சனி, 15 பிப்ரவரி, 2014

தணிகைமணி செங்கல்வராயர்

எவ்வேலை யான் செய்ய எத்தனங்கள் செய்திடினும்
அவ்வேலை நன்றாய் அமையவே-செவ்வேலைச்
சித்தத்தினில் இருத்திச் செவ்வேள் பதமலரை
நித்தம் துதிப்பேன் நினைத்து

தமிழ்த் தாத்தா என்று போற்றப்பெறும் மகாமகோபாத்யாய டாக்டர் உ.வே. சாமிநாதய்யர்(1942 ஆம் ஆண்டில்) நோயுற்று இருந்தபோது, அவரது இல்லத்துக்குச் சென்றார் 60 வயதுடைய ஒரு தமிழ்ப் பேரறிஞர். இவரைக் கண்டதும் ஐயரவர்கள் மகிழ்ச்சியோடு திருப்புகழ் ஆராய்ச்சி செய்த கையாயிற்றே என்று இவருடைய இரு கைகளையும் தம் கண்ணில் ஒத்திக் கொண்டாராம். உடனே இவர், ஐயரவர்களின் அடிகளைப் பற்றி சங்கத் தமிழ் நூல் ஏடுகளைத் தேடிச் சென்ற கால்களாயிற்றே! என்று கூறி வணங்கினாராம். என்ன அற்புதமான சந்திப்பு. பாருங்கள்!

பழநியில் 1943 ஆம் ஆண்டில், திருப்புகழ் மகாநாடு சிறப்பாக நடைபெற்றது. அந்த விழாவில் அந்தத் தமிழ்ப் பேரறிஞருக்கு சூரியனார்கோயில் ஆதீனத் தலைவர் தவத்திரு மீனாட்சி சுந்தரதேசிகர் தணிகைமணி எனும் பட்டத்தை அளித்துப் பாராட்டினார். அத்தகைய பேறும் புகழும் பெற்றவர் டாக்டர் வ.சு. செங்கல்வராயப் பிள்ளை எனும் பேரறிஞர் இவர் திருத்தணிகேசன் திருவருளால் திருப்புகழைத் தேடி உலகுக்கு ஈந்த உத்தமரான வடக்குப்பட்டு த.சுப்ரமணிய பிள்ளை. தாயாரம்மாள் தம்பதிக்கு 1883-ல் மகனாகப் பிறந்தார். தமது தொடக்கக் கல்வியை நாமக்கல் மற்றும் கும்பகோணத்தில் கற்று, உயர்நிலைக் கல்வியைப் பல ஊர்களிலும் கற்க வேண்டியிருந்தது. திருவாரூரில் தமது வீட்டுக்கு அருகிலுள்ள குமரன் கோயிலுக்குத் தினமும் சென்று, ஆரூர் தேவாரப் பாக்களை ஓதி வழிபட்டு வருவார். தமது 16-வது வயதில் வெண்பா, கட்டளைக் கலித்துறை போன்ற பாவகைகளின் இலக்கணங்களைக் கற்றுத் தேர்ந்தார். அப்படிப்பட்ட நிலையில், அவர் எழுதிய முதல் பாடல்

கண்ணனும் வேதனும் போற்று முருகா கவின்மணியே
விண்ணவர் கோன்தன் பதம்பெறச் செய்த செவ்வேலவனே
பெண்ணொரு பாகன் அளித்த குமரா பெருநிதியே
தண்ணருளே பொழிதேவே தணிகை தயாநிதியே

திருவாரூர் தியாகராசமாலை என்ற நூலைப் போல தணிகைநாயகர்மாலை எனும் பாமாலையை அப்போது பாடிப் பரவினார் செங்கல்வராயர். தத்துவத்தை முதன்மைப் பாடமாகக் கொண்டு பி.ஏ படித்தபோது, பல்கலைக்கழகத் தேர்வில் தமிழில் முதல் வகுப்பில் முதலாவதாகத் தேறி தங்கப் பதக்கமும் மன்னர் சேதுபதி பதக்கமும் பெற்றார். மதுரைத் தமிழ்ச் சங்கத் தேர்வில் முதலாவதாகத் தேறி எம்.ஏ தமிழ்ப் பாடத்தைப் படித்தபோது, ராமநாதபுரம் ராணியின் புலமை உதவித்தொகை (ஸ்காலர்ஷிப்) இவருக்குக் கிடைத்தது. எம்.ஏ வகுப்பில் இவரது ஆசிரியராக இருந்தவர்கள் பரிதிமாற் கலைஞர் வி.கோ. சூரியநாராயண சாஸ்திரியார். கோபாலாச்சாரியார். மறைமலை அடிகளார் முதலான பேரறிஞர்கள் ஆவர். கல்லூரியில் படிக்கும்போது பல பரிசுகளையும் பாராட்டுகளையும் பெற்ற செங்கல்வராயர் தமது 22-வது வயதில் பத்திரப்பதிவுத் துறையில் வேலைக்கு அமர்ந்தார். தினமும் காலையில் திருப்புகழில் சில பாடல்களையும், இரவில் தலபுராணப் பாடல்களையும் படிப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டு தமது தமிழறிவை வளர்த்துக்கொண்டார்.

ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆங்கில முதல் தேதியன்று தணிகைவேலனைச் சென்று தரிசிப்பது இவரது வழக்கம். ஆலயத்துக்குச் செல்லும்போது தேங்காய் முதலான அர்ச்சனைக்கு எடுத்துச் செல்ல வேண்டியவற்றை மறவாதிருக்க, குக தேவா பூபா காவே என்ற அடியை நினைவுபடுத்திக் கொள்வாராம். இதில் கு-குங்குமம், க-கற்பூரம், தே-தேங்காய், வா-வாழைப்பழம், பூ-மலர், பா-பாக்கு; கா-தட்சணைக் காசு, வே-வெற்றிலை என்பதைக் குறிக்கும்.

அருணகிரிநாதர் அருளிய கந்தரநுபூதி, கந்தரலங்காரம் முதலியவற்றின் ஆராய்ச்சிகளை எழுதி விவேக போதினியில் வெளியிட்டார். தமது 38-வது வயதில் காமாலை நோயால் வருந்தியபோது இறைவனைத் தியானித்து, தணிகை நவரத்னமாலை எனும் பனுவலைப் பாடி, நோய் நீங்கப்பெற்றார். மாநில தலைமைப் பதிவாளரின் நேர்முக உதவியாளராகப் பணியாற்றி இரவு-பகல் பாராமல் உழைத்த இவருக்கு 1935 ஆம் ஆண்டில் ராவ்பகதூர் என்ற அரசாங்கப் பட்டம் கிடைத்தது.

அரசுப் பணியிலிருந்து ஓய்வுபெற்ற பின், சைவ சமய நூல்களை ஆராய்ச்சி செய்ய வேண்டும் என்ற தீவிரமான எண்ணத்துடன் உழைத்தார். தமது 72-வது வயதில் அருணகிரியார் திருப்புகழ்ப் பாடல்கள் அனைத்துக்கும் அற்புதமாக எழுதினார். கந்தரலங்காரம், கந்தரந்தாதி, சுந்தரநுபூதி, திருவகுப்புகள், வேல் மயில் சேவல் விருத்தங்கள் என அனைத்து நூல்களிலும் உரை எழுதி அவற்றை ஆராய்ச்சியுடன் வெளியிட்டது இவர் வாழ்வில் செய்த மிகப் பெரிய சாதனை சைவத் திருமுறை பன்னிரண்டினைப் போல முருகவேள் பன்னிரு திருமுறை என வகுத்து முறைப்படுத்தியது. இவர் உள்ளத்தில் தோன்றியதாகும். தேனூர் வரகவி சொக்கலிங்கம் பிள்ளையவர்களைக் கொண்டு பன்னிரண்டாம் திருமுறையாக சேய்த்தொண்டர் புராணத்தை இயற்றச் செய்தார். முருகவேள் பன்னிரு திருமுறை

சேய்த்தொண்டர் புராணத்தை இயற்றச் செய்தார். முருகவேள் பன்னிரு திருமுறை எனப் பெயரிட்டு தம் நண்பர் கல்யாண சுந்தரம் ஐயர் என்பவரைப் பதிப்பாளராகக் கொண்டு அதை வெளியிட்டுச் சாதனைபுரிந்தார். இவர் எழுதியுள்ள அருணகிரிநாதர் வரலாறும் நூலாராய்ச்சியும் என்ற ஒப்பற்ற ஆய்வு நூல், அனைவரும் படித்து இன்புற வேண்டிய அருமையான நூல்.

சம்பந்தர், அப்பர், சுந்தரர் ஆகியோரது தேவாரப் பாடல்கள், மணிவாசகரது திருவாசகம், திருக்கோவையார் மற்றும் திருவிசைப்பா ஆகியவற்றை ஆய்வுசெய்து ஒளிநெறி என்ற பெயரில் சொல் தொகுதி விளக்கப்பட்டியல் எழுதி வெளியிட்டது குறிப்பிடத்தக்கது. ஒரு பல்கலைக்கழகம் செய்யவேண்டிய பணியை, இவர் தமது வயதான முதுமைக் காலத்தில் ஒரு தனி மனிதராகவே செய்து சாதித்தது வரலாற்றில் பதிவுசெய்ய வேண்டிய ஒன்று.

இப்படிப் புகழ்பெற்ற தணிகைமணி செங்கல்வராயருக்கு, அவரது 87-வது வயதில் மதுரை காமராசர் பல்கலைக்கழகம் (1969 ஆம் ஆண்டு)டி,லிட் என்னும் டாக்டர் பட்டமளித்துப் பாராட்டி கவுரவித்தது. செங்கல்வராயரின் ஆராய்ச்சி நூல்களும் இன்னும் பல நூல்களும் (எழுதிய நூல்கள் 25, ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகள் 15) இன்றளவும் ஆராய்ச்சியாளர்களுக்கும், சைவ நெறியாளர்களுக்கும், மாணவர்களுக்கும் பயன்படுகின்றன. வாழ்வு எவ்வாறு அமைந்தாலும், அதனைத் தம் முயற்சியால் சிறப்பாக மாற்றிக்கொண்ட பெருமை இவரைச் சாரும். பாராட்டையும் புகழையும் இவர் தேடிச் சென்றதே இல்லை. இவரைப் பாராட்ட பலர் அழைத்தபோதெல்லாம் நான் என்ன செய்துவிட்டேன்! எனக்கெதற்குப் பாராட்டு? என வினவி வேண்டேன் புகழ் என்ற திருவாசகத்திலுள்ள வரியினைக் கோடிட்டுக் காண்பித்துத் தடுத்துவிட்டாராம்.

காலத்தின் ஒரு துளியையும் விரயம் செய்யாது, அதன் அருமை தெரிந்து உழைத்தவர் செங்கல்வராயர் கூனிக்குறுகி பிறர் உதவியோடு வாழவேண்டிய நிலையில் ஒன்பதாவது திருமுறையான திருவிசைப்பா ஆய்வை இவர் முடித்தது வியப்புக்குரிய செயல். தம் மனைவியின் பெயரை சிவா என்று மாற்றி அதன் மூலம் சிவநாமத்தை உச்சரிக்கும் பேற்றைப் பெற வழி செய்துகொண்டவர் இவர் யாருடனும் அன்பாகவும் நகைச்சுவையுடனும் பேசி அகம் மகிழ்வார். மிகவும் இசைஞானம் உடைய இவர், தம்மைத் தேடி வந்த அடியார்களை திருப்புகழ், தேவாரப்பாக்களை இசையுடன் பாடச்சொல்லிக் கேட்டு மனமகிழ்ந்தார். திருப்புகழ், தேவாரப் பாக்களின் முதலடி சொன்னால் போதும்; உடனே அது எங்கு, எப்பொருளில் வருகிறது என்பதைக் கூறும் திறமை பெற்றவர் செங்கல்வராயர்.

திருப்புகழில் ஆய்ந்து தோய்ந்திருந்த இவருடைய மனம் எந்நேரமும் எளிதாகப் பாடல் இயற்றிக்கொண்டே இருக்குமாம். தணிகை முருகன் மீது இவர் இயற்றியுள்ள நூல்கள் 16. இவரது தேவார ஆராய்ச்சி நூல்களைக் காணுகையில் இத்தகைய நூல்கள் எழுதுவதற்கு உரிய இலக்கண நூல்கள், இலக்கிய நூல்கள், சமய நூல்கள் புராணங்கள் ஆகியவற்றில் இவருக்கு இருந்த ஆழ்ந்த, தெளிந்த நினைவாற்றலை நாம் உணர முடிகிறது. ஒன்பது திருமுறைகளுக்கும் தாம் ஒருவராகவே ஆராய்ச்சி செய்து எழுதி முடித்துள்ளதை நினைக்கும்போது, இவரது அயரா உழைப்பையும் மனோ திடத்தையும் எண்ணி வியக்காமல் இருக்கமுடியவில்லை, அல்லவா?

காலம் தாழ்ந்து எதையும் செய்ய செங்கல்வராயருக்குப் பிடிக்காது. சிறிய விஷயமே என்றாலும், தாம் கொடுத்த வாக்கை மீறக் கூடாது என்பதில் முனைப்பாக இருந்தார். 1971 ஆம் ஆண்டு தமது 88-வது வயதில் தணிகை முருகன் திருவடிகளில் கலந்தார்.

கந்தனது சந்நிதியில் அந்தாதி கழறுகையில்
சிந்தனையில் வரமறந்த சீர்கவியைக் கூறுநன்போல
வந்தவனைத் தொடமுயன்ற (வ.சு) செங்கல்வராயரது
செந்தகைய சிந்தையவர் செவ்வேள் பொற்பதம் போற்றி
 
 
Kanipakam is a small village on the bank of Bahuda River.

"Kani" means wetland and "Pakam" means flow of water into wetland. According to the legend of the temple there were three brothers and each one had a handicap. Viz., Dumb, Deaf and Blind. They were earning out their livelihood by cultivating a small piece of land.

In olden days water was drawn from the well by way of 'Piccota System'. As one of them used to irrigate the field through the channels, the other two used to ply on the Piccota. On one such operation they found that the water in the well got dried up and they could no longer continue their job. One of them got into the well and started digging it up. He was taken aback to see the iron implement hitting a stone like formation.

Later, he was shocked to see blood oozing out from it. Within in a few seconds the entire water in the well, turned blood red in colour. Thus, startled by this divine sight, all the three became normal getting rid of their deformities. As soon as the villagers came to know about this miracle, they thronged to the well and tried to deepen the well further. But their attempt proved futile because the 'swayambhu' idol (the self-manifested) of Lord Vinayaka emerged from the swirling waters.

Ultimately they offered many number of coconuts with all prayers- modesty kneeling before the new idol afford “MAGALHARATHI” etc. They declared the ideal of “SWAYAMBHU” and tendered number of coconuts. The coconuts water flowed into the channel to a distance of more than one and a quarter acres. The indication of this led to the modification in the usage of the Tamil word “KANIPARAKAM” and later pronounced as KANIPAKAM. Even today the idol is in the original well and the springs of the well are perennial and the eternal. During the rainy season, the holy water from the well overflows even today.

Another striking and strange feature of the idol is that it is still growing in size. At present, we can see the knees and the abdomen of the idol. Smt. Lakshmamma, an ardent devotee had offered a 'Kavacham' (Armour) to the Lord, fifty years ago but today it is out of size and doesn't fit the idol. The holy water from the well is offered to the devotees as theertham.

The legend behind Bahuda River Long ago there lived two brothers Sankha and Likhita. They were on a pilgrimage to Kanipakam. As the journey was tiring, the younger brother Likhita felt hungry. Disregarding the advice of the elder brother he plucked a mango from the mango grove. Sankha felt bad and reported this to the ruler of that area and pleaded for punishment for the sin committed during the pilgrimage. Thus Likhita was punished severely being deprived of both arms.

Later they took bath in the river near Kanipakam temple. Lo Behold! The chopped arms were restored to Likhita as soon as he had a dip in the sacred waters of the river. These incidents lead the ruler to rename the river as 'Bahuda' (Bahu means human arm). Thus the river beside Kanipakam temple is now known as 'Bahuda River'.

Sri Varasiddhi Vinayaka as up-holder of 'Truth'
The swayambhu idol of Kanipakam is the up-holder of truth. Day to day disputes between people is resolved by taking a 'special oath'. The people in the dispute take a holy dip in the temple tank and swear before the lord. It is taken as gospel truth.

There are instances when the person who committed that sin voluntarily agrees as soon as he had the dip and much before entering the temple itself. It seems the Lord lawns invisibly on the sinner and makes him repent & feel guilty for his sinful deeds.

Thus the glory of Sri Varasiddhi Vinayaka spread far and wide and the honorable courts uphold the 'special oath' in their judicial pronouncements.
 
பூணுல் ஏன் மூன்று பிரியாக இருக்கிறது ?

இடது தோளில் அணியவேண்டும் என்பது வேதத்தின் கட்டளை. எப்பொதும் பூணுல் இடது தோளின் இருக்க வேண்டும். இடது தோளின் பூணுல் இருக்கும்போது அதற்கு உபவீதி என்று சிறப்புப் பெயர். உபவீதியாக எப்பொதும் இருக்க வேண்டும் என்று தர்ம சாஸ்திரம் (ஸதோப வீதினா பாவ்யம்) சொல்கிறது. தேவர்களுக்கு பணிவிடை செய்யும் வேளையில் பூணுல் இடது தோளில் இருக்க வேண்டும். அதாவது உபவீதியாக இருக்க வேண்டும. நம் முன்னோர்களை ஆராதிக்கும்போது பூணுல் வலது தோளில் இருக்க வேண்டும். ரிஷிகளை வழிபடும் வேளையில் இரு தோளிலுமாக தொங்க வேண்டும். அதாவது மாலை போல அணிய வேண்டும். முத்தொழிலின் வெளிப்பாடு முப்பிரி. மூன்று ஆச்ரமங்களுக்கும் அது தேவை. காலம் மூன்று. முர்த்திகள் மூன்று. வேதம் மூன்று. பூணுலின் பிரிவுகளும் மூன்று. மூன்று எண்ணிக்கை முற்று பெற்றதாக கூறும். ஏலத்தில் மூன்று முறை அழைப்பார்கள். நீதி மன்றத்திலும் மூன்று முறை அழைப்பார்கள். அது முற்று பெற்றதாக கருதுகிறோம். பூணுல் பரமாத்மா வடிவம் (யஞஜாக்ய பரமாத்மாய). பரமாத்மா மூன்று கால்களோடு எழும்பினார் (த்ரீபாத் ஊர்தவ) மூன்று அடி அளந்தவர். அப்போது முற்றுப் பெற்றது. தேவர்கள், ரிஷிகள், முன்னோர்கள் இம்மூவருக்கும் தினமும் பணிவிடை செய்ய வேண்டும். அதற்கு ஆதாரமான பூணுலும் மூன்று பிரியாக இருப்பது பொருந்தும். அவன் ஆராதிக்கும் காயத்ரீ மூன்றடிகளோடு விளங்குபவள். அவளை மூன்று வேளையும் வழிபட வேண்டும். அதற்கு காரணமாக பூணுலும் மூன்று பிரியாக வந்தது சிறப்பு
நிறைவே காண்போம்

* ஒருவரைப் புகழ்வதிலும் கட்டுப்பாடு வேண்டும். ஒரேயடியாக முகஸ்துதி செய்தால், ஆணவம் உண்டாகும்.

* நம்மிடம் எத்தனையோ குறைகள் இருக்கின்றன. மற்றவர்களிடம் குற்றம் காண்பதில் கவனம் செலுத்தக்கூடாது.

* சவாரி முடிந்தபின் குதிரையைத் தட்டிக் கொடுப்பது போல, வேலை முடிந்தபின் செய்தவரைப் பாராட்டப் பழகுங்கள்.

* தேவைகளை அதிகரித்துக் கொண்டே போவதால் மட்டும் வாழ்க்கைத் தரம் உயர்வதில்லை. இதனால், இருப்பதைக் கொண்டு நிறைவாக வாழ முயலுங்கள்.

- காஞ்சிப்பெரியவர்
 
அளவாக ஆசைப்படுங்கள்

* நீங்கள் செய்த நல்லதை பிறருக்கு எடுத்துச் சொல்லத் தேவையில்லை.

* உபதேசிப்பதைக் காட்டிலும், அதை பின்பற்றி நடப்பதே ஆற்றல் வாய்ந்தது.

* வாழ்க்கை என்பது வெறும் லாபநஷ்டக் கணக்கு பார்க்கும் விஷயமல்ல. பிறர் துன்பம் போக்க முடிந்ததைச் செய்ய முயல வேண்டும்.

* எந்த பணியில் இருந்து கொண்டிருந்தாலும் சரி, மனதில் இறைச் சிந்தனை மட்டுமே இருப்பது அவசியம்.

* மனிதன் தேவைகளை அதிகப்படுத்திக் கொண்டே போவது நல்லதல்ல. அது பேராசையில் நம்மைத் தள்ளி விடும்.
- காஞ்சிப்பெரியவர்
 
இதயம் காப்போம்!

* கடவுளுக்குரிய இடமான இதயத்தை தூய்மையுடன் வைத்திருங்கள்.

* சுவரில் எறிந்த பந்து, எறிந்த இடத்திற்கே வருவது போல, கோபமும் புறப்பட்ட இடத்திற்கே திரும்ப வந்து துன்பம் தரும்.

* துன்பம் தீர மற்றவர்களின் துணையை நாடுவதை விட, கடவுளின் திருவடியைச் சரணடைவது மேலானது.

* இனிப்பு சர்க்கரையால் செய்யப்பட்டது போல, உலகில் அனைத்துமாக இருப்பது கடவுள் ஒருவரே.

* பாவம் நீங்கவும், மனம் தூய்மை பெறவும் ஒரே வழி கடவுளை தியானிப்பது தான்.
- காஞ்சிப்பெரியவர்
 
 
உயிருக்கும் உயிர் கடவுள்

* ரோஜாவிடமிருந்து பூக்களைத்தான் பறிக்க வேண்டுமே ஒழிய, அதிலுள்ள முள்ளைச் சீவ வேண்டியதில்லை. அதுபோல, படிக்கும் சாஸ்திரங்களில் இருந்து சாரத்தை மட்டும் தான் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டுமே தவிர, சாரமில்லாத வேண்டாத விஷயங்களைத் தள்ளிவிட வேண்டும்.

* கடலில் ஒரு அலை முடிந்ததும் மற்றொரு அலை கிளம்பிக் கொண்டே இருக்கும். அதுபோல குதர்க்கபுத்தி கொண்டவர்களின் உள்ளத்தில் பலவிதமான சந்தேகங்கள் கிளம்பியபடியே இருக்கும். அதை தீர்த்து வைப்பது என்பது சமுத்திரத்தை கட்டுப்படுத்துவது போலத்தான்.

* கடிகாரம் ஓடிக்கொண்டே இருப்பது போலத் தோன்றினாலும், அதை சாவி கொடுத்து இயக்கியவன் ஒருவன் இருக்கிறான் அல்லவா? அதுபோல, உலகவாழ்க்கை இயற்கையாகவே நடப்பது போல கண்ணுக்குத் தோன்றினாலும், அதை இயக்குவிப்பவன் ஒருவன் இருக்கிறான். அவனையே பகவான் என்று அழைக்கிறோம்.

* உயிருக்கும் உயிராக இருப்பவர் கடவுள். உடலுக்குள் இருக்கும் உயிரையே யாராலும் காணமுடியவில்லை. அப்படியிருக்க உயிரின் உயிரை இவ்வுலகில் அறியவல்லவர் தான் யார்?

* ஈரமண்ணில் செடி கொடிகள் வளரும். காய்ந்த மண்ணில் செடி பட்டுவிடும். அதுபோல, இரக்கம் கொண்ட மிருதுவான இதயத்தில்தான் பக்தி வளரும். கடினமான இதயத்தில் பக்திக்கு இடமே இருப்பதில்லை.
-கிருஷ்ணப்ரேமி சுவாமிகள்
 
 
நாளை என்பது நமக்கில்லை

நாம் செய்ய வேண்டிய செயல்களை தகுந்த சமயத்தில் செய்யாமல் தள்ளிப்போடுகிறோம். இல்லாவிட்டால் இன்று சிறிது செய்யலாம்; நாளை அதிகமாகச் செய்யலாம் என்று என்று நினைக்கிறோம். இதையே ஆன்மிகத்திலும் மனிதர்கள் செய்கிறார்கள். இளமையில் வேலை செய்து நிறைய பணம் சம்பாதிப்போம். வயதான பிறகு பகவானை நினைத்து வழிபட்டுக் கொள்ளலாம் என்று எண்ணுகிறோம். முதுமையில் நாம் சரியாக பார்க்கவே முடியாது. காதுகள் கேட்கும் சக்தியை இழந்து விடும். பகவானின் நாமங்களை சொல்ல விரும்பினாலும், ஜபிப்பதற்கு சக்தி இல்லாமல் போய் விடும்.
சில மாணவர்களும் இவ்வாறு தான் இருக்கிறார்கள். பள்ளிக்கூடத்தில் பாடத்தை விட்டுவிட்டு, பொழுதுபோக்குகளில் நேரத்தை கழிக்கிறார்கள். தேர்வு நேரத்தில் படித்தால் போதும் என எண்ணுகிறார்கள். காலத்தை வீணடித்து விட்டு, கடைசி நேரத்தில் படிப்பதால் குழப்பமே மிஞ்சும். தங்கள் சோம்பேறித்தனத்தால், தேர்வில் தோல்வி அடைகிறார்கள்.
மனப்பக்குவம் அடைய விரும்பும் ஒருவன் "நாளை' பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று எண்ணாமல் அதற்கான முயற்சிகளை "இன்றே' ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

சிருங்கேரி பாரதீ தீர்த்த சுவாமி
 
குழந்தைகளுக்கு தெய்வப் பெயரிடுங்கள்

* நாம் விரும்பியதை கொடுத்தாலும், கொடுக்காவிட்டாலும் இறைவனே நம்மை வழி நடத்துபவன். அதனால், பக்தி மார்க்கத்தை விட்டு விலகுதல் கூடாது.அவன் நம் தகுதி அறிந்து நிச்சயம் அருள்செய்வான்.

* கலியுகத்தில் இறைவனின் திருநாமங்களை ஜெபிப்பது மட்டுமே இறைவனை அடையும் வழியாகும். நாமங்களை ஜெபிப்பதற்கு குளிப்பது, பூஜை செய்வது போன்ற எந்த வரையறை எதுவும் தேவை இல்லை.

* பூஜை செய்தாலும், மந்திரங்களை ஜெபித்தாலும் இறைவனை நினைப்பது தான் முக்கியம். இறைவன் நமக்கு துணை செய்கிறான் என்ற நம்பிக்கை மிகவும் தேவை. இதனால், நாம் செய்யும் செயல்கள் சுலபமாகின்றன. மனதில் ஊக்கமும், தன்னம்பிக்கையும் பிறக்கிறது.

* குழந்தைகளுக்கு இறைவனின் திருநாமங்களைப் பெயரிடுங்கள். பிள்ளைகளை அன்போடு கூப்பிடும்போது, நம்மையும் அறியாமல் நாமஜபம் செய்த புண்ணிய பலனைப் பெற்றவர்களாகி விடுவோம்.
-ஹரிதாஸ்கிரி சுவாமி
 
கஷ்டத்தையும் ரசிக்கப் பழகு

* உனக்கு ஒரு காயம் பட்டாலோ, நோய் வந்தாலோ அதை கடவுளே அனுப்பி வைத்திருப்பதாக நினைத்து ஏற்றுக்கொள்ளும் பக்குவத்தைப் பெற வேண்டும். அவற்றால் ஏற்படும் வலியை சமாளிப்பதை ஒரு தவம் போல கருத வேண்டும். பழகப்பழக இந்த மனோபாவம் உறுதியாகி விடும். நோய்நொடியை தாங்குகிற சக்தி உண்டாகும்.

* நமக்கு எந்த கஷ்டம் வந்தாலும் வறுமையினால் சிரமப்பட்டாலும் அவை எல்லாம் நமக்கு வைராக்கியத்தை கொடுப்பதற்காக சுவாமியினால் அனுப்பப்பட்டவை என நினைத்துக்கொள்.

* சாந்தமாக வாழ சாத்வீக உணவை உண்ண வேண்டும்.

* அரை வயிற்றுக்குத்தான் சாப்பிட வேண்டும். கால் வயிற்றுக்குத் தண்ணீர் குடிக்க வேண்டும். கால் வயிறை வாயுவுக்கு விட்டுவிட வேண்டும். பசி தீர்க்கத்தான் ஆகாரமே தவிர, ருசிக்காக அல்ல.
- காஞ்சிப்பெரியவர்
தானத்தை தம்பட்டம் அடிக்காதீர்கள்

*அரிது, அரிது மானிடராக பிறத்தல் அரிது' என்று புலவர்கள் எல்லாம் சொல்கிறார்கள். இந்த மனிதப்பிறவி எவ்வளவு நல்ல விஷயமோ அதே அளவிற்கு அஞ்சத்தக்க விஷயமும் ஆகும். ஏனெனில், மனிதர்கள் தங்கள் செய்கையால் இந்த பிறவியை மேலாகவோ, கீழாகவோ செய்கிறார்கள். நல்லதைச் செய்தால் இதைவிட நற்பிறவி கிட்டும். தீமையை செய்தால் மீண்டும் விலங்காகப் பிறக்க வேண்டி வரும்.

* ஒரு மனிதனின் தயவைப் பெறுவதற்குக்கூட நீண்டநாள் போராடுகிறீர்கள். அரசாங்கத்தின் தயவு வேண்டுமானால் இன்னும் அதிகநாள் காத்திருக்க வேண்டி உள்ளது. இந்த சாதாரண ஜென்மங்களுக்கே இப்படி காத்திருக்க வேண்டியது என்றால், கடவுளின் அருளைப் பெறுவதற்கு எவ்வளவுநாள் காத்திருக்க வேண்டும் என்பதை சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை. எனவே அவரது கருணையைப் பெற பொறுமையுடன் காத்திருங்கள். மிகப்பெரிய பலன் கிடைக்கும்.

* பாவம் செய்யும்போது எப்படி மறைவாக செய்கிறீர்களோ அதேபோல மிகுந்த புண்ணியமான அன்ன தானத்தையும் எவ்வித தம்பட்டம் இல்லாமல் அமைதியாக செய்ய வேண்டும். அப்படியானால்தான் அந்த தானத்திற்குரிய பலன் வெகுவாக கிடைக்கும்.
- பாம்பன் சுவாமி