According To Records, In March 24th 1954 Sri JAYENDRA PERIYAVA Got Sanyasam From Maha PERIYAVA. All The Devotees' Living Legend Sri MAHA PERIYAVA Once Explain Himself As ICHA SHAKTHI And JAYENDRA PERIYAVA As KRIYA SHAKTHI. Our JAYENDRA PERIYAVA Was Honoured As The 68th Aacharya of Sri Mutt In 1954. Once After Ten Years Of His Arrival To Sri Mutt He Made A Wonderful Service To Our Society And Hindu Dharma Through Sri Mutt Throughout The World. All The Assets Belongs To Sri Mutt Including Hospitals, Schools, Colleges, Kakyanam Mandapam, Ashramam, Etc In India Belongs To Sri JAYENDRA SARASWATHI ONLY.
புதன், 28 ஆகஸ்ட், 2019
ஸ்ரீ காஞ்சி மஹா ஸ்வாமிகள், ஸ்ரீ மஹா பெரியவா, ஸ்ரீ பரமாச்சார்யாள், என்று உலகம் முழுவதும் உள்ள பக்தர்களால் போற்றி வணங்கப்படும் நடமாடும் தெய்வம் ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் தன்னை இச்சா சக்தி என்றும் ஸ்ரீ ஜயேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகளை கிரியா சக்தி என்றும் போற்றியுள்ளார். இத்தகைய பெருமை வாய்ந்த ஸ்ரீ ஜயேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் தமது குரு ஸ்ரீமஹா ஸ்வாமிகள் அவர்களால் மார்ச் மாதம் இருபத்தி இரண்டாம் தேதி ஆயிரத்தி தொள்ளாயிரத்து ஐம்பத்தி நான்காம் ஆண்டு காஞ்சி காமகோடி பீடத்தின் அறுபத்தி ஒன்பதாவது ஆச்சார்யராக நியமிக்க பட்டதில் இருந்து பாரத தேசம் முழுவதும் யாத்திரைகள் பல செய்து நமது சனாதன மதத்திற்கு அவர் ஆற்றிய தொண்டு இங்கே சொல்லி மாளாது. இருப்பினும் அடியேனுக்கு தெரிந்ததை சொல்கிறேன். காஷ்மீர் முதல் கன்னியாகுமரி வரை என்னற்ற பாடசாலைகள், சங்கரா பள்ளிகள், சங்கரா சிபிஎஸ் பள்ளி பாடங்களுடன் சேர்த்து வேத பாடசாலைகள், சங்கரா கல்லூரிகள், சங்கரா கண் மருத்துவமனைகள், சங்கரா முதியோர் இல்லங்கள், சங்கரா ஆயூர் வேதா கல்லூரிகள், ஜன கல்யான், சங்கரா சாரிட்டபுள் டிரஸ்ட், சங்கரா மருத்துவமனைகள், பாரத தேசம் முழுவதும் சங்கர மடங்கள் நிருவியது, சங்கரா கல்யாண மண்டபங்கள், காலடியில் ஆதிசங்கரருக்கு கீர்த்தி ஸ்தம்பம் என்று நம் நம் புது பெரியவாளால் தொடங்கப்பட்டு இன்று வரை ஏராளமான மக்களுக்கு பல நல திட்ட உதவிகளை செய்து வருவது நம் புது பெரியவாளால் மட்டுமே இது சாத்தியமாயிற்று. ஒரு சன்யாசியாக மட்டும் இல்லாமல் நம் சனாதன மதத்திற்கு இவர் ஆற்றிய சேவை இந்த உலகத்தையே திரும்பி பார்க்க வைத்து. இது போல் இன்னும் ஏராளமான பணிகளை செய்தது காஞ்சி காமகோடி பீடத்தின் அறுபத்தி ஒன்பதாவது பீடாதிபதி ஜகத்குரு பூஜ்ய ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ ஜயேந்திர சரஸ்வதி சங்கராச்சாரி ஸ்வாமிகளால் மட்டுமே இது சாத்தியமாயிற்று என்றால் அது மிகையாகாது.
ஸ்ரீ காஞ்சி மஹா ஸ்வாமிகள், ஸ்ரீ மஹா பெரியவா, ஸ்ரீ பரமாச்சார்யாள், என்று உலகம் முழுவதும் உள்ள பக்தர்களால் போற்றி வணங்கப்படும் நடமாடும் தெய்வம் ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் தன்னை இச்சா சக்தி என்றும் ஸ்ரீ ஜயேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகளை கிரியா சக்தி என்றும் போற்றியுள்ளார். இத்தகைய பெருமை வாய்ந்த ஸ்ரீ ஜயேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகள் தமது குரு ஸ்ரீமஹா ஸ்வாமிகள் அவர்களால் மார்ச் மாதம் இருபத்தி இரண்டாம் தேதி ஆயிரத்தி தொள்ளாயிரத்து ஐம்பத்தி நான்காம் ஆண்டு காஞ்சி காமகோடி பீடத்தின் அறுபத்தி ஒன்பதாவது ஆச்சார்யராக நியமிக்க பட்டதில் இருந்து பாரத தேசம் முழுவதும் யாத்திரைகள் பல செய்து நமது சனாதன மதத்திற்கு அவர் ஆற்றிய தொண்டு இங்கே சொல்லி மாளாது. இருப்பினும் அடியேனுக்கு தெரிந்ததை சொல்கிறேன். காஷ்மீர் முதல் கன்னியாகுமரி வரை என்னற்ற பாடசாலைகள், சங்கரா பள்ளிகள், சங்கரா சிபிஎஸ் பள்ளி பாடங்களுடன் சேர்த்து வேத பாடசாலைகள், சங்கரா கல்லூரிகள், சங்கரா கண் மருத்துவமனைகள், சங்கரா முதியோர் இல்லங்கள், சங்கரா ஆயூர் வேதா கல்லூரிகள், ஜன கல்யான், சங்கரா சாரிட்டபுள் டிரஸ்ட், சங்கரா மருத்துவமனைகள், பாரத தேசம் முழுவதும் சங்கர மடங்கள் நிருவியது, சங்கரா கல்யாண மண்டபங்கள், காலடியில் ஆதிசங்கரருக்கு கீர்த்தி ஸ்தம்பம் என்று நம் நம் புது பெரியவாளால் தொடங்கப்பட்டு இன்று வரை ஏராளமான மக்களுக்கு பல நல திட்ட உதவிகளை செய்து வருவது நம் புது பெரியவாளால் மட்டுமே இது சாத்தியமாயிற்று. ஒரு சன்யாசியாக மட்டும் இல்லாமல் நம் சனாதன மதத்திற்கு இவர் ஆற்றிய சேவை இந்த உலகத்தையே திரும்பி பார்க்க வைத்து. இது போல் இன்னும் ஏராளமான பணிகளை செய்தது காஞ்சி காமகோடி பீடத்தின் அறுபத்தி ஒன்பதாவது பீடாதிபதி ஜகத்குரு பூஜ்ய ஸ்ரீஸ்ரீஸ்ரீ ஜயேந்திர சரஸ்வதி சங்கராச்சாரி ஸ்வாமிகளால் மட்டுமே இது சாத்தியமாயிற்று என்றால் அது மிகையாகாது.
Sri Sankara Bhagavatpada And Sri Kanchi Kamakoti Sankaracharya Math Moolamnaya Sarvajna Peetham
Sculpture of Sri Sankara in Dandavandanam pose before Siva and Parvati in the Sanctum Sanctorum of the Sivasthanam
Kancheepuram
Kancheepuram is a celebrated place of pilgrimage. It is popularly known as Kanchi. Kancheepuram is situated about 74 kilometers southwest of Chennai by road. Kancheepuram has a railway station, which stands midway between Chengalpattu and Arakkonam Junctions.
Kanchi is one of the seven Mokshapuris -sacred cities by living in which or by death therein man gets emancipation from birth and death.
Five important sacred places of Siva worship in South India are collectively called "Panchabhuta- Kshetras". Of these five, Kanchi is the Prithvi-kshetra.
Kamakshi Vilasam, a section of the Markandeya Purana points to Kanchi as the "Nabhisthanam" -navel of the Universe. (Vide Chapters X and XI).
Kanchi has been a center of literary pursuits and advanced learning. Inscriptions at Kanchi point to the existence of Ghatikastan during Pallava regime. Sri Kanchi Kamakoti Peetham has established a Deemed University - Sri Chandrasekharendra Saraswati Viswa Mahavidyalaya at Kancheepuram with an International Library. Various disciplines are taught at colleges affiliated to the University.
Kancheepuram is a city of temples: Some of the most important temples in Kancheepuram are for Sri Kamakshi Ambal, Sri Ekambaranatha, Sri Varadaraja, Sri Kailasanathar, Sri Vaikunta Perumal, Ulakalantha Perumal, etc.
Sri Adi Sankara, after his various tours through most parts of India, settled down at Kanchi to spend His evening years. He caused to remodel the city and reconstruct the three principal temples -Sri Kamakshi, Sri Ekamranatha and Sri Varadaraja. At Kanchi he established a Math for himself and founded a line of successors after him on the Peetha. At present the presiding Pontiff is Pujyasree Jayendra Saraswati Swamigal, the 69th Acharya of the Peetha, and Pujyasree Sankara Vijayendra Saraswati Swamigal has been initiated into sanyasa and nominated successor Acharya.
Sri Sankara Bhagavatpadacharya
In this mundane world, conflict between good and evil has been a legendary phenomenon from time out of mind. When this conflict turns acute and causes a crisis in the basic culture of the land, divine force intervenes to set things right. We find a number of anecdotes about demons endowed with tremendous might, causing harm of non-mean degree, not only to human beings but to the celestials as well. The Puranas speak of the avataras (incarnations) of Lord Vishnu who destroyed the demons and established the path of righteousness - Dharma. More than 2500 years ago, an avalanche of heretic and non-Vedic sects, with horrible religious practices threatened to wipe away the ancient Veda-Dharma. In the Bhagavad Geeta, Lord Krishna has told Arjuna that, whenever there arises danger to Dharma, He (Krishna) will incarnate in this world to eradicate adharma and re-establish Dharma. In consonance with His words, the Lord has made partial incarnations during the course of the present Kali Age. And such an incarnation is the partial incarnation of Siva as Sankara Bhagavatpada, which happened some twenty-five centuries ago, on the prayer of celestials to Lord Siva to redeem Bharata-desa from the clutches of non-Vedic and heretic sects.
Sri Sankara Bhagavadpadacharya was one of the greatest philosophers and spiritualists of, the world. He was a discerning dialectician, a consummate commentator and a celebrated poet. His miraculous achievements, within a short span of life of thirty-two years, speak of his super-human aspect. Sages and scholars, who have shone through the centuries after his time, have regarded him as an incarnation of the Divine. Many a thinker and many a scholar of different climes and times has been attracted by the philosophic discipline of Advaita (Monism), effectively propagated by Sankara. Even modern thinkers and scholars of repute have paid eulogistic tributes to Sankara's genius.
There lived a pious Brahmin couple -Sivaguru and Aryamba -in the village of Kaladi in Kerala. Even after years after their marriage they had no issue. So they went to Tiruchivaperur (modern Trichur in Kerala) and stayed there for a number of days and worshipped Vrshachalesvara, the presiding deity of the temple there, praying for a male offspring. Sankara biographies narrate that both Sivaguru and his wife had identical dreams, at night of the last day of their stay in Tiruchivaperur, in which the Lord asked them if they desired to have a single son endowed with good qualities, wisdom and intelligence or sons wicked and idiotic by nature and that the couple left the decision of the choice to the Lord Himself.
Months after Sivaguru and Aryambal had returned to Kaladi, a male child was born to Aryambal, on the fifth day of the bright fortnight of the Vaisaka month of the cyclic year Nandana (509 B.C.). Though many dates are assigned for the birth of Sankara, this date may be said to be fairly well established by research scholars on the basis of literary, architectural and astrological sources of information. The parents gave the name "Sankara" to the child. The life story of Sankara is told in many purely biographical works and also short sketches of the Great Acharya are had in works devoted to other topics. But since all works, which narrate the history of Sankara, have been produced, many centuries after his lifetime, the historian of Sankara has to depend on the lot of traditional information that has gathered round Sankara's name and fame.
Sri Jadunath Sircar, an eminent indian historian, Member of the Royal Asiatic Society of Great Britain, in his "History of Naga Sanyasins", published by Sri Panchayati, Akhara Mahanirvani, Dharagunj, Allahabad says: "The modern historian of Sankara is left only with the legend of Sankara as developed by pious tradition and he must try to judge the narratives in the weight of probability and the known facts about India in the age of Sankara”.
Sri B. Suryanarayana Row, M.R.A.S., founder-editor of the Astrological Magazine, Bangalore, in his ‘History of the Never to be Forgotten Empire of Vijayanagar’, has written (in the preface): "Tradition, when strongly supported by internal and external evidence in literature and inscriptions, ought not to be neglected or rejected, simply because, in the light of present knowledge, certain events appear incredible. The true spirit of profound enquiry must be the guide to Indian history."
Swami Tapasyananda of Sri Ramakrishna Math, in the introduction to his English translation of Maadhaveeya Sankara-Vijaya, observes "We have today only a lot of traditions about Sankaracharya and he is a foolhardy man, indeed, who dares to swear by anyone of these traditions as truly historical and the others as fabricated."
Sri Vidyanand Saraswati, in his forward to the English translation of the "Age of Shankar" of Udayavir Sastri, observes, "It is really unfortunate that Indians had to learn their own history from foreign scholars. These scholars with insufficient data and superficial knowledge of our tradition wrote textbooks on Indian history, which were mainly responsible for a great deal of erroneous views about our past. To understand, to recapture and to live up to the best of our traditions, it is necessary for a scholar to discover for himself the truth enveloped in obscurity made hazy in the name of research."
Having had his upanayanam at the age of five, Sankara was sent to a local patasala for studying the Veda. One forenoon, during his rounds for collecting biksha (alms), Sankara happened to stop in front of a poor man's house and uttered the usual word of request for biksha -"Bhavati bikkshamdehi". The lady of the house came out and saw the lustrous little brahmachari. She went in and searched for something for offering to the boy. But there was nothing in the house to offer. She picked up a dry amla fruit and dropped it in Sankara's bowl. The boy looked at the woman and noticed the lines of poverty and sorrow writ large on her face. He began singing the praise of Sri Mahalakshmi, the Goddess of Wealth, in fine Sanskrit verses. And lo! Mahalakshmi stood above the house. Sankara requested the Goddess to provide the means for the livelihood of the inmates of that house. The Devi caused a shower of gold amalakas on that house. The eighteen verses of Sankara's prayer to Lakshmi go by the name "Kanakadhara Stotram". This very first poem of Sankara breathes with his compassion and concern for the poor and the needy. At the age of eight Sankara finished the study of the Veda. The idea of becoming an ascetic was revolving in his mind. One morning when he was bathing in the river flowing by the side of his house, a crocodile caught one of his feet and began to drag him into the deep. Sankara shouted for help. His mother came running to the bank of the river. Sankara told his weeping mother, "In accordance with my doings during past births I have to die. But I may continue to live if I become an ascetic, since change of asrama causes a new birth. Hence grant me permission to become a sanyasi quickly". Aryamba reluctantly agreed, as she desired to have her son alive at least as an ascetic. Sankara took to apat-sanyasa (becoming an ascetic in time of danger) by uttering the pertinent mantras. Suddenly the crocodile left Sankara's foot, turned into a gandharva (good spirit) and flew up after praising Sankara.
Aryamba asked Sankara to come home. Sankara told her that from that day, the wide world was his home and whoever offered him alms was his mother. Aryamba asked him as to who would perform her funeral rites if she died in his absence. Sankara consoled his sobbing mother saying that he would be by her side whenever she chose to think of him and that he would perform the due rites on her death.
Initiation into regular Sanyasa
Leaving his old mother in the care of near relatives, Sankara left Kaladi and began to travel towards the north, in search of a preceptor to get himself initiated into regular sanyasa. Months later he reached the bank of the Narmada. He learnt from the people living nearby that a great yogi lived in a cave near the riverbank and that he was spending most of his time in penance. Soon Sankara went near that cave and stood before the entrance to the cave singing about the yogin in some couplets. The yogi, Sri Govinda Bhagavatpada, recipient of the Mahabhashya from the lips of Sri Gaudapada, asked from within the cave, who was standing near the cave. The reply of Sankara was in the form of 10 slokas ending with the refrain "Sivahkevaloham", These ten slokas constitute the famous Dasasloki of the Acharya. Immensely pleased, Govindamuni came out of the cave. Sankara who was struck by the divine personality of Govinda Bhagavatpada fell at his feet. After some conversation, Govinda Bhagavatpada accepted Sankara as his disciple and initiated him in all the Mahavakyas, Some of the biographies say that Sankara lived on with his 'guru' for about 3 years and learnt the spiritual truths and the disciplines under Govinda Bhagavatpada. After mastering all that had to be learnt from the 'guru', Sankara was granted permission to leave, and the guru told him, that Sankara should preach Advaita Vidya, and also write an authoritative commentary on the Brahma Sutras. He instructed Sankara to go to Benaras, which was the spiritual centre of gravity of India, to do this work. Accordingly in course of time, Sankara returned to Kasi, crossing the Vindhya Mountains, after a prolonged journey of months.
Sankara at Kasi
Taking leave of his preceptor, Sankara left the Narmada bank and in course of time reached Kasi, also known as Varanasi, situated on the bank of the sacred Ganga, as desired by his preceptor. Sankara's stay at Kasi was for about four years. During this period, a number of disciples gathered around him to learn the Advaita Vedanta. A prominent one of them was Sanadana, a native of the Chola country. It was during these years that Sankara wrote the famous commentaries on Vyasa's Brahmasutras, the principle Upanishads and the Bhagavad-Geeta. Besides the bashyas on Vishnusahasranama and the Lalita Trisatistotra are also said to have been written by him during his long stay at Kasi. One day, when Sankara was seated at the Manikarnika Ghat in Varanaasi, Sage Vyasa came here, disguised as an old Brahmin. He saw a young ascetic sitting amidst numerous disciples and looking like Siva with his attendants, as Indra in the middle of celestials and as Brahma surrounded by sages. Vyasa asked the disciples who the boy ascetic was. They replied "Oh! Old man! This is Sankara, the preceptor steeped in bliss. Having dissolved heretic sects in many places, having produced a commentary, with clear and decisive interpretations on the Brahmasutras, and having taught Advaita philosophy to discerning students, he shines as Rudra on the bank of the Ganga." Then Vyasa got near the group of disciples and sat before Sankara. A long and heated debate ensued between the two on the purport of some of Vyasa's Brahmasutras. At a particular stage, Sankara learnt from a hint of his disciple, Padmapada, that the old man was Sage Vyasa in disguise and bowed before him. Immensely satisfied with Sankara's exposition of the Brahmasturas, Vyasa blessed Sankara and departed along with Brahma who had gone over there to grant an extension of life to Sankara.
During the long stay at Kasi, one morning Sankara was returning with his disciples from the temple of Visvesvara. An outcaste, leading four dogs, stood on the way. Sankara asked him to clear away from the path. But the outcaste did not move and asked Sankara, "From which, do you want and, what, to go where? Do you want this body, which has been similarly built out of food? Do you want one living consciousness to go away from another? What do you say, Oh! Learned Brahmin? Which do you want to differentiate; this body of matter or the living Chaitanya?"
Sankara was struck dumb at this, as the very purpose of all his teachings, that the Self alone is the sole Reality, had been summarised by the Chandala in a single verse. Sankara immediately understood the Vedantic purport of the Chandala's question and also conjectured that the Lord Himself had come in the form of a Chandala to test if Sankara had realised the truth that he had been teaching. He then uttered in reply, those immortal slokas which go by the name of "Manishapanchaka". These represent the high watermark of Sankara's teaching, where the consistency of a remorseless dialectician, Sankara declares, that he, who has realised the oneness of the Brahman, and he who has intuited the Truth of this doctrine, is fit to be even Sankara's master, even though he, be a Chandala or a high caste Brahmin by birth. Even as he was about to conclude the small poem, the outcaste and his dogs disappeared and Lord Visvanatha was seen above the place, blessing the Acharya. When Sankara left Kasi, the King of Kasi, scholars and people bowed before him and bid him farewell.
Biographies narrating in full the story of Sankara speak extensively regarding the long tours of Sankara to many parts of the country. These digvijaya travels may be said to have begun from the time of Sankara's leaving the sacred city of Kasi. Biographies of Sankara tell about Sankara's visit to Prayag, Badrinath, Kashmir and to a number of places in the south such as Chidambaram, Madhyarjunam, Jambukesvaram, Srirangam, Rameswaram, Tirupati and to many other sacred spots lIke like Dwaraka in the west coast and Puri Jagannath on the eastern coast.
Sankaras' Kailasa Yatra
Sankara's yatra to Kajlasa, the abode of Lord Siva, is one of the most notable events in the history of the Acharya. During the course of his peregrination in the Himalayan region, Sankaracharya desired to have darshan of Sri Paramesvara having his abode in Kailas. Sankara managed to reach Kailas quickly because of his yogic power. He had darshan of Lord Paramesvara and Devi Parvati. According to tradition, Sankara adored Paramesvara by singing two hymns, known as "Sivapadadi-kesanta stotram" and "Sivakesadipadanta stotram", Immensely pleased with Sankara's prayers, Paramesvara blessed Sankara, presented him with five sphatika (crystal) lingas and instructed him to arrange for the worship of the Ifngas Iingas for the sake of the welfare of the universe, indicating also the mode of worship. Paramesvara also handed over to Sankara the palm-leaf manuscript of Soundarya Lahari, which is noted as Siva's own hymn in praise of the Parasakti.
Kailas to Kanchi
From available biographical information, it is learnt that Sankaracharya placed one of the five sphatika lingas got at Kailas, the Mukti Linga in the temple at Kedarnath, and that he consecrated the Vara Linga at Neelakanta Kshetra in Nepal. With the other three, he returned to the south. He placed the Bhoga Linga for being worshipped at the Sarada Peetha in Karnataka and he sent the Moksha Linga to Chidambaram for being worshipped In the temple of Sri Nataraja in that sacred place, He kept the Yoga Linga for his own personal worship and for his successors at Kanchi.
References to the places where the five-sphatika lingas were established for worship are found in Anantanandagiri's biography and in Markandeya Samhita. The Sivarahasya points to Sankara's hastening to the earth with the lingas and worshipping them in his own asrama at Kanchi. The people of Kanchi, under the leadership of King Rajasena, offered a grand welcome to Sankara at the outskirts of Kanchi City, It is said that the Acharya stayed at the Mukti Mandapa in the small Visvesvara temple, on the bank of the Sarvateertham tank for some time.
Bhagavatpada Sankara got Kanchi city remodeled and also caused the reconstruction of the three principle temples of Kanchi viz., the temples of Sri Ekamranatha, Devi Kamakshi and Sri Varadaraja with the assistance of Rajasena, ruler of Kanchi. Sankara consecrated the Srichakra before Devi Kamakshi and thereby secured Her bounteous grace on devotees having Her darshan.
Sri Sankaracharya's Sarvajnapeetharohana at Kanchi
A significant event in the history of Sankaracharya is his occupying the Sarvajna Peetha -the Throne of Omniscience at Kanchi. Cidvilasa's Sankaravijaya -Vilasa, Govindanantha's Sankaracharya Charitam and Rajachudamani Dikshita's Sankarabhudaya, narrate the Acharya's ascending the seat of Omniscience at Kanchi, in South India.
Sixteen verses of the 25th chapter of Cidvilasa's biography describe the event. An asareeri voice (air noise or divine voice) informed Sankara, when he was about to ascend the Peetha, that it would be proper for him to ascend after winning in debate, the scholars assembled there. Sankara thought for a while. A group of scholars who had come there from some villages of the Tamraparni valley put some questions to Sankaracharya on his philosophy of Monism, Maya (the theory of illusion), Devabeda, Murtibeda, etc. Sankara explained to them the eternal and all-pervading nature of Brahman, the inability of man to understand the Supreme One seeming as different entities, because of ignorance, the non-existence of a second other than the Brahman and the means for attaining emancipation. The scholars were fully convinced. They bowed before the Great Acharya. Thereafter Sankara ascended the Sarvajnapeetha amidst the sounding of musical instruments and the tumultuous shouts of joy of the vast number of devoted spectators. Showers of flowers fell from above and a fragrant breeze blew all around.
A great ascetic one of the early Acharyas of the Kanchi Sankaracharya Math -by name Jnanottama -has written a commentary entitled "Chandrika", on Sureswaracharya's "Naiskarmyasiddhi". Along with the commentary "Chandrika", Naishkarmyasiddhi has been edited by Professor Hiriyanna of the Maharaja's College, Mysore and published as No.33 of the Bombay Sanskrit and Prakrit Series in 1925 A.D. In the preface to this edition Professor Hiriyanna observes "The second sloka (at the end of the commentary) alludes to the author of the Chandrika as the glory of the Sarvajnasrama by which term we have to understand the Sarvajna Peetha or the Pontifical seat at the Advaita Matha In Kanchipuram. These remarks of the learned professor corroborate Sankara's occupying the Sarvajna Peetha at Kanchi, as described in the biographies noted above.
Kanchi -Sankaracharya's Last Resort
Sankara Bhagavatpadacharya returned to Kanchi, the Southern Mokshapuri, towards the end of his earthly career and shook off his moral coils in that sacred city. A number of works state these facts.
Verse 46 of the sixteenth chapter of the ninth section of the voluminous Sanskrit work "Sivarahasya" (in the printed Canareese edition No.32, Jayachamarajendra Series of the Mysore Palace, refers to Sankaracharya's worship of the Yoga, Bhoga, Vara, Mukti and Moksha lingas, to his success over scholars of other faiths and to his attaining siddhi (eternal bliss) at his own ashrama in Kanchi.
Markandeya Samhita, an ancient puranic treatise, consists of 100 khandas, each having sub-sections called parispandas, Sub-section 7 and 8 of the 72nd khanda of this work narrate briefly the history of Sankara. This is evident from the colophon at the end of the 7th parispanda of the 72nd khanda as noticed in the Descriptive Catalogue of Sanskrit Manuscripts, volume VI of the Oriental Research Institute, University of Mysore, 1981, page 191 (Appendix 1- 332, Serial No.18179, Ms. No. P. 33878/1 -title "Sankaracharitam". A verse, in the seventh parispanda of the 72nd khanda 01 this work, relates that the Mahatma, Sankara, attained the cit-svarupa, He attained eternal bliss at Kanchi, after having consecrated Kamakshi.
Anantanandagiri's biography of Sankara (all versions printed and manuscripts, including the Madras University edition) says "The World Preceptor (Sankara) desiring to leave for his own abode, sitting once in the Moskhapuri of Kanchi, absorbed his gross body into the subtle one and getting reduced into the size of a thumb, attained eternal bliss and remains at the all-pervading "Cit" to this day". The Brhad Sankara Vijaya, and Sri Sadasiva Brahmendra's Gurunatramala indicate that Acharya Sankara attained eternal bliss at Kanchi -the Southern Mokshapuri. The concluding verse of Rajacudamani Deeksita's "Sankarabhyudaya" refers to Sankara worshipping Kamesvari (Kamakshi) every day and attaining supreme bliss. Patanjali Vijayam by Ramabhadra Diksita (Kavyamala Series No.51 , Nirnaya Sagar Press, Bombay), has a verse at the end, stating that Sankara, after having produced the Bhasyas and conquered the directions (digvijaya) stayed permanently at Kanchi.
A Report on Search for Sanskrit Manuscripts in South India, by Dr. Hutzch, a German scholar, (published by the Government Press, Madras in 1905 -No.2146, Part III) contains a list of pontifical preceptors of the Bharati ascetic order of the Tungabhadra region. Some verses are found in this list about Adi Sankaracharya. The verses relate that after traveling widely Sankara reached Kanchi of his own accord, consecrated Kamakshi and attained final beatitude at Kanchi itself. The Guruparampara Namamala of the Sankarite institution at the confluence of the rivers, Tunga and Bhadra (Kudali) also speaks of the Great Acharya's reaching Kanchi of his own desire, after long and wide travels, of the consecration of Devi Kamakshi and of his Siddhi there.
Coming to modern times, there is quite a large number of works, in different languages, written by erudite scholars mentioning Kanchi as the last resort of Sankara. The Bengali Visvakosa (Hindi Edition), an encyclopedia, gives the information under the word Kanchi as the place where Sankara attained Siddhi. Pandit Mahamahopadhyaya Gopinath Kaviraj has stated that the temple of Kamakshi at Kanchi is famous and in that temple there is the stone icon of Sankara and that is the lace where he attained Siddhi. Pandit N. Bhashyacharya (of Madras) in his "Age of Sankaracharya" (Adyar Library, Madras, 1890 A.D., page 22) says "Lastly towards the end of his life he came to the south but had to leave his body and this world at Kancheepuram at the early age of thirty-two:' Saligram Srikanta Sastry of Sringeri has taken a copy of the 16th chapter of the ninth amsa of "Sivarahasya" from the Manuscript Library in Mysore and has rendered it in Kannada. The English translation of a sentence in the Kannada work is as follows: "Having come to Kanchi, in his own ashrama, he (Sankara) absorbed his gross physical frame into the subtle one, became pure, blissful citsvarupa and attained final Siddhi:'
Apart from all the citations made above, it needs to be mentioned that, In the Srimukha-Birudavan (the string of honorific epithets) of the Sankaracharya Math at Kanchi (existing without change from very ancient times), the following epithet is found:
" Srimacchankar Bhagavatpadacharyanam adhisthane Simhasanabhishiktanam "
The word "adhisthane " points to Sankara's Siddhi at Kanchi.
It may be noted that the name of Sri Sankaracharya is found only in the official seal of Kanchi Kamakoti Matha. The word "Kanchidivya kshetre"and the phrase ..Srimacchankara-Bhagavatpadacalyanam adhisthane ., in the birudavali indicate Sankara's siddhi at Kanchi.
Monastic Institutions (Mathas) established by Sri Sankaracharya
Sri Sankara Bhagavatpada was not merely a great philosopher and preceptor, but an adept in organising and a conspicuous national integrator of a very early period of India's history. He established monastic institutions for safeguarding our ancient Veda-Dharma and for the propagation of the Advaita discipline.
From Anantanandagiri (1119- 1199 A.D.) whose work is the earliest biography of Sankara, down to Mahamahopadhyaya lakshmana Suri (Author of "Bhagavatpadabhyudayam" -1917) of the last century, a number of reputed historians, distinguished scholars and researchers have candidly stated, in their works, that the Great Sankara established monastic institutions (mathas) at many an important and sacred places that he visited, during his digvijaya tours. Guhya-Sahasranama (Sanskrit) refers to five Sankaracharya Peethas (Mathas), -Kamakoti Peetha as presided over by Sankara himself, to four disciples, Suresvara, Padmapada, Totaka and Hastamala, to the places of the four other peethas and to five Sphatika lingas.
The Pracheena Sankara Vijaya refers to Sankara's residence in his own Matha at Kanchi, after ascending the Sarvajnapeetha.
The Keraliya Sankara Vijaya states that Sankara Desika staying in the Sharada Matha (The Sankaracharya Matha at Kanchi is known as Sharada Matha) and directing Suresvara to teach the Bhashyas to disciples. There is also the reference to the worship of the Yoga Linga to be performed by the sishyaparampara - continuous line of disciple Acharyas.
Sri Sadasiva Brahamendra in his Guru Ratnamala (Verse 31) indicates that the Bhagavatpada established the Sharada Matha at Kanchi, famous from the snow-clad Himalayas to the Southern sea, for the enforcement of Dharma. In Anantanandagiri's biography of Sankaracharya, it is said that Sankara established a Math at Kanchi fit for his own residence and his living there.
Mahamahopadhyaya Lakshmanasuri in his Bhagavatpadabhyudayam says "The Guru (Sankara) consecrated Sreechakra in front of Sri Kamakshti and also established a matha there (at Kanchi)".
The Teerthank of Kalyan (Gorakpur), published in 1957 speaks of "Sri Sankaracharya-dvara-sthapita panchapradana peethah" and gives the names of the pancha (five) peethas -Jyotirpeetha, Kamakotipeetha, etc. In the "Jagadguru Arika" of the Prabhat (Mangalore 1958), mention is made of five Mathas at Owaraka, Puri, Kanchi, etc.
"Light of the East" (Vol. II, No.14, July 1894) refers to several Mathas established by Sankaracharya while touring through India and states particularly of "a Math at Gangotri (from where the river Ganga rises) besides the Joshi Math" (at Badrinath). "The bulletin of the Institute of Traditional Cultures"; 1957, published by the University of Madras refers to five mathas established by Sri Sankaracharya. Besides these, "A History of South India" written by Professor K. A. Neelakanta Sastry, published by Oxford University (1955) and 'World Religions -A Study in Synthesis" state that Sankara established Mathas at five important centres- Dwaraka, Kanchi Puri, Badri and Sringeri.
Bharatiya Vidya Bhavan (Bombay) has published a short work by name "Indian Chronology", written by Or. O.S. Triveda, Ph.O. {1959). The work is a mere compilation of dates of historical events and personages from ancient times, In page 91 of the work, dates are given for establishment of five institutions by Sankaracharya. There it is stated that the Kamakoti Peetha at Kanchi was founded on Vaisakha Sukla Full Moon in Kali Saka 1620 = 482 B.C., with Sri Sankara Bhagavatpada himself as the first Acharya.
In the "Chronology of Nepal History" (reconstructed), by Sri Kota Venkatachalam, it has been stated that Sankara founded five institutions. Besides dates are assigned for the establishment of the five institutions at Puri, Dwaraka, Badrinath, Kanchi and Sringeri.
In "Contribution of the South to the Heritage of India", published by the Ministry of Information (Govt. of India) it has been said, "Sankara set up monastical institutions to safeguard the spiritual interests of the race. Of these, five are the most important".
In the Report of the Hindu Religious Endowments Commission, 1962, (page 15), under the heading "Sankaracharya and Establishment of Mutts", the following is seen:
"It was Adi Sankaracharya, who first began to establish Hindu Mutts (Mathas) as we know them today. He propounded the theory of absolute Monism, i.e., the Advaita, non-dualistic school of philosophy, combated the doctrines of Buddhism and Jainism and re-established the religion of the Vedas and the Upanishads. According to tradition; he inaugurated several mutts (mathas) or seats of learning in four corners of India, namely, Sharada Peetha in Mysore and the Kamakoti Peetha in Kanchi in the South, Badrinath in the Himalayan region in the North, Jagannath or modern Puri in the East and Dwaraka in Western Gujarat".
Mahamahopadhyaya, Padmavibhushan Gopinath Kaviraj observes in page 113 of his work "Bharatjya Samskriti aur Sadhana" that Sankara founded many institutions and for his own residence Acharya Sankara founded a seat in the Kanchi Kamakoti Peetha. Professor Baladev Upadhyaya, former Head of the Purana and Itihasa Section of the Benares Hindu University, has written a biography of Sankara in Hindi (published by the Hindustani Academy of Allahabad, 1963). In the 16th pariccheda (Chapter) of the work having the heading "Mathom Kei Vivarana" (details about maths), he says "By him (Sankaracharya) in Southern Bharat, at Kanchi, one of the seven Mokshapuries, a matha has been established".
Sri S. Subrahmahya Ayyar, Acting Chief Justice of the Madras High Court and Justice V. Bhashyam Ayyangar, in their judgement in the appeal case (1903) reported in I.L.R.27, Madras (435) have observed, "No less than seven Mutts being among the most celebrated ones owe their origin to the great Advaita Philosopher, Sri Sankaracharya". Justice P. Satyanarayana Rao and Justice Rajagopalan, in their judgement in C.M.P.2591 of 1951 (reported in 1952, 1.M.L.J. 557) have declared, "Tradition has it that he (Sankaracharya) founded four mutts - Sringeri in Mysore, Badrinath in the Himalayas, Jagannath Puri in the East and Dvwaraka in the West. He himself assumed the headship of the Sarvajna Peetha at Kanchi."
The Guruvamsa Kavya of Sringeri (original mansucript copy) speaks of Sringeri, Dvwaraka, Puri, Badrinath and Kanchi Sankara Maths. Curiously, this Kavya also mentions five maths founded by Sankara at Kasi.
A good number of works by historians, scholars, some periodicals of repute and Government records alike have uniformly pointed out to the matha founded by Adi Sankaracharya, in different sacred centres of our country.
It will be interesting to note that some authentic works produced by scholars of renown echo the view of Anantanandagiri in the matter of Sankara establishing monastic institutions at important sacred places which Sankara chanced to visit and wherever he happened to stay long during the course of his digvijaya tours.
Sri Sankarapeetha tatvadarshanam, authored and published by Sri Swami Ramananda Saraswati and three famous scholars of Kasi (1935), speaks of five peethas as founded by Sankara.
The preface (in Sanskrit) to the Sariraka Meemamsa-Bhashya, printed and published by Venkatesvara Press, Bombay, gives the names of a number of mathas founded by Sankaracharya referring to them as "Sri Sankaracharya Vidyadharma Peethadhipa Paramapara gatah, Matah."
It may be interesting to read about a Sankara Math at the sacred city of Kasi. This is known as Sumeru Math and as Paduca Math. It is presided over by an Advaita Dandi Sanyasi. In some authentic works, only one monastic institution is spoken of. The Sankaracharya Carita by Govindanatha, and the Sankarabhyudaya of Rajachudamani Deekshita, there is no mention about any Matha or Peetha except the Sarvagria Peetha at Kanchi.
The ancient and voluminous work "Sivarahasya” , gives a brief sketch of the Acharya's life (Jayachamarajendra Granthamala series, in Canarese script). Besides manuscript copies of the work are available in many of the manuscript libraries of India .A verse in the "Sivarahasya" states that Sankara came to the earth in haste after obtaining the five sphatikaliringas and attained siddhi eternal bliss at His own Asrama at Kanchi.
The Chengleput District Gazetteer, published by Charles Stuart, I.E.S., in 1879 A.D. gives the following piece of information: "The first of these wandering controversialists was Sankarachari, who wandered all over India, establishing the dying religion , Saivite faith and fanning the persecution before which the last disciple of Sakya fled. He paid particular attention to Conjeevaram where he worked many miracles and founded a matham or monastery". (Chengleput District Gazetteer -1879 - Ethnological, Religious and Social, pages 86 & 87.)
Appendix I
Sri Kota Venkatachalam in his "Chronology of Nepal History", reconstructed, assigns the following events of the life of Sri Sankara Bhagavatpada :
Kali B.C.
Birth of Sri Sankara (Cyclic year Nandana) 2593 509
Upanayana of Sankara 2598 504
Completed study of the Veda 2601 501
Got his mother's permission to enter the Holy Order of Sanyasa (Kartika Sukla Ekadasi, Cyclic year Plava) 2603 499
Philosophical study under Govinda Bhaghavatpadacharya 2603-2605 499-497
Sankara, in his 16th year, met Kumarila Bhatta for the first and the last time in Rudhapura near Prayaga at the time of self-immolation by Kumarila Bhatta (Kumarila was older than Sankara by 48 years (Cyclic year Kilaka) 2609 493
Sri Sankara founded the Dwaraka Math (Magha SuklaSapthami of the cyclic year Sadharana with Hastamalaka as its first Acharya) 2611 491
Sri Sankara founded the Jyotir Math on Pusya Suddha Poumima of the cyclic year Raksasa with Totakacharya as its first Acharya 2616 486
Sri Sankara founded the Govardhan Math of Purl (Jagannath) on Vaisakha Sukla Navami of the cyclic year Nala with Padmapadacharya as its first Acharya 2617 485
The Sarada Peetha at Sringeri was founded by Sri Sankara in Pusya Purnima of the year Pingala with Sureswaracharya , as its first Pitadhipati 2618 484
The Kamakoti Pieetha at Kanchi was founded in Vaisakha Sukla Purnima of the year Siddharthi with Adi Sankara himself as the first Acharya 2620 482
Niryana of Sankara in his 32nd year on Sukla Ekadasi of the month of Adhika Rishobha in the Cyclic Year Raktakshi 2625 477
Sculpture of Sri Sankara in Dandavandanam pose before Siva and Parvati in the Sanctum Sanctorum of the Sivasthanam
Kancheepuram
Kancheepuram is a celebrated place of pilgrimage. It is popularly known as Kanchi. Kancheepuram is situated about 74 kilometers southwest of Chennai by road. Kancheepuram has a railway station, which stands midway between Chengalpattu and Arakkonam Junctions.
Kanchi is one of the seven Mokshapuris -sacred cities by living in which or by death therein man gets emancipation from birth and death.
Five important sacred places of Siva worship in South India are collectively called "Panchabhuta- Kshetras". Of these five, Kanchi is the Prithvi-kshetra.
Kamakshi Vilasam, a section of the Markandeya Purana points to Kanchi as the "Nabhisthanam" -navel of the Universe. (Vide Chapters X and XI).
Kanchi has been a center of literary pursuits and advanced learning. Inscriptions at Kanchi point to the existence of Ghatikastan during Pallava regime. Sri Kanchi Kamakoti Peetham has established a Deemed University - Sri Chandrasekharendra Saraswati Viswa Mahavidyalaya at Kancheepuram with an International Library. Various disciplines are taught at colleges affiliated to the University.
Kancheepuram is a city of temples: Some of the most important temples in Kancheepuram are for Sri Kamakshi Ambal, Sri Ekambaranatha, Sri Varadaraja, Sri Kailasanathar, Sri Vaikunta Perumal, Ulakalantha Perumal, etc.
Sri Adi Sankara, after his various tours through most parts of India, settled down at Kanchi to spend His evening years. He caused to remodel the city and reconstruct the three principal temples -Sri Kamakshi, Sri Ekamranatha and Sri Varadaraja. At Kanchi he established a Math for himself and founded a line of successors after him on the Peetha. At present the presiding Pontiff is Pujyasree Jayendra Saraswati Swamigal, the 69th Acharya of the Peetha, and Pujyasree Sankara Vijayendra Saraswati Swamigal has been initiated into sanyasa and nominated successor Acharya.
Sri Sankara Bhagavatpadacharya
In this mundane world, conflict between good and evil has been a legendary phenomenon from time out of mind. When this conflict turns acute and causes a crisis in the basic culture of the land, divine force intervenes to set things right. We find a number of anecdotes about demons endowed with tremendous might, causing harm of non-mean degree, not only to human beings but to the celestials as well. The Puranas speak of the avataras (incarnations) of Lord Vishnu who destroyed the demons and established the path of righteousness - Dharma. More than 2500 years ago, an avalanche of heretic and non-Vedic sects, with horrible religious practices threatened to wipe away the ancient Veda-Dharma. In the Bhagavad Geeta, Lord Krishna has told Arjuna that, whenever there arises danger to Dharma, He (Krishna) will incarnate in this world to eradicate adharma and re-establish Dharma. In consonance with His words, the Lord has made partial incarnations during the course of the present Kali Age. And such an incarnation is the partial incarnation of Siva as Sankara Bhagavatpada, which happened some twenty-five centuries ago, on the prayer of celestials to Lord Siva to redeem Bharata-desa from the clutches of non-Vedic and heretic sects.
Sri Sankara Bhagavadpadacharya was one of the greatest philosophers and spiritualists of, the world. He was a discerning dialectician, a consummate commentator and a celebrated poet. His miraculous achievements, within a short span of life of thirty-two years, speak of his super-human aspect. Sages and scholars, who have shone through the centuries after his time, have regarded him as an incarnation of the Divine. Many a thinker and many a scholar of different climes and times has been attracted by the philosophic discipline of Advaita (Monism), effectively propagated by Sankara. Even modern thinkers and scholars of repute have paid eulogistic tributes to Sankara's genius.
There lived a pious Brahmin couple -Sivaguru and Aryamba -in the village of Kaladi in Kerala. Even after years after their marriage they had no issue. So they went to Tiruchivaperur (modern Trichur in Kerala) and stayed there for a number of days and worshipped Vrshachalesvara, the presiding deity of the temple there, praying for a male offspring. Sankara biographies narrate that both Sivaguru and his wife had identical dreams, at night of the last day of their stay in Tiruchivaperur, in which the Lord asked them if they desired to have a single son endowed with good qualities, wisdom and intelligence or sons wicked and idiotic by nature and that the couple left the decision of the choice to the Lord Himself.
Months after Sivaguru and Aryambal had returned to Kaladi, a male child was born to Aryambal, on the fifth day of the bright fortnight of the Vaisaka month of the cyclic year Nandana (509 B.C.). Though many dates are assigned for the birth of Sankara, this date may be said to be fairly well established by research scholars on the basis of literary, architectural and astrological sources of information. The parents gave the name "Sankara" to the child. The life story of Sankara is told in many purely biographical works and also short sketches of the Great Acharya are had in works devoted to other topics. But since all works, which narrate the history of Sankara, have been produced, many centuries after his lifetime, the historian of Sankara has to depend on the lot of traditional information that has gathered round Sankara's name and fame.
Sri Jadunath Sircar, an eminent indian historian, Member of the Royal Asiatic Society of Great Britain, in his "History of Naga Sanyasins", published by Sri Panchayati, Akhara Mahanirvani, Dharagunj, Allahabad says: "The modern historian of Sankara is left only with the legend of Sankara as developed by pious tradition and he must try to judge the narratives in the weight of probability and the known facts about India in the age of Sankara”.
Sri B. Suryanarayana Row, M.R.A.S., founder-editor of the Astrological Magazine, Bangalore, in his ‘History of the Never to be Forgotten Empire of Vijayanagar’, has written (in the preface): "Tradition, when strongly supported by internal and external evidence in literature and inscriptions, ought not to be neglected or rejected, simply because, in the light of present knowledge, certain events appear incredible. The true spirit of profound enquiry must be the guide to Indian history."
Swami Tapasyananda of Sri Ramakrishna Math, in the introduction to his English translation of Maadhaveeya Sankara-Vijaya, observes "We have today only a lot of traditions about Sankaracharya and he is a foolhardy man, indeed, who dares to swear by anyone of these traditions as truly historical and the others as fabricated."
Sri Vidyanand Saraswati, in his forward to the English translation of the "Age of Shankar" of Udayavir Sastri, observes, "It is really unfortunate that Indians had to learn their own history from foreign scholars. These scholars with insufficient data and superficial knowledge of our tradition wrote textbooks on Indian history, which were mainly responsible for a great deal of erroneous views about our past. To understand, to recapture and to live up to the best of our traditions, it is necessary for a scholar to discover for himself the truth enveloped in obscurity made hazy in the name of research."
Having had his upanayanam at the age of five, Sankara was sent to a local patasala for studying the Veda. One forenoon, during his rounds for collecting biksha (alms), Sankara happened to stop in front of a poor man's house and uttered the usual word of request for biksha -"Bhavati bikkshamdehi". The lady of the house came out and saw the lustrous little brahmachari. She went in and searched for something for offering to the boy. But there was nothing in the house to offer. She picked up a dry amla fruit and dropped it in Sankara's bowl. The boy looked at the woman and noticed the lines of poverty and sorrow writ large on her face. He began singing the praise of Sri Mahalakshmi, the Goddess of Wealth, in fine Sanskrit verses. And lo! Mahalakshmi stood above the house. Sankara requested the Goddess to provide the means for the livelihood of the inmates of that house. The Devi caused a shower of gold amalakas on that house. The eighteen verses of Sankara's prayer to Lakshmi go by the name "Kanakadhara Stotram". This very first poem of Sankara breathes with his compassion and concern for the poor and the needy. At the age of eight Sankara finished the study of the Veda. The idea of becoming an ascetic was revolving in his mind. One morning when he was bathing in the river flowing by the side of his house, a crocodile caught one of his feet and began to drag him into the deep. Sankara shouted for help. His mother came running to the bank of the river. Sankara told his weeping mother, "In accordance with my doings during past births I have to die. But I may continue to live if I become an ascetic, since change of asrama causes a new birth. Hence grant me permission to become a sanyasi quickly". Aryamba reluctantly agreed, as she desired to have her son alive at least as an ascetic. Sankara took to apat-sanyasa (becoming an ascetic in time of danger) by uttering the pertinent mantras. Suddenly the crocodile left Sankara's foot, turned into a gandharva (good spirit) and flew up after praising Sankara.
Aryamba asked Sankara to come home. Sankara told her that from that day, the wide world was his home and whoever offered him alms was his mother. Aryamba asked him as to who would perform her funeral rites if she died in his absence. Sankara consoled his sobbing mother saying that he would be by her side whenever she chose to think of him and that he would perform the due rites on her death.
Initiation into regular Sanyasa
Leaving his old mother in the care of near relatives, Sankara left Kaladi and began to travel towards the north, in search of a preceptor to get himself initiated into regular sanyasa. Months later he reached the bank of the Narmada. He learnt from the people living nearby that a great yogi lived in a cave near the riverbank and that he was spending most of his time in penance. Soon Sankara went near that cave and stood before the entrance to the cave singing about the yogin in some couplets. The yogi, Sri Govinda Bhagavatpada, recipient of the Mahabhashya from the lips of Sri Gaudapada, asked from within the cave, who was standing near the cave. The reply of Sankara was in the form of 10 slokas ending with the refrain "Sivahkevaloham", These ten slokas constitute the famous Dasasloki of the Acharya. Immensely pleased, Govindamuni came out of the cave. Sankara who was struck by the divine personality of Govinda Bhagavatpada fell at his feet. After some conversation, Govinda Bhagavatpada accepted Sankara as his disciple and initiated him in all the Mahavakyas, Some of the biographies say that Sankara lived on with his 'guru' for about 3 years and learnt the spiritual truths and the disciplines under Govinda Bhagavatpada. After mastering all that had to be learnt from the 'guru', Sankara was granted permission to leave, and the guru told him, that Sankara should preach Advaita Vidya, and also write an authoritative commentary on the Brahma Sutras. He instructed Sankara to go to Benaras, which was the spiritual centre of gravity of India, to do this work. Accordingly in course of time, Sankara returned to Kasi, crossing the Vindhya Mountains, after a prolonged journey of months.
Sankara at Kasi
Taking leave of his preceptor, Sankara left the Narmada bank and in course of time reached Kasi, also known as Varanasi, situated on the bank of the sacred Ganga, as desired by his preceptor. Sankara's stay at Kasi was for about four years. During this period, a number of disciples gathered around him to learn the Advaita Vedanta. A prominent one of them was Sanadana, a native of the Chola country. It was during these years that Sankara wrote the famous commentaries on Vyasa's Brahmasutras, the principle Upanishads and the Bhagavad-Geeta. Besides the bashyas on Vishnusahasranama and the Lalita Trisatistotra are also said to have been written by him during his long stay at Kasi. One day, when Sankara was seated at the Manikarnika Ghat in Varanaasi, Sage Vyasa came here, disguised as an old Brahmin. He saw a young ascetic sitting amidst numerous disciples and looking like Siva with his attendants, as Indra in the middle of celestials and as Brahma surrounded by sages. Vyasa asked the disciples who the boy ascetic was. They replied "Oh! Old man! This is Sankara, the preceptor steeped in bliss. Having dissolved heretic sects in many places, having produced a commentary, with clear and decisive interpretations on the Brahmasutras, and having taught Advaita philosophy to discerning students, he shines as Rudra on the bank of the Ganga." Then Vyasa got near the group of disciples and sat before Sankara. A long and heated debate ensued between the two on the purport of some of Vyasa's Brahmasutras. At a particular stage, Sankara learnt from a hint of his disciple, Padmapada, that the old man was Sage Vyasa in disguise and bowed before him. Immensely satisfied with Sankara's exposition of the Brahmasturas, Vyasa blessed Sankara and departed along with Brahma who had gone over there to grant an extension of life to Sankara.
During the long stay at Kasi, one morning Sankara was returning with his disciples from the temple of Visvesvara. An outcaste, leading four dogs, stood on the way. Sankara asked him to clear away from the path. But the outcaste did not move and asked Sankara, "From which, do you want and, what, to go where? Do you want this body, which has been similarly built out of food? Do you want one living consciousness to go away from another? What do you say, Oh! Learned Brahmin? Which do you want to differentiate; this body of matter or the living Chaitanya?"
Sankara was struck dumb at this, as the very purpose of all his teachings, that the Self alone is the sole Reality, had been summarised by the Chandala in a single verse. Sankara immediately understood the Vedantic purport of the Chandala's question and also conjectured that the Lord Himself had come in the form of a Chandala to test if Sankara had realised the truth that he had been teaching. He then uttered in reply, those immortal slokas which go by the name of "Manishapanchaka". These represent the high watermark of Sankara's teaching, where the consistency of a remorseless dialectician, Sankara declares, that he, who has realised the oneness of the Brahman, and he who has intuited the Truth of this doctrine, is fit to be even Sankara's master, even though he, be a Chandala or a high caste Brahmin by birth. Even as he was about to conclude the small poem, the outcaste and his dogs disappeared and Lord Visvanatha was seen above the place, blessing the Acharya. When Sankara left Kasi, the King of Kasi, scholars and people bowed before him and bid him farewell.
Biographies narrating in full the story of Sankara speak extensively regarding the long tours of Sankara to many parts of the country. These digvijaya travels may be said to have begun from the time of Sankara's leaving the sacred city of Kasi. Biographies of Sankara tell about Sankara's visit to Prayag, Badrinath, Kashmir and to a number of places in the south such as Chidambaram, Madhyarjunam, Jambukesvaram, Srirangam, Rameswaram, Tirupati and to many other sacred spots lIke like Dwaraka in the west coast and Puri Jagannath on the eastern coast.
Sankaras' Kailasa Yatra
Sankara's yatra to Kajlasa, the abode of Lord Siva, is one of the most notable events in the history of the Acharya. During the course of his peregrination in the Himalayan region, Sankaracharya desired to have darshan of Sri Paramesvara having his abode in Kailas. Sankara managed to reach Kailas quickly because of his yogic power. He had darshan of Lord Paramesvara and Devi Parvati. According to tradition, Sankara adored Paramesvara by singing two hymns, known as "Sivapadadi-kesanta stotram" and "Sivakesadipadanta stotram", Immensely pleased with Sankara's prayers, Paramesvara blessed Sankara, presented him with five sphatika (crystal) lingas and instructed him to arrange for the worship of the Ifngas Iingas for the sake of the welfare of the universe, indicating also the mode of worship. Paramesvara also handed over to Sankara the palm-leaf manuscript of Soundarya Lahari, which is noted as Siva's own hymn in praise of the Parasakti.
Kailas to Kanchi
From available biographical information, it is learnt that Sankaracharya placed one of the five sphatika lingas got at Kailas, the Mukti Linga in the temple at Kedarnath, and that he consecrated the Vara Linga at Neelakanta Kshetra in Nepal. With the other three, he returned to the south. He placed the Bhoga Linga for being worshipped at the Sarada Peetha in Karnataka and he sent the Moksha Linga to Chidambaram for being worshipped In the temple of Sri Nataraja in that sacred place, He kept the Yoga Linga for his own personal worship and for his successors at Kanchi.
References to the places where the five-sphatika lingas were established for worship are found in Anantanandagiri's biography and in Markandeya Samhita. The Sivarahasya points to Sankara's hastening to the earth with the lingas and worshipping them in his own asrama at Kanchi. The people of Kanchi, under the leadership of King Rajasena, offered a grand welcome to Sankara at the outskirts of Kanchi City, It is said that the Acharya stayed at the Mukti Mandapa in the small Visvesvara temple, on the bank of the Sarvateertham tank for some time.
Bhagavatpada Sankara got Kanchi city remodeled and also caused the reconstruction of the three principle temples of Kanchi viz., the temples of Sri Ekamranatha, Devi Kamakshi and Sri Varadaraja with the assistance of Rajasena, ruler of Kanchi. Sankara consecrated the Srichakra before Devi Kamakshi and thereby secured Her bounteous grace on devotees having Her darshan.
Sri Sankaracharya's Sarvajnapeetharohana at Kanchi
A significant event in the history of Sankaracharya is his occupying the Sarvajna Peetha -the Throne of Omniscience at Kanchi. Cidvilasa's Sankaravijaya -Vilasa, Govindanantha's Sankaracharya Charitam and Rajachudamani Dikshita's Sankarabhudaya, narrate the Acharya's ascending the seat of Omniscience at Kanchi, in South India.
Sixteen verses of the 25th chapter of Cidvilasa's biography describe the event. An asareeri voice (air noise or divine voice) informed Sankara, when he was about to ascend the Peetha, that it would be proper for him to ascend after winning in debate, the scholars assembled there. Sankara thought for a while. A group of scholars who had come there from some villages of the Tamraparni valley put some questions to Sankaracharya on his philosophy of Monism, Maya (the theory of illusion), Devabeda, Murtibeda, etc. Sankara explained to them the eternal and all-pervading nature of Brahman, the inability of man to understand the Supreme One seeming as different entities, because of ignorance, the non-existence of a second other than the Brahman and the means for attaining emancipation. The scholars were fully convinced. They bowed before the Great Acharya. Thereafter Sankara ascended the Sarvajnapeetha amidst the sounding of musical instruments and the tumultuous shouts of joy of the vast number of devoted spectators. Showers of flowers fell from above and a fragrant breeze blew all around.
A great ascetic one of the early Acharyas of the Kanchi Sankaracharya Math -by name Jnanottama -has written a commentary entitled "Chandrika", on Sureswaracharya's "Naiskarmyasiddhi". Along with the commentary "Chandrika", Naishkarmyasiddhi has been edited by Professor Hiriyanna of the Maharaja's College, Mysore and published as No.33 of the Bombay Sanskrit and Prakrit Series in 1925 A.D. In the preface to this edition Professor Hiriyanna observes "The second sloka (at the end of the commentary) alludes to the author of the Chandrika as the glory of the Sarvajnasrama by which term we have to understand the Sarvajna Peetha or the Pontifical seat at the Advaita Matha In Kanchipuram. These remarks of the learned professor corroborate Sankara's occupying the Sarvajna Peetha at Kanchi, as described in the biographies noted above.
Kanchi -Sankaracharya's Last Resort
Sankara Bhagavatpadacharya returned to Kanchi, the Southern Mokshapuri, towards the end of his earthly career and shook off his moral coils in that sacred city. A number of works state these facts.
Verse 46 of the sixteenth chapter of the ninth section of the voluminous Sanskrit work "Sivarahasya" (in the printed Canareese edition No.32, Jayachamarajendra Series of the Mysore Palace, refers to Sankaracharya's worship of the Yoga, Bhoga, Vara, Mukti and Moksha lingas, to his success over scholars of other faiths and to his attaining siddhi (eternal bliss) at his own ashrama in Kanchi.
Markandeya Samhita, an ancient puranic treatise, consists of 100 khandas, each having sub-sections called parispandas, Sub-section 7 and 8 of the 72nd khanda of this work narrate briefly the history of Sankara. This is evident from the colophon at the end of the 7th parispanda of the 72nd khanda as noticed in the Descriptive Catalogue of Sanskrit Manuscripts, volume VI of the Oriental Research Institute, University of Mysore, 1981, page 191 (Appendix 1- 332, Serial No.18179, Ms. No. P. 33878/1 -title "Sankaracharitam". A verse, in the seventh parispanda of the 72nd khanda 01 this work, relates that the Mahatma, Sankara, attained the cit-svarupa, He attained eternal bliss at Kanchi, after having consecrated Kamakshi.
Anantanandagiri's biography of Sankara (all versions printed and manuscripts, including the Madras University edition) says "The World Preceptor (Sankara) desiring to leave for his own abode, sitting once in the Moskhapuri of Kanchi, absorbed his gross body into the subtle one and getting reduced into the size of a thumb, attained eternal bliss and remains at the all-pervading "Cit" to this day". The Brhad Sankara Vijaya, and Sri Sadasiva Brahmendra's Gurunatramala indicate that Acharya Sankara attained eternal bliss at Kanchi -the Southern Mokshapuri. The concluding verse of Rajacudamani Deeksita's "Sankarabhyudaya" refers to Sankara worshipping Kamesvari (Kamakshi) every day and attaining supreme bliss. Patanjali Vijayam by Ramabhadra Diksita (Kavyamala Series No.51 , Nirnaya Sagar Press, Bombay), has a verse at the end, stating that Sankara, after having produced the Bhasyas and conquered the directions (digvijaya) stayed permanently at Kanchi.
A Report on Search for Sanskrit Manuscripts in South India, by Dr. Hutzch, a German scholar, (published by the Government Press, Madras in 1905 -No.2146, Part III) contains a list of pontifical preceptors of the Bharati ascetic order of the Tungabhadra region. Some verses are found in this list about Adi Sankaracharya. The verses relate that after traveling widely Sankara reached Kanchi of his own accord, consecrated Kamakshi and attained final beatitude at Kanchi itself. The Guruparampara Namamala of the Sankarite institution at the confluence of the rivers, Tunga and Bhadra (Kudali) also speaks of the Great Acharya's reaching Kanchi of his own desire, after long and wide travels, of the consecration of Devi Kamakshi and of his Siddhi there.
Coming to modern times, there is quite a large number of works, in different languages, written by erudite scholars mentioning Kanchi as the last resort of Sankara. The Bengali Visvakosa (Hindi Edition), an encyclopedia, gives the information under the word Kanchi as the place where Sankara attained Siddhi. Pandit Mahamahopadhyaya Gopinath Kaviraj has stated that the temple of Kamakshi at Kanchi is famous and in that temple there is the stone icon of Sankara and that is the lace where he attained Siddhi. Pandit N. Bhashyacharya (of Madras) in his "Age of Sankaracharya" (Adyar Library, Madras, 1890 A.D., page 22) says "Lastly towards the end of his life he came to the south but had to leave his body and this world at Kancheepuram at the early age of thirty-two:' Saligram Srikanta Sastry of Sringeri has taken a copy of the 16th chapter of the ninth amsa of "Sivarahasya" from the Manuscript Library in Mysore and has rendered it in Kannada. The English translation of a sentence in the Kannada work is as follows: "Having come to Kanchi, in his own ashrama, he (Sankara) absorbed his gross physical frame into the subtle one, became pure, blissful citsvarupa and attained final Siddhi:'
Apart from all the citations made above, it needs to be mentioned that, In the Srimukha-Birudavan (the string of honorific epithets) of the Sankaracharya Math at Kanchi (existing without change from very ancient times), the following epithet is found:
" Srimacchankar Bhagavatpadacharyanam adhisthane Simhasanabhishiktanam "
The word "adhisthane " points to Sankara's Siddhi at Kanchi.
It may be noted that the name of Sri Sankaracharya is found only in the official seal of Kanchi Kamakoti Matha. The word "Kanchidivya kshetre"and the phrase ..Srimacchankara-Bhagavatpadacalyanam adhisthane ., in the birudavali indicate Sankara's siddhi at Kanchi.
Monastic Institutions (Mathas) established by Sri Sankaracharya
Sri Sankara Bhagavatpada was not merely a great philosopher and preceptor, but an adept in organising and a conspicuous national integrator of a very early period of India's history. He established monastic institutions for safeguarding our ancient Veda-Dharma and for the propagation of the Advaita discipline.
From Anantanandagiri (1119- 1199 A.D.) whose work is the earliest biography of Sankara, down to Mahamahopadhyaya lakshmana Suri (Author of "Bhagavatpadabhyudayam" -1917) of the last century, a number of reputed historians, distinguished scholars and researchers have candidly stated, in their works, that the Great Sankara established monastic institutions (mathas) at many an important and sacred places that he visited, during his digvijaya tours. Guhya-Sahasranama (Sanskrit) refers to five Sankaracharya Peethas (Mathas), -Kamakoti Peetha as presided over by Sankara himself, to four disciples, Suresvara, Padmapada, Totaka and Hastamala, to the places of the four other peethas and to five Sphatika lingas.
The Pracheena Sankara Vijaya refers to Sankara's residence in his own Matha at Kanchi, after ascending the Sarvajnapeetha.
The Keraliya Sankara Vijaya states that Sankara Desika staying in the Sharada Matha (The Sankaracharya Matha at Kanchi is known as Sharada Matha) and directing Suresvara to teach the Bhashyas to disciples. There is also the reference to the worship of the Yoga Linga to be performed by the sishyaparampara - continuous line of disciple Acharyas.
Sri Sadasiva Brahamendra in his Guru Ratnamala (Verse 31) indicates that the Bhagavatpada established the Sharada Matha at Kanchi, famous from the snow-clad Himalayas to the Southern sea, for the enforcement of Dharma. In Anantanandagiri's biography of Sankaracharya, it is said that Sankara established a Math at Kanchi fit for his own residence and his living there.
Mahamahopadhyaya Lakshmanasuri in his Bhagavatpadabhyudayam says "The Guru (Sankara) consecrated Sreechakra in front of Sri Kamakshti and also established a matha there (at Kanchi)".
The Teerthank of Kalyan (Gorakpur), published in 1957 speaks of "Sri Sankaracharya-dvara-sthapita panchapradana peethah" and gives the names of the pancha (five) peethas -Jyotirpeetha, Kamakotipeetha, etc. In the "Jagadguru Arika" of the Prabhat (Mangalore 1958), mention is made of five Mathas at Owaraka, Puri, Kanchi, etc.
"Light of the East" (Vol. II, No.14, July 1894) refers to several Mathas established by Sankaracharya while touring through India and states particularly of "a Math at Gangotri (from where the river Ganga rises) besides the Joshi Math" (at Badrinath). "The bulletin of the Institute of Traditional Cultures"; 1957, published by the University of Madras refers to five mathas established by Sri Sankaracharya. Besides these, "A History of South India" written by Professor K. A. Neelakanta Sastry, published by Oxford University (1955) and 'World Religions -A Study in Synthesis" state that Sankara established Mathas at five important centres- Dwaraka, Kanchi Puri, Badri and Sringeri.
Bharatiya Vidya Bhavan (Bombay) has published a short work by name "Indian Chronology", written by Or. O.S. Triveda, Ph.O. {1959). The work is a mere compilation of dates of historical events and personages from ancient times, In page 91 of the work, dates are given for establishment of five institutions by Sankaracharya. There it is stated that the Kamakoti Peetha at Kanchi was founded on Vaisakha Sukla Full Moon in Kali Saka 1620 = 482 B.C., with Sri Sankara Bhagavatpada himself as the first Acharya.
In the "Chronology of Nepal History" (reconstructed), by Sri Kota Venkatachalam, it has been stated that Sankara founded five institutions. Besides dates are assigned for the establishment of the five institutions at Puri, Dwaraka, Badrinath, Kanchi and Sringeri.
In "Contribution of the South to the Heritage of India", published by the Ministry of Information (Govt. of India) it has been said, "Sankara set up monastical institutions to safeguard the spiritual interests of the race. Of these, five are the most important".
In the Report of the Hindu Religious Endowments Commission, 1962, (page 15), under the heading "Sankaracharya and Establishment of Mutts", the following is seen:
"It was Adi Sankaracharya, who first began to establish Hindu Mutts (Mathas) as we know them today. He propounded the theory of absolute Monism, i.e., the Advaita, non-dualistic school of philosophy, combated the doctrines of Buddhism and Jainism and re-established the religion of the Vedas and the Upanishads. According to tradition; he inaugurated several mutts (mathas) or seats of learning in four corners of India, namely, Sharada Peetha in Mysore and the Kamakoti Peetha in Kanchi in the South, Badrinath in the Himalayan region in the North, Jagannath or modern Puri in the East and Dwaraka in Western Gujarat".
Mahamahopadhyaya, Padmavibhushan Gopinath Kaviraj observes in page 113 of his work "Bharatjya Samskriti aur Sadhana" that Sankara founded many institutions and for his own residence Acharya Sankara founded a seat in the Kanchi Kamakoti Peetha. Professor Baladev Upadhyaya, former Head of the Purana and Itihasa Section of the Benares Hindu University, has written a biography of Sankara in Hindi (published by the Hindustani Academy of Allahabad, 1963). In the 16th pariccheda (Chapter) of the work having the heading "Mathom Kei Vivarana" (details about maths), he says "By him (Sankaracharya) in Southern Bharat, at Kanchi, one of the seven Mokshapuries, a matha has been established".
Sri S. Subrahmahya Ayyar, Acting Chief Justice of the Madras High Court and Justice V. Bhashyam Ayyangar, in their judgement in the appeal case (1903) reported in I.L.R.27, Madras (435) have observed, "No less than seven Mutts being among the most celebrated ones owe their origin to the great Advaita Philosopher, Sri Sankaracharya". Justice P. Satyanarayana Rao and Justice Rajagopalan, in their judgement in C.M.P.2591 of 1951 (reported in 1952, 1.M.L.J. 557) have declared, "Tradition has it that he (Sankaracharya) founded four mutts - Sringeri in Mysore, Badrinath in the Himalayas, Jagannath Puri in the East and Dvwaraka in the West. He himself assumed the headship of the Sarvajna Peetha at Kanchi."
The Guruvamsa Kavya of Sringeri (original mansucript copy) speaks of Sringeri, Dvwaraka, Puri, Badrinath and Kanchi Sankara Maths. Curiously, this Kavya also mentions five maths founded by Sankara at Kasi.
A good number of works by historians, scholars, some periodicals of repute and Government records alike have uniformly pointed out to the matha founded by Adi Sankaracharya, in different sacred centres of our country.
It will be interesting to note that some authentic works produced by scholars of renown echo the view of Anantanandagiri in the matter of Sankara establishing monastic institutions at important sacred places which Sankara chanced to visit and wherever he happened to stay long during the course of his digvijaya tours.
Sri Sankarapeetha tatvadarshanam, authored and published by Sri Swami Ramananda Saraswati and three famous scholars of Kasi (1935), speaks of five peethas as founded by Sankara.
The preface (in Sanskrit) to the Sariraka Meemamsa-Bhashya, printed and published by Venkatesvara Press, Bombay, gives the names of a number of mathas founded by Sankaracharya referring to them as "Sri Sankaracharya Vidyadharma Peethadhipa Paramapara gatah, Matah."
It may be interesting to read about a Sankara Math at the sacred city of Kasi. This is known as Sumeru Math and as Paduca Math. It is presided over by an Advaita Dandi Sanyasi. In some authentic works, only one monastic institution is spoken of. The Sankaracharya Carita by Govindanatha, and the Sankarabhyudaya of Rajachudamani Deekshita, there is no mention about any Matha or Peetha except the Sarvagria Peetha at Kanchi.
The ancient and voluminous work "Sivarahasya” , gives a brief sketch of the Acharya's life (Jayachamarajendra Granthamala series, in Canarese script). Besides manuscript copies of the work are available in many of the manuscript libraries of India .A verse in the "Sivarahasya" states that Sankara came to the earth in haste after obtaining the five sphatikaliringas and attained siddhi eternal bliss at His own Asrama at Kanchi.
The Chengleput District Gazetteer, published by Charles Stuart, I.E.S., in 1879 A.D. gives the following piece of information: "The first of these wandering controversialists was Sankarachari, who wandered all over India, establishing the dying religion , Saivite faith and fanning the persecution before which the last disciple of Sakya fled. He paid particular attention to Conjeevaram where he worked many miracles and founded a matham or monastery". (Chengleput District Gazetteer -1879 - Ethnological, Religious and Social, pages 86 & 87.)
Appendix I
Sri Kota Venkatachalam in his "Chronology of Nepal History", reconstructed, assigns the following events of the life of Sri Sankara Bhagavatpada :
Kali B.C.
Birth of Sri Sankara (Cyclic year Nandana) 2593 509
Upanayana of Sankara 2598 504
Completed study of the Veda 2601 501
Got his mother's permission to enter the Holy Order of Sanyasa (Kartika Sukla Ekadasi, Cyclic year Plava) 2603 499
Philosophical study under Govinda Bhaghavatpadacharya 2603-2605 499-497
Sankara, in his 16th year, met Kumarila Bhatta for the first and the last time in Rudhapura near Prayaga at the time of self-immolation by Kumarila Bhatta (Kumarila was older than Sankara by 48 years (Cyclic year Kilaka) 2609 493
Sri Sankara founded the Dwaraka Math (Magha SuklaSapthami of the cyclic year Sadharana with Hastamalaka as its first Acharya) 2611 491
Sri Sankara founded the Jyotir Math on Pusya Suddha Poumima of the cyclic year Raksasa with Totakacharya as its first Acharya 2616 486
Sri Sankara founded the Govardhan Math of Purl (Jagannath) on Vaisakha Sukla Navami of the cyclic year Nala with Padmapadacharya as its first Acharya 2617 485
The Sarada Peetha at Sringeri was founded by Sri Sankara in Pusya Purnima of the year Pingala with Sureswaracharya , as its first Pitadhipati 2618 484
The Kamakoti Pieetha at Kanchi was founded in Vaisakha Sukla Purnima of the year Siddharthi with Adi Sankara himself as the first Acharya 2620 482
Niryana of Sankara in his 32nd year on Sukla Ekadasi of the month of Adhika Rishobha in the Cyclic Year Raktakshi 2625 477
அருள் மிகு தேவி கருமாரியம்மன் திருக்கோயில்
மூலவர் : தேவி கருமாரியம்மன்
தல விருட்சம் : கருவேல மரம்
தீர்த்தம் : வேலாயுத தீர்த்தம்
ஆகமம் பூஜை : காமீகம்
பழமை :1000 வருடங்களுக்கு முன்
புராண பெயர் : வேலங்காடு
ஊர் : திருவேற்காடு
மாவட்டம் : திருவள்ளூர்
மாநிலம் : தமிழ்நாடு
திருவிழா:கருமாரியம்மனுக்கு ஐப்பசி பவுர்ணமியில் அன்னாபிஷேகம் நடக்கிறது. ஆடி மாதத்தில் இங்கு நடக்கும் விழா மிகவும் பிரசித்தி பெற்றது. கோயில்களில் திருவிழா அதிகபட்சம் 15 நாட்கள் நடக்கும். அரிதாக சில அம்பாள் கோயில்களில் 48 நாட்கள் வரையில் விழா நடத்துவர். ஆனால், இக்கோயிலில் ஆடி முதல் வாரத்தில் துவங்கும் விழா புரட்டாசி மாதம் வரையில் மொத்தம் 12 வாரங்கள் நடக்கிறது. இதில் ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில் அம்பிகைக்கு 108 குட அபிஷேகம் நடந்து வீதியுலா செல்கிறாள். 9ம் ஞாயிற்றுக்கிழமையன்று அம்பாள் புஷ்ப பல்லக்கில் புறப்பாடாகிறாள். மாசி மகத்தன்று அம்பாள் வங்காள விரிகுடா கடலுக்குச் சென்று தீர்த்த நீராடுகிறாள். தை மாதம் பிரம்மோற்ஸவம், சித்ராபவுர்ணமி, வைகாசி விசாகம், ஆடி, புரட்டாசியில் பெரிய திருவிழா, நவராத்திரி, கந்த சஷ்டி, பங்குனி உத்திரம்.
சிறப்பு: இக்கோயிலில் மரத்தால் செய்யப்பட்ட சிலை வடிவில் கருமாரியம்மனுக்கு தனிச்சன்னதி இருக்கிறது. இவளை "மரச்சிலை அம்மன்' என்றே பக்தர்கள் அழைக்கின்றனர். இவளிடம் வேண்டிக்கொண்டால் வீட்டிற்கும், குடும்பத்திற்கும் பாதுகாப்பாக இருப்பாள் என்பது நம்பிக்கை. எனவே இவளிடம் வேண்டி அருகிலுள்ள உண்டியலில் பூட்டு வைத்து வழிபடும் வித்தியாசமான வழக்கம் இருக்கிறது.
திறக்கும் நேரம்:காலை 5மணி முதல் இரவு 9மணி வரை திறந்திருக்கும்.
நிர்வாக அதிகாரி, அருள்மிகு தேவி கருமாரியம்மன் திருக்கோயில், திருவேற்காடு -600 077, சென்னை. திருவள்ளூர் மாவட்டம்.போன்:+91-44-2680 0430, 2680 0487, 2680 1686.
பொது தகவல்:பிரகாரத்தில் உற்சவ அம்பாள் ஊஞ்சலில் காட்சி தருகிறாள். கோயில் முகப்பில் அரசமரத்தின் அடியில் விநாயகர் இருக்கிறார். பால பிரத்யங்கிராவுக்கு சன்னதி இருக்கிறது. இங்கு அம்பிகை பால ரூபத்தில், சிம்ம வாகனத்துடன் நின்றிருக்கிறாள். அமாவாசையில் இவளுக்கு மிளகாய் வத்தல் யாகம் நடக்கிறது. நவக்கிரகம், வள்ளி, தெய்வானையுடன் முருகன், சீனிவாசர் பத்மாவதி, ஆஞ்சநேயர் சன்னதிகளும் உள்ளது. வைகாசி விசாகத்தன்று சீனிவாசர் கருட சேவை சாதிக்கிறார். தெட்சிணாமூர்த்தி, அங்காள பரமேஸ்வரி, உச்சிஷ்ட கணபதி, காயத்ரி, மகாலட்சுமி, ராஜராஜேஸ்வரி, சாவித்திரி, துர்க்கை ஆகியோர் தனித்தனி சன்னதிகளில் காட்சி தருகின்றனர்.
ஸ்தல பெருமை:சுயம்பு அம்பாள்: கருமாரியம்மன், மூலஸ்தானத்தில் சுயம்பு வடிவில் காட்சி தருகிறாள். இவள் சாந்த சொரூபத்துடன், பராசக்தி அம்சத்தில் தங்க விமானத்தின் கீழ் இருக்கிறாள். இவளுக்கு பின்புறம் அம்பாள் சிலை ஒன்றுள்ளது. இந்த அம்பிகை அக்னி ஜுவாலையுடன், கைகளில் கத்தி, கபாலம், டமருகம், சூலம் ஏந்தி அமர்ந்திருக்கிறாள். காலையில் கோபூஜை நடக்கிறது. தினமும் மாலை பிரதோஷ வேளையில் அம்பாளுக்கு குங்கும அர்ச்சனை செய்யப்படுகிறது. அம்பாள் சன்னதியில் விளக்கு ஒன்று உள்ளது. இதனை "பதி விளக்கு' என்கின்றனர். இந்த விளக்கைச் சுற்றி விநாயகர், முருகன், எதிரெதிரே சூரியன், சந்திரன் ஆகியோர் இருப்பது விசேஷமான அமைப்பு. மயில், நாகம் மற்றும் சிம்ம வாகனங்களும் இருக்கிறது. இதில் சிம்மத்தின் மீது அம்பிகை அமர்ந்திருக்கிறாள். இந்த விளக்கு எப்போதும் எரிந்து கொண்டே இருக்கிறது. பக்தர்கள் அம்பிகையையும், இந்த விளக்கையும் தரிசித்தால் குடும்பத்தில் என்றும் குறையில்லாத நிலை இருக்கும் என்பது நம்பிக்கை.
புற்று சன்னதி: கோயிலுக்கு வெளியில் "திருச்சாம்பல் பொய்கை' தீர்த்தம் இருக்கிறது. அம்பாள் சன்னதி எதிரில் கொடிமரம் உள்ளது. பெரும்பாலான அம்பாள் தலங்களில் திருவிழாவின்போது, காப்புக்கட்டித்தான் விழா நடத்துவர். இங்கு விழா கொடியேற்றத்துடன் துவங்கி நடக்கிறது. பசு சாணத்தில் செய்த சாம்பலையே இக்கோயிலில் பிரசாதமாக தருகின்றனர். புற்றிற்கு அருகில் விநாயகர், நாகர் இருக்கின்றனர். பொதுவாக விநாயகர் வலது கையில் தந்தமும், இடக்கையில் மோதகமும் வைத்திருப்பார். இவர் வலது கையால் ஆசிர்வதித்து, இடது கையை அபய முத்திரையாக வைத்திருப்பது வித்தியாசமான அம்சம். தேவி கருமாரியம்மனை வழிபடுபவர்கள் இங்கும் வழிபட வேண்டும் என்பது ஐதீகம். பூட்டு நேர்த்திக்கடன்: கைலாயத்தில் சிவன் திருமணம் நடைபெற்றபோது, தென்திசை வந்த அகத்தியருக்கு, இத்தலத்தில் சிவன் திருமணக்காட்சி கொடுத்தார். இவர், கருமாரியம்மன் கோயிலில் இருந்து சற்று தூரத்தில் தனிக்கோயிலில் இருக்கிறார். அகத்தியருக்கு காட்சி தந்த வேற்கன்னி அம்பாள் இக்கோயிலில் தனிச்சன்னதியில் காட்சி தருகிறாள். அருகில் அகத்தியர் வணங்கியபடி இருக்கிறார்.
வரலாறு : முற்காலத்தில் இப்பகுதியில் நாக புற்று ஒன்று இருந்தது. இதனை மக்கள் அம்பிகையாக பாவித்து வணங்கி வந்தனர். ஒருசமயம் பக்தர் ஒருவரின் கனவில் தோன்றிய அம்பிகை, புற்று இருந்த இடத்தில் தனக்கு கோயில் கட்டும்படி கூறினாள். அதன்படி இங்கு கோயில் எழுப்ப, புற்றை பெயர்த்தனர். அப்போது புற்றின் அடியில் அம்பிகை, சுயம்பு வடிவில் எழுந்தருளியிருந்தாள். பின்பு இங்கு கோயில் கட்டப்பட்டது. அம்பிகை தானாக தோன்றியதால் இவளுக்கு, "கருவில் இல்லாத கருமாரி' என்ற பெயரும் உண்டு.
மூலவர் : தேவி கருமாரியம்மன்
தல விருட்சம் : கருவேல மரம்
தீர்த்தம் : வேலாயுத தீர்த்தம்
ஆகமம் பூஜை : காமீகம்
பழமை :1000 வருடங்களுக்கு முன்
புராண பெயர் : வேலங்காடு
ஊர் : திருவேற்காடு
மாவட்டம் : திருவள்ளூர்
மாநிலம் : தமிழ்நாடு
திருவிழா:கருமாரியம்மனுக்கு ஐப்பசி பவுர்ணமியில் அன்னாபிஷேகம் நடக்கிறது. ஆடி மாதத்தில் இங்கு நடக்கும் விழா மிகவும் பிரசித்தி பெற்றது. கோயில்களில் திருவிழா அதிகபட்சம் 15 நாட்கள் நடக்கும். அரிதாக சில அம்பாள் கோயில்களில் 48 நாட்கள் வரையில் விழா நடத்துவர். ஆனால், இக்கோயிலில் ஆடி முதல் வாரத்தில் துவங்கும் விழா புரட்டாசி மாதம் வரையில் மொத்தம் 12 வாரங்கள் நடக்கிறது. இதில் ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில் அம்பிகைக்கு 108 குட அபிஷேகம் நடந்து வீதியுலா செல்கிறாள். 9ம் ஞாயிற்றுக்கிழமையன்று அம்பாள் புஷ்ப பல்லக்கில் புறப்பாடாகிறாள். மாசி மகத்தன்று அம்பாள் வங்காள விரிகுடா கடலுக்குச் சென்று தீர்த்த நீராடுகிறாள். தை மாதம் பிரம்மோற்ஸவம், சித்ராபவுர்ணமி, வைகாசி விசாகம், ஆடி, புரட்டாசியில் பெரிய திருவிழா, நவராத்திரி, கந்த சஷ்டி, பங்குனி உத்திரம்.
சிறப்பு: இக்கோயிலில் மரத்தால் செய்யப்பட்ட சிலை வடிவில் கருமாரியம்மனுக்கு தனிச்சன்னதி இருக்கிறது. இவளை "மரச்சிலை அம்மன்' என்றே பக்தர்கள் அழைக்கின்றனர். இவளிடம் வேண்டிக்கொண்டால் வீட்டிற்கும், குடும்பத்திற்கும் பாதுகாப்பாக இருப்பாள் என்பது நம்பிக்கை. எனவே இவளிடம் வேண்டி அருகிலுள்ள உண்டியலில் பூட்டு வைத்து வழிபடும் வித்தியாசமான வழக்கம் இருக்கிறது.
திறக்கும் நேரம்:காலை 5மணி முதல் இரவு 9மணி வரை திறந்திருக்கும்.
நிர்வாக அதிகாரி, அருள்மிகு தேவி கருமாரியம்மன் திருக்கோயில், திருவேற்காடு -600 077, சென்னை. திருவள்ளூர் மாவட்டம்.போன்:+91-44-2680 0430, 2680 0487, 2680 1686.
பொது தகவல்:பிரகாரத்தில் உற்சவ அம்பாள் ஊஞ்சலில் காட்சி தருகிறாள். கோயில் முகப்பில் அரசமரத்தின் அடியில் விநாயகர் இருக்கிறார். பால பிரத்யங்கிராவுக்கு சன்னதி இருக்கிறது. இங்கு அம்பிகை பால ரூபத்தில், சிம்ம வாகனத்துடன் நின்றிருக்கிறாள். அமாவாசையில் இவளுக்கு மிளகாய் வத்தல் யாகம் நடக்கிறது. நவக்கிரகம், வள்ளி, தெய்வானையுடன் முருகன், சீனிவாசர் பத்மாவதி, ஆஞ்சநேயர் சன்னதிகளும் உள்ளது. வைகாசி விசாகத்தன்று சீனிவாசர் கருட சேவை சாதிக்கிறார். தெட்சிணாமூர்த்தி, அங்காள பரமேஸ்வரி, உச்சிஷ்ட கணபதி, காயத்ரி, மகாலட்சுமி, ராஜராஜேஸ்வரி, சாவித்திரி, துர்க்கை ஆகியோர் தனித்தனி சன்னதிகளில் காட்சி தருகின்றனர்.
ஸ்தல பெருமை:சுயம்பு அம்பாள்: கருமாரியம்மன், மூலஸ்தானத்தில் சுயம்பு வடிவில் காட்சி தருகிறாள். இவள் சாந்த சொரூபத்துடன், பராசக்தி அம்சத்தில் தங்க விமானத்தின் கீழ் இருக்கிறாள். இவளுக்கு பின்புறம் அம்பாள் சிலை ஒன்றுள்ளது. இந்த அம்பிகை அக்னி ஜுவாலையுடன், கைகளில் கத்தி, கபாலம், டமருகம், சூலம் ஏந்தி அமர்ந்திருக்கிறாள். காலையில் கோபூஜை நடக்கிறது. தினமும் மாலை பிரதோஷ வேளையில் அம்பாளுக்கு குங்கும அர்ச்சனை செய்யப்படுகிறது. அம்பாள் சன்னதியில் விளக்கு ஒன்று உள்ளது. இதனை "பதி விளக்கு' என்கின்றனர். இந்த விளக்கைச் சுற்றி விநாயகர், முருகன், எதிரெதிரே சூரியன், சந்திரன் ஆகியோர் இருப்பது விசேஷமான அமைப்பு. மயில், நாகம் மற்றும் சிம்ம வாகனங்களும் இருக்கிறது. இதில் சிம்மத்தின் மீது அம்பிகை அமர்ந்திருக்கிறாள். இந்த விளக்கு எப்போதும் எரிந்து கொண்டே இருக்கிறது. பக்தர்கள் அம்பிகையையும், இந்த விளக்கையும் தரிசித்தால் குடும்பத்தில் என்றும் குறையில்லாத நிலை இருக்கும் என்பது நம்பிக்கை.
புற்று சன்னதி: கோயிலுக்கு வெளியில் "திருச்சாம்பல் பொய்கை' தீர்த்தம் இருக்கிறது. அம்பாள் சன்னதி எதிரில் கொடிமரம் உள்ளது. பெரும்பாலான அம்பாள் தலங்களில் திருவிழாவின்போது, காப்புக்கட்டித்தான் விழா நடத்துவர். இங்கு விழா கொடியேற்றத்துடன் துவங்கி நடக்கிறது. பசு சாணத்தில் செய்த சாம்பலையே இக்கோயிலில் பிரசாதமாக தருகின்றனர். புற்றிற்கு அருகில் விநாயகர், நாகர் இருக்கின்றனர். பொதுவாக விநாயகர் வலது கையில் தந்தமும், இடக்கையில் மோதகமும் வைத்திருப்பார். இவர் வலது கையால் ஆசிர்வதித்து, இடது கையை அபய முத்திரையாக வைத்திருப்பது வித்தியாசமான அம்சம். தேவி கருமாரியம்மனை வழிபடுபவர்கள் இங்கும் வழிபட வேண்டும் என்பது ஐதீகம். பூட்டு நேர்த்திக்கடன்: கைலாயத்தில் சிவன் திருமணம் நடைபெற்றபோது, தென்திசை வந்த அகத்தியருக்கு, இத்தலத்தில் சிவன் திருமணக்காட்சி கொடுத்தார். இவர், கருமாரியம்மன் கோயிலில் இருந்து சற்று தூரத்தில் தனிக்கோயிலில் இருக்கிறார். அகத்தியருக்கு காட்சி தந்த வேற்கன்னி அம்பாள் இக்கோயிலில் தனிச்சன்னதியில் காட்சி தருகிறாள். அருகில் அகத்தியர் வணங்கியபடி இருக்கிறார்.
வரலாறு : முற்காலத்தில் இப்பகுதியில் நாக புற்று ஒன்று இருந்தது. இதனை மக்கள் அம்பிகையாக பாவித்து வணங்கி வந்தனர். ஒருசமயம் பக்தர் ஒருவரின் கனவில் தோன்றிய அம்பிகை, புற்று இருந்த இடத்தில் தனக்கு கோயில் கட்டும்படி கூறினாள். அதன்படி இங்கு கோயில் எழுப்ப, புற்றை பெயர்த்தனர். அப்போது புற்றின் அடியில் அம்பிகை, சுயம்பு வடிவில் எழுந்தருளியிருந்தாள். பின்பு இங்கு கோயில் கட்டப்பட்டது. அம்பிகை தானாக தோன்றியதால் இவளுக்கு, "கருவில் இல்லாத கருமாரி' என்ற பெயரும் உண்டு.
நந்திகேஷ்வர அஷ்டோத்தர சதநாமாவளி:
விப்ராணம் பரஷும் ம்ருகம் கரதலைரீஷப்ரணாமாஞ்ஜலிம் பஸ்மோத்தூலன\-பாண்டரம் சசிகலா\-கம்கா\-கபர்தோஜ்வலம். பர்யாய\-த்ரிபுரான்தகம் ப்ரமதப\-ஷ்ரேஷ்டம் கணம் தைவதம் ப்ரஹ்னேந்த்ராச்யுத\-பூஜிதாம்க்ரிகமலம் ஸ்ரீநந்திகேஷம் பஜே.. ஓம் நந்திகேஷாய நம: | ஓம் ப்ரஹ்மரூபிணே நம: | ஓம் ஷிவத்யானபராயணாய நம: | ஓம் தீக்ஷிணஷ்ருங்காய நம: | ஓம் வேதபாதாய நம: ஓம் விரூபாய நம: | ஓம் வ்ருஷபாய நம: | ஓம் துங்கஷைலாய நம: | ஓம் தேவதேவாய நம: | ஓம் ஷிவப்ரியாய நம: | ௧0| ஓம் விராஜமானாய நம: | ஓம் நடனாய நம: | ஓம் அக்னிரூபாய நம: | ஓம் தனப்ரியாய நம: | ஓம் ஸிதசாமரதாரிணே நம: ஓம் வேதாங்காய நம: | ஓம் கனகப்ரியாய நம: | ஓம் கைலாஸவாஸினே நம: | ஓம் தேவாய நம: | ஓம் ஸ்திதபாதாஆய நம: | ௨0| ஓம் ஷ்ருதிப்ரியாய நம: | ஓம் ஷ்வேதோபவீதினே நம: | ஓம் நாட்யநந்தகாய நம: | ஓம் கிங்கிணீதராய நம: | ஓம் மத்தஷ்ருங்கிணே நம: ஓம் ஹாடகேஷாய நம: | ஓம் ஹேமபூஷணாய நம: | ஓம் விஷ்ணுரூபிணே நம: | ஓம் ப்ருத்வீரூபிணே நம: | ஓம் நிதீஷாய நம: | ௩0| ஓம் ஷிவவாஹனாய நம: | ஓம் குலப்ரியாய நம: | ஓம் சாருஹாஸாய நம: | ஓம் ஷ்ருங்கிணே நம: | ஓம் நவத்ருணப்ரியாய நம: ஓம் வேதஸாராய நம: | ஓம் மந்த்ரஸாராய நம: | ஓம் ப்ரத்யஶாய நம: | ஓம் கருணாகராய நம: | ஓம் ஷீக்ராய நம: | ௪0| ஓம் லலாமகலிகாய நம: | ஓம் ஷிவயோகினே நம: | ஓம் ஜலாதிபாய நம: | ஓம் சாருரூபாய நம: | ஓம் வ்ருஷேஷாய நம: ஓம் ஸோமஸூர்யாக்னிலோசனாய நம: | ஓம் சுந்தராய நம: | ஓம் ஸோமபூஷாய நம: | ஓம் ஸுவக்த்ராய நம: | ஓம் கலினாஷானாய நம: | ௫0| ஓம் ஸுப்ரகாஷாய நம: | ஓம் மஹாவீர்யாய நம: | ஓம் ஹம்ஸாய நம: | ஓம் அக்னிமயாய நம: | ஓம் ப்ரபவே நம: ஓம் வரதாய நம: | ஓம் ருத்ரரூபாய நம: | ஓம் மதுராய நம: | ஓம் காமிகப்ரியாய நம: | ஓம் விஷிஷ்டாய நம: | ௬0| ஓம் திவ்யரூபாய நம: | ஓம் உஜ்வலினே நம: | ஓம் ஜ்வாலனேத்ராய நம: | ஓம் ஸம்வர்தாய நம: | ஓம் காலாய நம: ஓம் கேஷவாய நம: | ஓம் ஸர்வதேவதாய நம: | ஓம் ஷ்வேதவர்ணாய நம: | ஓம் ஷிவாஸீனாய நம: | ஓம் சின்மயாய நம: | ௭0| ஓம் ஷ்ருங்கபட்டாய நம: | ஓம் ஷ்வேதசாமரபூஷாய நம: | ஓம் தேவராஜாய நம: | ஓம் ப்ரபாநந்தினே நம: | ஓம் பண்டிதாய நம: ஓம் பரமேஷ்வராய நம: | ஓம் விரூபாய நம: | ஓம் நிராகாராய நம: | ஓம் சின்னதைத்யாய நம: | ஓம் நாஸாஸூத்ரிணே நம: | ௮0| ஓம் அனந்தேஷாய நம: | ஓம் திலதண்டுலபஶணாய நம: | ஓம் வாரநந்தினே நம: | ஓம் ஸரஸாய நம: | ஓம் விமலாய நம: ஓம் பட்டஸூத்ராய நம: | ஓம் காலகண்டாய நம: | ஓம் ஷைலாதினே நம: | ஓம் ஷிலாதனஸுநந்தனாய நம: | ஓம் காரணாய நம: | ௯0| ஓம் ஷ்ருதிபக்தாய நம: | ஓம் வீரகண்டாதராய நம: | ஓம் தன்யாய நம: | ஓம் விஷ்ணுநந்தினே நம: | ஓம் ஷிவஜ்வாலாக்ராஹிணே நம: ஓம் பத்ராய நம: | ஓம் அனகாய நம: | ஓம் வீராய நம: | ஓம் த்ருவாய நம: | ஓம் தாத்ரே நம: | ௧00| ஓம் ஷாஷ்வதாய நம: | ஓம் ப்ரதோஷப்ரியரூபிணே நம: | ஓம் வ்ருஷாய நம: | ஓம் குண்டலத்ருதே நம: | ஓம் பீமாய நம: ஓம் ஸிதவர்ணஸ்வரூபிணே நம: | ஓம் ஸர்வாத்மனே நம: | ஓம் ஸர்வவிக்யாதாய நம: |
விப்ராணம் பரஷும் ம்ருகம் கரதலைரீஷப்ரணாமாஞ்ஜலிம் பஸ்மோத்தூலன\-பாண்டரம் சசிகலா\-கம்கா\-கபர்தோஜ்வலம். பர்யாய\-த்ரிபுரான்தகம் ப்ரமதப\-ஷ்ரேஷ்டம் கணம் தைவதம் ப்ரஹ்னேந்த்ராச்யுத\-பூஜிதாம்க்ரிகமலம் ஸ்ரீநந்திகேஷம் பஜே.. ஓம் நந்திகேஷாய நம: | ஓம் ப்ரஹ்மரூபிணே நம: | ஓம் ஷிவத்யானபராயணாய நம: | ஓம் தீக்ஷிணஷ்ருங்காய நம: | ஓம் வேதபாதாய நம: ஓம் விரூபாய நம: | ஓம் வ்ருஷபாய நம: | ஓம் துங்கஷைலாய நம: | ஓம் தேவதேவாய நம: | ஓம் ஷிவப்ரியாய நம: | ௧0| ஓம் விராஜமானாய நம: | ஓம் நடனாய நம: | ஓம் அக்னிரூபாய நம: | ஓம் தனப்ரியாய நம: | ஓம் ஸிதசாமரதாரிணே நம: ஓம் வேதாங்காய நம: | ஓம் கனகப்ரியாய நம: | ஓம் கைலாஸவாஸினே நம: | ஓம் தேவாய நம: | ஓம் ஸ்திதபாதாஆய நம: | ௨0| ஓம் ஷ்ருதிப்ரியாய நம: | ஓம் ஷ்வேதோபவீதினே நம: | ஓம் நாட்யநந்தகாய நம: | ஓம் கிங்கிணீதராய நம: | ஓம் மத்தஷ்ருங்கிணே நம: ஓம் ஹாடகேஷாய நம: | ஓம் ஹேமபூஷணாய நம: | ஓம் விஷ்ணுரூபிணே நம: | ஓம் ப்ருத்வீரூபிணே நம: | ஓம் நிதீஷாய நம: | ௩0| ஓம் ஷிவவாஹனாய நம: | ஓம் குலப்ரியாய நம: | ஓம் சாருஹாஸாய நம: | ஓம் ஷ்ருங்கிணே நம: | ஓம் நவத்ருணப்ரியாய நம: ஓம் வேதஸாராய நம: | ஓம் மந்த்ரஸாராய நம: | ஓம் ப்ரத்யஶாய நம: | ஓம் கருணாகராய நம: | ஓம் ஷீக்ராய நம: | ௪0| ஓம் லலாமகலிகாய நம: | ஓம் ஷிவயோகினே நம: | ஓம் ஜலாதிபாய நம: | ஓம் சாருரூபாய நம: | ஓம் வ்ருஷேஷாய நம: ஓம் ஸோமஸூர்யாக்னிலோசனாய நம: | ஓம் சுந்தராய நம: | ஓம் ஸோமபூஷாய நம: | ஓம் ஸுவக்த்ராய நம: | ஓம் கலினாஷானாய நம: | ௫0| ஓம் ஸுப்ரகாஷாய நம: | ஓம் மஹாவீர்யாய நம: | ஓம் ஹம்ஸாய நம: | ஓம் அக்னிமயாய நம: | ஓம் ப்ரபவே நம: ஓம் வரதாய நம: | ஓம் ருத்ரரூபாய நம: | ஓம் மதுராய நம: | ஓம் காமிகப்ரியாய நம: | ஓம் விஷிஷ்டாய நம: | ௬0| ஓம் திவ்யரூபாய நம: | ஓம் உஜ்வலினே நம: | ஓம் ஜ்வாலனேத்ராய நம: | ஓம் ஸம்வர்தாய நம: | ஓம் காலாய நம: ஓம் கேஷவாய நம: | ஓம் ஸர்வதேவதாய நம: | ஓம் ஷ்வேதவர்ணாய நம: | ஓம் ஷிவாஸீனாய நம: | ஓம் சின்மயாய நம: | ௭0| ஓம் ஷ்ருங்கபட்டாய நம: | ஓம் ஷ்வேதசாமரபூஷாய நம: | ஓம் தேவராஜாய நம: | ஓம் ப்ரபாநந்தினே நம: | ஓம் பண்டிதாய நம: ஓம் பரமேஷ்வராய நம: | ஓம் விரூபாய நம: | ஓம் நிராகாராய நம: | ஓம் சின்னதைத்யாய நம: | ஓம் நாஸாஸூத்ரிணே நம: | ௮0| ஓம் அனந்தேஷாய நம: | ஓம் திலதண்டுலபஶணாய நம: | ஓம் வாரநந்தினே நம: | ஓம் ஸரஸாய நம: | ஓம் விமலாய நம: ஓம் பட்டஸூத்ராய நம: | ஓம் காலகண்டாய நம: | ஓம் ஷைலாதினே நம: | ஓம் ஷிலாதனஸுநந்தனாய நம: | ஓம் காரணாய நம: | ௯0| ஓம் ஷ்ருதிபக்தாய நம: | ஓம் வீரகண்டாதராய நம: | ஓம் தன்யாய நம: | ஓம் விஷ்ணுநந்தினே நம: | ஓம் ஷிவஜ்வாலாக்ராஹிணே நம: ஓம் பத்ராய நம: | ஓம் அனகாய நம: | ஓம் வீராய நம: | ஓம் த்ருவாய நம: | ஓம் தாத்ரே நம: | ௧00| ஓம் ஷாஷ்வதாய நம: | ஓம் ப்ரதோஷப்ரியரூபிணே நம: | ஓம் வ்ருஷாய நம: | ஓம் குண்டலத்ருதே நம: | ஓம் பீமாய நம: ஓம் ஸிதவர்ணஸ்வரூபிணே நம: | ஓம் ஸர்வாத்மனே நம: | ஓம் ஸர்வவிக்யாதாய நம: |
செவ்வாய், 27 ஆகஸ்ட், 2019
சிதம்பர ரகசியம் பகுதி : 18
இந்த ரத்னசபாபதியைப் பற்றியும் அவர் எவ்வாறு சிதம்பரம் வந்தார் என்பதும் கீழ்க்காணும் சிதம்பர மகாத்மியம் தல புராணத் தகவல் தெரிவிக்கிறது. ஒரு முறை பிரம்மா கங்கைக் கரையில் காசி நகரில் அந்தர்வேதி என்னும் இடத்தில் மிகப் பெரிய யாகம் ஒன்று செய்தார். அப்போது அவருக்கு வேதங்களை முற்றும் கற்று உணர்ந்த அந்தணர்கள் தேவைப் படவே சிதம்பரம் தீட்சிதர்களை நாடினார். அவர்களை வரவழைத்தார். அவர்களும் அவர்களின் குருவான வியாக்ரபாதரின் உத்தரவின் பேரில் காசியை வந்து அடைந்தனர். யாகமும் இனிதே முடிந்தது. நடு மதிய நேரம் ஆகவே பின் ஒரு பெரிய சமாராதனை செய்து தீட்சிதர்களை உபசரித்து "வைஸ்வதேவம்" என்னும் விருந்து உபசாரம் செய்ய முடிவு செய்தார் பிரம்மா. ஒவ்வொரு பெரிய யாகத்துக்குப் பின்னும் யாகம் செய்ய உதவும் அந்தணர்களை உபசரிக்கும் முறை அது. ஆனால் தீட்சிதர்களோ எனில் தினமும் சிதம்பரத்தில் நடராஜரைத் தரிசனம் செய்து விட்டே பின் தங்கள் உணவை ஏற்கும் பழக்கம் உள்ளவர்கள். காசியிலோ நடராஜர் இல்லை. நடராஜ தரிசனம் கிடைக்காமல் தாங்கள் வரமுடியாது என அவர்கள் தெரிவிக்க செய்வதறியாத பிரம்மா சிவபெருமானின் உதவியை நாடினார். சிதம்பரம் தீட்சிதர்களோ என்றால் நாங்கள் திரும்பச் சிதம்பரத்துகே போகிறோம். என்று கூறுகிறார்கள். யாகத்தின் பலனே இல்லாமல் போய்விடுமே என்று கலங்கிய பிரம்மாவின் உதவிக்கு அந்தப் பரம்பொருள் செவி சாய்க்காமல் இருப்பாரா? திடீரென ஒரு ஒளி வெள்ளம். யாகத் தீ குபுகுபுவென எரிந்து கொண்டிருந்தது. அதில் இருந்து அந்த ஆதி சிவனே நடராஜ ஸ்வரூபத்தில் தோன்றினார் . திகைத்துப் போன தீட்சிதர்களும் மற்றவர்களும் அந்த நடராஜரைத் துதி செய்து சந்தனம், தேன், பால் போன்றவற்றால் அபிஷேஹ ஆராதனைகள் செய்து அந்த நடராஜரை வழிபட்டனர். அவர்கள் வழிபட்ட அந்த நடராஜர் அப்படியே ரத்தின சபாபதியாக மாறினார். தீட்சிதர்களுக்கே அந்த நடராஜ ஸ்வரூபத்தை அளித்தார் பிரம்மா. தீட்சிதர்கள் திரும்பிச் சிதம்பரம் வரும்போது அந்த நடராஜரையும் தங்களுடன் எடுத்து வந்தனர். அன்று முதல் ரத்தின சபாபதிக்கு தினமும் 2-ம் காலப் பூஜை (காலை 10 மணி அளவில்) செய்யப் படுகிறது. நடராஜர் மாணிக்ய மூர்த்தி என்ற பெயரையும் பெற்றார்
மிண்டும் நாளை சந்திக்கலாம்
இந்த ரத்னசபாபதியைப் பற்றியும் அவர் எவ்வாறு சிதம்பரம் வந்தார் என்பதும் கீழ்க்காணும் சிதம்பர மகாத்மியம் தல புராணத் தகவல் தெரிவிக்கிறது. ஒரு முறை பிரம்மா கங்கைக் கரையில் காசி நகரில் அந்தர்வேதி என்னும் இடத்தில் மிகப் பெரிய யாகம் ஒன்று செய்தார். அப்போது அவருக்கு வேதங்களை முற்றும் கற்று உணர்ந்த அந்தணர்கள் தேவைப் படவே சிதம்பரம் தீட்சிதர்களை நாடினார். அவர்களை வரவழைத்தார். அவர்களும் அவர்களின் குருவான வியாக்ரபாதரின் உத்தரவின் பேரில் காசியை வந்து அடைந்தனர். யாகமும் இனிதே முடிந்தது. நடு மதிய நேரம் ஆகவே பின் ஒரு பெரிய சமாராதனை செய்து தீட்சிதர்களை உபசரித்து "வைஸ்வதேவம்" என்னும் விருந்து உபசாரம் செய்ய முடிவு செய்தார் பிரம்மா. ஒவ்வொரு பெரிய யாகத்துக்குப் பின்னும் யாகம் செய்ய உதவும் அந்தணர்களை உபசரிக்கும் முறை அது. ஆனால் தீட்சிதர்களோ எனில் தினமும் சிதம்பரத்தில் நடராஜரைத் தரிசனம் செய்து விட்டே பின் தங்கள் உணவை ஏற்கும் பழக்கம் உள்ளவர்கள். காசியிலோ நடராஜர் இல்லை. நடராஜ தரிசனம் கிடைக்காமல் தாங்கள் வரமுடியாது என அவர்கள் தெரிவிக்க செய்வதறியாத பிரம்மா சிவபெருமானின் உதவியை நாடினார். சிதம்பரம் தீட்சிதர்களோ என்றால் நாங்கள் திரும்பச் சிதம்பரத்துகே போகிறோம். என்று கூறுகிறார்கள். யாகத்தின் பலனே இல்லாமல் போய்விடுமே என்று கலங்கிய பிரம்மாவின் உதவிக்கு அந்தப் பரம்பொருள் செவி சாய்க்காமல் இருப்பாரா? திடீரென ஒரு ஒளி வெள்ளம். யாகத் தீ குபுகுபுவென எரிந்து கொண்டிருந்தது. அதில் இருந்து அந்த ஆதி சிவனே நடராஜ ஸ்வரூபத்தில் தோன்றினார் . திகைத்துப் போன தீட்சிதர்களும் மற்றவர்களும் அந்த நடராஜரைத் துதி செய்து சந்தனம், தேன், பால் போன்றவற்றால் அபிஷேஹ ஆராதனைகள் செய்து அந்த நடராஜரை வழிபட்டனர். அவர்கள் வழிபட்ட அந்த நடராஜர் அப்படியே ரத்தின சபாபதியாக மாறினார். தீட்சிதர்களுக்கே அந்த நடராஜ ஸ்வரூபத்தை அளித்தார் பிரம்மா. தீட்சிதர்கள் திரும்பிச் சிதம்பரம் வரும்போது அந்த நடராஜரையும் தங்களுடன் எடுத்து வந்தனர். அன்று முதல் ரத்தின சபாபதிக்கு தினமும் 2-ம் காலப் பூஜை (காலை 10 மணி அளவில்) செய்யப் படுகிறது. நடராஜர் மாணிக்ய மூர்த்தி என்ற பெயரையும் பெற்றார்
மிண்டும் நாளை சந்திக்கலாம்
திங்கள், 26 ஆகஸ்ட், 2019
அருள் மிகு தக்கோலம் வாலீஸ்வரர் திருக்கோவில்
பெயர்கள் : மகா தேவனாய மும்மலை ஈஸ்வரன்
ஊர் : தக்கோலம்
வட்டம் : அரக்கோணம்
மாவட்டம் : வேலூர்
மூலவர் பெயர் : வாலீஸ்வரர்
அம்மன் பெயர் : சௌந்தரநாயகி
வரலாறு : தக்கன் என்ற அசுரன் ஓலமிட்டுச் சிவனை வழிபட்டதால் தக்கன் ஓலம் தக்கோலம் ஆயிற்று என்கிறது தலபுராணம். தக்கனை அழித்த வீரபத்திரர் கோயில் ஊருக்கு மேற்கில் உள்ளது. தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறையின் கீழ் மரபுச் சின்னமாக உள்ளது. வழிபாட்டில் உள்ளது.
தொல்லியல் சின்னங்கள் :
திருவாலங்காடு, பழையனூர் கற்கிடைதக்கோலம் ஊருக்குக் கிழக்கில் திருவாலீஸ்வரம் என்ற சிதைந்த கோவில் உள்ளது. தாங்கு தளத்திலிருந்து கொடுங்கை வரை கல்லாலும் விமானம் செங்கல்லாலும் கட்டப்பட்டது. தற்போது புனரமைக்கப்பட்டுள்ளது. விமானம் தற்போது வட்டவடிவில் உள்ளது. ஒரு தளக் கற்றளியாக இக்கோவில் இருந்திருக்க வேண்டும். இராட்டிரகூட மன்னன் மூன்றாம் கிருஷ்ணன் தக்கோலப் போரில் இராசாதித்தனைக் கொன்ற வரலாறு பலரும் அறிந்ததாகும். இவ்வூரில் அவன் தந்தை முதலாம் இராசேந்திரன் ஒரு கோயிலைக் கட்டியிருக்கலாம். அக்கோயில் இதுவாயிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது. குலோத்துங்க சோழபுரம் என்று இவ்வூர் பிற்காலச் சோழர் கல்வெட்டில் காணப்படுகிறது.
காலம் ஆட்சியாளர் : கி.பி. 11-ஆம் நூற்றாண்டு முதலாம் இராஜேந்திர சோழன் கல்வெட்டு செப்பேடு உள்ளது. முதலாம் இராஜேந்திரனுடைய எட்டாம் ஆட்சியாண்டு கல்வெட்டே வாலீஸ்வரர் கோயிலின் தொன்மையான கல்வெட்டாகும். எனவே கி.பி. 1020க்கு முன் இக்கோயில் கட்டப்பட்டது என்பது தெரிகிறது. இறைவன் மஹா தேவனாய மும்மலை ஈஸ்வரன் எனவும் இவ்வூர் திருப்பா முதல் எனவும் கல்வெட்டில் வழங்கப்பட்டுள்ளது. கருவறை மேற்குச் சுவரில் விக்கிரமச் சோழனின் கல்வெட்டு உள்ளது. கருவறை வடக்கில் உள்ள கல்வெட்டு மூன்றாம் இராசேந்திரன் காலத்தியது ஆகும். உமாமகேசுவரர், தேவன், விநாயகர் போன்றோருக்கு செப்புப் படிமங்கள் எடுத்து வழிபாட்டுக்கு மன்னன் கொடை வழங்கிய விவரம் கல்வெட்டுகளில் காணப்படுகின்றது. இவ்வூர் குலோத்துங்க சோழபுரம் என்றும் இக்கல்வெட்டில் கூறப்படுகிறது.
சிற்பங்கள் : இக்கோவிலில் தற்போது நந்தி சிற்பமும், மூலவர் இலிங்கமும் தவிர வேறு எந்த சிற்பமும் காணப்படவில்லை.
கோவிலின் அமைப்பு : இக்கோவில் ஒரு தளமுடையதாக தற்போது விளங்குகிறது. கருவறை விமானத்தின் கூரைப்பகுதி வரை கல்ஹாரமாகவும் அதற்கு மேல் பகுதி சுதையாலும் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இக்கோயில் முழுவதும் கற்றளியாக சோழர்காலத்தில் கட்டப்பட்டது. முதலாம் இராசேந்திரன் காலத்தில் இக்கோயில் கட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும். தக்கோலப் போரில் இறந்த தனது மைந்தன் இராசாதித்தன் நினைவாக அவன் தந்தை இராசேந்திரன் இக்கோயிலைக் கட்டியிருக்கலாம்.
பெயர்கள் : மகா தேவனாய மும்மலை ஈஸ்வரன்
ஊர் : தக்கோலம்
வட்டம் : அரக்கோணம்
மாவட்டம் : வேலூர்
மூலவர் பெயர் : வாலீஸ்வரர்
அம்மன் பெயர் : சௌந்தரநாயகி
வரலாறு : தக்கன் என்ற அசுரன் ஓலமிட்டுச் சிவனை வழிபட்டதால் தக்கன் ஓலம் தக்கோலம் ஆயிற்று என்கிறது தலபுராணம். தக்கனை அழித்த வீரபத்திரர் கோயில் ஊருக்கு மேற்கில் உள்ளது. தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறையின் கீழ் மரபுச் சின்னமாக உள்ளது. வழிபாட்டில் உள்ளது.
தொல்லியல் சின்னங்கள் :
திருவாலங்காடு, பழையனூர் கற்கிடைதக்கோலம் ஊருக்குக் கிழக்கில் திருவாலீஸ்வரம் என்ற சிதைந்த கோவில் உள்ளது. தாங்கு தளத்திலிருந்து கொடுங்கை வரை கல்லாலும் விமானம் செங்கல்லாலும் கட்டப்பட்டது. தற்போது புனரமைக்கப்பட்டுள்ளது. விமானம் தற்போது வட்டவடிவில் உள்ளது. ஒரு தளக் கற்றளியாக இக்கோவில் இருந்திருக்க வேண்டும். இராட்டிரகூட மன்னன் மூன்றாம் கிருஷ்ணன் தக்கோலப் போரில் இராசாதித்தனைக் கொன்ற வரலாறு பலரும் அறிந்ததாகும். இவ்வூரில் அவன் தந்தை முதலாம் இராசேந்திரன் ஒரு கோயிலைக் கட்டியிருக்கலாம். அக்கோயில் இதுவாயிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது. குலோத்துங்க சோழபுரம் என்று இவ்வூர் பிற்காலச் சோழர் கல்வெட்டில் காணப்படுகிறது.
காலம் ஆட்சியாளர் : கி.பி. 11-ஆம் நூற்றாண்டு முதலாம் இராஜேந்திர சோழன் கல்வெட்டு செப்பேடு உள்ளது. முதலாம் இராஜேந்திரனுடைய எட்டாம் ஆட்சியாண்டு கல்வெட்டே வாலீஸ்வரர் கோயிலின் தொன்மையான கல்வெட்டாகும். எனவே கி.பி. 1020க்கு முன் இக்கோயில் கட்டப்பட்டது என்பது தெரிகிறது. இறைவன் மஹா தேவனாய மும்மலை ஈஸ்வரன் எனவும் இவ்வூர் திருப்பா முதல் எனவும் கல்வெட்டில் வழங்கப்பட்டுள்ளது. கருவறை மேற்குச் சுவரில் விக்கிரமச் சோழனின் கல்வெட்டு உள்ளது. கருவறை வடக்கில் உள்ள கல்வெட்டு மூன்றாம் இராசேந்திரன் காலத்தியது ஆகும். உமாமகேசுவரர், தேவன், விநாயகர் போன்றோருக்கு செப்புப் படிமங்கள் எடுத்து வழிபாட்டுக்கு மன்னன் கொடை வழங்கிய விவரம் கல்வெட்டுகளில் காணப்படுகின்றது. இவ்வூர் குலோத்துங்க சோழபுரம் என்றும் இக்கல்வெட்டில் கூறப்படுகிறது.
சிற்பங்கள் : இக்கோவிலில் தற்போது நந்தி சிற்பமும், மூலவர் இலிங்கமும் தவிர வேறு எந்த சிற்பமும் காணப்படவில்லை.
கோவிலின் அமைப்பு : இக்கோவில் ஒரு தளமுடையதாக தற்போது விளங்குகிறது. கருவறை விமானத்தின் கூரைப்பகுதி வரை கல்ஹாரமாகவும் அதற்கு மேல் பகுதி சுதையாலும் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இக்கோயில் முழுவதும் கற்றளியாக சோழர்காலத்தில் கட்டப்பட்டது. முதலாம் இராசேந்திரன் காலத்தில் இக்கோயில் கட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும். தக்கோலப் போரில் இறந்த தனது மைந்தன் இராசாதித்தன் நினைவாக அவன் தந்தை இராசேந்திரன் இக்கோயிலைக் கட்டியிருக்கலாம்.
கனைத்திளங் கற்றெருமை கன்றுக் கிரங்கி
நினைத்து முலைவழியே நின்றுபால் சோர
நனைத்தில்லம் சேறாக்கும் நற்செல்வன் தங்காய்!
பனித்தலை வீழநின் வாசல் கடைபற்றிச்
சினத்தினால் தென்னிலங்கைக் கோமானைச் செற்ற
மனத்துக் கினியானைப் பாடவும்நீ வாய்திறவாய்!
இனித்தான் எழுந்திராய்; ஈதென்ன பேருறக்கம்?
அனைத்தில்லத் தாரும் அறிந்தேலோ ரெம்பாவாய்.
ஆர்த்த பிறவித் துயர்கெடநாம் ஆர்த்தாடும்
தீர்த்தன்நற் றில்லைச் சிற்றம்பலத்தே தீயாடும்
கூத்தன் இவ் வானும் குவலயமும் எல்லோமும்
காத்தும் படைத்தும் கரந்தும் விளையாடி
வார்த்தையும் பேசி வளைசிலம்ப வார்கலைகள்
ஆர்ப்பரவஞ் செய்ய அணிகுழல்மேல் வண்டார்ப்பப்
பூத்திகழும் பொய்கை குடைந்துடையான் பொற்பாதம்
ஏத்தி இருஞ்சுனைநீ ராடேலோ ரெம்பாவாய்.
------------------------------------------
நினைத்து முலைவழியே நின்றுபால் சோர
நனைத்தில்லம் சேறாக்கும் நற்செல்வன் தங்காய்!
பனித்தலை வீழநின் வாசல் கடைபற்றிச்
சினத்தினால் தென்னிலங்கைக் கோமானைச் செற்ற
மனத்துக் கினியானைப் பாடவும்நீ வாய்திறவாய்!
இனித்தான் எழுந்திராய்; ஈதென்ன பேருறக்கம்?
அனைத்தில்லத் தாரும் அறிந்தேலோ ரெம்பாவாய்.
ஆர்த்த பிறவித் துயர்கெடநாம் ஆர்த்தாடும்
தீர்த்தன்நற் றில்லைச் சிற்றம்பலத்தே தீயாடும்
கூத்தன் இவ் வானும் குவலயமும் எல்லோமும்
காத்தும் படைத்தும் கரந்தும் விளையாடி
வார்த்தையும் பேசி வளைசிலம்ப வார்கலைகள்
ஆர்ப்பரவஞ் செய்ய அணிகுழல்மேல் வண்டார்ப்பப்
பூத்திகழும் பொய்கை குடைந்துடையான் பொற்பாதம்
ஏத்தி இருஞ்சுனைநீ ராடேலோ ரெம்பாவாய்.
------------------------------------------
ஞாயிறு, 25 ஆகஸ்ட், 2019
கருப்பறியலூர் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயத்தின் அவல நிலை
கருப்பறியலூர்- நாகை பட்டினம் மாவட்டம்/ மயிலாடுதுறை வட்டம் / பட்டவர்த்தியில் இருந்து பிரிந்து இடது புறம் செல்லும் வழியில் தலைஞாயிறு இன்றைய பெயர் திருஞானசம்பந்தர்/சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம்
உலகத்தில் கொகுடிக்கோயில் அமைப்பில் உள்ள அரிய வகையான புராதனமான சிவாலயம்
கும்பாபிஷேகம் நடைபெறாமல்
65 ஆண்டுகள் ஆகி விட்டது கடைசி கும்பாபிஷேகம் 1953 ஆம் ஆண்டு தருமபுரம் ஆதீனம் சுப்ரமணிய தேசிகர் ஞானசம்பந்த பரமாச்சாரியார் சுவாமிகள் அவர்களின் அருளாட்சியில் நடை பெற்றது
முறையாக ஆறு காலம் சுவாமி** குற்றம் பொறுத்த நாதர்** அவர்களுக்கு பூசை இல்லை
குருக்கள் சிவாச்சாரியார் மேல் குறை இல்லை மயிலாடுதுறையில் இருந்து தலைஞாயிறு (கருப்பறியலூர்) வந்து செல்ல 38 கிலோ மீட்டர் ஆகும் குருக்களுக்கு மாதம் சம்பளம் 3800 ருபாய் இதனால் அவர் ஒரு கால பூசை மட்டுமே நடை பெறுகிறது தினமும் பெட்ரோல் செலவு 100 ருபாய் ஆகிறது எப்படி குருக்கள் 3900 சம்பளம் வைத்து தன்னுடைய குடும்பத்தை ஜிவனாம்சம் செய்வார் ???
மேலைக்காழி என்று சிறப்பாக போற்றப்படும் கருப்பறியலூர் வெளி பிரகாரம் மதில் சுவர்கள் உடைந்து திருடர்கள் திருமேனி திருடுவதற்காக வசதியாக உள்ளது
மலைக்கோவிலில் அம்மையப்பராக சுவாமி அம்பாள் இருந்த சான்றாக கருப்பறியலூர் தேவார பதிகத்தில் திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகள் - மடம்படு மலைக்கு இறைவன் மங்கை ஒரு பங்கன் .2 ஆம் திருமுறை 4 வது பாடல் என்று திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகள் போற்றிய
மலைக்கோவில் எப்போது வேண்டுமானாலும் இடிந்து பக்தர்கள் தலையில் விழும் நிலையில் உள்ளது மரங்கள் முளைத்து மலைக்கோவில் சிதலம் அடைந்துள்ளது
மலைக்கோவில் உள்ள சட்ட நாதர் அவர்கள் திருமேனி சுற்றி கருப்பு வர்ணம் பூசப்பட்டது போல் உள்ளது
சட்டநாதரை தரிசிக்க செல்லும் மரப்படிக்கட்டு உடைந்து உள்ளது
சுவாமி விமானங்கள் / கோவில் மேல் மரங்கள் முளைத்து சிவாலயம் அழிந்து கொண்டு வருகிறது
கருப்பறியலூர் நந்தனவனத்தில் - கொங்கு ஆர்ந்த பொழில் சோலை சூழ் கனிகள் பல உதிர்க்கும் கொகுடிக்கோயில் என்று சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தேவாரத்தில் புகழ்பெற்ற நந்தனவனம் முழுவதும் பாலைவனமாக உள்ளது
மற்றும் சுவாமிக்கு சந்தனம் அரைக்கும் இடம் குப்பை தொட்டியாக காட்சி தருகிறது
கருப்பறியலூர் சிவாலயத்தை உடனே கும்பாபிஷேகம் செய்து பாதுகாக்க வேண்டும் தருமபுரம் ஆதீனம் & இந்து சமய அறநிலையத் துறை உடனே நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்
ஐயா எடப்பாடி பழனிச்சாமி அவரகளே தமிழக முதலமைச்சர் என்று பெருமையாக பேசி எந்த பயணம் இல்லை தமிழ் நாட்டின் புராதனமான சிவாலயங்களை பராமரிப்பு செய்யாமல் என்ன செய்து கொண்டு உள்ளது அரசு சிவாலயங்களின் சொத்துக்களை ஐந்து வருடங்களில் எவ்வளவு சுருட்டலாமோ அவ்வளவு திருடி கொண்டு உள்ளதா தமிழ் நாடு அரசு பதில் தர முடியுமா முதலமைச்சர் எடப்பாடி பழனிச்சாமி ஐயா அவர்களே ?? பயம் என்பது எங்களுக்கு கிடையாது ஏன் என்றால் நாங்கள் பிறப்பு இறப்பு இல்லாத சிவபெருமானை வழிபாடு செய்பவர்கள்
வீரத் திருத்தொண்டர் சத்தியார் 8489061461
கருப்பறியலூர்- நாகை பட்டினம் மாவட்டம்/ மயிலாடுதுறை வட்டம் / பட்டவர்த்தியில் இருந்து பிரிந்து இடது புறம் செல்லும் வழியில் தலைஞாயிறு இன்றைய பெயர் திருஞானசம்பந்தர்/சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம்
உலகத்தில் கொகுடிக்கோயில் அமைப்பில் உள்ள அரிய வகையான புராதனமான சிவாலயம்
கும்பாபிஷேகம் நடைபெறாமல்
65 ஆண்டுகள் ஆகி விட்டது கடைசி கும்பாபிஷேகம் 1953 ஆம் ஆண்டு தருமபுரம் ஆதீனம் சுப்ரமணிய தேசிகர் ஞானசம்பந்த பரமாச்சாரியார் சுவாமிகள் அவர்களின் அருளாட்சியில் நடை பெற்றது
முறையாக ஆறு காலம் சுவாமி** குற்றம் பொறுத்த நாதர்** அவர்களுக்கு பூசை இல்லை
குருக்கள் சிவாச்சாரியார் மேல் குறை இல்லை மயிலாடுதுறையில் இருந்து தலைஞாயிறு (கருப்பறியலூர்) வந்து செல்ல 38 கிலோ மீட்டர் ஆகும் குருக்களுக்கு மாதம் சம்பளம் 3800 ருபாய் இதனால் அவர் ஒரு கால பூசை மட்டுமே நடை பெறுகிறது தினமும் பெட்ரோல் செலவு 100 ருபாய் ஆகிறது எப்படி குருக்கள் 3900 சம்பளம் வைத்து தன்னுடைய குடும்பத்தை ஜிவனாம்சம் செய்வார் ???
மேலைக்காழி என்று சிறப்பாக போற்றப்படும் கருப்பறியலூர் வெளி பிரகாரம் மதில் சுவர்கள் உடைந்து திருடர்கள் திருமேனி திருடுவதற்காக வசதியாக உள்ளது
மலைக்கோவிலில் அம்மையப்பராக சுவாமி அம்பாள் இருந்த சான்றாக கருப்பறியலூர் தேவார பதிகத்தில் திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகள் - மடம்படு மலைக்கு இறைவன் மங்கை ஒரு பங்கன் .2 ஆம் திருமுறை 4 வது பாடல் என்று திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகள் போற்றிய
மலைக்கோவில் எப்போது வேண்டுமானாலும் இடிந்து பக்தர்கள் தலையில் விழும் நிலையில் உள்ளது மரங்கள் முளைத்து மலைக்கோவில் சிதலம் அடைந்துள்ளது
மலைக்கோவில் உள்ள சட்ட நாதர் அவர்கள் திருமேனி சுற்றி கருப்பு வர்ணம் பூசப்பட்டது போல் உள்ளது
சட்டநாதரை தரிசிக்க செல்லும் மரப்படிக்கட்டு உடைந்து உள்ளது
சுவாமி விமானங்கள் / கோவில் மேல் மரங்கள் முளைத்து சிவாலயம் அழிந்து கொண்டு வருகிறது
கருப்பறியலூர் நந்தனவனத்தில் - கொங்கு ஆர்ந்த பொழில் சோலை சூழ் கனிகள் பல உதிர்க்கும் கொகுடிக்கோயில் என்று சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தேவாரத்தில் புகழ்பெற்ற நந்தனவனம் முழுவதும் பாலைவனமாக உள்ளது
மற்றும் சுவாமிக்கு சந்தனம் அரைக்கும் இடம் குப்பை தொட்டியாக காட்சி தருகிறது
கருப்பறியலூர் சிவாலயத்தை உடனே கும்பாபிஷேகம் செய்து பாதுகாக்க வேண்டும் தருமபுரம் ஆதீனம் & இந்து சமய அறநிலையத் துறை உடனே நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்
ஐயா எடப்பாடி பழனிச்சாமி அவரகளே தமிழக முதலமைச்சர் என்று பெருமையாக பேசி எந்த பயணம் இல்லை தமிழ் நாட்டின் புராதனமான சிவாலயங்களை பராமரிப்பு செய்யாமல் என்ன செய்து கொண்டு உள்ளது அரசு சிவாலயங்களின் சொத்துக்களை ஐந்து வருடங்களில் எவ்வளவு சுருட்டலாமோ அவ்வளவு திருடி கொண்டு உள்ளதா தமிழ் நாடு அரசு பதில் தர முடியுமா முதலமைச்சர் எடப்பாடி பழனிச்சாமி ஐயா அவர்களே ?? பயம் என்பது எங்களுக்கு கிடையாது ஏன் என்றால் நாங்கள் பிறப்பு இறப்பு இல்லாத சிவபெருமானை வழிபாடு செய்பவர்கள்
வீரத் திருத்தொண்டர் சத்தியார் 8489061461
மயிலாடுதுறை அழிவின் விளிம்பில்
திருநின்றியூர் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம் அழிந்து விட்டது
நாகை பட்டினம் மாவட்டம் மயிலாடுதுறை வட்டம் மயிலாடுதுறையில் இருந்து சிதம்பரம் செல்லும் வழியில் ஊர் பெயர் திருநின்றியூர்
திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகள்/திருநாவுக்கரசர் சுவாமிகள்/சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம்
பரசுராமர்/ஜமதக்னி/ அகத்தியர்/இந்திரன்/மகாலட்சுமி/ஐராவதம்/பசு ஆகியோர் வழிபட்ட திருவருள் பெற்ற சிவாலயம்
கும்பாபிஷேகம் நடைபெற்று 63 ஆண்டுகள் ஆகி விட்டது இதனால் (சர்வ நாசம்) நாடு நாசமாகும்/உயிர்கள் துன்பத்தை அடையும் / தர்மம் அழியும்/ அதர்மம் ஓங்கும் /
கிழே இணைத்துள்ள அனைத்து புகைப்படங்கள் பார்க்க வேண்டும்
இவ்வளவு சிறப்பான 1500 வருடம் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம் அழிந்து கொண்டு வருகிறது பாதுகாக்க மயிலாடுதுறையில் உள்ள மக்களுக்கு எண்ணம் இல்லை எல்லாம் சுயநலம் மயிலாடுதுறையில் மனிதர்களே இல்லையா . நான் தமிழின் என்று மார் தட்டும் தமிழர் எங்கு சென்றார்கள் ??
திருநின்றியூர் சிவாலயம் சுவாமி விமானம்/ அம்பாள் விமானம் /மதில் சுவர்கள்/ இராஜ கோபுரம் / அனைத்தும் அழிந்து விட்டது இதற்கு மேல் அழிய ஒன்றும் இல்லை இது என்ன சிவாலயமா ???
மடப்பள்ளி முழுவதும் கருங்கல் திருப்பணி இன்று கட்டினால் 1 கோடி செலவு ஆகும் அதை பராமரிப்பு செய்யாமல் மடப்பள்ளி சுத்தமாக அழிந்து விட்டது இனிமேல் மடப்பள்ளி புதிதாக 1 கோடி செலவு செய்து கட்ட வேண்டும்
திருநின்றியூர் சுவாமி வாகனங்கள் அனைத்து முறையாக பராமரிப்பு செய்யாமல் அனைத்து வாகனங்களும் அழிந்து விட்டது இனிமேல் வாகனங்கள் செய்ய 25 லட்சம் வேண்டும் இனிமேல் வாகனங்கள் செய்ய வேண்டும் என்று.யார் வர போகிறார்கள் பாவம் உபயதாரர்கள்?
தல விருட்சம் மரம் இல்லை விளாமரம்
சிவாலயத்தின் மதில் சுவர்கள் எப்போதும் வேண்டுமானாலும் இடிந்து விழும்/ இராஜ கோபுரம் இடிந்து பக்தர்கள் தலையில் விழும் நிலையில் உள்ளது / வெளி பிரகாரம் விநாயகர்/சுப்ரமணியர் விமானங்கள் அழிந்து கொண்டு வருகிறது
திருநின்றியூர் சிவாலயத்தில் சொத்து மதிப்பு 360 வேலி 7 ஆம் நூற்றாண்டில் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தன்னுடைய தேவாரம் 7ஆம் திருமுறை 65 பதிகம் 3 வந்து பாடலில் தெளிவாக கூறி உள்ளார்
****மொய்த்த சீர்((*முந்நூற் றறுபது வேலி*))
மூன்று நூறுவே தியரொடு நுனக்கு
ஒத்த பொன்மணிக் கலசங்க ளேந்தி
ஓங்கு நின்றியூர் என்றுனக் களிப்பப்
பத்தி செய்தவப் பரசுரா மற்குப்
பாதங் காட்டிய நீதிகண் டடைந்தேன்
சித்தர் வானவர் தானவர் வணங்குஞ்
செல்வத் தென்றிரு நின்றியூ ரானே**** 7.65.3
திருநின்றியூர் 360 வேலி (7200 மா / 2400 ஏக்கர்) நிலம் உடைய சிவாலயம் ஏன் 63 ஆண்டுகள் கும்பாபிஷேகம் நடைபெறாமல் உள்ளது இவ்வளவு கோடிக்கணக்கான பணம் கொண்ட சிவாலயம் ஏன் அழிந்து விட்டது ஏன் தருமபுரம் ஆதீனம் இந்த சிவாலயத்தை கண்டு கொள்ளாதது ஏன் ?
திருநின்றியூர் சிவாலயத்திற்கு சொந்தமான அரசர்கள்/ புண்ணியவான்கள் தந்த ( 7200 மா / 2400 ஏக்கர் )நிலம் எங்கே போயிற்று தமிழ்நாடு அரசு இந்த சமய அறநிலையத்துறை எதற்கு உள்ளது சிவாலயங்களின் சொத்துக்களை திருடி தின்பதே தமிழ்நாடு அறநிலையத்துறை வேலையா ??
சிவாலயங்களை பராமரிக்க தவறிய தமிழ்நாடு அரசு ஒழிய வேண்டும் முதலமைச்சர் எடப்பாடி பழனிச்சாமி அவர்களுக்கு சிவபெருமான் நிறைய துன்பங்களை தர வேண்டும்
தருமபுரம் ஆதீனம் விரைவில் திருநின்றியூர் சிவாலயத்தை பாதுகாக்க வேண்டும் / இது மட்டும் இல்லாமல் உங்களிடம் உள்ள பல்லாயிரக்கணக்கான கோடி சொத்துக்கள் பணத்தை வைத்து பல சிவாலயம் திருப்பணி செய்ய வேண்டும் என்பது சிவனடியார்கள் விருப்பம்
மனிதனே நேரத்தை விணாக்காது ஒருவனுக்கு ஒரு சிவாலயம் என்ற பாதுகாக்க நீ முன்வரவில்லை என்றால் கடைசியில் சான்று காண்பிக்க உனக்கு மண் கூட மிஞ்சாது
வீரத் திருத்தொண்டர் சத்தியார் 8489061461
திருநின்றியூர் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம் அழிந்து விட்டது
நாகை பட்டினம் மாவட்டம் மயிலாடுதுறை வட்டம் மயிலாடுதுறையில் இருந்து சிதம்பரம் செல்லும் வழியில் ஊர் பெயர் திருநின்றியூர்
திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகள்/திருநாவுக்கரசர் சுவாமிகள்/சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம்
பரசுராமர்/ஜமதக்னி/ அகத்தியர்/இந்திரன்/மகாலட்சுமி/ஐராவதம்/பசு ஆகியோர் வழிபட்ட திருவருள் பெற்ற சிவாலயம்
கும்பாபிஷேகம் நடைபெற்று 63 ஆண்டுகள் ஆகி விட்டது இதனால் (சர்வ நாசம்) நாடு நாசமாகும்/உயிர்கள் துன்பத்தை அடையும் / தர்மம் அழியும்/ அதர்மம் ஓங்கும் /
கிழே இணைத்துள்ள அனைத்து புகைப்படங்கள் பார்க்க வேண்டும்
இவ்வளவு சிறப்பான 1500 வருடம் தேவாரம் பாடல் பெற்ற சிவாலயம் அழிந்து கொண்டு வருகிறது பாதுகாக்க மயிலாடுதுறையில் உள்ள மக்களுக்கு எண்ணம் இல்லை எல்லாம் சுயநலம் மயிலாடுதுறையில் மனிதர்களே இல்லையா . நான் தமிழின் என்று மார் தட்டும் தமிழர் எங்கு சென்றார்கள் ??
திருநின்றியூர் சிவாலயம் சுவாமி விமானம்/ அம்பாள் விமானம் /மதில் சுவர்கள்/ இராஜ கோபுரம் / அனைத்தும் அழிந்து விட்டது இதற்கு மேல் அழிய ஒன்றும் இல்லை இது என்ன சிவாலயமா ???
மடப்பள்ளி முழுவதும் கருங்கல் திருப்பணி இன்று கட்டினால் 1 கோடி செலவு ஆகும் அதை பராமரிப்பு செய்யாமல் மடப்பள்ளி சுத்தமாக அழிந்து விட்டது இனிமேல் மடப்பள்ளி புதிதாக 1 கோடி செலவு செய்து கட்ட வேண்டும்
திருநின்றியூர் சுவாமி வாகனங்கள் அனைத்து முறையாக பராமரிப்பு செய்யாமல் அனைத்து வாகனங்களும் அழிந்து விட்டது இனிமேல் வாகனங்கள் செய்ய 25 லட்சம் வேண்டும் இனிமேல் வாகனங்கள் செய்ய வேண்டும் என்று.யார் வர போகிறார்கள் பாவம் உபயதாரர்கள்?
தல விருட்சம் மரம் இல்லை விளாமரம்
சிவாலயத்தின் மதில் சுவர்கள் எப்போதும் வேண்டுமானாலும் இடிந்து விழும்/ இராஜ கோபுரம் இடிந்து பக்தர்கள் தலையில் விழும் நிலையில் உள்ளது / வெளி பிரகாரம் விநாயகர்/சுப்ரமணியர் விமானங்கள் அழிந்து கொண்டு வருகிறது
திருநின்றியூர் சிவாலயத்தில் சொத்து மதிப்பு 360 வேலி 7 ஆம் நூற்றாண்டில் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தன்னுடைய தேவாரம் 7ஆம் திருமுறை 65 பதிகம் 3 வந்து பாடலில் தெளிவாக கூறி உள்ளார்
****மொய்த்த சீர்((*முந்நூற் றறுபது வேலி*))
மூன்று நூறுவே தியரொடு நுனக்கு
ஒத்த பொன்மணிக் கலசங்க ளேந்தி
ஓங்கு நின்றியூர் என்றுனக் களிப்பப்
பத்தி செய்தவப் பரசுரா மற்குப்
பாதங் காட்டிய நீதிகண் டடைந்தேன்
சித்தர் வானவர் தானவர் வணங்குஞ்
செல்வத் தென்றிரு நின்றியூ ரானே**** 7.65.3
திருநின்றியூர் 360 வேலி (7200 மா / 2400 ஏக்கர்) நிலம் உடைய சிவாலயம் ஏன் 63 ஆண்டுகள் கும்பாபிஷேகம் நடைபெறாமல் உள்ளது இவ்வளவு கோடிக்கணக்கான பணம் கொண்ட சிவாலயம் ஏன் அழிந்து விட்டது ஏன் தருமபுரம் ஆதீனம் இந்த சிவாலயத்தை கண்டு கொள்ளாதது ஏன் ?
திருநின்றியூர் சிவாலயத்திற்கு சொந்தமான அரசர்கள்/ புண்ணியவான்கள் தந்த ( 7200 மா / 2400 ஏக்கர் )நிலம் எங்கே போயிற்று தமிழ்நாடு அரசு இந்த சமய அறநிலையத்துறை எதற்கு உள்ளது சிவாலயங்களின் சொத்துக்களை திருடி தின்பதே தமிழ்நாடு அறநிலையத்துறை வேலையா ??
சிவாலயங்களை பராமரிக்க தவறிய தமிழ்நாடு அரசு ஒழிய வேண்டும் முதலமைச்சர் எடப்பாடி பழனிச்சாமி அவர்களுக்கு சிவபெருமான் நிறைய துன்பங்களை தர வேண்டும்
தருமபுரம் ஆதீனம் விரைவில் திருநின்றியூர் சிவாலயத்தை பாதுகாக்க வேண்டும் / இது மட்டும் இல்லாமல் உங்களிடம் உள்ள பல்லாயிரக்கணக்கான கோடி சொத்துக்கள் பணத்தை வைத்து பல சிவாலயம் திருப்பணி செய்ய வேண்டும் என்பது சிவனடியார்கள் விருப்பம்
மனிதனே நேரத்தை விணாக்காது ஒருவனுக்கு ஒரு சிவாலயம் என்ற பாதுகாக்க நீ முன்வரவில்லை என்றால் கடைசியில் சான்று காண்பிக்க உனக்கு மண் கூட மிஞ்சாது
வீரத் திருத்தொண்டர் சத்தியார் 8489061461
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)