: வர்ணம், தர்மம் எதுவும் முக்கியமில்லை. ஸ்ரீஹரி பார்ப்பது நல்ல நடத்தையை மட்டுமே. துஷ்டனான ராவணனிடத்தில் எந்தவித பிராமணத்வமும் இருந்திருக்கவில்லை. அவனைக் கொன்றதன் மூலம் ஸ்ரீராமனுக்கு கடுகளவு தோஷமும் வரவில்லை.

கே: மகாபதிவிரதையான சீதையை, ஸ்ரீராமன் ஏன் அக்னி பிரவேசம் செய்யுமாறு கூறினார்?

ப: அன்றைய காலத்தில் இது நடைமுறையிலிருந்த தண்டனையே ஆகும். யாராவது திருடிய குற்றத்தில் பிடிபட்டால், காய்ச்சிய இரும்புக் கம்பியை பிடிக்கச் செய்வது ஒரு தண்டனை. அப்படி அவன் திருடியிருக்கவில்லையெனில், நெருப்பு அவனை சுட்டிருக்காது. குற்றம் செய்திருந்தால் மட்டுமே சுட்டிருந்தது. ஸ்ரீராமனுக்கு சீதை ஒரு பதிவிரதை என்று தெரிந்திருந்தது. தோஷமற்றவளான சீதையை நெருப்பு சுடாது என்றும் தெரிந்திருந்தது. இதனை உலகிற்கு தெரியப்படுத்தவே, அக்னிப் பிரவேசம் செய்யுமாறு பணித்தார்.

கே: சீதை தோஷமற்றவள் என்று தெரிவிப்பதற்கு வேறெதுவும் வழி இருக்கவில்லையா?

ப: அக்னிபிரவேசம் செய்யச் சொன்னதற்குப் பின் இன்னொரு காரணமும் இருந்தது. அக்னிப் பிரவேசம் செய்ததும், மாயாசீதையின் உருவிலிருந்த வேதவதி, தன் தந்தையான அக்னி தேவனின் வீட்டிற்குச் சென்றாள். கைலாசத்தில் சிவன் பார்வதியிடம் பூஜை / மரியாதை பெற்றுக்கொண்டிருந்த சீதாதேவி அக்னியிலிருந்து வெளிவந்தாள். இதற்காக நடைபெற்றதே அக்னிப் பிரவேசம்.

கே: அனைவரும் ராம ராஜ்யத்தைப் புகழ்கின்றனர். ஆனால், சூத்ரரான சம்பூகனை கொன்று ஸ்ரீராமன், சூத்ரரிடம் விரோதம் கொண்டார். இது எப்படி சரியாகும்?

ப: ஆம். ஸ்ரீராமன் சம்பூகனை கொன்றார். ஆனால் சம்பூகனை சூத்திரன் என்பதற்காக கொல்லவில்லை. ராவணனை பிராமணன் என்பதற்காக கொல்லவில்லை. சம்பூகனிடமிருந்த கெட்ட நோக்கத்தைக் கண்ட ராமன் அவனைக் கொன்றார்.

கே: சூத்திரன் தவம் செய்யக்கூடாது என்பதற்காகவே அவனைக் கொன்றார். சரிதானே?

ப: சம்பூகன் தவம் செய்தது சரியே. பார்வதியின் வரத்தின் மூலம் ஒரு கல்பத்திற்கான ஆயுளை பெற்றிருந்தான். மறுபடி, தான் பார்வதியின் கணவன் ஆகவேண்டுமென்ற கெட்ட நோக்கத்துடன் தவத்தை செய்யத் துவங்கினான். அதற்காகவே ராமன் அவனைக் கொன்றார்.

கே: யாரோ ஒரு சலவைத் தொழிலாளியின் பேச்சைக் கேட்டு ஸ்ரீராமன் சீதையை ஏன் தியாகம் செய்தார்?

ப: ‘ஏவம் பஹுவிதா வாசோ வதந்தி புரவாஸின: | நகரேஷு ச சர்வேஷு ராஜன் ஜனபரேஷு ச’ என்று வால்மிகி ராமாயணம் சொல்வதைப் போல் அனைத்து வீடு, சாலை, நகரங்களிலும் அனைவரும் சீதையின் பதிவிரதத்தைப் பற்றி சந்தேகப்பட்டு பேசத் துவங்கினர். மக்களுக்கு இருந்த சந்தேகத்தைப் போக்க வேண்டியது அரசனின் கடமை என்பதால், ஸ்ரீராமன் சீதையை உலகத்தின் பார்வைக்காக தியாகம் செய்தார். ஒரு அரசனுக்கு மனைவியின் நலனைவிட நாட்டு மக்களின் நலனே முக்கியம் என்பதை நிரூபித்தார்.

கே: தன் வாழ்க்கை முழுவதும் அண்ணனின் சேவை செய்த லட்சுமணனைக் கூட ஸ்ரீராமன் இறுதியில் விலக்கினார். இது தப்பில்லையா?

ப: ஸ்ரீராமன் சிவனுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, வேறு யார் வந்தாலும் உள்ளே விடாதே என்று லட்சுமணனிடம் சொல்லியிருந்தார். ஆனால், துர்வாசர் வந்தபோது லட்சுமணன் அவரை உள்ளே விட்டான். என் பேச்சை மீறினாய் என்று கூறி ஸ்ரீராமன் லட்சுமணனை விலக்கினான். இது உண்மையே. ஆனால், லட்சுமணனின் அவதார காலம் முடிவடைந்திருந்தது. லட்சுமணன் சாக்‌ஷாத் ஆதிசேஷன். ராமன் பரந்தாமத்திற்கு செல்வதற்கு முன் தன் படுக்கையான சேஷதேவரை தன்னிடத்திற்கு அனுப்பினார். அதற்காக செய்யப்பட்ட நாடகமே இதுவாகும்.

கே: இதுவரை கேட்ட கேள்விகள் அனைத்திற்கும் வந்த பதில்கள் திருப்திகரமாகவே இருந்தன. ஆனால், ராமனைப் பற்றிய பதில்களினால், ஸ்ரீராமன் ஒரு சிறந்த அரசன் என்று மட்டுமே தெரிகிறது. ஸ்ரீமன் நாராயணனே ஸ்ரீராமன் என்கிற எண்ணம் வருவதில்லை. இதற்கு உங்கள் பதில் என்ன?

ப: ‘மர்த்யாவதாரஸ்தி ஹமர்த்யாசிக்‌ஷணம்’ என்கிற வாக்கியத்தின்படி ஸ்ரீஹரி அவதாரம் எடுக்கும்போது சாதாரண மனிதனைப் போலவே நடமாடுகிறார். ஆனாலும், அவ்வப்போது தன் பற்பல நற்குணங்களை நிருபிக்கிறார்.

கே: ராமாயணத்தைப் பற்றி அந்த காலத்தில் பல்வேறு விமர்சனங்கள் இருந்தன. லட்சுமணன் சீதையின் மேல் மோகம் கொண்டிருந்தான். சேதுவை ராமன் கட்டவில்லை. ராவணன் மற்றும் சீதைக்கு சம்பந்தம் இருந்தது - ஆகியன. இந்த கருத்துகளின் மேல் பல புத்தகங்களையும் எழுதியிருக்கின்றனர். இதற்கு உங்கள் பதில் என்ன?

ப: தம்மிடம் இருக்கும் தோஷங்களை ஸ்ரீஹரியின் மேல் போடுவது துஷ்டர்களின் லட்சணமாகும். ஆதாரமே இல்லாமல் சொந்த கற்பனையில் உருவான கட்டுக்கதைகள் ஆகையால் அவை நிரூபிக்கப்பட முடியாமல் தோற்றுப் போகின்றன. இவற்றிற்கு பதில் சொல்லவே தேவையில்லை. மற்றும் முன்னரே திரு. ஹயவதன புராணிகர் ‘சீதாயன’ என்னும் தனது புத்தகத்தில் இத்தகைய கட்டுக்கதைகளுக்கு பதில் அளித்திருக்கிறார். இன்னொரு வாரப் பத்திரிக்கையில் வந்திருந்த சில கெட்ட விமர்சனங்களுக்கு, நம் குருவான திரு. விஷ்வேச தீர்த்த ஸ்ரீபாதங்களவர் தம் ஒரு கட்டுரையில் பதில் அளித்து, கண்டனம் தெரிவித்திருக்கிறார்.

கே: ராமனை எப்படி வணங்கவேண்டும்?

ப: ஸ்ரீராமனை நம் இதயக் கமலத்தில் நினைத்து, சரணாகதி அடைய வேண்டும். ‘ஸ்ரீராம ராம ராமேதி ரமே ராமே மனோரமே, சஹஸ்ர நாம தத்துல்யம் ராம நாம வரானனே’, என்று ருத்ரதேவர் பார்வதிக்கு உபதேசித்த இந்த மந்திரத்தை தினமும், எந்நேரமும் ஜபித்தவாறே இருக்கவேண்டும்.

கே: நம் வாழ்க்கைக்கான பாடங்களாக ராமாயணத்தில் காணப்படும் பல்வேறு சம்பவங்களில் ஒரு உதாரணத்தை சொல்லுங்களேன்.

ப: நானும் காட்டிற்கு வருகிறேன் என்று சீதாதேவி ராமனிடம் அடம் பிடிக்கிறாள். ஸ்ரீராமன் திரும்பத்திரும்ப காட்டிற்கு வரவேண்டாம் என்றாலும், அவள் ஒப்புக்கொள்வதில்லை. நான் ஒரு பதிவிரதை. பதிவிரதைகளுக்கு கணவனை விட்டு வேறு யாரும் கதியில்லை.

ந பிதா ந ஆத்மஜோ ந ஆத்மான மாதா ந சகேஜன: |

இஹ ப்ரேத்ய ச நாரீணாம் பதிரேகோ கதி: சதா ||

தந்தை, மகன், தாய், உறவினர் இப்படி யாருமே ஒரு பெண்ணிற்கு ஆதரவளிப்பர் இல்லை. இந்த உலகத்திலும், பர உலகத்திலும் கணவன் ஒருவனே ஒரு பெண்ணிற்கு கதி. இந்த ஸ்லோகத்தைச் சொல்லி சீதை காட்டிற்குப் புறப்பட்டாள்.

இதே சமயத்தில், லட்சுமணனின் மனைவியான ஊர்மிளையும், தானும் வனவாசத்திற்கு காட்டிற்கு வருகிறேன் என்று லட்சுமணனிடம் அடம் பிடிக்கிறாள். சீதை சொன்னதைப் போல் எனக்கும் கணவனே கதி. என்னை விட்டு தனியே காட்டிற்குப் போகாதீர்கள் என்றாள். அப்போது லட்சுமணன், ஊர்மிளைக்குச் செய்த உபதேசம் மிகவும் அருமையானது.

ஹே ஊர்மிளா. ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு கடமை இருக்கின்றது. நீ என்னுடன் வனவாசத்திற்கு வந்தால், நான் உன் சேவை செய்யவோ? அல்லது அண்ணன் / அண்ணிக்கு சேவை செய்யவோ? வீட்டில் இருப்பதே உன் போன்ற பதிவிரதைக்கு அழகு. சீதைக்கு அண்ணனுடன் காட்டிற்குச் செல்வதே பதிவிரதம். அனைவரின் பதிவிரதமும் ஒரே மாதிரி இருப்பதில்லை. புரிந்துகொள். நான் ஸ்ரீராமனின் தாசன். நீ தாசனின் மனைவி. தாசியாக இருந்து, கணவனின் தாஸ்யத்திற்கு விரோதம் வராமல் நடந்துகொள்ளவேண்டியது உன் கடமை.

இந்த கதையிலிருந்து தெரிவது என்னவென்றால் - அவரவர் கடமைகளை சரிவர செய்து வாழ்க்கையை நடத்தவேண்டும் என்பதே.

கே: எல்லாவற்றையும் ஏன் சரியாகத் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும்?

ப: சாக்‌ஷாத் மகாவிஷ்ணுவே ஸ்ரீராமனாக அவதரித்தார். இவர் பற்பல நற்குணங்களால் நிரம்பியவர். எந்தவித தோஷங்களும் அற்றவர். இவரது அவதாரத்தைப் பற்றி, அதன் கதைகளைப் பற்றி முழுவதுமாக அறியும் சாமர்த்தியம் சாமான்ய மனிதர்களுக்கு இருப்பதில்லை. ஆகவே எந்தவித களங்கங்களையும், தோஷங்களையும், பொறுப்பில்லாமல் ஸ்ரீஹரியின்மேல் செலுத்தக்கூடாது. ராமாயணம் முதலான புனிதமான கிரந்தங்களை சரியாகப் படித்து புரிந்துகொண்டால், மோட்சம் கிடைக்கும். இதையே தவறாகப் புரிந்துகொண்டால் தமஸ் (கெட்டது) கிடைக்கும்.

கே: ராமாயணத்திலிருந்து நமக்கான முக்கிய செய்தி என்ன?

ப: அனுமன் மூலமாக தன் மோதிரத்தை ஸ்ரீராமன் சீதைக்கு அனுப்பினார். தனது அபய ஹஸ்தம்(ஆசி) எப்போதும் இருக்கிறது என்னும் செய்தியை அனுப்பினார். சீதை அதே அனுமனின் மூலமாக சூடாமணியை கொடுத்து அனுப்பினாள். இதன் மூலம், தான் ராமனுக்கு எப்போதும் தலை வணங்குகிறேன் என்ற செய்தியை அனுப்பினாள். அதைபோல், நாமும் அனுமன் மூலமாக அனைத்தையும் ஸ்ரீஹரிக்கு சமர்ப்பணம் செய்தால், ஸ்ரீஹரி தனது அபய ஹஸ்தத்தை நமக்குக் காட்டி அருளுவார் என்பதே முக்கியமான செய்தியாகும்.

கே: தந்திரசார சங்க்ரஹத்தின்படி ஸ்ரீராமசந்திரனை எப்படி வணங்கவேண்டும்?

ப: ஷ்யாமம் ரவீந்திரமித தீதிதிகாந்தியுக்தம்

ஞானம் ஷரஞ்ச தததம் ப்ரியயா சமேதம் |

ஸ்வாத்மஸ்வ ரூபமமிதம் ஹனுமன்முகேஷு

சந்தர்ஷயந்தமஜிதம் ஸ்மரதோருகீர்பி: || 26 ||

பற்பல சூரியர்களைக் காட்டிலும் அதிகமாகப் பிரகாசிப்பவரும், பற்பல சந்திரர்களைக் காட்டிலும் அதிக ஒளி தருபவரும், ஞான முத்திரை, அம்புகளை கைகளில் தரித்திருப்பவரும், உயர்வான வேதவசனங்களால் அனுமன் முதலானோர்க்கு தன் ஸ்வரூபத்தை உபதேசித்துக் கொண்டிருப்பவரும், மற்றவர்களால் வெற்றி கொள்ளப்படாதவரும், ஸ்யாம வண்ணத்தவரும், சீதாதேவியுடன் கூடியவரான ஸ்ரீராமசந்திரனை தியானியுங்கள்.

ஸ்ரீகிருஷ்ணார்ப்பணமஸ்து

சாலிவாகனன்

சாலிவாகனன்

விக்கிரம சகாப்தம் சாலிவாகன சகாப்தம் என இரண்டு பெயர்களைப் பஞ்சாங்கங்களில் பார்த்திருப்போம்.

இவற்றில் விக்கிரம சகாப்தம் என்பது விக்கிரமாதித்தன் பெயரால் வழங்கப்படுகிறது.

சாலிவாகன சகாப்தம் என்று தன் பெயரில் ஒரு சகாப்தத்தையே உருவாக்கிய அந்த மாவீரர்
சாலிவாகனன்
அச்வ சாஸ்திரம், அலங்கார சாஸ்திரம், நவரத்தின சாஸ்திரம் எனும் நூல்களை உருவாக்கிய அறிவாளி.

தென்னிந்தியாவில் மட்பாண்டங்கள் செய்யும் குலால சமூகத்தினர்,

சாதவாகனனை தங்கள் குலத்த்தின் முன்னவர் எனப் போற்றி கொண்டாடுகிறார்கள்.

சாலிவாகனன் குறித்த செய்திகள் பவிஷ்ய புராணத்தில் குறிப்புகள் உள்ளது.

சாலிவாகன வரலாறு

பைடணபுரியில் சுலோசனன் என்பவர் வாழ்ந்து வந்தார்.

மனைவியை இழந்த அவர்,
தன் மகள் சுமித்ரையை தாயன்போடு வளர்த்து வந்தார்.

நாட்டியமாடுவதில் வல்லவளான சுமித்ரையின் பேரழகிலும், கலைத்திறமையிலும் மோகம் கொண்ட ஆதிசேஷனான நாகராஜா, அவள் மீது காதல் கொண்டான்.

அவளை காந்தர்வ விவாகமும் செய்துகொண்டான்.

இருவரும் நெருங்கிப்பழகியதால் சுமித்ரை கருவுற்றாள்.

இவ்விஷயம் ஊரில் பரவியது. அரண்மனைக்கும் விஷயம் சென்றது.

அரசன் சுலோசனனையும், சுமித்ரையையும் ஊரை விட்டு விலக்கி வைக்க உத்தரவிட்டான். தந்தையும், மகளும் செய்வதறியாது திகைத்தனர்.

சுமித்ரை தன் நிலைக்கு காரணமான ஆதிசேஷனை நினைத்து வணங்கினாள்.

ஆதிசேஷன் அவள் முன்தோன்றி, “”பெண்ணே! உன் வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தை சாதாரண குழந்தை அல்ல! தெய்வீகம் நிறைந்த அப்பிள்ளை அறிவிலும் ஆற்றலிலும் சிறந்து விளங்குவான். இந் நாட்டை ஆளப்பிறந்தவன் அவன். பெரும் புலவன் என்றும் புகழ் பெறுவான். மன்னனின் ஆணையை ஏற்று வெளியூருக்குச் செல். எல்லாம் நலமாய் நடக்கும்,” என்று ஆசி அளித்துவிட்டு மறைந்தான்.

சுலோசனன் சுமித்ரையை அழைத்துக் கொண்டு புரந்தரபுரம் என்னும் ஊருக்குச் சென்று ஒரு குயவர் வீட்டில் தங்கினான்.

அங்கு சுமித்ரை ஆண்குழந்தை பெற்றெடுத்தாள்.

பிள்ளைக்கு “சாலிவாஹனன்’ என்று பெயரிட்டனர்.

பிள்ளையிடம் அவனுடைய தந்தை ஆதிசேஷன் என்பதை தெரிவித்து நல்லமுறையில் சுமித்ரை வளர்த்து வந்தாள்.

சாலிவாஹனன் மண் பொம்மைகளைச் செய்ய கற்றுக் கொண்டான்.

சாலிவாகனனுக்கு ஐந்து வயது. அங்குள்ள மற்ற குழந்தைகளோடு விளையாடிக்கொண்டிருந்தான். அப்போதே, அதிகாரமும் கட்டளையும் கொடிகட்டிப் பறந்தது. “நான்தான் ராஜா, நீ மந்திரி, நீ சேவகன், நீதான் படை தளபதி...ம்! ராஜாங்கம் நடக்கட்டும்...’’ என்றுதான் அவன் விளையாட்டு இருக்கும்.

சுமத்திரையையும், சாலிவாகனனையும் பராமரித்து வந்த மண்பாண்ட கலைஞர்களுக்கு அந்த விளையாட்டைப் பார்த்து ஆச்சரியம் தாங்கவில்லை.

“பானை, சட்டியோடு விளையாடாமல், இப்படி ராஜாவைப்போல் விளையாடி ஆட்டிப் படைத்துக் கொண்டிருக்கிறானே! இவன் எப்போது ராஜா , மந்திரியை எல்லாம் பார்த்தான்?” என்று சொல்லி வியந்தார்கள்.

அவனுடைய விளையாட்டை மேலும் அங்கீகரிக்கும் வகையில் அரசர், மந்திரி, தளபதி, சேவகர், படைகள் என மண் பொம்மைகள் செய்து சாலிவாகனனுக்கு விளையாடக் கொடுத்தனர்.

சாலிவாகனன் தன் வழக்கப்படி அரச பரிபாலன விளையாட்டை நடத்திக் கொண்டிருக்கையில், வேதியர் ஒருவர் அந்தப் பக்கமாக வந்தார்.

“ஆஹா! சிறு குழந்தை, என்ன அழகாக அரச பரிபாலனத்தை, பொம்மை விளையாட்டாகச் செய்து கொண்டிருக்கிறது! ராஜ சபையென்றால், தினந்தோறும் பஞ்சாங்கம் படிப்பார்களே... இந்த பொம்மை ராஜசபையில் இன்று நாம் பஞ்சாங்கம் படித்து விடுவோம்” என்று தீர்மானித்து, சாலிவாகனனின் விளையாட்டில் நுழைந்து பஞ்சாங்கம் படித்தார்.

சாலிவாகனன் மனம் மகிழ்ந்தான். தன்னருகில் இருந்தவனை நோக்கி, “மந்திரி! நம் ராஜசபையில் பஞ்சாங்கம் படித்த இந்த அந்தணருக்கு, ஒரு பொன்குடம் கொடுங்கள்!’’ என உத்தரவிட்டான்.

அந்தப் பையனும் மெல்ல சிரித்துக் கொண்டு சிறு மண்குடம் ஒன்றைக் கொண்டுவந்து கொடுத்தான்.

குடத்தை வாங்கிக்கொண்டு அந்தணர் வீடு திரும்பினார்.

மறுநாள் பொழுது விடிந்ததும் அவர் ஆச்சரியத்தில் ஆழ்ந்தார்.

அவர் பெற்ற மண்குடம், தங்கக்குடமாக மாறியிருந்தது! மகிழ்ச்சி தாங்கவில்லை. நடந்த சம்பவங்களை அவர் பிறரிடம் விரிவாக சொல்லிச் சொல்லி மகிழ்ந்தார்.

சாலிவாகனனை பார்க்காதவர் இதயங்களில் கூட சிம்மாசனம் போட்டு அமர்ந்து விட்டான் அவன்.

சாலிவாகனனை பற்றிய தகவல்கள் எல்லாம் மன்னன் விக்கிரமாதித்தனுக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டன.

அவனுக்கும் சாலிவாகனனைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை எழுந்தது.

புரந்தபுரத்தில் இருந்த தனஞ்ஜயன் எனும் வியாபாரி படுத்த படுக்கையாய் இருந்தார்.

கடைசி காலம் நெருங்குவது அவருக்குத் தெரிந்தது. தன் பிள்ளைகள் நால்வரையும் அழைத்தார். “பிள்ளைகளா! இந்தக் கட்டில் கால்கள் நான்கிற்கும் கீழே வைத்திருக்கும் பொருட்களை, நீங்கள் நால்வரும் பங்கிட்டுக்கொண்டு சுகமாய் வாழுங்கள்!’’ என்று சொல்லிவிட்டு இறந்தார்.

பிள்ளைகள் நால்வரும் தந்தைக்குச் செய்ய வேண்டிய ஈமச்சடங்குகளையெல்லாம் செய்தார்கள்.

அதன்பிறகு, தந்தை சொன்னபடியே கட்டில் கால்களின் கீழே தோண்டிப் பார்த்தார்கள். ஒன்றில் மண், ஒன்றில் உமி, ஒன்றிலே மிகச்சிறு தங்க மணி, ஒன்றில் சாணம் என இருந்தன.

நால்வரும் திகைத்தார்கள்.

“இவை எப்படி பொருட்களாகும்? இவற்றை எப்படிப் பங்கு போடுவது?’’ அவற்றை தனித்தனி பைகளில் போட்டுக் கொண்டுபோய் ஊரில் இருந்த அறிவாளிகளிடம் காட்டி, தந்தை சொன்னதையும் சொல்லி விளக்கம் கேட்டார்கள்.

ஒருவராலும் பதில் சொல்ல முடியவில்லை.

வேறுவழியில்லாமல் நால்வரும் அரசர் விக்கிரமாதித்தனிடம் போய் நடந்ததையெல்லாம் சொல்லி, பைகளில் இருந்த பொருட்களையும் காட்டினார்கள்.

விக்கிரமாதித்தன் தன் மந்திரிகளோடு சேர்ந்து, அப்பொருட்களை ஆராய்ந்து பார்த்தான். ஒன்றும் புரியவில்லை.

“விக்கிரமாதித்த மகாராஜாவாலேயே முடியவில்லை எனும்போது, என்ன செய்வது?’’ என்று மனம் வருந்திய பிள்ளைகள் நால்வரும் பைகளோடும் ஏமாற்றத்தோடும் திரும்பினார்கள்.

அவர்கள் சாலிவாகனன் இருந்த இடத்தின் வழியாகப் போனார்கள். குழப்ப முகங்கள், கவலைக் கண்களுடன் நால்வரும் வந்து கொண்டிருந்ததை சாலிவாகனன் பார்த்தான்.

 கவலைக்கான காரணத்தைக் கேட்டுத் தெரிந்துகொண்டான்.

பிறகு, “இதற்காகவா இவ்வளவு அலைச்சல் பட்டீர்கள்! நான் விளக்கம் கூறுகிறேன்,’’ என்ற அவன் அந்தப்  பைகளில் இருந்த பொருட்களை, ஒருசில விநாடி பார்த்தான்.

உடனே தீர்ப்பைச் சொன்னான்:

“மண் பையில் இருப்பது நிலங்களைக் குறிக்கும். ஒருவன் நிலங்களை எடுத்துக்கொள்ளட்டும்.

உமி, தானியங்களைக் குறிக்கும்; இரண்டாமவர் தானியங்களை எடுத்துக்கொள்ளலாம்.

தங்கம் இருக்கும் பை ஆபரணங்களைக் குறிக்கும். ஆகவே மூன்றாமவனுக்கு ஆபரணங்கள்.

நான்காவது பையில் சாணம்; ஆடு, மாடுகளைக் குறிக்கும். அதனால் நான்காமவன் கால்நடைகளை பெறட்டும்.

உங்கள் தகப்பனார் சூட்சுமமாகப் பங்கீடு செய்து இருக்கிறார். அதன்படியே பங்கிட்டுக் கொண்டு நலமாக வாழுங்கள்!’’ என்றான் சாலிவாகனன்.

நால்வரும் மகிழ்ச்சியில் திளைத்தார்கள். “ஆஹா! விக்கிரமாதித்தனால் கூடச் சொல்ல முடியாத தீர்ப்பு. என்ன புத்திக் கூர்மை!’’ என்று சாலிவாகனனைப் புகழ்ந்தார்கள்.

சாலிவாகனனின் புகழ் பரவியது. விக்கிரமாதித்தனுக்கும் தகவல் எட்டியது.

உள்ளம் குமைந்தான். “நம் புகழுக்குப் பங்கம் வந்து விட்டதே! சிறுவன் ஒருவனால் நம் சிறப்பு சிதைந்து விட்டது. ஊஹும், சாலிவாகனனை விட்டு வைக்கக்கூடாது” என்று கறுவினான்.

பொறாமை கொண்ட மன்னன் விக்கிரமாதித்தன் சாலிவாகனனை அழிக்கப் படைகளுடன் புறப்பட்டான்.

விக்கிரமாதித்தன் வருவதையும் சாலிவாகனன் அறிந்தான்.

அவனுக்கும் அவன் அன்னைக்கும் ஆதரவு தந்து வளர்த்து வந்த குயவர் தலைவர் உட்பட அனைவரும் பயந்தார்கள்.

ஆனால், சாலிவாகனன் பயப்படாமல் அனைவருக்கும் ஆறுதல் சொன்னான்,
“பயப்படாதீர்கள். என்னால் விளைந்த இதை, நானே நீக்குவேன்.’’  உடனடியாக நடவடிக்கைகளிலும் இறங்கினான்.

ஆதிசேஷனை வணங்கிவிட்டு
தன்னிடம் இருந்த நால்வகை பொம்மைப் படைகளுக்கும் உயிரூட்டி, தானே தலைமை தாங்கிப் போர்க்களம் புகுந்தான்.

கடும் போர் மூண்டது. சாலிவாகனனிடம் தோற்றுப்போய், விக்கிரமாதித்தன் ஓடினான். சாலிவாகனன் வெற்றி வீரனாகத் திரும்பினான்.

சற்று காலம் கழித்து, விக்கிரமாதித்தனிடமிருந்து தான் கைப்பற்றிய பகுதிக்கு, சாலிவாகன சகாப்தம் என்று பெயரிட்டான்.

விக்கிரமாதித்தனை தேடிப் பிடித்து போரிட்டு அவனைக் கொன்றான் சாலிவாகனன்.

நர்மதைக்கு அந்தப் பக்கமாக உள்ள பகுதி ‘விக்கிரம சகாப்தம்’ என்றும் நர்மதைக்கு இந்தப்பக்கமாக உள்ள பகுதி ‘சாலிவாகன சகாப்தம்’ எனவும் வழங்கப்படலாயிற்று.

மைசூர் மன்னர் பரம்பரையினர், சாலிவாகனன் பரம்பரையில் வந்தவர்கள்.

பஞ்சாங்கங்களில் நாம் பார்க்கும் சாலிவாகன சகாப்தம் என்பதை உருவாக்கியவனின் வரலாறு இது.

சாலிவாகனன் விக்கிரமாதித்தியனை வென்றதை கொண்டாடும் வகையில், அந்த ஆண்டு முதல் சாலிவாகன ஆண்டு
கி பி 78 முதல் தொடங்குவதாக கருதப்படுகிறது.

மரங்களின் அரசன் அரசமரம்

மரங்களின் அரசன் அரசமரம்

அரசமரத்தைக் கைவிட்டு கால ஓட்டத்தில் பிள்ளையாரை மட்டும் பிடித்துக் கொண்டோம். காரணம் போய் காரியம் மட்டும் மிஞ்சி நிற்கிறது இப்போது...."

"ஒரு ஊரில் ஏழு அரசமரங்கள் இருந்தால் அங்கே மழை பெய்தே தீரும்" எனப் பெரியவர்கள் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன்....

நமது மண்ணின் மரங்களைப் பற்றி வரிசையாக எழுதினால் முதலில் அரச மரத்திலிருந்தே துவங்க வேண்டும். அதுதான் நல்ல ஆரம்பமாக இருக்கும். எனவே அரசமரத்திலிருந்தே துவங்குவோம்...

மரங்களுக்கெல்லாம் அரசன் அரசமரம். நன்கு வளர்ந்த அரசமரம், அதிகபட்சமாக சுமார் நூறு அடி உயரமும் பத்தடி குறுக்களவும் கொண்டவையாக வளரும் பெரியமரம் இது. இவற்றின் பலனும் மிகப்பெரியது. அதனால் தான் நமது முன்னோர்கள் அவர்களின் வாழ்க்கையில்  இம்மரத்திற்கு அதிக அளவு முக்கியத்துவம் கொடுத்து வந்துள்ளனர்...

எந்தச் சூழ்நிலையிலும் யாரும் இதை வெட்டி விடவே கூடாது என்பதற்காகவே இதை வணக்கத்திற்குரிய கடவுள் நிலையில் வைத்திருந்தது தமிழ்ச்சமூகம். வேறு எந்தக் காரணத்தைச் சொன்னாலும் வெட்டி விடுவார்களோ என்கிற அக்கறை கூட அதன் கீழே சாமி சிலைகளை நட வைத்திருக்கலாம். அவ்வளவு முக்கியத்துவமும் சிறப்பும் பெற்றதே இந்த அரசமரம்...

புத்தர்க்கு போதிமரத்தின் கீழ் ஞானம் கிடைத்ததாக சொல்லப்படுகிறது அந்த போதிமரம் வேறெதுவுமில்லை அரசமரம் தான். ஆக்ஸிஜன் என்கிற பிராணவாயு தான் மூளைக்கான உணவு. வளர்சிதை மாற்றத்தில் சிதைகிற உடலை சரிக்கட்டுவதில்  பிராணவாயுவின் பங்கே மிகமிக அதிகம். பிராணன் என்கிற உயிர்வளியை நன்கு வளர்ந்த ஒரு மரம் நாளொன்றிற்கு சுமார் இரண்டாயிரத்து நானூறு கிலோ வரை வெளியிடுகிறதாம்.ஒரு மனிதனுக்குத் தேவையான உயிர்வளியின் அளவு நாளொன்றிற்கு எண்ணூறு கிராம். அப்படியானால் ஒரு மரம் எத்தனை பேருக்கு உதவுகிறது எனக் கணக்கிட்டுக் கொள்ளுங்கள். இதை அரசமரம் என்பதில் தவறே இல்லை. மற்றொரு சிறப்பாக அரசமரமானது இரவு நேரத்திலும் பிராணவாயுவை வெளியிடுவதாகச் சொல்கிறார்கள்.

இவ்வளவு பெரியளவு உள்ள, உயிராற்றலின் கீழ் யார் தொடர்ந்து அமர்ந்திருந்தாலும் ஆரோக்கியமும், சிந்தனைத் தெளிவும் (ஞானம்) பெற்று புத்தனாகலாம் என்பதில் சந்தேகமில்லை !!!...

சும்மா மரத்தினடியில் இரு உடலின் ஆரோக்கியக் குறைபாடு நீங்கும் எனச் சொன்னால் யாரும் பின்பற்ற மாட்டார்கள் என்பதாலோ என்னவோ அதைக் கடவுளாக்கி அதன் வேரினடியில் நீரை ஊற்றிச் சுற்றி வா... என அதன் கீழே ஒரு சிலையையும் வைத்திருக்கின்றனர். நாமோ இன்று காரணத்தை மறந்து காரியத்தை மட்டும் செய்து கொண்டிருக்கும் போலி நாகரீகச் சமூகத்தில் இருக்கிறோம். மரத்தின் வேரைச் சுற்றிலும் கான்கிரீட் தளத்தைப் போட்டு அதன் குரல்வளையை நசுக்கிக் கொண்டிருக்கிறோம். அந்த இடத்தில் கொண்டாடப்பட வேண்டிய பொருள் காணாமல் போய் விட்டது.

அரசமரத்தைக் கைவிட்டு கால ஓட்டத்தில் பிள்ளையாரை மட்டும் பிடித்துக் கொண்டோம் காரணம் போய் காரியம் மட்டும் மிஞ்சி நிற்கிறது இப்போது....

இந்தக் கோடையின் துவக்கத்திலேயே மிகுவெப்பத்தால் படுகிற வேதனையை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம். அருகில் ஏதாவது அரசமரம் இருந்தால் அதனடியில் சிறிது நேரம் அமர்ந்து பாருங்கள்.... அந்த சுகத்தை அனுபவிக்காதவர்கள் அனுபவித்து விட்டுச் செல்லுங்கள். இயற்கையும் கோடைக்குத் தகுந்தபடி புதிய தளிர் இலைகளுடன் தயார்படுத்தியிருக்கும் அழகையும் கவனியுங்கள்....

அஸ்வத்தம்,
அச்சுவத்தம்,
திருமரம்,
போதி,
கவலை,
பேதி,
கணவம்,
சராசனம்,
மிப்பலம்...
இதுவெல்லாம் அரச மரத்தின் பெயர்கள்....

எல்லாப் பறவைகளும் இரவு அடைவதற்கு எல்லா மரங்களையும் தேர்ந்தெடுக்காது, ஆனால் பெரும்பாலான பல பறவைகள் இரவு இருப்பிடமாக பெரும்பாலும் அரசமரத்தை விரும்புகின்றன. பல்லுயிர்ச் சூழல் பெருக்கத்தில் உதவுவதில் பெரும் பங்கைக் கொடுப்பது, அரச மரங்களே. இதன் பழங்களை பறவைகள் விரும்பி உண்ணும் என்பது இன்னும் சிறப்பு....

இனியாவது இதன் மகத்துவத்தை உணர்ந்து வேறு அன்னிய மரங்களைத் தவிர்த்து, வாய்ப்புள்ள இடங்களில் எல்லாம் நமது மண்ணின் மரமான அரசமரத்தினை நட்டு இந்த பூமியை குளிர்வித்து, மழையை ஈர்த்து சுகமாக நல்ல காற்றினை வரும் தலைமுறையை சுவாசிக்கச் செய்வோம். நீரைப் போல் காற்றையாவது காசு கொடுத்து வாங்காமல் இருப்போம்...

கோரகும்பர்

கோரகும்பர்

பண்டரிபுரத்திற்கு அருகே உள்ள தோடகியில் பிறந்தவர் கோரகும்பார் மண்பாண்டம் செய்யும் குயவர் குடியில் பிறந்தவர்.

இவரின் சகோதரர் எற்றண்ணா.

கோரகும்பர் தாய் தந்தையர் எப்போதும் பண்டரிநாதனின் மேல் பக்தி கொண்டு இருந்தனர். வேலையின் போது பண்டரிநாதனின் மேல் பாடல்கள் பாடி வந்தனர். இதனால் கோரக்கும்பரும்
எற்றண்ணாவும் பக்திமானாக திகழ்ந்தனர். கோரக்கும்பருக்கு பத்மாவதி என்பவரை திருமணம் செய்வித்தனர்.

இருவரும் மிக்க அன்யோன்யமாக வாழ்ந்தனர். பத்மாவதியும் சிறந்த
பக்திமானாக இருந்தார். திருமணம் நடந்த சில வருடங்களிலேயே கோரக்கும்பரின் பெற்றோர் இறந்து போயினர்.

கோரகும்பாரின் தம்பி எற்றண்ணா
அண்ணனுக்கு தொழிலில் உதவியாக இருந்தார்.

எற்றண்ணா திருமண வாழ்வில் அதிக ஈடுபாடு இல்லாமல் இருந்தார்

ஓர் நாள் சூளையில் அடுக்கி வைத்திருந்த மண்பானைகளுக்கு எரியூட்டுவதற்காக ராட்டிகளை அடிக்கி அதற்கு தீயை வைத்தார் எற்றண்ணா.

சில பானைகளில் குட்டி பூனைகள் இருந்ததை கவனிக்கவில்லை.
சில நாட்கள் சென்று பானைகளை எடுக்கும் போது அதில் பூனை குட்டிகள் கருகி இருந்தது.

எற்றண்ணாவுக்கு மனது வலித்தது
பாவம் செய்து விட்டேன் என புலம்பினான்.

திடீரென ஓர் நாள் கங்கையில் மூழ்கி என் பாவத்தை போக்கி கொள்கிறேன் என கூறி காசி கிளம்பினான்.

தம்பி நடந்தே கங்கைக்கு செல்வதால்
கோரகும்பர் சோகத்தில் மூழ்கினார்.

கர்ப்பமான மனைவியை கூட அவர் அதிகம் கவனித்து கொள்ளவில்லை.

ஆனால் நாளுக்கு நாள் அவர் பாண்டுரெங்கனிடம் கொண்ட பக்தி அதிகமாகவே ஆகியது.

பத்மாவதி ஓர் அழகிய ஆண் குழந்தையை பெற்றெடுத்தாள்.

கோரகும்பர் எப்போதும் மண்ணை காலால் குழைத்த வண்ணம்
பாண்டுரெங்கனை பாடிய வண்ணம் மண்பாண்டம் நிறைய செய்தார்.

வீட்டின் வரவான குழந்தையை அதிகமாக நேசிக்காத தந்தையாக சதா பாண்டுரங்கன் மேல் பித்தாகவே போனார்.

குழந்தையும் வளர்ந்து தவழ்ந்தது.

இவர் வழக்கம் போல மண்ணை காலால் குழைத்த வண்ணம் கைகள்
இரண்டையும் மேலே தூக்கி பாண்டுரங்கனை கண்களை
மூடியபடி
நினைத்து ஆடியபடி, பாடியபடி
மண்ணை மிதித்த போது
வீட்டில் இருந்து குழந்தை தவழ்ந்து சேற்றில் ஏறியதை வீட்டில் வேலையாக இருந்த பத்மாவதியும்
கவனிக்கவில்லை.

கோரகும்பரும் கவனிக்க வில்லை.

மண்ணை குழைத்த கால்கள்
குழைந்தையையும் சேற்றில் அமுக்கி மிதித்து
கூழாக ஆக்கியது.

குழந்தையை காணோமே என தேடிய பத்மாவதி கணவரின் கால்களில் கூழாகி போன குழந்தையை பார்த்து
அழுதபடி வந்த போதே கோரகும்பருக்கு நினைவு வந்தது.

பத்மாவதி "ஏன் இப்படி குழந்தையை பார்க்காமல் இப்படி செய்துவிட்டீர்களே" என கேட்ட மனைவியை "நீ தானே கவனித்துகொள்ள வேண்டும்"
என கூற,

குழந்தை வருவது கூட தெரியாமல் அப்படி என்ன தெவ்வ பக்தி வேண்டி கிடக்கு, பாண்டுரெங்கன் இப்படியா செய்ய சொன்னார் என சொன்னவுடன் கோரகும்பர் தன்னுடைய கடவுளையே தவறாக சொல்லிவிட்டாளே என சொல்லி கம்பால் அடிக்க ஆரம்பிக்கிறார்.

பத்மாவதி கோபமாய்
இனி என்னை அடிக்கவும் கூடாது
தொடவும் கூடாது இது பாண்டுரங்கனின் மேல் ஆணை என்கிறாள்.

அன்று முதல் மனைவியை தொடுவதில்லை
மனைவி தொட்டததையும் தொடுவதில்லை என சபதம் எடுத்து
தனியாக சமைத்து சாப்பிட்டார்.

கணவரை இப்படி திட்டிவிட்டோமே என வருந்திய பத்மாவதி
கோரகும்பரிடம் மன்னிப்பு கேட்டும்
அலர் மாறாததை கண்டு வருத்தப்பட்டாள்.

பத்மாவதி தன் தந்தையிடம் நடந்ததை கூறி,
அவளது தங்கையை கோரகும்பருக்கு திருமணம் செய்விக்க தந்தையோடும் தங்கையோடும் பேசி சம்மதிக்க வைத்தார்.

பத்மாவதியின் தந்தை கோரகும்பரை பார்த்து திருமணத்திற்கு சம்மதமா என கேட்டவுடன் கோரகும்பர்
அதற்கு சம்மதிக்க மறுக்கிறார்.

உறவினர்களின் வற்புறுத்தலில் திருமணம் நடக்கிறது.

திருமணம் முடிந்து ஊருக்கு கிளம்பிய கும்பாரிடம் அவர் மாமனார் எனது இரு பெண்களையும் சமமாக பாவித்து நடங்கள் என்றார்.

கோரகும்பர் சரி என சொல்லி இரண்டு மனைவியோடு ஊர் திரும்பினார்.

அக்காவை தொடுவது இல்லை அவள் தொட்ட எதையும் தொடுவது இல்லை போலவே இரண்டாவது மனைவியிடமும் இருந்தார்.

மாமனாருக்கு கொடுத்த வாக்கை காப்பாற்றி கொண்டு வந்தார்.

சகோதரிகளுக்குள் சண்டை ஆரம்பித்தது.

இரவு பாண்டுரங்கனை பாடிவிட்டு அயர்ந்து தூங்கும் போது கோரகும்பரின் இருபக்கமும் இருவரும் படுக்க வேண்டியது என முடிவு செய்தனர்.

அது போலவே ஓர் நாள் அயர்ந்து தூங்கும் போது இருவரும் படுத்தனர்.
தூக்கத்தில் இருந்து எழுந்த கோரகும்பர் கத்தியால் ஓர் கையை துண்டித்து கொண்டார்.
அதே கத்தியை நிறுத்தி மறு கையையும் வெட்டி கொண்டார்.

மனைவிகள் இருவரும் அழுது புலம்பினர்.

அந்த நேரம்,
காசிக்கு சென்று திரும்பிய எற்றண்ணா வீட்டு கதவை தட்டி உள்ளே வந்தவுடன் கையில்லாமல் நிற்கும் அண்ணனையும்
அழும் அவரின் மனைவிகளையும்
பார்த்து வருத்தமுற்று நடந்தவைகளை கேட்டறிந்தார்.

அண்ணனின் கைகளை எடுத்து ஒட்டி
சிகிச்சை அளித்தார் எற்றண்னா.

கைகள் ஒட்டியதே தவிர வேலைகளை செய்ய முடியவில்லை. கைகள் வளைந்திருந்தது.
எற்றண்ணாவின் உழைப்பில்
அவர்கள் வாழ்ந்தனர்.

பாண்டுரங்கனின் கோவில் விழாகோலம் பூண்டது
ஸ்ரீ நாமதேவர் அவ் விழாவிற்கு வந்தார்.

நாமதேவரின் மனதிற்கு
பண்டரிநாதனின் கோவிலில் பண்டரிநாதன் இல்லாமல் இருப்பது போலும்,
களையிளந்தும் கோவில் காணப்பட்டது.

பண்டரிநாதா
நீ இங்கில்லையா என கேட்பது போல பாடல் இயற்றி பாடினார்.

அன்றிரவு நாமதேவரின் கனவில்
நான் கோரகும்பரின் வீட்டில் அவர் தம்பி எற்றண்ணாவாக இருக்கிறேன் என்றார்.

மறுநாள் காலை நாமதேவர்
வந்து பார்த்த போது
சேற்றை மிதித்தபடியும்
மண்பாண்டங்கள் செய்தபடியும்
எற்றண்ணாவாக பண்டரிநாதன்
இருந்தார். காசிக்கு சென்ற எள்றண்ணாவுக்கு பதில் பாண்டுரங்கனே எற்றண்ணாவாக.

கையிழந்த தன் பக்தனின் குடும்பம் ஏழ்மையின் பிடியில் வருத்தப்படக்கூடாதே என எண்ணிய
பாண்டுரங்கனே மண் பானை செய்து விற்று இந்த குடும்பத்தை காப்பாற்றியதை கண்ட நாமதேவருக்கு கண்களில் கண்ணீராய் வந்தது.

கோரகும்பரின் பக்தியை மனதால் மெச்சிய வண்ணம்
கோரகும்பர் அவரது மனைவிகளோடும் எற்றண்ணாவோடும் பண்டரிபுரம் வந்தார் நாமதேவர்.
பாண்டுரெங்கன் இருந்தால்தானே திருவிழா நடக்கும்.

நாமதேவர் கோரகும்பர் அவரது மனைவி இருவரும் அமர்ந்து இருக்க
எற்றண்னா கோவில் கருவறைக்குள் சென்று மறைந்துவிடுகிறார்.

நாமதேவர் நடப்பதை பார்த்து மனதுக்குள் சிரித்து கொண்டார்.

அப்போது கோவிலுக்குள் பஜனை கோஷ்டி ஒன்று உள் நுழைந்து கைகளை தட்டிய வண்ணம் பாண்டுரெங்கனை பாடுகின்றனர்.

கோரகும்பர் தன் கைகளை தூக்க முயற்சிக்கிறார். செயலற்று
வளைந்து இருந்த கைகளை தூக்க முடியாமல் துக்க மேலீட்டில் அழுதவண்ணம் பாண்டுரங்கா விட்டலா என கண்ணீரோடு பாடுகிறார்.

வளைந்த கைகள் நேராகிறது
விரல்கள் இயங்குகிறது
கைகள் நன்றாக இயங்க ஆரம்பிக்கவே பண்டரிநாதா
விட்டலா என கத்தியபடி ஆனந்த கண்ணீர் விட்டார்.

அருகில் இருந்த அனைவரும் பாண்டுரெங்கா பாண்டுரெங்கா என கோஷமிட்டனர்.

அனைவரும் மகிழ்ச்சியோடு சன்னதியில் விழுந்து வணங்கினர்

பத்மாவதி அழுதவளாய் பாண்டுரெங்கா என் கணவரின் கையை கொடுத்தது போலவே என் குழந்தையை தாருங்கள் என்னை மன்னித்துவிடு பாண்டுரங்கா என்னை மன்னித்து என் குழந்தையை தாருங்கள் என கேட்க, கருவரையில் இருந்து பத்மாவதியின் குழந்தை தவழ்ந்து வந்தது. நாமதேவர் பாண்டுரங்கனின் திருவிளையாடலை எண்ணி மகிழ்ந்தார்.

ஸ்ரீமத்யார்ஜுனேசாஷ்டகம்

ராம ராம ராம
திருவிடைமருதூர் ஸ்ரீமஹாலிங்க ஸ்வாமியை நன்கு த்யானம் செய்து கொண்டு இந்த ஸ்தோத்ரத்தை கேட்டு மன : சாந்தி, நல்ல தேஹ ஆரோக்யம் மற்றும் ஸகல பாக்யங்களையும் அடைய ப்ரார்த்திக்கிறேன்.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 ஸ்ரீமத்யார்ஜுனேசாஷ்டகம்      ***********************
மஹனீயர்களான நமது ஸத்குருக்கள் சேங்காலிபுரம் ப்ரும்ஹஸ்ரீ அனந்தராம தீக்ஷிதர் அவர்கள் திருவிடைமருதூரில் விளங்கும் ஸ்ரீமஹாலிங்க ஸ்வாமி  பேரில் மனமுருகி எழுதிய ஸ்தோத்ரம் ஸ்ரீமத்யார்ஜுனேசாஷ்டகம்.

ஸ்ரீமஹாலிங்கஸ்வாமி தர்சனம் மற்றும் ஸ்மரணம் ப்ரம்ஹஹத்யாதி பாபங்களை போக்கி பக்தர்களுக்கு ஏற்படும் மஹாபயம், சித்தப்ரமம் மற்றும் ஸகல வ்யாதிகளையும் போக்கி ஸமஸ்த பாக்யங்களையும் தரும்.

சேங்காலிபுரம் ஸ்ரீதீக்ஷிதர்வாளின் இந்த உயர்ந்த ஸ்ரீமத்யார்ஜுனேசாஷ்டகத்தை நித்யம் கேட்டு பாராயணம் செய்து ஸகல ச்ரேயஸ்ஸையும் அடைய ப்ரார்த்திக்கிறோம்!!! திப்பிராஜபுரம் மோஹன்ராமதீக்ஷிதர் 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
அனைவருக்கும் இந்த Youtube link ஐ Share செய்யப்ரார்த்திக்கிறோம் 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்   - ஸாம்ப மத்யார்ஜுனேசம் மஹாலிங்கமாத்யம்  மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம். 
                           1.ஜ்யோதிர்மஹாலிங்க ரூபம் -      க்லுப்தபூஷம் புஜங்கேன க்ருத்தாரிப்ருந்தம்  பக்தார்த்தி ஸம்ஹார்யபாங்கம் ப்ரும்ஹவிஷ்ண்வாதி ப்ருந்தைர்முதா பூஜிதாங்க்ரிம் (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்) 

2.ருத்ராக்ஷமாலாம் தரந்தம் ப்ரும்ஹஹத்யாதி பாபாநி ஸந்நாசயந்தம் ரக்ஷந்தமாபத்ஸுபக்தான் ப்ராந்தசித்தஸ்த தோஷான் ஸமுன்மூலயந்தம் (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்)

 3.புண்யாச்வமேத  ப்ரசாரை :  பூதபாதாதி சோரை : பவாம்போதிதாரை : குர்வந்தி பக்தா : ப்ரஸன்னம் புத்ரபௌத்ராத்யபீஷ்டான் ஸதாபூரயந்தம்     (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்) 

4.பஸ்மாதிபூஷா விசேஷம் புஷ்பபில்வாதி பத்ரைர்ஜுஷாணம் ஸுதோஷம் ஸர்வார்த்ததாயி ப்ரதோஷம் விப்ரவர்யௌக ஸம்ப்ரோக்த ஸாமாதி கோஷம் (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்)

5.ஸஹ்யாத்ரிஜா தீர பாக்யம் ஸாதுபோக்யம் ஸுரேந்த்ரைர்ஸதா ஸாதும்ருக்யம் ப்ராப்யம் க்ருதானேக புண்யை : தீனரக்ஷைக தீக்ஷம் க்ருபாபூர்ண வீக்ஷம் (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்)

6.புஷ்யோத்ஸவே புண்யகோஷ்ட்யாம்  ஸாமவேதாதி கோஷை : ப்ரமோதேன பாந்தம்  ஜ்யோதிர்மயானந்த கந்தம் ஸ்வர்ஜுனாக்யஸ்ய வ்ருக்ஷஸ்ய மூலேவஸந்தம்     (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்)

7.புஷ்யேரதே காலதௌதே திவ்யபுஷ்பாபிராமே வ்ருஷைருஹ்யமானே பச்யந்தமத்யந்த பக்தாம் ஸுந்தராப்யாம் ப்ருஹத்ப்யாம் குசாப்யாம் யுதாம்தாம் (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்)

 8.ஸ்தோத்ரம் க்ருதம் பக்தி பூர்வம் தீக்ஷிதானந்தராமேண பாபௌக சாந்த்யை நித்யம் படேத்யஸ்து பக்த்யா |                   தஸ்ய ஸர்வார்த்த லாபோ பவேதாசுதோஷாத் ।। (மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்)
ஸாம்ப மத்யார்ஜுனேசம் மஹாலிங்கமாத்யம்
மத்யார்ஜுனேசம் பஜேஹம்

ஸ்ரீமத்யார்ஜுனேசாஷ்டகம் ஸம்பூர்ணம்
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
தங்களது நண்பர்களுக்கும்,முகநூல் மற்றும் வாட்ஸ்அப் க்ரூப்களிலும் பகிர ப்ரார்த்திக்கிறோம்
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
We present you Shri Madhyārjuneshāshtakam written by Brahmasri Sengalipuram Anantarama Deekshitar.
From
Tippirajapuram
Mohan Rama Dikshitar

Sanskrit lyrics:

श्री मध्यार्जुनेशाष्टकम्

 मध्यार्जुनेशं भजेहम्- साम्ब मध्यार्जुनेशं  महालिड़्गमाद्यं मध्यार्जुनेशं भजेहं ||

1.ज्योतिर्महालिड़्गरूपं  क्लुप्त
          भूषं भुजड़ंगेन कृत्तारिबृन्दम्  
भक्तार्ति संहार्यपाड़्गम्  ब्रम्हविष्ण्वादि
          बृन्दैर्मुदा पूजिताड़्घ्रिम्   ।।
             (  मध्यार्जुनेशं भजेहम् )   
                            
2.रुद्राक्षमालां धरन्तम्
         ब्रम्हहत्यादि पापानि संनाशयन्तम्  ।
    रक्षन्तमापत्सुभक्तान्
          भ्रान्तचित्तस्थ दोषान् समुन्मूलयन्तम् ।।
              ( मध्यार्जुनेशं भजेहम्)    

3.पुण्याश्वमेधप्रचारै :
          भूतबाधादि चोरैर्भवाम्भोधितारै : ।         
    कुर्वन्ति भक्ता : प्रसन्नम्
           पुत्रपौत्राद्यभीष्ठान् सदापूरयन्तम्  ।।
              ( मध्यार्जुनेशं भजेहम्)

4.भस्मादिभूषाविशेषं
            पुष्पबिल्वादि पत्रैर्जुषाणम् सुतोषम् ।
    सर्वार्थदायिप्रदोषं विप्रवर्यौघ
            संप्रोक्त सामादि घोषम्  ।।                             
             (मध्यार्जुनेशं भजेहम्)

5.सह्याद्रिजा तीर भाग्यं
            साधुभोग्यं सुरेन्द्रैर्सदासाधुमृग्यम्  ।
    प्राप्यं कृतानेकपुण्यै :
            दीनरक्षैक दीक्षं कृपापूर्णवीक्षम्  ।।
                (मध्यार्जुनेशं भजेहम्)

6.पुष्योत्सवे पुण्यगोष्ट्यां
          सामवेदादिघोषै :   प्रमोदेन भान्तम्  ।
    ज्योतिर्मयानन्दकन्दं
           स्वर्जुनाख्यस्य वृक्षस्य मूलेवसन्तम्  ।।
              (मध्यार्जुनेशं भजेहम्)

7.पुष्येरथे कालधौते  -  दिव्य  
            पुष्पाभिरामे वृषैरुह्यमाने ।
    पश्यन्तमत्यन्त भक्तां
            सुन्दराभ्याम् ब्रृहद्भ्यां कुचाभ्यां युतांताम् ।।
              (मध्यार्जुनेशं भजेहम्)

8.स्तोत्रं कृतं भक्तिपूर्वम्
              दीक्षितानन्तरामेण पापौघ शान्त्यै । 
    नित्यम् पठेद्यस्तु भक्त्या  तस्य
              सर्वार्थलाभो भवेदाशुतोषात्  ।।
                (मध्यार्जुनेशं भजेहम्)

ஊத்துக்காடு வேங்கடகவி

ஊத்துக்காடு வேங்கடகவி

காலங்கள் உருண்டோடின. கண்ணனைப் பார்க்காமல் அன்னம் உண்ணமாட்டேன் என்று சில காலங்களாகவே ஆகாரம் உண்பதையே அவர் முற்றுலுமாக தவிர்த்து வந்தார். இதன் காரணமாக உடல் மெலிந்து கண்கள் சொருகி பார்வை மங்க ஆரம்பித்தது. பிரதிக்க்ஷனம் செய்யக் கூட அவரால் முடியவில்லை. தன் முழங்கால் வாயிலாகவே மிகவும் சிரமப்பட்டு ஒரு பிரதிக் பிரதிக்க்ஷனம் செய்து முடித்தார். அடுத்த பிரதிக்க்ஷனம் செய்ய முடியவில்லை. தன் பிராணன் இன்றுடன் பிரியப் போவதை உணர்ந்தார். இன்று எப்படியாவது பாடி கண்ணனை வரவழைத்துவிடலாம் என்றெண்ணி என்ன பாடலாம் என சிறிது யோசித்து பின் தாமதமில்லாமல் 'அலைபாயுதே கண்ணா!' என்று பாட ஆரம்பித்துவிட்டார். அந்த பாடல் முழுநிறைவு தருவாயை நெருங்கிவிட்டது. (நீங்கள் இனி எப்பொழுது இந்த பாடலைக் கேட்டாலும் இந்த உணர்வுடனே அந்த பாட்டில் வரும் வார்த்தைகளைக் கேளுங்கள். உயிர் பிரியும் தருவாயில் தான் பாடினார் என்று உங்களுக்கு புரிய வரும்.)

ஆனாலும் கண்ணன் வரவில்லை. மெய்மறந்து தன் தொடைகளில் தாளம் போட்டுக்கொண்டே பாடிக் கொண்டிருந்தார் வேங்கடகவி. திடீரென்று ஜவ்வாது மனமும், நாகலிங்க பூ வாசனையும், குளிர்ந்த காற்றும் அவர் மேனியில் பட ஆரம்பித்தது. அச்சமயத்தில் அவர் பார்வை முற்றிலுமாக பறிபோய்விட்டது. ஆனாலும் தான் பாடுவதை நிறுத்தவில்லை. முழு பலத்தைக் கூட்டி சங்கீதத்தைக் கூட பாட முடியவில்லை. தொடையில் தாளம் போட முடியாதபடி கை இடறியது. எதோ ஒரு குழந்தை மடியில் படுத்திருப்பது போன்று உணர்வு தோன்றியது. அப்பா யாரது? நான் கண்ணனைக் காண வேண்டுமென்று வேகத்துடன் பாடிக் கொண்டிருக்கின்றேன். அந்தக் குழந்தையிடமிருந்து பதில் இல்லை, மீண்டும் மீண்டும் கேட்டார், பதில் இல்லாத காரணத்தினால் சற்றே சினம் வந்து அந்தக் குழந்தையைக் கீழே தள்ளிவிட்டார். உடனே அந்தக் குழந்தை இதழ்களை பிரித்து பேசத் தொடங்கியது. வேங்கடசுப்பையரே! யாரைக் காண வேண்டுமென இத்துணைக் காலம் பாடினாயோ! அவன் நான் தான் என்னை நன்றாகப் பார்! என்றார். கண்ணா! என்று விழவும் சக்தியில்லாமல் கண்ணனைப் பார்த்து, என்னுடைய உடலுறுப்புகள் அனைத்தும் சரியாக இயங்கக் கூடிய காலகட்டத்தில் நீ காட்சி தரவில்லை. இப்பொழுது என் பலமும் மனபலமும் சோர்ந்தபிறகு வந்திருக்கிறாயே கண்ணா! உன்னை கையெடுத்துக் கூட வணங்க முடியவில்லை என்று கூறிக் கொண்டிருக்கும் போது வேங்கடகவியின் உடலிலிருந்து உயிர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பிரிந்து கொண்டிருந்தது.

அந்த உயிரை முழுவதும் பிரியவிடாமல் கிருஷ்ணன் அனுக்கிரகித்து, பக்தா! உன் வாழ்நாள் முழுவதையும் நான் வருவேன் என்று என் பொருட்டு உன் காலங்களைக் கழித்தாய். அப்படிப்பட்ட உயர்ந்த பக்தனாகிய உன்னை பூலோகத்தில் இறக்கவிடமட்டேன் என்று தன்னுடன் வேங்கடகவியை அழைத்து தன் இருப்பிடமான பிருந்தாவனத்திற்கு சென்றார். அங்கே குசேலருக்கு நடந்ததை விட பன்மடங்கு உபசாரம் செய்தார் கிருஷ்ணர். எப்பொழுதும் இவன் என் பக்தன் என் பக்தன் என்று கூறிக் கொண்டே இருந்தார் கிருஷ்ணபரமாத்மா. பக்தா உனக்கு என்ன வேண்டும் கேள் என்றார் கண்ணன், அதற்கு வேங்கடகவி மறுபடியும் ஊத்துக்காட்டில் 'நான் பாடி நீ ஆடவேண்டுமடா கண்ணா' என்று கேட்டார். அவ்வாறாகவே மீண்டும் இருவரும் ஊத்துக்காட்டிற்கு வந்தார்கள். பக்தா உனக்கு நான் எப்படிக் காட்சி தர வேண்டும் எனக் கேட்டார். அதற்கு வேங்கடகவியும், காளிங்க நர்த்தனாகவே வா என்றார். அவ்வாறாகவே வந்து உன்னால் உன் வாயால் என் நர்த்தனத்திற்கு ஏற்றாற்போல் எப்பொழுது பாட முடியவில்லையோ அப்பொழுதே நான் இதே இடத்தில் மீண்டும் விக்கிரகமாக மாறிவிடுவேன் என்று கூறினார்.

வேங்கடகவி அப்பொழுது 'தாம்தீம் தரநதாம்............' என்று தொடங்கும் பாட்டை பாடினார்.

பாடல் முடியும் வரை பாடலுக்கு ஏற்றாற் போல் கிருஷ்ணனும் நர்த்தனம் செய்தார். நர்த்தனத்திற்கேற்றாற்போல் வேங்கடகவியும் பாடினார். இருப்பினும், சில நர்த்தன பாவனைகளுக்கு ஏற்றாற்போல் வேங்கடகவி பாட முடியாமல் தடுமாறினார். உடனே, கிருஷ்ணன் சொன்னது போல் அதே இடத்தில் மீண்டும் விக்ரகமாக மாறினார். வேங்கடகவி தன் தோல்வியை ஒப்பு கொண்ட பிறகு, அவர் அவதார நோக்கத்தை கூறி நீங்கள் நாரதராக சஞ்சரிக்கலாம் என்று கிருஷ்ணன் அனுக்கிரகம் பண்ணினார். பதிலுக்கு வேங்கடசுப்பையர், சுவாமி நீங்கள் என்ன செய்ய போகிறீர்கள் என்று வெங்கட சுப்பையரிடம் கேட்க நான் என் பக்தர்களாகிய நந்தினி பட்டிக்கு கொடுத்த வரத்தில் கலியுகம் முழுவதும் இங்கயே இருக்க போகிறேன் என்றார். அதற்கு நாரதர் வைகுண்ட வாசனே வைகுண்டத்தில் இல்லாத போது பக்தனாகிய எனக்கு வைகுண்டத்தில் என்ன வேலை என்று கேட்டு கலியுகம் முழுவதும் நானும் உங்களுடன் இருந்து நான் தற்போது செய்து கொண்டிருக்கும் கைங்கரியத்தையே தொடர்ந்து செய்வேன் மற்றும் அல்லாது கலியுகத்தில் தேடி கிடைக்காத பக்தியுடன் யார் வந்து உங்களிடம் பிராத்திக்க வருகிறாரோ அவர்களின் குறைகளை நான் கேட்டு உங்களிடம் கூறும் பெறும் பாக்கியத்தை தாருங்கள் என கூறினார். இனி நான் தேவலோகத்துக்கோ வைகுண்டதுக்கோ சென்றால் உம்மிடம் தான் செல்வேன் என்று பிராத்தித்தார். அவ்வாறாகவே கிருஷ்ணன் அனுகிரகம் செய்தார். தொடர்ந்து இன்னும் கூட இரவு நேரங்களில் கண்ணனின் மீது பாடல்களை பாடிகொண்டிருக்கிறார். பாடல்களுக்கு ஏற்றார் போல் கோபிகா ஸ்திரிகளுடன் கிருஷ்ணன் நர்த்தனம் செய்து கொண்டிருக்கிறார். கிருஷ்ணனின் சலங்கை (கொலுசு) சத்தம் இன்னும் இரவு நேரங்களில் கேட்டு கொண்டிருக்கிறது. அதை இந்த ஊரில் பலரும் கேட்டுக் கொண்டிருகின்றனர். நாரதர் இங்கயே இருப்பதை கண்டு அத்தனை தேவர்களும் நாங்களும் கலியுகம் முழுவதும் நாங்களும் இங்கயே இருப்பதாக இறங்கி வந்தனர். கிருஷ்ணனும் இங்கயே இருக்கும் படி அனுகிரகித்தார். திரு கோவிலின் பிரகாரத்தை சுற்றி இன்னும் அத்தனை தேவர்களும் காவல் காத்து கொண்டிருகின்றனர்.

"இன்று நான் பிறந்தேன்" என்று வெங்கடகவி ஒரு பாடல் பாடியுள்ளார். கண்ணனால் அவர் பெருமை பெற்றதும் அவரால் ஊத்துக்காடு பெருமை பெற்றதும் உலகறிந்த செய்தியாகும்.

நாள் தோறும் கோவில் அர்ச்சகர், வெங்கட கவி துளசி மாடத்தருகே அமர்ந்து கண்ணனிடம் பாடங்கேட்டு வந்ததை நேரில் கண்டு வியப்பில் ஆழ்ந்து நிற்க நேரிட்டது. இறையருள் பெற்று வேங்கடகவி பாடிய பாடல்களைப் பக்தியோடு கேட்டு இன்புற்று மகிழ்ந்தார் அர்ச்சகர். தன் சுகனுபாவங்களைப் பிறர்க்கும் கூறி அவர்களும் அந்த பேரின்பம் பெற உதவி செய்தார். இவரால், பிறரும் வேங்கடகவியின் செயல்களைக் கண்டு வியந்து பாராட்டினார். அவர் பாடிய பாடல்களைக் கேட்டு எல்லோரும் இன்புறும் நிலையும் ஏற்பட்டது. வேங்கடகவி 65 ஆண்டு காலம் வாழ்ந்தார். வெங்கடகவியின் அமர பாடல்கள்

இசை மூவருக்கும் முற்பட்ட வேங்கடகவியின் பாடல்கள் அமரத்தன்மை கொண்டவை. கண்ணன் ஆடலை நேரில் தரிசித்த கவியின் வாக்கில் வெளிப்படும் பாடல்கள் கண்ணன் ஆடும் நடனத்தின் தாளத்திற்கு ஏற்ப அமைபவை. "பால் வடியும் முகம்" எனத் தொடங்கும் பாடலுக்கு பொருள் புரியவேண்டுமா? நேரே வாருங்கள் ஊதுக்காடுக்கு. காளிங்க நர்த்தன பெருமாளை கண்டு களியுங்கள். அப்பாடல் முழுவதும் உண்மையே என்பது அப்போது புரியும். அவரது அற்புதக் கீர்த்தனைகள் மேலும் சில. (பாடல்களின் தொடக்கம் மட்டும் தரப்படுகின்றன)

1. ஸ்ரீவிக்ன ராஜம் பஜே (கம்பீர நாட்டை)
2. நீரதஸமா நீல கிருஷ்ணா (ஜயந்தஸ்ரீ)
3. அசைந்தாடும் மயில் ஒன்று (சிம்மேந்த்ர மத்திமம்)
4. அலை பாயுதே கண்ணா (கானடா)
5. ஆடாது அசங்காது வா கண்ணா (மத்யமாவதி) 6. பார்வை ஒன்றே போதுமே (சுருட்டி)
7. நீல வானம் தனில் (புன்னாகவராளி)
8. யாரென்ன சொன்னாலும் (மணிரங்கு)
9. நீதான் மெச்சிக்கொள்ள வேண்டு (ஸ்ரீரஞ்சனி)
10. தாயே யசோதே உந்தன் (தோடி)
11. பால் வடியும் முகம் (நாட்டைக்குறிஞ்சி)
12. ஸ்வாகதம் கிருஷ்ணா (மோகனம்)
13. குழலூதி மனமெல்லாம் (காம்போதி)

எனவே, பக்தர்களே! வாழ்வில் ஒரு முறையாவது ஊத்துக்காடு சென்று கண்ணனைத் தரிசிக்க வேண்டும். கட்டாயம் சென்று பாருங்கள்.

கிருஷ்ணம் சரணம்
ஷர்வம் கிருஷ்ணாய சரணம்

மூக்கிரட்டை கீரை

மூக்கிரட்டை கீரை!!

இதை புல் என்று வெறுத்து ஒதுக்குகிறார்கள் அனால் இது ஒரு மூலிகை வெளிப்பட்டது: இதை பார்த்தால் வீட்டுக்கு தூக்கிட்டு போயிடுங்க

மூக்கிரட்டை கீரையை தனியாகவோ, மற்ற கீரைகளுடன் சேர்த்தோ சமைத்து சாப்பிடலாம். காய்ந்த மிளகாய், கறிவேப்பிலை, புளி, உப்பு சேர்த்து வதக்கி, துவையலாக செய்தும் சாப்பிடலாம்.
இதயநோய், சைனஸ், ஆஸ்துமா, சளித் தொல்லை, ரத்த சோகையால் ஏற்படும் உடல்வீக்கம், தொப்பை, வாதக்கோளாறு, மஞ்சள்காமாலை, மலச்சிக்கல், மூலக்கோளாறு உள்ளிட்ட பல நோய்களுக்கு மருந்தாக பயன்படுகிறது.
மூக்கிரட்டை கீரை உடம்பில் உள்ள அதிகப்படியான கழிவுகளை நீக்கும். மூக்கிரட்டை கீரையானது கல்லீரலின் செயல்பாட்டைத் தூண்டிவிட்டு வேகமாகவும் துரிதமாகவும் செயல்பட உதவுகிறது.

மூக்கிரட்டை வேருடன் சிறிது பெருஞ்சீரகம் சேர்த்து, நீர்விட்டு காய்ச்ச வேண்டும். அதை தினமும் அருந்தினால், சிறுநீர் அடைப்பு விலகுவதுடன் சிறுநீரகக்கற்கள் கரைந்து வெளியேறும்.
கல்லீரல், சிறுநீரகம் உள்ளிட்ட முக்கிய உறுப்புகளின் கழிவுகளை முழுமையாக வெளியேற்றும் தன்மை கொண்டது. மூளைக்கு ஆற்றல் அளித்து மனதுக்கு உற்சாகத்தையும், உடலுக்கு சுறுசுறுப்பையும் தரக்கூடியது.
மூக்கிரட்டை இலை, பொன்னாங்கண்ணி மற்றும் கீழாநெல்லி இலைகளை சம அளவு எடுத்து நன்றாக அரைத்து, மோரில் கலந்து குடிக்கலாம். தொடர்ந்து இதை குடித்துவந்தால் மங்கலான பார்வை, வெள்ளெழுத்துக் குறைபாடுகள் நீங்கும்

இயற்கைவாழ்வியலைபின்பற்றுவோம்.

மகாபாரதம் போடும் விடுகதைக்கு விடை தெரியுமா?

ஊசியின் ஓட்டையில் யானை போய்விட்டது, ஆனால் அதன் வால் போக முடியவில்லை..! மகாபாரதம் போடும் விடுகதைக்கு விடை தெரியுமா?

பஞ்சபாண்டவர்களில் ஒருவரான சஹாதேவன் சந்தைக்குள் நுழைந்தான். அழகான குதிரையை அவனும் பார்த்தான். உடனே குதிரையின் உரிமையாளரை நெருங்கி, "குதிரை என்ன விலை? என்று கேட்டான்.

குதிரையின்_உரிமையாளரோ, "ஐயா! இந்த குதிரை விற்பனைக்கு அல்ல. நான் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு பதில் சொன்னால், குதிரையை இலவசமாகவே கொடுப்பேன்" என்றார். சகாதேவன் உடனே, "சரி கேள்வியைச் சொல்லுங்கள்" என்றான்.

குதிரையின் உரிமையாளர், "நன்றாகக் கவனியுங்கள்! பிறகு பதில் சொல்லுங்கள்! ஒரு பெரிய கிணறு. அதில் உள்ள தண்ணீரைக் கொண்டு ஏழு சிறிய கிணறுகளை நிரப்பலாம். ஆனால், அந்த ஏழு கிணறுகளில் இருக்கும் தண்ணீரை எடுத்து, மறுபடியும் அந்த பெரிய கிணற்றில் ஊற்றினால், பெரிய கிணறு நிரம்பவில்லை. இது ஏன்? நன்றாக யோசித்து பதில் சொல்லுங்கள்" என்றார். சஹாதேவனால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. அங்கேயே சந்தையில் உட்கார்ந்துவிட்டான்.

சற்று நேரத்தில்.... சகாதேவனை தேடிக்கொண்டு நகுலனும் சந்தைக்கு வந்து விட்டான். அவனும் குதிரையைப் பார்த்து, அதன் அழகில் மயங்கிப் போய் விலை கேட்டான். குதிரையின் உரிமையாளர், நகுலனிடம் ஒரு கேள்வி கேட்டார். "ஐயா! நான் ஒரு கேள்வி கேட்கிறேன். பதில் சொல்லிவிட்டு, குதிரையை இலவசமாகவே பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்.

துணி தைக்கும் ஊசி இருக்கிறது அல்லவா? அதன் ஓட்டையின் வழியாக ஒரு யானை புகுந்து, அடுத்த பக்கம் போய்விட்டது. ஆனால் யானையின் வால் மட்டும் அந்த ஓட்டையின் வழியாகப் போக முடியவில்லை. ஏன்?" என்றார். நகுலனால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. அவனும் சந்தையில் உட்கார்ந்திருந்த சஹாதேவனுடன் சேர்ந்து உட்கார்ந்துவிட்டான்.

அதன் பிறகு ஒரு சில நிமிடங்களில், அர்ஜுனனும் அங்கு வந்தான். அவனும், குதிரையைப் பார்த்து, அதன் அழகில் மயங்கிப் போய் விலை கேட்டான். குதிரையின் உரிமையாளர், அர்ஜுனனிடமும் கேள்வி கேட்டார்.

"ஐயா! ஒரு வயல் காட்டில் நன்றாக விளைந்து இருந்தது. அதற்கு வேலியெல்லாம் போட்டு பாதுகாப்பாக வைத்து இருந்தார்கள். ஆனால் அறுவடை காலத்தில், அந்த வயல் காட்டில் எதுவுமே இல்லை. வேலியெல்லாம் அப்படியே இருந்தது. அப்படி இருந்தும் விளைந்த தானியங்களை எல்லாம் யார் எடுத்தார்கள்? பதில் சொல்லிவிட்டு, குதிரையை கொண்டு செல்லுங்கள்" என்றார். அர்ஜுனனால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. அவனும் ஆலோசனை செய்தபடி அங்கேயே உட்கார்ந்து விட்டான்.

சகோதரர்கள் மூவரும் இப்படியே உட்கார்ந்திருக்க, அரண்மனையில் அவர்களைக் காணாமல், தர்மர் திகைத்தார். பீமனைக் கூப்பிட்டு, "தம்பி! நம் தம்பிகள் மூவரையும் நீண்ட நேரமாக காணவில்லை. நீ போய், அவர்கள் எங்கு இருந்தாலும் தேடி அழைத்து வா!" என்றார்.

பீமனும் போய் தேடிப்பிடித்து, அர்ஜுனன், நகுலன், சஹாதேவன் மூவரையும் அழைத்து வந்தான். பாஞ்சாலியோடு அரியணையில் அமர்ந்திருந்த தர்மர், அவர்களைப் பார்த்ததும், "அர்ஜுனா! நீண்ட நேரமாக நீயும் உன் தம்பிகளும் இங்கு இல்லை. எங்கே போய் இருந்தீர்கள்?" எனக் கேட்டார். அதற்குப் பதிலாக அர்ஜுனன், நடந்ததை எல்லாம் சொல்லி, குதிரை உரிமையாளர் கேட்ட மூன்று கேள்விகளையும் சொன்னான்.

அதைக் கேட்டதும் தர்மர் நடுங்கினார். அதைப் பார்த்த தம்பிகள் எல்லாரும் திகைத்தார்கள். "அண்ணா! நீங்கள் நடுங்கும்படியாக என்ன நடந்தது?" எனக் கேட்டார்கள்.தர்மர் பதில் சொல்லத் தொடங்கினார்..

"தம்பிகளே! எதிர்காலத்தில் நடக்கப் போகும் விபரீதங்களை, அந்த மூன்று கேள்விகளும் சொல்கின்றன." அதை நினைத்துத்தான் நடுங்கினேன். "ஒவ்வொன்றாகச் சொல்கிறேன் கேளுங்கள்" என்று விரிவாகக் கூறினார்.

"உங்களிடம் கேள்வி கேட்டவன் கலி_புருஷன். அவன் கேட்ட முதல் கேள்வியில் பெரிய கிணறு என்பது பெற்றோர்கள். ஏழு சிறிய கிணறு என்பது அவர்களது பிள்ளைகள். பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளை, அவர்கள் எவ்வளவு பேர்களாக இருந்தாலும் சரி! அவ்வளவு பிள்ளைகளையும் காப்பாற்றுவார்கள். இதைத்தான் பெரிய கிணற்றின் தண்ணீரைக் கொண்டு சிறிய கிணற்றை நிரப்பினார்கள் என்பது குறிக்கிறது.

ஆனால், அந்த பிள்ளைகளோ, அவ்வளவு பேர்களும் சேர்ந்தால் கூட, தங்கள் பெற்றோரை காப்பாற்ற மாட்டார்கள். இதைத்தான் ஏழு சிறிய கிணறுகளில் உள்ள தண்ணீரைக் கொண்டு, பெரிய கிணற்றை நிரப்ப முடியவில்லை என்பது குறித்தது.

அடுத்து இரண்டாவது கேள்விப்படி, இனி வருங்காலங்களில் அக்கிரமங்கள், முறைகேடான செயல்கள் ஏராளமாக நடைபெறும். ஆனால், நல்ல செயல்கள் நடைபெறுவது மிகவும் கடினமாக இருக்கும். இதைத்தான் யானையே போன வழியில், அதன் வால் போக முடியவில்லை என்று சொல்லி இருக்கிறார்.

அடுத்து மூன்றாவது கேள்வியில், பயிர்கள் என்பது மக்களைக் குறிக்கும், பாதுகாக்கும் வேலி என்பது அதிகாரிகளைக் குறிக்கும். அதாவது மக்களைப் பாதுகாக்க வேண்டிய அதிகாரிகளே அவர்களை அழித்து விடுவார்கள். மக்கள்தான் வறுமையில் வாடுவார்களே தவிர, அதிகாரிகள் செழிப்பாகத்தான்



இருப்பார்கள்.

இதைத்தான், வேலி அப்படியே இருக்க, பயிர்கள் எப்படி அழிந்தன என்ற கேள்வி குறிப்பிடுகிறது என்று சொல்லி முடித்தார் தர்மர்.

கலியுகத்தில் உலகம் இப்படித்தான் இருக்கும் என்பது மகாபாரத காலத்தில் எடுத்துரைக்கப்பட்டது.

கிருஷ்ணர் வணங்கும் ஆறு பேர் யார்

கிருஷ்ணர் வணங்கும் ஆறு பேர் யார்

நாம் எல்லோரும் கிருஷ்ண பரமாத்மாவை வணங்குகிறோம். ஆனால் கிருஷ்ணரும் யார் யார் யாரையோ கும்பிடுகிறார். வியப்பாக இருக்கிறது அல்லவா? கள்ளக் கிருஷ்ணனின் இந்த ரகசிய செயலைக் கண்டு பிடித்தது வேறு யாரும் இல்லை. கிருஷ்ணனின் மனைவி ருக்மிணிதான் இதைக் கண்டுபிடித்தார்.

ஒரு நாள் கிருஷ்ணரும் வழிபாடு செய்வதைப் பார்த்துவிட்டு, “அன்பரே! நீர் யாரையோ வணங்குவது போலத் தெரிகிறது. அவர்கள் யார்? என்று கேட்டாள்.

கிருஷ்ணர் கொஞ்சமும் தயங்காமல் பதில் சொன்னார்:

*நித்யான்ன தாதா, தருணாக்னிஹோத்ரி, வேதாந்தவித், சந்திர சஹஸ்ர தர்சீ, மாஸோபாவாசீச, பதிவ்ரதா ச ஷட் வந்தனீயா மம ஜீவ லோகே*

பொருள்: இந்த மனிதர்கள் வாழும் பூமியில் நான் ஆறு வகையான மக்களை வணங்குகிறேன்:

தினமும் அன்னதானம் செய்வோர்,
தினமும் அக்னிஹோத்ரம் செய்வோர்,
வேதாந்தம் அறிந்தவர்கள்,
சஹஸ்ர சந்திர தரிசனம் செய்து சதாபிஷேகம் செய்துகொண்டோர், மாதா மாதம் உபவாசம் இருப்போர்,
பதிவ்ரதையான பெண்கள்.

அவர் சுருக்கமாகச் சொல்லி முடித்தாலும், பெரியோர்கள் இதற்குச் சொல்லும் விளக்கத்தை நாம் அறிந்தால்தான் அந்த ஆறு வகையான மக்களின் முழுப் பெருமையையும் நாம் அறிவோம்:

*(1).நித்ய அன்ன தாதா:* அந்தக் காலத்தில் ஒருவருக்குக் கிடைக்கும் வருமானத்தில் அல்லது நிலத்தில் அறுவடையாகும் விளைச்சலில் ஆறில் ஒரு பகுதியை மன்னருக்குக் கொடுத்து விட வேண்டும். மீதி ஐந்து பகுதிகளை அவர் ஐந்து பேரைப் பாதுகாக்கப் (பஞ்ச யக்ஞத்துக்கு) பயன்படுத்தவேண்டும். திருவள்ளுவரும் கூட:-

தென்புலத்தார், தெய்வம், விருந்து, ஒக்கல், தான் என்று ஆங்கு ஐம்புலத்து ஆறு ஓம்பல் தலை (43)

பொருள்: இறந்து போய் தென் திசையில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் நம் முன்னோர்கள், கடவுள், வீட்டிற்கு வரும் விருந்தாளிகள், சுற்றத்தார் (இதில் நாம் வளர்க்கும் பசு முதலிய பிராணிகளும், வீட்டில் ஊர்ந்து செல்லும் எறும்புகளும் அடங்கும்), தனது குடும்பம் என்ற ஐந்து பேரையும் போற்றுவது இல்வாழ்வானின் தலையாய கடமை.

மனு ஸ்மிருதியில் 3-72 –ல் மனு சொன்னதை வள்ளுவரும் சொல்லி இருக்கிறார். ஆகவே இமயம் முதல் குமரி வரை ஒரே கொள்கை இருந்திருகிறது. விருந்தாளிகளுக்குச் சாப்பாடு போட்டவுடன் தான் வீட்டிலுள்ளோர் சாப்பிட வேண்டும்.

*அதிதி தேவோ பவ:* (விருந்தாளி என்பவன் இறைவனுக்குச் சமம்) – என்று வேதம் கூறுகிறது.

அந்தக்காலத்தில் தான் உண்பதற்கு முன்னால் வாசல் திண்ணையில் சிறிது நேரம் உட்கார்ந்து யாரேனும் விருந்தாளிகள் அல்லது வழிப்போக்கன் வருகிறார்களா என்று பார்த்துவிட்டே உணவருந்த செல்வார்கள்.

தர்மர் நடத்திய ராஜ சூய யாகத்தில் புகுந்து பரபரப்பை உண்டாக்கிய கீரி சொன்ன கதை எல்லோருக்கும் தெரியும். இப்படி தினமும் அன்னதானம் செய்வோர், இது தவிர அன்னக்கொடி ஏற்றி ஆயிரக்கணக்கானோருக்கு அன்னம் இடுவோர் ஆகியோரை க்ருஷ்ணன் வணங்குகிறார். இவர்கள் பிரதிபலன் எதிர்பார்க்காமல் அன்னம் இடுகிறார்கள்!!

*(2).தருண அக்னிஹோத்ரி:* அந்தக் காலத்தில் ஏழு வயதில் பூணூல் போட்டவுடன் பிராமணச் சிறுவர்கள் சமிதாதானம் என்று தினமும் அக்னி வளர்த்து சமித்துக்களை நெய்யுடன் அக்னியில் ஆகுதி கொடுப்பார்கள். குருகுலம் முடித்து வீட்டுக்கு வந்தவுடன் இளைய பருவத்திலேயே திருமணமும் நடந்துவிடும். பின்னர் அவர்கள் தினமும் ஔபாசனம் என்ற அக்னி காரியத்தைச் செய்து வருவர். இதை தவிர அக்னிஹோத்ரம் என்ற அக்னி காரியம் சூரியனை உத்தேசித்து சரியாக சூரியன் உதிக்கும் காலத்திலும் அஸ்தமனம் ஆகும் காலத்திலும் நடத்த வேண்டும். இதை எல்லோரும் செய்துவிட முடியாது. தனது தந்தை ஒரு அக்னிஹோத்ரியாக இருந்தால் மட்டுமே தானும் அக்னிஹோத்ரம் செய்யமுடியும். இவர்கள் காணக்கிடைப்பது அபூர்வம். இப்படித் தவறாமல் செய்துவரு வோரை கிருஷ்ணனே வணங்குகிறார் நாம் வணங்கத் தயக்கம் உண்டோ!

*(3).வேதாந்த வித்:-* வேதங்கள் நான்கு. அதன் முடிவில் இருப்பது உபநிஷத் (வேத+ அந்தம்/முடிவு). அதை உணர்ந்தவர்கள் வேதாந்திகள். அஹம் பிரம்மாஸ்மி, தத்வம் அஸி போன்ற ஞான உணர்வு படைத்தவர்கள். வேதாந்தத்தில் நாட்டம் ஏற்பட வேண்டும் என்றால் பலகோடி ஜென்மங்களில் புனியம் செய்து இருக்க வேண்டும். உலக விஷயங்களை துறந்து வேதாந்த விஷயங்களுக்காகவே தன் வாழ்வை அர்ப்பணித்து வேதாந்த சிந்தனையிலேயே வாழ்வை கழிப்பவன் வேதாந்த வித்.
அந்த வேதாந்திகளையும் கிருஷ்ணன் வணங்குகிறார்! இவர்களும் காணக்கிடைப்பது அபூர்வம்.

*(4).ஆயிரம் பிறை கண்ட அபூர்வ சிகாமணி:* சிவனுடைய தலையில் இருப்பது மூன்றாம் பிறைச் சந்திரன். அதை மாதம் தோறும் அமாவாசைக்குப் பின்னர் மூன்றாம் நாளில் காணலாம். அடுத்த முறை காண 29 நாட்கள் காத்திருக்க வேண்டும் இப்படி ஆயிரம் முறை காண 81 ஆண்டுகள் பிடிக்கும். அப்பொழுது அவர்கள் சதாபிஷேகம் செய்து கொள்வார்கள். அத்தகையோரையும் கண்ணபிரான் வணங்குவார். இந்த பிறைச் சந்திரனைக் காணும் வழக்கத்தை ஏனைய மதத்தினரும் நம்மிடமிருந்து கற்றனர்.

ஒருவர் ஆயிரம் முறை சந்திரனைக் காண வேண்டுமானால் ஆயிரம் தடவை சிவனை நினைத்திருக்க வேண்டும். அடடா! மேகம் மறைக்கிறதே. இன்னும் சந்திரனைக் காணவில் லையே என்று ஏங்கி சிவனை நினைத்து நிற்பர். இன்னும் பலர் அவர்களது இஷ்ட தெய்வத்தையும் குல தெய்வத்தையும் வேண்டிக் காத்திருப்பர். ஆகையால்தான் கிருஷ்ணன் அவ்வளவு மதிப்பு தருகிறான்.

*(5) மாத உபவாசி:* மாதம் தோறும் இரண்டு ஏகாதசிகளிலும் உபவாசம் – உண்ணா நோன்பு—கடைப் பிடிக்க வேண்டும். அதையும் ஒழுங்காகக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். சுத்த உபவாசம் என்பது நிர்ஜலமாக (தண்ணீர் கூட பருகாமல்) அல்லது தண்ணீர் மட்டுமே பருகி உபவாசம் இருப்பது. இப்படி இருப்போர் கண்ணனால் வணங்கப் படுவர். இது எளிதல்ல.இப்படி இருப்போர் மிகமிகக் குறைவு. அவர்களை நாமும் வணங்குவோம்.

(6)இறுதியாக கண்ணன் கை எடுத்துக் கும்பிடுவது யாரை என்றால் *பதிவ்ரதா விரதம் அனுசரிக்கும் கற்புக்கரசிகளை!!* உலகில் வேறு எங்கும் இல்லாத ஒரு அணுகு முறை இந்து மதத்தில் மட்டும் உண்டு. சாத்திரத்தில் சொல்லபட்ட எல்லா விஷயங்களையும் மூன்று வகையில் அனுஷ்டிக்க வேண்டும். தமிழ் மொழியில் இதற்கு முன்று அற்புதமான சொற்களை படைத்து வைத்துள்ளனர்: உண்மை,வாய்மை, மெய்மை (மனோ, வாக், காயம்). இந்த மூன்று உறுப்புகளாலும் வேறு ஒரு ஆடவனையும் நினையாது கனவனை மட்டுமே தெய்வம் போலக் கருதுபவர் “பெய் எனப் பெய்யும் மழை” — என்பான் பொய்யா மொழிப் புலவன் வள்ளுவன் (குறள் 55).

அட! இப்படிப் பத்து கற்புக்கரசிகளைக் கண்டுபிடித்து வறண்ட பகுதிகளில் எல்லாம் மழை பொழியச் செய்துவிடலாமே! அவர்களுக்கு மாதம் ஒரு லட்சம் ரூபாய் சம்பளம் போட்டுவிடலாமே என்று சிலர் நினைக்கலாம். இதன் தாத்பர்யம் என்னவென்றால் அவர்களிடம் அவ்வளவு மகத்தான சக்தி இருக்கிறது. ஆனால் அவர்கள் எளிதில் அதைப்
பிரயோகிக்க மாட்டார்கள்.

அசோகவனத்தில் சீதையைக் கண்ட அனுமன் கெஞ்சுகிறான்: தாயே உங்களைக் காணாமல் ராமன் தவிக்கிறான். என் முதுகில்/ தோளில் ஏறி அமருங்கள். அடுத்த நிமிடம் இராமனிடம் சேர்ப்பிக்கிறேன் என்று. சீதை சிரிக்கிறாள். என் கற்பின் ஆற்றலால் ஈரேழு புவனங்களையும் எரிக்கும் ஆற்றல் எனக்கு உண்டு. ஆயினும் கணவனின் வில் ஆற்றலுக்கு இழுக்கு உண்டாக்கும் எதையும் செய்ய மாட்டேன் என்கிறாள்.

நமக்கும் தெரியும் ராவணன் வதம் — என்பதே இராமாவதாரத்தின் நோக்கம் என்று.

உலகில் ஏழு நாடுகளிடம் அணுகுண்டு உள்ளது. எல்லாப் பிரச்சனைகளுக்கும் தீர்வு காண அணுகுண்டைப் பிரயோகிக்கிறார்களா? இல்லையே. இது போல பெண்களிடம் உள்ள மகத்தான ஆற்றலை அவர்கள் அரிதே பயன்படுத்துவர்.

அந்தக் காலத்தில் எல்லா பெண்களும் திரிகரண சுத்தியுள்ள (சொல், செயல், சிந்தனை = மனோ வாக், காயம்) கற்புக்கரசிகளாக இருந்தார்கள். இதனால்தான் மனு சொன்னார்:

எங்கு பெண்கள் மதிக்கப்படுகிறார்களோ, அங்கு தெய்வம் வாழும். எங்கு பெண்கள் மதிக்கப்பட வில்லையோ அங்கு என்ன நல்லது செய்தாலும் அதற்குப் பலன் இல்லை (மனு 3-56)

மரியாதைக் குறைவாக நடத்தப்பட்ட பெண்கள் சாபம் இட்டால் அந்தக் குடும்பங்கள் அடியோடு அழிந்து போகும் (மனு 3-59)

தந்தைமார்கள், கணவன்மார்கள், மைத்துனன்கள், சகோதர்கள் ஆகியோருக்கு அதிர்ஷ்டம் அடிக்க வேண்டுமானால் பெண்களை மதிப்போடு நடத்துங்கள். அவர்களை ஆடை அணிகலன்களால் அலங்கரியுங்கள் (மனு ஸ்மிருதி ஸ்லோகம் 3-55).

இப்படியெல்லாம் பாரட்டப்பட்ட பதிவிரதைகளை கண்ணன் வழிபடுவதில்
வியப்பேதும் உண்டோ? கணவனை தெய்வமாக நினைக்கும் பெண் இந்த காலத்தில் அபூர்வம் என்று சொல்லவா வேண்டும்?

*கண்ணன் வணங்கும் ஆறுவகை மக்களை எங்கெங்கெலாம் நீங்கள் காணுகிறீர்களோ அங்கெங்கெல்லாம் நிலத்தில் நெடுஞ்சாண் கிடையாக விழுந்து கும்பிடுங்கள்!!* உங்களுக்கும்
சகல சௌபாக்கியங்களும் கிட்டும்.

ஸ்ரீராமஜயம்.

ஜோதிடம்

ஜோதிடர்கள் தங்கள் வாழ்வில் ஏற்றம் பெற பன்னிரண்டு விதிகளை வாராகமிஹிரர் பரிந்துரைக்கிறார்.

1. அத்வேஷி - ஜோதிடருக்கு யாரிடமும் விருப்போ, வெறுப்போ, துவேஷமோ இருக்கக் கூடாது.

2. கணிதாஹம பராகக -  வானமண்டலம் பற்றியும், ஆகமங்களைப் பற்றியும் தெரிந்திருக்க வேண்டும்.

3. நித்ய சந்தோஷி - நித்தமும் மகிழ்ச்சியாக,  இருப்பதைக் கொண்டு வாழ வேண்டும்,

4. முகூர்த்த குண தோஷ ஞானகா -
நல்ல, கெட்ட முகூர்த்தங்களையும், எவை நன்மை அல்லது தீமை பயக்கும் என்பதையும் அறிந்திருக்க வேண்டும்.

5. வாக்மி- வாக்குப் பலிதமுள்ளவராக இருக்க வேண்டும்,

6. குசல புத்திமான் -  ஒரு விஷயத்தை புத்தியோடு, ஞானத்தோடு கூறவேண்டும்.

7. சாந்தசஹா- சாந்தமாகவும், அமைதியாகவும் இருக்க வேண்டும்,

8. அமிர்த வாக்யான் - இனிய வார்த்தைகளைப் பேச வேண்டும்.

9. சௌம்யான் - சாத்வீக குணம் இருக்க வேண்டும்.

10. திரிகாலக்ஞான் - கடந்த காலம், நிகழ்காலம், எதிர்காலம் பற்றி அறிந்து  கொண்டு தெளிவாகக் கூற வேண்டும்.

11. ஜித்தேந்திரியஹா-
தனது இந்திரிய ஆசைகளைக் கடந்தவராக இருக்க வேண்டும்.

12. நித்ய கர்மார்த்தா - தினசரி தனது குல ஆச்சார, அனுஷ்டானங்களைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.

இந்தப் பன்னிரண்டு விதிகளை ஜோதிடர்களுக்கு வராகமிஹிரர் கூறி, இவற்றை அனுசரிப்பவர்களை "தெய்வக்ஞன்" என்கிறார்.....