நாராயணபட்டத்ரி பகுதி-1

நாம் குருவாயூரப்பனை தரிசனம் செய்ய பக்தியுடன் செல்லும்போது இடது பக்கம் உள்ள திண்ணையில் ஒரு செப்புப் பட்டயம் இருக்கிறது. அதில் மலையாளத்திலும்,தமிழிலும் நாராயண பட்டத்ரி நாராயணியம் எழுதிய இடம் என்று எழுதப்பட்டுள்ளது.அந்த இடத்தில் தான் பட்டத்ரி நூறு நாட்கள் அமர்ந்து நாராயணிய நாயகனான குருவாயூரப்பனின் பெருமையை ஸ்ரீமத் பாகவதத்தின் சாரமான நாராயணியம் என்பதாக எழுதினார்.உடனே நம் மனது குருவாயூரப்பனில் இருந்து அந்த பட்டத்ரி மண்டபத்தை நோக்கி நகர்கிறது.நம் மனதில் பல கேள்விகள் எழுப்புகின்றன...பட்டத்ரி யார்?எதற்காக இதனை எழுதினார்?நாராயண பட்டத்ரி 1560 ஆம் ஆண்டு பாரதப் புழா ஆற்றின் வடகரையில் திருநாவா என்ற விஷ்ணு க்ஷத்திரத்திற்கு சமீபத்தில் மேல்புத்தூர் என்ற கிராமத்தில் பிறந்தார்.இவரது தகப்பனார் மாத்ருதத்தர் இவருக்கு சிறு வயதில் கல்வி கற்றுக் கொடுத்தார் பிறகு இவர் ரிக் வேதத்தை மாதவாச்சாரியார் என்பவரிடமும் தர்க்க சாஸ்திரத்தை தாமோதராச்சாரியாரிடமும் கற்றுத் தேர்ந்தார்.இவர் வ்யாகரணம் என்று சொல்லப்படுகின்ற சமஸ்கிருத இலக்கணத்தை அச்யுதபிஷாரடி என்பவரிடம் பயின்றார்.

இவர் தன் இளமையிலேயே கல்வியைக் கசடற கற்று முடித்தார். ஒரு நாள் இவரது குருவான அச்யுதபிஷாரடி இவரை அழைத்து இன்றோடு உன் குருகுல வாசம் முடிகிறது.உனக்கு சமஸ்கிருதத்தில் எல்லாம் கற்றுக் கொடுத்து விட்டேன்.இனி நீ உன் இல்லத்திற்குச் சென்று திருமணம் செய்து கொண்டு கிரகஸ்தாஸரமத்தை ஏற்றுக் கொள். தேவர்களுக்குப் பண்ண வேண்டிய யாகங்கள்,ஹோமங்கள் எல்லாம் செய் என்று கூறி ஆசிர்வதித்தார்.இதைக் கேட்ட பட்டத்ரி அவர் காலில் விழுந்து நமஸ்கரித்து.குருவே இத்தனை காலமும் சமஸ்கிருதத்திலேயே மிகவும் கடினமான வ்யாகரணத்தை நீங்கள் எனக்கு கற்றுக் கொடுத்திருக்கிறீர்கள்.உங்களுக்கு நான் குருதக்ஷணையாக என்ன தரட்டும்?என்று பணிந்து கேட்டார்.

அப்பொழுது அச்யுதபிஷாரடி எனக்கு எந்த குருதக்ஷணையும் வேண்டாம். குருவுக்கு யாரும் தக்ஷணை கொடுக்க முடியாது.ஒரு குருவுக்கு அவர் சீடன் கொடுக்கும் சிறந்த தக்ஷணை அவன் கற்ற பாடத்தை மற்றவருக்கும் குற்றம் இல்லாமல் கற்றுக் கொடுப்பதுதான்.அப்படியும் நீ குருதக்ஷணை கொடுக்க நினைத்தால் நீ கற்ற சமஸ்கிருதத்தை தக்ஷணை வாங்காமல் எல்லோருக்கும் கற்றுக் கொடு அதுவே எனக்குப் போதும் என்று கூறினார்.

பட்டத்ரி குருவிடம் குருவே நீங்கள் சொன்னது போலவே நான் செய்கிறேன்.ஆயினும் நான் தங்களுக்கு ஏதாவது குரு தக்ஷணை தர விரும்புகிறேன் என்று கேட்டார்.இதைக் கேட்ட குரு உன்னால் எனக்கு என்ன தர முடியும் என்று சொல் அதை வாங்கிக் கொள்ள முடியுமா முடியாதா என்று நான் சொல்லுகிறேன் என்று கூறினார்.பட்டத்ரியின் விடாப்பிடியான வேண்டுகோளுக்கு ஒரு காரணம் இருந்தது.அவரது குருவான அச்யுதபிஷாரடிக்கு வாதரோகம் இருந்தது.அவரால் தன் கை கால்களை நகர்த்தக் கூட முடியாது.அப்படிப்பட்ட நிலையிலும் அவர் தன் சீடர்களுக்குப் பாடம் கற்றுக் கொடுத்தார்.தினமும் அவரை 15 20 சீடர்கள் குளிப்பாட்டி அவரைக் கொண்டு வந்து ஒரு நாற்காலியில் உட்கார வைப்பார்கள்.அந்த நிலையிலேயே அவர் தன் சீடர்களுக்குப் பாடம் நடத்துவார்.இதனை தினமும் கண்ணுற்ற பட்டத்ரிக்கு இவரது நோயை நாம் ஏன் வாங்கிக் கொள்ளக் கூடாது என்று தோன்றியது.இவர் குருகுலம் சேர்ந்த முதல் நாளிலிருந்தே நம் குரு இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு நமக்குப் பாடம் நடத்துகிறாரே!நாம் அவருக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவர் மனதில் இருந்தது.இப்பொழுது அதைக் கேட்டே விட்டார்.

குருவே நீங்கள் உங்கள் வாத நோயை எனக்கு ஆவாகனம் செய்து கொடுங்கள் வாத ரோக நிவர்த்தி என்ற குருதக்ஷணையை நான் உங்களுக்குத் தர விரும்புகிறேன்.அந்த சந்தோஷத்துடன் நான் இந்த குருகுலத்தை விட்டுச் செல்வேன்.உங்களால் அந்த மாதிரி தத்தம் செய்ய முடியும்.ஏனென்றால் நீங்கள் சித்த புருஷர்.நீங்கள் உங்கள் கர்மபலனை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.அதனால் உங்கள் கைகளில் ஜலத்தை எடுத்து ஆவாகனம் செய்து எனக்கு தத்தம் செய்து கொடுத்தால் உங்கள் வாத நோய் சரியாகி விடும்.அது உங்களால் முடியும் என்று கூறினார்.இதைக் கேட்ட குரு சிரித்துக் கொண்டு சொல்லலானார் ஒரு குருவானவன் தன் சிஷ்யனுக்கு ஆத்ம ஞானத்தையும் கல்வி கேள்விகளையும் சாஸ்திரங்களையும்,சகல வித்தைகளையும் கடவுள் பக்தியையும் புராணங்களையும் போதிக்க வேண்டுமே தவிர நீ கேட்டாய் என்பதற்காக நான் என் நேர்யைத் தரக் கூடாது. அவ்வாறு நான் செய்தால் இந்த ஊர் மக்கள் என்னை பழிப்பார்கள்.

குருவானவர் தன் சீடனை சொந்த மகனாக பாவிக்க வேண்டும்.எந்த தந்தையாவது தன் குழந்தைக்கு ரோகத்தைத் தருவாரா?என்னுடைய கர்ம பலனால் வந்த இந்த ரோகம் என்னுடனே போகட்டும்.இதை வாங்கிக் கொண்டு நீ அவஸ்தைப் பட வேண்டாம்.அது மட்டுமில்லை. நான் உனக்கு என் ரோகத்தைக் கொடுத்தால் இந்த ஊர் மக்கள் என்னைப் பற்றி என்ன நினைப்பார்கள்?இந்த ஊரில் எனக்கு உள்ள நல்ல பெயர் உன்னால் கெட்டு விடும்.அவர்கள் என்னைப் பார்த்து ஏளனமாகப் பேசுவார்கள்.அதனால் நீ இங்கிருந்து புறப்படு என்றார்.ஆனால் பட்டத்ரி அதெல்லாம் இல்லை.நீங்கள் கொடுத்துத்தான் ஆக வேண்டும் என்று அவரை வற்புறுத்தினார்.அதற்கு குரு நீ வியாதியால் கஷ்டப்படுவதை என்னால் பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியாது.நீ என்னை விடச் சிறியவன்.உன் ஆச்சார்ய பக்தியைக் கண்டு என் மனம் மகிழ்கிறது. உன்னைப் போல் ஒரு சிஷ்யன் கிடைக்க நான் மிகவும் கொடுத்து வைத்திருக்கிறேன்.இருந்தாலும் இது தர்மம் கிடையாது.ஆகையால் நீ கிளம்பு என்று கூறுகிறார்.

அதற்கு பட்டத்ரி குருவே எனக்கும் உங்களுக்கும் சில வித்தியாசங்கள் இருக்கிறது.நான் உங்களை விட வயதில் சிறியவன்.அதனால் இந்த ரோகத்தைத் தாங்கும் சக்தி உங்களை விட எனக்கு அதிகம் இருக்கும். அது மட்டுமில்லை நீங்கள் இந்த வியாதியை எனக்குக் கொடுத்தாலும் கூட நான் இதனால் கஷ்டப்பட மாட்டேன் ஏனென்றால் நீங்கள் ஆச்சார ஸ்ரேஷ்டராக இருக்கிறீர்கள்.நீங்கள் வைத்தியரிடம் செல்வது கிடையாது.இதற்கு எந்த மருந்து மாத்திரையும் எடுத்துக் கொள்வது கிடையாது.ஆனால் நான் அப்படி இல்லை.நான் கேரள மாநிலத்தில் உள்ள சிறந்த வைத்தியரிடம் காட்டி என் நோயை குணப்படுத்திக் கொள்வேன்.அதனால் உங்கள் நோய் என்னிடம் வெகு நாட்கள் இருக்கும் என்று நீங்கள் நினைக்க வேண்டாம்.நான் இன்னும் ஒரு வாரத்தில் நன்கு குணமாகி உங்களை வந்து நமஸ்கரிப்பேன்.அதற்கு எனக்கு ஆசிர்வதியுங்கள் என்று வேண்டி விரும்பி கேட்டுக் கொள்கிறார்.

பட்டத்ரியின் பிடிவாதமான வார்த்தைகளைக் கேட்ட அச்யுதபிஷாரடி தன் கண்களை மூடிக் கொண்டு சிந்தித்தார் தன்னுடைய ஆத்ம பலத்தால் வருங்காலத்தை நினைத்துப் பார்த்தார்.சிருஷ்டியின் சூட்சுமம் புரிந்துவிட்டது அவருக்கு.இவையெல்லாம் அந்த இறைவனின் திருவிளையாடலே.... இவனின் பிடிவாதத்திற்குக் காரணம் அந்த குருவாயூரப்பனே.இவன் தன் வாயால் நாராயணியம் கேட்க வேண்டும் என்று அந்த கிருஷ்ணன் முடிவு செய்து விட்டான் என்று அவர் நினைக்கையில் அவர் மனக்கண் முன் கிருஷ்ணன் வந்தான். தலையில் மயில் பீலி அணிந்து பட்டுப் பீதாம்பரம் உடுத்தி புல்லாங்குழலுடன் நின்று புன்முறுவல் புரிந்தான்.தான் கண்ட காட்சியைக் கண்டு அச்யுத பிஷாரடி மெய் சிலிர்த்துப் போனார்.பக்தியின் ஆழத்தை நினைத்து வியந்து போனார்.தன் பக்தனுக்காக அந்த மாயக் கண்ணன் என்ன லீலை வேண்டுமானாலும் செய்வான் என்று நினைத்தார்.அதனால் இதை நம்மால் தடுத்து நிறுத்த முடியாது.இது தெய்வ சங்கல்பம் என்று புரிந்து கொண்டார்.எனவே தன் கையில் ஜலத்தை எடுத்து அவருக்கு தன் ரோகத்தை தத்தம் செய்து கொடுத்து விட்டார்.

அடுத்த நிமிஷம் குரு எப்படி இருந்தாரோ அப்படி பட்டத்ரியும் பட்டத்ரி எப்படி இருந்தாரோ அப்படி குருவும் ஆகி விட்டனர்.உடனே குரு தன் மற்ற சீடர்களிடம் இவனைக் கொண்டு போய் இவனது வீட்டில் சொல்லி விட்டுவிட்டு வாருங்கள்.ஏனென்றால் படிக்கச் சென்ற குழந்தை ரோகத்துடன் வந்தால் அந்த பெற்றோர் மனம் எவ்வளவு பாடுபடும்?குரு எவ்வளவு சொல்லியும் கேளாமல் குருவே நிர்பந்தப்படுத்தி அவரின் ரோகத்தை இவன்தான் வாங்கிக் கொண்டு விட்டான் என்று கூறுங்கள். அவர்கள் என்னை தப்பாக நினைக்கக் கூடாது என்றார்.பட்டத்ரியை ஒரு பல்லக்கில் வைத்து தூக்கிக் கொண்டு வந்து அவரது வீட்டில் விட்டனர் சிஷ்யர்கள்.வீட்டுக்கு வந்த பட்டத்ரியைப் பார்த்த குடும்பத்தினருக்கு குரு மீது மிகுந்த கோபம்.இவன்தான் கேட்டான் என்றால் அந்த குரு எப்படி ரோகத்தைத் தன் சீடனுக்குக் கொடுக்கலாம்.மற்ற சீடர்களுக்கு இல்லாத அக்கறை இவனுக்கு ஏன்?படிக்கச் சென்ற பிள்ளை இப்படி ரோகத்துடன் வந்து விட்டானே!இவனை எப்படி குணமாக்குவது.எந்த வைத்தியரைப் பார்ப்பது என்று மனச் சஞ்சலம் அடைந்தனர்.

இவரை அழைத்துக் கொண்டு பிரபல வைத்தியர்களிடம் சென்றனர். ஆனால் எங்கு சென்றாலும் அவரது நோயின் வலிமை கூடியதே அன்றி ஒரு துளியும் குறையவில்லை.அவர் சாப்பிட்ட மருந்து,மாத்திரைகள், சூர்ணத்தினால் எல்லாம் எந்த ஒரு பலனும் இல்லை.மருந்து, மாத்திரைகள் சாப்பிட்டால் உடலில் உள்ள வியாதியின் வலி குறையும் ஆனால் இவருக்கு நாளுக்கு நாள் வலி கூடியது.கை,கால்களை துளிக் கூட அசைக்க முடியவில்லை.வைத்தியத்தினால் அவர் உடலில் ஒரு முன்னேற்றமும் இல்லை.அவர் குருவிடம் இருந்து எப்படி அந்த ரோகத்தை வாங்கினாரோ அப்படியே இருந்தது.எல்லா வைத்தியர்களிடமும் காட்டி விட்டு இனி செல்ல கேரளாவில் வைத்தியரே இல்லை என்ற நிலைமைக்கு வந்தாகிவிட்டது.ஆனாலும் அவர் ரோகம் குணமாகவில்லை...

கேரளாவிலுள்ள எல்லா வைத்தியர்களிடமும் சென்று அவர்கள் சொன்னபடி எல்லா வைத்தியம் செய்தும் எல்லா மருந்துகளும் எடுத்துக் கொண்டும் பட்டத்ரிக்கு ரோகம் குணமாகவில்லை.இப்பொழுது பட்டத்ரி சிந்திக்க ஆரம்பித்தார்.நாம் நல்ல சிந்தனையோடுதானே நம் குருவிடம் இருந்து இந்த வியாதியை வாங்கிக் கொண்டோம்.ஆனாலும் ஏன் குணமாகவில்லை?அதற்கு ஒரே காரணம் நாம் குருவிடம் கர்வமாகப் பேசி விட்டோம்.வியாதி போகாததற்கு உங்கள் ஆசாரம் தான் காரணம்.ஆனால் எனக்கு அப்படி இல்லை.வைத்தியரிடம் சென்றால் தீர்ந்து விடும்.ஒரு வாரத்தில் வந்து உங்களை நமஸ்கரிக்கின்றேன் என்று கூறி விட்டேன்.பகவானிடம் கூட கர்வமாகப் பேசலாம்.ஆனால் குருவிடம் கர்வமாகப் பேசக் கூடாது.நான் அப்படிப் பேசியிருக்கக் கூடாது.நான் மாபெரும் அபச்சாரம் அல்லவா செய்திருக்கிறேன்? அதனால்தான் என்ரோகம் இன்னும் தீரவில்லை.ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையில் மிகவும் முக்கியப் பங்கு வகிப்பவர்களில் குருவே முதலிடம் பெறுகிறார்.குரு சொன்னதைக் கேட்காத சீடர்கள் வாழ்க்கையில் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டுள்ளார்கள்.மகாபலி சக்கரவர்த்தி யாகம் செய்தபோது அவரது குரு சுக்ராச்சாரியார் எவ்வளவு சொல்லியும் கேளாமல் வாமனனுக்கு மூன்றடி நிலத்தை தத்தம் செய்து கொடுத்தான் மகாபலி.விளைவு?அவன் தன் குடும்பத்துடன் அதள பாதாளத்திற்குச் சென்றான்...

இப்படியாகத் தான் தன் குருவை அபசாரமாகப் பேசியதற்காக பட்டத்ரி மிகவும் வருத்தப் பட்டுக் கொண்டார்.இனி நாம் என்ன செய்வது?இந்த நோயை எப்படிப் போக்குவது?என்று தன் மனதினுள் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தார்.எப்பொழுதுமே வாழ்க்கையில் மிகவும் கஷ்டப்படுபவர்கள் அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் இருக்கும்போது தான் தன் ஜாதகத்தை நினைப்பார்கள்.எந்த ஜோசியரிடம் போவது என்ன பரிகாரம் செய்வது என்று சிந்திக்கத் தொடங்குவார்கள். அதுபோலத்தான் இவரும் நினைத்தார்.எந்த ஜோதிடரிடமாவது தன் ஜாதகத்தைக் காட்டி ஏதாவது பரிகாரம் உண்டா என்று கேட்கலாம் என்று நினைத்தார்.அப்போது அவர்கள் ஊரில் எழுத்தச்சன் என்று ஒரு பிரபல ஜோசியர் இருந்தார்.அவர் யார் வீட்டுக்கும் போய் ஜோதிடம் பார்க்க மாட்டார்.அவர் வீட்டிற்கு நாம் சென்றால் மட்டுமே ஜோதிடம் பார்ப்பார். அவர் அஷ்ட மங்கல ப்ரஸனம் என்று எட்டு விதமான மங்கலப் பொருட்களை வைத்துக் கொண்டு சோழி உருட்டி அவர்கள் வந்த நேரத்தையும் கணக்கில் வைத்து அவர்கள் கஷ்டத்தையும் மனதில் நினைத்து அது தீர ஜோதிடம் பார்த்துச் சொல்வார்.பட்டத்திரியும் நோயின் காரணமாக அவர் வீட்டுக்குச் செல்ல முடியாது.அவரும் வர மாட்டார்.என்ன செய்வது என்று யோசித்தார்.

அவர் தம் குடும்பத்தினரிடம் தன்னை அழைத்துக் கொண்டு செல்லும்படி கேட்டதற்கு வைத்தியருக்கு செலவு செய்ததே போதும்.இன்னும் ஜோதிடருக்கு வேறு செலவா?நீங்கள் இப்படியே இருங்கள் நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கிறோம் என்று கூறி விட்டனர்.ஆனால் நாளுக்கு நாள் அவரது ரோகத்தின் வீரியம் அதிகரிப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் அவர்கள் வீட்டு வேலைக்காரர்களில் ஒருவன்.சிறு வயது முதலே அந்த வீட்டில் வேலை செய்வதாலும் பரம்பரை பரம்பரையாக அவர்களைத் தெரியும் என்பதாலும் அவனுக்கு பட்டத்ரி மீது மிகுந்த பாசம் உண்டு. பட்டத்ரி அவன் மனம் நம் எஜமானர் இப்படி கஷ்டப்படுகிறாரே! அவருக்காக நாம் சென்று அவரது ஜாதகத்தைக் காட்டி பார்த்துக் கொண்டு வரலாம்.என்று நினைத்தான்.அதை மெதுவாக அவரிடமும் கூறினான். ஐயா நான் வேண்டுமானால் உங்கள் ஜாதகத்தை எடுத்துக் கொண்டு போய் ஜோசியர்கிட்ட காட்டி கேட்டுக் கொண்டு வருகிறேன் என்றான். இதைக் கேட்ட பட்டத்ரி மிகவும் சந்தோஷப்பட்டுக் கொண்டு என் குடும்பத்தாரும் உறவினர்களும் கூட முடியாது என்று சொல்லி விட்டபோது நீ எனக்காக செல்கிறேன் என்று சொல்கிறாயே!எனக்கு மிகவும் ஆனந்தமாக இருக்கிறது என்று கூறி தன் ஜாதகத்தை அவனிடம் கொடுத்து அனுப்பினார்.

அவன் சென்று அந்த ஜோதிடரின் காலில் விழுந்து நமஸ்கரித்து பட்டத்ரியைப் பற்றி முழுமையாகக் கூறி அவருடைய ஜாதகத்தைக் காட்டி இது என் எஜமானரின் ஜாதகம்.அவர் வாத நோயால் வாடுகிறார். அவரால் வர இயலாது.அவர் குடும்பத்தாரும் வர மறுக்கின்றனர். அதனால்தான் நான் வந்தேன்.இவர் நோய் தீருமா என்று பார்த்துச் சொல்லுங்கள் என்று கேட்டான்.அவனுடைய எஜமான விஸ்வாசத்தைப் பார்த்த ஜோதிடர்.உனக்காக நான் பார்த்துச் சொல்கிறேன் என்று கூறி பட்டத்ரியின் ஜாதகத்தைப் பார்த்தவர் பிரமித்துப் போனார்.பின் அவர் சோழியைப் போட்டுப் பார்த்து அஷ்ட மங்கல ப்ரஸனம் பார்த்து.அவன் வந்த நேரத்தையும் பார்த்து அவனது உள்ளக் கிடக்கையும் அறிந்து சொல்லலானார்.எஜமானனுக்குக் கண்டிப்பாக இந்த வியாதி நீங்கும். இதற்குப் பரிகாரம் இருக்கிறது.ஆனால் ஏழு எட்டு கோயில்களுக்குச் சென்று பரிகாரம் செய்ய வேண்டாம்.ஒரே ஒரு பரிகாரம் செய்தால் போதும் என்றார்.உடனே அந்த வேலைக்காரன் ஆவலோடு அப்படியா?என்ன செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லுங்கள் ஐயா நான் உடனே செய்கிறேன் என்றார்.

அதற்கு எழுத்தச்சர் இந்த பரிகாரத்தை நீ செய்ய வேண்டாம் உன் எஜமானார் தான் செய்ய வேண்டும். திருச்சூர் அருகில் குருவாயூர் என்றொரு பிரசித்தி பெற்ற கோயில் உள்ளது.கிருஷ்ணன் பிரத்யக்ஷ பேசும் தெய்வமாக விளங்குகின்ற க்ஷத்ரம்.குருவும் வாயுவும் பிரதிஷ்டை செய்த தெய்வம் பெரும் அதிசயங்கள் நிகழ்ந்த க்ஷத்ரம். கிருஷ்ணரே ஸ்நானம் செய்த புண்ணியக் குளமான நாராயண சரஸ் உள்ள ÷க்ஷத்ரம்.அப்பேர்ப்பட்ட குருவாயூருக்கு இவரை நேரே அழைத்துச் செல்.அங்கு கோயிலுக்கு அருகில் உள்ள நாராயண சரஸ் என்னும் தீர்த்தத்தில் நீராட வைத்து பின் புது வஸ்திரம் அணிவித்து கொடிக்கம்பமாகிய ஜ்வஜஸ்தம்பம் தாண்டி உள்ளே நுழையும் இடத்தில் பகவானுக்கு வலது பக்கம் நமக்கு இடது பக்கம் உள்ள திண்ணையில் அவரை உட்கார வைத்து மத்ஸ்யம் தொட்டுப் பாட சொல் என்று கூறினார்.

இதைக் கேட்ட அந்த வேலைக்காரன் அலறி அடித்துக் கொண்டு ஓடி வந்து விட்டான்.அவனைக் கண்ட பட்டத்ரி என்னப்பா ஆயிற்று?எனக்கு ஏதாவது நிவாரணம் உண்டு என்று சொன்னாரா?என்று மிகவும் ஆவலுடன் கேட்டார்.அதற்கு அவன் ஐயா அவர் உங்களுக்கு வியாதி குணமாகும்.கண்டிப்பாகப் பரிகாரம் இருக்கிறது என்று கூறினார்.அதுவும் ஒரே ஒரு பரிகாரம் செய்தால் போதும் என்றும் கூறினார்.ஆனால் அதற்குப் பிறகு அவர் சொன்ன பரிகாரம் தான் எனக்கு அதிர்ச்சியைத் தந்தது என்றான்.அதற்கு பட்டத்ரி அப்படி என்ன சொல்லி விட்டார்? என்று ஆர்வமாகக் கேட்க அவன் ஜோதிடர் சொன்ன விவரமெல்லாம் சொல்லி புனிதமான க்ஷத்ரமான குருவாயூரில் தங்களை மீனை நாக்கில் வைத்துக் கொண்டு பாடச் சொல்கிறார்.அந்தக் கோயிலில் ஒரு சின்னக் குழந்தை அசுத்தம் செய்து விட்டாலே மூன்று மணி நேரத்திற்குக் கோயில் கதவை மூடி புண்யாகவாசனம் என்ற சுத்தி செய்துவிட்டுத்தான் பிறகு திறப்பார்கள்.

அப்பேர்ப்பட்ட பெருமை மிகுந்த கோயிலில் உங்களை மீனை நாக்கில் தொட்டுப் பாடச் சொல்கிறார்.அப்படிச் செய்வதற்கு நீங்கள் மேல்புத்தூரிலேயே உங்கள் வாத ரோகத்துடன் இருக்கலாம்.நானே உங்களைப் பார்த்துக் கொள்கிறேன்.இந்த ஜோசியர் இப்படிச் சொல்லுவார் என்று தெரிந்திருந்தால் நான் போயே இருக்க மாட்டேன்.நான் ஏன் தான் அந்த ஜோசியரிடம் போனேனோ என்று வருத்தப்படுகிறேன் என்றான்.ஜோசியர் கூறியதன் உட்பொருளைப் புரிந்து கொண்டார் பட்டத்ரி.அவர் மிகவும் சந்தோஷப்பட்டுக் கூறலானார்.நாம் இன்றே குருவாயூர் செல்ல வேண்டும். அதற்கு உண்டான ஏற்பாடுகள் செய்யுங்கள் என்றார்.இதைக்கேட்ட வேலைக்காரன் நான் கூட வர முடியாது.குருவாயூர் போன்ற புண்ணிய க்ஷத்ரத்தை நீங்கள் அசுத்தம் செய்வதை நான் விரும்பவில்லை.நீங்கள் உங்கள் வியாதி குணமாக வேண்டும் என்பதற்காக இதைச் செய்யலாம். ஆனால் இதற்கு உடன்பட என்னால் முடியாது என்று மிகவும் கோபமாகக் கூறினான்.

அவனை சாந்தப்படுத்திய பட்டத்ரி அப்பா அதற்கு அர்த்தம் அதுவல்ல. மத்ஸ்யம் தொட்டுப் பாடணும் என்றால் என்ன அர்த்தம் தெரியுமா? சாதாரண மீன் என்று நீ ஏன் நினைத்துக் கொள்கிறாய்?பகவான் குருவாயூரப்பனின் அவதாரங்களில் முதல் அவதாரம் மத்ஸ்ய அவதாரம்.அவர் மிகவும் இஷ்டப்பட்டு எடுத்த அவதாரமும் மத்ஸ்ய அவதாரம்தான்.மத்ஸ்யம் தொட்டு என்றால் மத்ஸ்ய அவதாரம் தொடங்கி தசாவதாரம் முழுவதையும் அவர் என்னைப் பாடச் சொல்லி இருக்கிறார்.அதனால் நான் மத்ஸ்ய அவதாரம் தொடங்கி தசாவ தாரங்களைப் பற்றி குருவாயூரில் பாட வேண்டும்.அதனால் இப்பொழுதே என்னை குருவாயூருக்கு அழைத்துச் செல்லுங்கள் என்றார்.தன் வியாதிக்குப் பரிகாரம் கிடைத்த சந்தோஷம் அவருக்கு. அதுமட்டுமில்லாமல் தம் குரு தமக்குக் கற்றுக் கொடுத்த சமஸ்கிருத மொழியில் பாட அந்த பகவானே நம்மைப் பணித்திருக்கிறார் என்று நினைத்து அவர் கண்கள் ஆனந்தக் கண்ணீர் சொரிந்தன.

அந்த குருவாயூரப்பனைப் பாடப் பாட நம் ரோகம் நிவர்த்தி ஆகும் என்று நினைத்ததும் அவர் மனம் ஆனந்தக் கூத்தாடியது.பகவானின் பெருங் கருணையை எண்ணி மனம் பரவசம் அடைந்தது.ஆனால் இவருடைய வியாதியால் ஏற்கெனவே நொந்து போயிருந்த உறவினர்கள் இது வேறா என்ற வெறுப்புடன் வேறு வழியில்லாமல் அவர் குருவாயூர் செல்வதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்தனர்.ஒரு பத்துப் பதினைந்து பேர் அவரை ஒரு பல்லக்கில் வைத்துத் தூக்கிக் கொண்டு குருவாயூர் சென்றனர்.பட்டத்ரியின் மனம் பல்லக்கை விட வேகமாகச் சென்றது. அந்த குருவாயூரப்பனின் தரிசனத்திற்காக அவர் மனம் ஏங்கியது. அவர் மனத்தில் இருந்த பயம் விலகியது.இந்த ரோகத்தால் இனி நம்மை ஒன்றும் செய்ய முடியாது.அந்தக் குட்டிக் கிருஷ்ணன் நம்மைப் பார்த்துக் கொள்வான்.நாளை காலை நிர்மால்ய தரிசனத்தின்போது நாம் அந்த குருவாயூரப்பன் சன்னதியில் இருப்போம் என்று எண்ணிக் கொண்டார்.

அடுத்த நாள் விடியற்காலையில் அவர்கள் குருவாயூர் சென்றடைந்தனர். அவரை அழைத்து வந்தவர்கள் அவரை நாராயண சரஸில் ஸ்நானம் செய்ய வைத்தனர்.பகவானே ஸ்நானம் செய்த குளமா?இதில் ஸ்நானம் செய்ய நாம் என்ன புண்ணியம் செய்திருக்க வேண்டும் என்று அவர் மனம் துடித்தது.புது வஸ்த்ரம் உடுத்தினர்.அவரை தூக்கிக் கொண்டு கருடரை வணங்கி பின் பிரதான வாயிலைத் தாண்டி கொடிக் கம்பத்தைக் கடந்து கர்ப்பகிரகத்தின் சிறிய வாயில் நுழைந்தனர்.தினமும் காலையில் மூன்று மணிக்கு நிர்மால்ய தரிசனத்திற்கு வைகுண்டத்திலிருந்து அந்தர்யாமியாக(கண்ணுக்குத் தெரியாமல்)வந்து குருவாயூரப்பனை தொழுது செல்லும் முப்பத்து முக்கோடி தேவர்கள், பாகவதோத்தமர்களான வியாஸர்,பிரகலாதன்,நாரதர்,குரு,வாயு, துருவன்,அம்பரீஷன்,அஷ்டதிக் பக்தர்கள் அனைவரும் அவனைத் தொழ வந்திருந்தனர்.அவர்களில் ஒருவராக இவரும் உள்ளே நுழைந்தார்.இவரைக் கண்ட தேவர்கள் இவரால் நாராயணியம் என்னும் மாபெரும் க்ரந்தம் ஒன்று உருவாகப் போகிறது என்பதை உணர்ந்து மிகவும் சந்தோஷம் அடைந்தனர்.

குருவாயூரப்பனின் தரிசனம் ஒரு விநாடி நேரமாவது கிடைக்காதா என்று ஏங்கிக் கொண்டிருக்கும் பக்தர்களுக்கு நடுவே இவரும் உள்ளே நுழைந்தார்.அப்பொழுது அவரைத் தூக்கிக் கொண்டு வந்தவர்கள் அங்குள்ள திண்ணையைக் கண்டனர்.பகவானுக்கு வலப் பக்கம் தமக்கு இடப்பக்கம் உள்ள அந்தத் திண்ணையில் அவரை அமர வைத்தனர். பட்டத்ரி முதன்முறையாக குருவாயூர் வருகிறார்.அவர் இதற்கு முன் குருவாயூரப்பனைப் பார்த்தது இல்லை.ஆனால் கேள்விப்பட்டிருக்கிறார். அவரது உடல் பரவசத்தால் சிலிர்த்தது.சாதாரண மானிடனான என்னை அந்த பகவானின் கருணையன்றி வேறு எது இங்கு அழைத்து வரமுடியும்?இவரது திவ்ய ஸ்வரூபத்தைக் காண கண் கோடி வேண்டுமே?எத்தனை அழகு?எவ்வளவு தேஜஸ்?இப்பேர்ப்பட்ட அழகு வாய்ந்த இவரைப் பாட என்னால் முடியுமா?அதற்கு நான் தகுதி உடையவனா?அந்த பகவான் என்னை ஏற்றுக் கொள்வானா?அவர் என்னையும் தன் சரணாரவிந்தங்களில் சேர்த்துக் கொள்வானா?இப்படி பட்டத்ரி தன் மனத்திற்குள் ஆயிரம் கேள்விகளை எழுப்பிக் கொண்டே அந்த குருவாயூரப்பனைக் காணத் துடிக்கிறார்.அந்த மண்டபத்தில் அமர்ந்து கொண்டு அவரது தேஜோமய திவ்ய ஸ்வரூபத்தை தியானித்து கண்ணா என பக்தியுடன் கதறினார்.அவரது கண்கள் ஆனந்தக் கண்ணீர் சொரிந்தன.குருவாயூரப்பன் அவருக்கு செவி சாய்த்தானா?

ॐ சிதம்பர ரகசியம் பகுதி : 77 ॐ

{இது தான் சிதம்பர ரகசியம்}

காதார் குழையாடப் பைம்பூண் கலனாடக்
கோதை குழலாட வண்டின் குழாம் ஆட
சீதப்புனலாடிச் சிற்றம்பலம் பாடி
வேதப் பொருள் பாடி அப்பொருளாமாபாடி
சோதி திறம்பாடி சூழ்கொன்றைத் தார்பாடி
ஆதி திறம்பாடி அந்தமா மாபாடி
பேதித்து நம்மை வளர்த்தெடுத்த பெய்வளை தன்
பாதத் திறம்பாடி ஆடேலோர் எம்பாவாய்.

இங்கு மாணிக்கவாசகர் ஆண்கள் தங்கள் காதுகளில் அணிந்திருக்கும் குழைகளும் பெண்களின் கூந்தலும் அந்தக் கூந்தலின் மணத்துக்காக நுகர வந்த வண்டினங்களும் அனைத்துமே இந்த மார்கழிச் சில்லென்ற மெல்லிய குளிரில் நீராடி திருச்சிற்றம்பல நாதனின் புகழை பாட வேண்டும் என்று சொல்லுகின்றார். அதுவும் எவ்வாறு சிற்றம்பல நாதனே வேதங்களுக்கெல்லாம் பொருளானவன் என்றும் அப்பொருளைப் பற்றிப் பாடவேண்டும் என்றும் அடிமுடி காணா சோதி வடிவாய் ஈசனின் பெருமைத் திறத்தைப் பாட வேண்டும் எனவும் அவன் சூடிக் கொள்ளும் கொன்றை மலரின் சிறப்பைப் பாடவேண்டும் எனவும் சொல்லுகின்றார். ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அருட்பெருஞ்சோதியான இறைவனின் புகழைப் பாடுவதின் மூலம் நம்மைப் பந்த பாசங்களில் இருந்து பிரித்துத் தாய் போல் விளங்கும் ஈசனின் கங்கணங்கள் அணிந்த அந்த அபய ஹஸ்தங்களையும் எந்நேரமும் நடனமாடிக் கொண்டிருக்கும் நடனத் திறன் பற்றியுமே பேசவேண்டும் என்கின்றார் மாணிக்கவாசகர். ஈசனே முத்தமிழ் முத்தமிழே ஈசன் இன்று காலை பொதிகைத் தொலைக்காட்சியில் இந்த மேற்கண்ட பாடலுக்கு உரை கூறிய பெண்மணி ஒரு முக்கியமான அதே சமயம் அதிசயமான விஷயத்தைக் கூறினார். அமெரிக்க விஞ்ஞானி ஒருவர் இந்தப் பிரபஞ்சம் பற்றிய ஆய்வின் போது இதன் மையப் புள்ளி எங்கே இருக்கின்றது எனத் தேடிக் கொண்டே வந்தாராம். கடைசியில் இந்தியாவில் தான் அந்த மையப் புள்ளி இருக்கின்றது என்பதைக் கண்டறிந்து இந்தியாவுக்கு வந்தாராம். இந்தியாவிலும் தமிழ்நாட்டில் இருக்கின்றது என்பதையும் கண்டறிந்தவர் அது சிதம்பரத்தில் இருக்கின்றது என்பதையும் கண்டறிந்தாராம். சிதம்பரம் கோயிலுக்குள் ஈசன் நடனம் ஆடிக் கொண்டிருக்கும் கோலத்தில் நின்று கொண்டிருக்கின்றார் அல்லவா?? அந்த ஊன்றிய காலின் கீழே தான் அந்த மையப் புள்ளி இருக்கின்றது என்றும் அது தான் உண்மையான சிதம்பர ரகசியம் எனவும் கூறினார் அந்தப் பெண்மணி. சிதம்பரத்தில் மூலவரும் ஒருவரே உற்சவரும் ஒருவரே. மூலஸ்தானத்தில் சதா ஓயாமல் நடனம் ஆடிக் கொண்டிருக்கும் ஈசனே உற்சவ காலங்களில் வெளியே வருகின்றார். அதற்குக் காரணமாய் அவர் கூறியதும் இந்த மையப் புள்ளி விஷயமே. மையப் புள்ளியில் நடனம் ஆடிக் கொண்டு ஒரு ஈசனும் உற்சவத்துக்கு எனத் தனியாக ஒரு திருமேனியும் இருக்க முடியாது என்பதாலேயே ஈசன் தன் ஜீவசக்தியோடு அங்கே உறைந்திருப்பதாயும் கூறினார். மேலும் தற்காலத்தில் இயல், இசை, நடனம் என்று நாம் சொல்லுவது போல் முன்காலத்தில் அமையவில்லை என்றும் சொன்னார். நமக்கு இசையும் நாடகம் என்னும் நடனமும் கஷ்டமாய் இருப்பதால் பின்னுக்குத் தள்ளி விட்டதாயும் ஆதியில் முதல் முதல் மனிதன் சைகைகள் மூலமும் உடல் மொழி மூலமுமே பேசிக் கொண்டிருந்தான் பின்னரே ஒவ்வொரு வார்த்தைகளும் வந்தன. அதை நீட்டி முழக்கி இசை உருவில் கொண்டு வந்தான் பின்னரே பேச்சு வந்தது என்றும் கூறினார். ஆனால் இப்போது பெரும்பாலும் பேச்சு மட்டுமே முதன்மை நிலையில் இருப்பதால் பேச்சுத் தமிழான இயல் முதலிடத்தில் வந்துள்ளது எனவும் கஷ்டப்பட்டு கற்கவேண்டிய இசை இரண்டாமிடத்திலும் அதைவிடக் கஷ்டமான நாடகமும் நடனமும் கடைசியாகவும் போய் விட்டது என்றும் கூறினார். இதையே சுருக்கமாய் மாணிக்க வாசகர் இந்தப் பாடலில் “ஆதித் திறம்பாடி அந்தமா மாபாடி” என்று சொல்லி இருப்பதாயும் கூறினார்.

ॐ மீண்டும் நாளை சந்திக்கலாம் ॐ

ॐ சிதம்பர ரகசியத்தில் பகுதி : 76 ॐ

{அறிவியல் விஞ்ஞானம்}

அக்னி ஏந்திய மேல் இடக்கை சற்றே வளைந்து பிறை வடிவில் காணப்படும் இது அழித்தலைக்குறிக்கின்றது. பிரபஞ்சம் தோன்றிய போதே பல நுண் துகள்களும் தோன்றி நிர்மூலமாகுதலை இது உணர்த்துவதாய்க் கூறுகின்றனர். வலது கரங்களில் ஒன்று அபய ஹஸ்தம் காட்டுகின்றதல்லவா? இது நான் உன்னைக் காக்கின்றேன் என்னும் காத்தல் தொழிலைக் குரிப்பிடுவதோடல்லாமல் பெரு வெடிப்பு மூலம் தோன்றிய நுண்துகள்கள் உடனே அழிந்து விடாமல் காக்கப்பட்டுப் பின்னர் அவை ஒன்றோடொன்ரு சேர்ந்து பெரும் துகள்களாய் மாறி பின்னர் அவையே கோள்களாயும் உருமாறியதாய்க் கூறுகின்றனர். இப்படித் துகள்கள் அழிந்திடாமல் காப்பதையும் இந்தக் காக்கும் கரம் கூறுவதாய்ச் சொல்லுகின்றனர். இடக்கை யானையின் தும்பிக்கையைப் போல் காணப்படும் இது கஜஹஸ்த முத்திரை காட்டுகின்றது. இறைவனின் இந்த நான்கு திருக்கைகளும் நான்கு திசைகளையும் சுட்டுகின்றன. தீ ஜுவாலைக்கு நடுவே நின்று ஆடுகின்றாரல்லவா நடராஜர்? அந்தப் பேரொளியைத் தானே திருவாசியாக வடிவமைக்கப் பட்டிருக்கின்றது. இந்தத் திருவாசி பிரகிருதியைக் குறிக்கின்றது. தீ ஜுவாலை நம்மைச் சுற்றிச் சுற்றி வரும்  பிறப்பையும் இறப்பையும் அதிலேயே நாம் உழலும் சம்சார சாகரம் என்னும் பெரும் சக்கரத்தையும் குறிக்கின்றது. நமது சராசரம் சுழன்று கொண்டே இருக்கும் ஒரு சக்கரம் என்ற இயற்பியல் தத்துவம் இதைக் குறிப்பதாய்ச் சொல்லுகின்றனர். நடராஜத் திருமேனியின் ஆனந்தத் தாண்டவத்தின் வேகம் மிக அதிகம் என்றாலும் அந்த அசைவின் வேகம் காட்டாமாலேயே திருமுகம் மிக மிக அமைதியாக புன்முறுவலோடு காணப் படுகின்றது. இறைவனின் பல்வேறுவிதமான கோட்பாடுகளையும் இது காட்டுவதாய்ச் சொல்லப் படுகின்றது. வலச் செவியில் ஆண் அணியும் தோடும் இடச் செவியில் பெண்கள் அணியும் தோடும் காணப்படுவதால் உலகியல் தத்துவத்தில் உள்ள ஆண், பெண் கோட்பாடுகளை வலியுறுத்துவதாய்ச் சொல்லப் படுகின்றது. மூன்றாவது நெற்றிக் கண்ணானது ஞானத்தையும் வளர்பிறை மற்றும் தேய்பிறையைக் குறிக்கும் சந்திரன் மூலம் காலச் சக்கரத்தையும் நடராஜர் ஆடி ஆடிச் சுழன்று வருவது ஆக்கலையும் அழித்தலையும் குறிக்கின்றது. சிரசில் உள்ள மண்டையோடு உயிர்கள் மரணத்தை வென்று மரணமிலாப் பெருவாழ்வைப் பெறவேண்டும் என்பதையும் காட்டுகின்றது. இந்து சாஸ்திரங்களின்படி இந்த அண்ட சராசரமும் பஞ்சபூதங்களால் ஆனது. நீர், நிலம், காற்று, அக்னி, மற்றும் ஆகாசம் ஆகியவற்றின் வடிவமாகவே நடராஜத் திருமேனியின் அங்கங்கள் குறிக்கப்படுகின்றன. ஊன்றிய வலப்பாதம் பூமியையும் மேலிருக்கும் இடக்கை அக்னியையும் மெய்ம்மறந்த ஆனந்த நடனத்தால் பரந்து விரிந்த ஜடாமுடியின் மூலம் காற்றையும் சிரத்தில் உள்ள கங்கை நீரையும் கையிலுள்ள டமரு ஆகாயத்தையும் குறிக்கின்றது. பஞ்சபூதங்களும் நடராஜத் திருமேனிக்குள் அடக்கம். இந்தப் பிரபஞ்சம் எவ்வாறு இயங்குகின்றது என்ற ஆழ்ந்த கருத்தை உள்ளடக்கியதே சிவ தாண்டவம் ஆகும். இத்தாண்டவ நிலையில் மிகச் சிறிய அணுத்துகள்கள் முதல் மிகப் பெரிய கோள்கள் வரை அனைத்துப் பொருட்களின் இயக்கங்களும் அடங்கியுள்ளன. கல வரலாற்று அறிஞர் ஆன ஆனந்த குமாரசாமி எந்த ஒரு கலையும் மதமும் பெருமைப்படும் வகையில் அமைந்த இறைவனின் செயலை உணர்த்தும் தத்துவமே நடராஜத் திருமேனி என்கின்றார். "Tao of Physics"என்னும் நில்லாசிரியர் ஆன இயற்பியல் வல்லுனர் ஆன பிரிட்ஜாப் காப்ரா என்பவர் நவீன இயற்பியலுக்கும் கிழக்கத்திய ஆன்மீகத்திற்கும் நெருங்கிய தொடர்பு உள்ளதாய் கூறுகின்றார். 1975ம் ஆண்டு வெளியான இந்த நூல் 25 ஆண்டுகளுக்கு மேலாகத் தொடர்ந்து பதிப்பிக்கப் பட்டு விற்பனையாவதோடு அல்லாமல் 25 மொழிகளில் மொழி பெயர்க்கவும் பட்டுள்ளது. காப்ரா அவர்கள்" நவீன இயற்பியலின் படி ஆக்கல் அழித்தலின் தாளம் Rhythm என்பது காலங்களில் ஏற்படும் மாற்றம் பிறப்பு, இறப்பு ஆகிய மாற்றங்கள் மற்றும் எல்லாவிதமான உயிர்பொருள் சார்பில்லாத மூலக் கூறுகளின் உட்பொருளாகும். ஒவ்வொரு நுண் அணுவும் சக்தித் தாண்டவத்தின் ஆக்கல் மற்றும் அழித்தலில் முடிவில்லா ஒரு பயணமாகச் செயல்படுகிறது. நவீன இயற்பியல் அறிஞர்கலுக்கு சிவ தாண்டவன் என்பது ஒரு நுண் அணுவின் தாண்டவமே. இந்து புராணங்களிலோ இந்தத் தாண்டவமானது அண்டசராசரமே அடங்கும் ஒரு பகுதியாகக் கருதப்படும் ஆக்கல் மற்றும் அழித்தலின் ஓர் அங்கமாகும். இதுவே எல்லாவித உயிரினங்கலுக்கும் அடிப்படையான ஓர் இயற்கையான சம்பவம். பண்டைய இந்தியக் கலைஞர்கள் இந்தத் தாண்டவத்தை வெண்கலச்சிலைகளாய் உருவாக்கினர். இக்கால விஞ்ஞானிகளோ அதி நவீன சாதனங்களைக் கொண்டு இந்தத் தாண்டவத்தை நடத்துகின்றனர். இவ்வாறு நடராஜ வடிவம் பண்டைய புராணம் மதம் போற்றும் கலையையும் மற்றும் நவீன கால இயற்பியலையும் ஒன்றிணைக்கிறது. அமெரிக்க விண்வெளி ஆராய்சியாளர் காரல் சேகன் பண்டைய கால இந்துக்கள் இந்த ஆக்கல் காத்தல் அழித்தல் அடங்கிய தாண்டவத்தை ஓர் இறைவடிவாகவே கண்டு அதையே அவர்கள் சிலையாக வடித்தனர் என்கின்றார். Quantum physics and the Dance of Nataraja என்ற கட்டுரையில் ஜார்ஜ் காலமரஸ் என்பவர் இந்தத் தத்துவத்தைப் பாராட்டி எழுதி இருக்கின்றார். சுவாமி விவேகானந்தர் எண்ணற்ற பெருமைகளையும் வானம் போல் தெளிவையும் அனைத்திற்கும் தலைவனான தன்னையே கடந்தவனான சிவபெருமானிடம் மாறாத பக்தி ஏற்படட்டும் என்று பிரார்த்திக்கின்றார்.

பிரம்மா படைப்பார் விஷ்ணுவோ காத்தலோடு படைக்கவும் செய்வார். ருத்ரரோ அழித்தலுக்கான கடவுளாய் இருந்தாலும் படைத்தலும், காத்தலும் செய்வார். மகேஸ்வரரோ மாயையை விலக்குகின்றார் ஆனலும் அவரும் படைத்தல் காத்தல் அழித்தலையும் மேற்கொள்கின்றார். சதாசிவர் மட்டுமே உலக பந்தங்களிலிருந்து நம்மை விடுவிப்பவர். சதாசிவர் நடராஜ வடிவத்தில் பஞ்சகிருதி எனப்படும் ஐந்தொழில்களையும் செய்கின்றார். இந்த ஐந்தொழில்களுமே நடராஜர் வடிவில் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றது நாம் உணருகின்றோம் என ஸ்வாமி விபுலானந்தர் "நடராஜ வடிவம்" என்ற நூலில் எழுதி இருக்கின்றார். நடராஜப் பெருமான் நமக்கும் அப்படியே அருள் புரிய அனைவரும் பிரார்த்திப்போம். நடராஜ தத்துவதை விட மர்மமாக இன்று நடராஜர் படம் போட முடியாமல் ரொம்பவே சிரமமாகப் போய்விட்டது. பல நடராஜ வடிவங்களையும் ப்ளாகர் ஏத்துக்காமல் இந்த வடிவத்தையும் அரை மனதோடு ஏற்றுக் கொண்டுள்ளது.

நடராஜர் திருவடிகளே போற்றி!

ॐ மீண்டும் நாளை சந்திக்கலாம் ॐ

நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள்!

ஸ்ரீ சாரதா பீடத்தை தமக்குப் பின் சிறப்புடன் நிர்வகிக்க தக்கதொரு சீடர் தேடியும் கிடைக்காத நிலையில் அம்பிகையைச் சரணடைந்த நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள் ஸ்தலத்தை விட்டுச் செல் என்ற அம்பிகையின் மொழியைக் கேட்டு அதன் பொருள் என்னவாக இருக்கும் எனச் சிந்தித்தார். மகான்களைப் பொறுத்தவரை ஸ்தலம் என்பது அவர்களுடைய தூல சரீரத்தையும் குறிப்பதாகும். எனில் தம்முடைய தூல சரீரத்தை விட்டுவிடச் சொல்லுகிறாளா அம்பிகை? அப்படி நினைத்த பொழுதில் சரீரத்தை உடனே துறந்து விடுவது என்பது சாத்தியம் இல்லையே! அப்படியே தம் யோக பலத்தால் அது சாத்தியப்பட்டாலும் கூட சாந்நித்தியம் நிரம்பப் பெற்ற பீடமாம் சாரதா பீடத்தை நிர்வகிக்கத் தக்கதொரு சீடர் கிடைக்க வேண்டுமல்லவா? அதற்குத்தானே இத்தனை பிராயத்தனமும் பிரார்த்தனையும்! இப்படி அவர் மிகுந்த பிரயத்தனம் செய்வதற்கும் அம்பிகையைப் பிரார்த்தனை செய்வதற்கும் காரணம் இல்லாமல் இல்லை.

நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள் தமது 21 வது வயதிலேயே சாரதா பீடத்தின் பீடாதிபதி ஆனபடியாலும் தொடர்ந்து வந்த ஆறாவது நாளிலேயே அவருடை குரு அபிநவ ஸச்சிதானந்த பாரதி சுவாமிகள் ஸித்தி அடைந்து விட்டபடியாலும் பீடத்திற்குரிய சம்பிரதாயங்களை நன்கு தெரிந்து கொள்வதற்குச் சந்தர்ப்பம் இல்லாமலே போய் விட்டது. இருந்தாலும் விவரம் தெரிந்தவர்களிடம் இருந்து அனைத்துச் சம்பிரதாயங்களையும் தெரிந்து தெளிவு பெற்றார். தமக்குப் பின் பீடாதிபதி பொறுப்பை ஏற்றுக்கொள்பவருக்கு அப்படி ஒரு சிரமமான நிலை இருக்கக் கூடாது என்று நினைத்தார். அதனால் தான் தாம் தேக ஆரோக்கியத்துடன் இருக்கும் போதே தக்கதொரு சீடரைத் தேர்வு செய்யத் தொடங்கினார். ஆனால் அம்பிகையோ அவரை ஸ்தலத்தை விட்டுச் செல் என்கிறாளே! மேலும் சிந்தித்தவருக்கு ஸ்தலத்தை விட்டுச் செல் என்பதற்கு மற்றுமொரு பொருளும் விளங்கியது. சாரதா பீடத்தை விட்டுச் சிறிது காலம் வெளியே செல்ல வேண்டும் என்பது அம்பிகையின் விருப்பம் போலும் என்று பொருள் விளங்கிக்கொண்டவர். தாம் சிறிது காலம் மைசூர் சமஸ்தானத்தில் தங்கி வரலாம் என்று முடிவு செய்தார்.

அப்போது மைசூர் சமஸ்தானத்தை ஆட்சி செய்து வந்தவர் மும்முடி கிருஷ்ணராஜ உடையார். சிருங்கேரி சாரதா பீட ஆச்சார்யர்களை ராஜ குருவாகப் போற்றி வழிபட்ட வம்சம் மைசூர் அரச வம்சம். வம்ச வழி மாறாமல் கிருஷ்ணராஜ உடையாரும் நம் நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகளிடம் அளவற்ற பக்தியும் விசுவாசமும் கொண்டிருந்தார். சுவாமிகள் சாரதா மடத்துக்கு தக்கதொரு சீடரைத் தேடிக்கொண்டிருப்பதாகத் தெரிந்து கொண்டவர் ஜோதிடர்களின் ஆலோசனையுடன் பல ஜாதகங்களைப் பெற்று சுவாமிகளுக்கு அனுப்பி வைத்தார். ஒன்றும் சரிவரப் பொருந்தி வராததால் தான் இத்தனை பிரயத்தனம்! நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள் மைசூர் சமஸ்தானத்துக்கு விஜயம் செய்ய இருப்பதாக ஸ்ரீமுகம் அனுப்பப்பட்டது. ஆசார்ய சுவாமிகளின் வருகை பற்றித் தெரிய வந்ததும் சர்வ சக்தியும் யோக ஸித்தியும் பெற்றிருந்த மகானை சாஸ்த்ரோக்தமாக பூரண கும்ப மரியாதைகளுடன் வரவேற்பதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்யத் தொடங்கி விட்டார் மைசூர் மன்னர். நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள் ராமேஸ்வரத்தில் சர்வதீர்த்தத்துக்கு மகிமை சேர்த்தவர் அல்லவா! அவரை வரவேற்க மந்திர புஷ்ப மந்திரத்தால் புனிதம் பெற்ற தீர்த்தம் நிரம்பிய பூரண கும்ப மரியாதை பொருத்தம் தானே! அது என்ன சர்வதீர்த்தத்துக்கு மகிமை சேர்த்த சம்பவம்? நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள் சாரதா பீடத்தின் பீடாதிபதியானதும் தேசத்தின் பல இடங்களுக்கும் யாத்திரை சென்றார். அந்த வகையில் ஒரு முறை சிருங்கேரியில் இருந்து விஜய யாத்திரை மேற்கொண்டவர் காளஹஸ்தி, திருப்பதி, காஞ்சி, சிதம்பரம், கும்பகோணம், ஸ்ரீரங்கம் போன்ற திவ்விய க்ஷத்திரங்களைத் தரிசித்தபடி 1838 ம் ஆண்டு ராமேஸ்வரத்துக்கு விஜயம் செய்தார். ராமேஸ்வர கோயிலின் வடக்குப் பக்கத்தில் கோடி தீர்த்தம் என்று ஒரு தீர்த்தம் இருக்கிறது. ராமேஸ்வர யாத்திரை மேற்கொள்பவர்கள் கோயிலில் உள்ள அனைத்து தீர்த்தங்களிலும் ஸ்நானம் செய்து நிறைவாக இந்த கோடி தீர்த்தத்திலும் ஸ்நானம் செய்வதுடன் அந்தத் தீர்த்த நீரை சிறிது எடுத்துக்கொண்டு தங்கள் ஊருக்குச் சென்று கோடி தீர்த்த சமாராதனை என்று செய்வது மரபு!

இந்த கோடி தீர்த்தம் ராமேஸ்வரத்தைச் சேர்ந்த குறிப்பிட்ட சிலரின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது.கோடி தீர்த்தத்தில் ஸ்நானம் செய்ய வருபவர்களிடம் காலணா பெற்றுக்கொண்டு அவர்களாகவே ஒரு குடம் நீரை எடுத்து யாத்ரீகர்களிடம் கொடுப்பார்கள். ராமேஸ்வர விஜயத்தின் போது நம்முடைய மகான் நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள் கோடி தீர்த்தத்துக்குச் சென்ற போது அவரிடமும் அதே போல் காலணா கொடுக்க வேண்டும். என்றும் தாங்கள் தான் நீரை எடுத்து கொடுப்போம் என்றும் கூறினார்கள். சுவாமிகளுடன் வந்தவர்கள் சுவாமிகளைப் பற்றி எவ்வளவோ எடுத்துச் சொல்லியும் கூட  அவர்கள் கேட்பதாயில்லை. சுவாமிகள் எதையும் பொருட்படுத்தவில்லை. அவருடைய பார்வையில் சற்றுத் தொலைவில் இருந்த சர்வ தீர்த்தம் தென்பட்டது. அதுவும் சாரதையின் திருவுள்ளம் தான் போலும்! உடனே தம்முடன் வந்த பரிவாரங்களைப் பார்த்து ஏன் வீணாக வீவாதம் செய்ய வேண்டும்? அதோ பாருங்கள் சர்வ தீர்த்தம்! கோடி தீர்த்தம் என்பது கோடி என்ற எண்ணிக்கைக்குள் அடங்கி விட்டது ஆனால் சர்வ தீர்த்தமோ எல்லைகள் அற்றது அல்லவா! கோடி தீர்த்தமும் அதனுள் அடக்கதான். எனவே வாருங்கள் நாம் எல்லோரும் சர்வ தீர்த்தத்தில் ஸ்நானம் செய்யலாம். என்று கூறவே சுவாமிகளும் அவருடன் வந்தவர்களும் மட்டுமல்லாது மற்றவர்களும் சர்வ தீர்த்தத்துக்கே சென்று ஸ்நானம் செய்தனர்.

இந்த நிகழ்ச்சி எங்கும் பரவி விட்டது. அதன் பின் ராமேஸ்வர யாத்திரை மேற் கொள்பவர்கள் எல்லோரும் சர்வ தீர்த்தத்தில் நீராடுவதையே வழக்கமாகக் கொண்டதால் கோடி தீர்த்தம் தன்னுடைய முக்கியவத்துவத்தைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழக்கத் தொடங்கியது. கோடித் தீர்த்தத்தின் மூலம் தங்கள் ஜீவனத்தை நடத்தி வந்த அந்தக் குறிப்பிட்ட பிரிவினர் மிகுந்த சிரம நிலைக்கு ஆட்பட்டார்கள். அத்துடன் கோடி தீர்த்தத்திலும் புதர்கள் மண்டி மூடத் தொடங்கி விட்டது. ஆனால் இந்த நிலை வெகு காலம் நீடிக்கவில்லை. காரணம் கோடி தீர்த்தமும் ஒரு புண்ணிய தீர்த்தம் அல்லவா? யாரோ சிலரின் அறியாமை காரணமாக அது தன் மகிமையை முக்கியத்துவத்தை இழக்கலாமா? நம் சுவாமிகள் மூலமாக சர்வ தீர்த்தத்துக்குப் பெருமை சேர்த்த சாரதாம்பிகை மீண்டும் நம் சுவாமிகளைக் கொண்டே கோடி தீர்த்தமும் மங்கிய தன் மகிமையையும் பொலிவையும் திரும்பப் பெறும்படியாகச் செய்தாள்.

நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள் சர்வதீர்த்தத்துக்கு ஒரு மகிமை சேர்த்துச் சென்றதில் இருந்து சுமார் 35 வருடங்கள் கோடி தீர்த்தமானது தன் மகிமையையும் பொலிவையும் இழந்தே காணப்பட்டது. இந்த நிலையில் தான் 1873 ம் வருடம் மதுரைக்கு விஜயம் செய்தார் நரஸிம்ஹ பாரதி சுவாமிகள். கோடி தீர்த்தத்துக்கு உரிமை கொண்டாடிய அந்தக் குறிப்பிட்ட பிரிவினர் தங்கள் சிரம நிலை தீரவேண்டுமானால் உடனே மதுரைக்குச் சென்று சுவாமிகளைத் தரிசித்து தங்கள் வழி என்று முடிவு செய்து மதுரைக்குச் சென்றார்கள். சுவாமிகளை நேரில் தரிசித்ததும் அவருடைய திருவடிகளில் சாஷ்டாங்கமாக நமஸ்காரம் செய்து தங்கள் செயலுக்கு வருத்தம் தெரிவித்து மன்னிப்பு கேட்டார்கள். நடப்பது எல்லாமே சாரதாம்பிகையின் லீலை தான் என்பது சுவாமிகளுக்குத் தெரியாதா என்ன? தாம் விரைவிலேயே ராமேஸ்வரம் வருவதாகக் கூறியவர். அதேபோல் ராமேஸ்வரத்துக்கு வருகை புரிந்தார். நேராக சர்வ தீர்த்தத்துக்குச் சென்று ஸ்நானம் செய்து விட்டு தம் கமண்டலத்தில் சிறிது சர்வ தீர்த்தத்தையும் எடுத்து கொண்டு தமது பரிவாரங்களுடன் கோடி தீர்த்தத்துக்கு வந்தார். அதற்குள் கோடி தீர்த்தத்தில் மண்டிக்கிடந்த புதர்களெல்லாம் களையப்பட்டு சீர்செய்யப்பட்டிருந்தன.

கோடி தீர்த்தத்தின் அருகில் சென்ற சுவாமிகள் அம்பிகை சாரதையை தியானித்தபடி தம் கமண்டலத்தில் இருந்த சர்வ தீர்த்த நீரை கோடி தீர்த்தத்தில் ப்ரோக்ஷணம் செய்தார். பின்னர் தாம் அருகில் ஸ்நானம் செய்வதுடன் தம்முடைய பரிவாரங்களையும் ஸ்நானம் செய்ய வைத்தார். இவ்விதமாக கோடி தீர்த்தமானது இழந்த தன் பொலிவையும் மகிமையையும் முன்னிலும் அதிகமாகப் பெற்றது. சர்வ தீர்த்தத்துக்கு மகிமை சேர்த்தவரும் கோடி தீர்த்தம் தன் இழந்த பெருமையை மீண்டும் பெறச் செய்தவருமான சுவாமிகளை வரவேற்பதற்கான ஏற்பாடுகளை மைசூர் மன்னர் மிகச் சிறப்பாகச் செய்திருந்தார். அந்த மைசூரில் தான் சுவாமிகள் எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்த சாரதா பீடத்துக்கான வாரிசைச் சந்திக்க நேர்ந்தது?

Sabarimala Shree Ayyappan Temple

Lord Ayyappa is not mentioned in Puranas but Sasta, a synonym of Ayyappa, is in a Vedic hymn, as the killer of Jalandhara. There is mention about Bhoothanatha/Sastha in Brahmapurana and the name of Sasta occurs in Mahabharata also. The name of Ayyappa or Harihara Suta, the son of Hari and Hara, is nowhere found as a deity admitted in the Purnaic pantheon. Researches done in the history of south Indian rituals and religions unveil the fact that Ayyan and Amman are the two most venerated deities of the ancient Dravidians. Ayyan means literally a noble man, the term being a corruption of the Sanskrit word Aryan. In Prakrit languages it becomes ajja, atta or ayya. In Malayalam the term for father 'achan' obviously come from ajja, the corrupt word of Arya. Therefore the term 'Ayyan' is now used as a word of respect to denote father, revered person or brahmin. Adding the honorific formative 'ar' to Ayyan, it becomes 'ayyanar, who is believed to be the guardian deity of the villages of Tamilnadu. Even today you see temples of Ayyanar throughout Tamilnadu with huge statues of the deity installed on horseback. As village-guardian this deity is held in high esteem by the people. He is bestowed with many powers.

AYYAPPAN know as AYYAN who belonged to the Vellalar Kulam, was the army chief of the Pandalam royal family. He lived with his uncle Perisseri Pillai of Erumeli, Kottayam dist, Kerala. This was about ten generations ago.
Ayyan was instrumental in the defeat of Udayanan, who attacked Sabarimala and tried to demolish the ancient Sastha temple in the thick forest of present Pathanamthitta district.

Meanwhile the Royal family of King Pandya had migrated from Tamilnadu about 800 years back. The King reconstructed the destroyed Sastha temple at Sabarimala with the help of Ayyan, Vavar, a Muslim youth from Kanjirappally, Kadutha, a Nair youth from Muzhukeer, Chenganoor, Alapuzha dist.

During a clash, Ayyappan got killed. His uncle,Perissery Pillai, constructed the KOCHAMPALAM - an old small Sastha temple - at Erumeli, opposite the VAVAR PALLY (MOSQUE), constructed by Muslims in memory of Vavar swamy.
After the demise of Ayyappan people thought that he was the avathar of Lord Sastha and began to worship him. Later Ayyappan and Sastha became synonymous.

Some say that Ayyappan was the son of a Brahmin but Nalankal Krishna Pillai in his book "Mahashekthrangalkkumunpil" states that Brahmins never had the name AYYAPPAN or AYYAN.

In the age old "Elavarsevampattu" it was clearly mentioned that Ayyan belonged to "Vellalar kulam, Near Erumeli, Kottayam, Kerala.There still exists a vellala house called Puthenveedu in Erumely. In the same compound there is a 300 year old, thatched, depleted, mud house, the house of Perissery Pillai, Ayyappan's uncle and the Vellal Chieftain of Erumeli. There even today one can see the ancient sword used by Ayyappan to kill the monstrous ERUMA- mahisham. The place where the "eruma" was killed became Erumakolly and later Erumeli.

Sabarimala pilgrimers ,Ayyappans, conduct the Erumeli PETTAITHULLAL (Pettatullal is painting the face with colours and dancing with wooden weapons to make one look odd. The essence of this practice is to give up ones ego and surrender to Lord Ayyappa. )This is to commemmorate the killing of mahisham by Ayyan and is celelebrated during the month of December-January every year. "Ayyan / Ayyappan" Pillai is very common name among vellalas of Kottayam, Alapuzha, Pathanamthitta, Idukki and Ernakulam districts of Kerala. A number of Ayyappan kovils were constructed by Vellalas who migrated from Tamilnadu to Kerala e.g. Erumeli, Kanam etc.

Lakhs and lakhs of Tamilian Ayyappan devotees called the "Ayyappans" - come to Sabarimala every year to worship Tamil origin "VELLALAR KULA JHATHAN AYYAN AYYAPPAN".

The story of Mahishi: Leela and her husband Madhava were both children of learned Brahmins. They were very devout and in deep love for each other. After several years of married life, Madhavan felt that it was time for them to renounce worldly pleasures and turn entirely to spiritual ways. Leela did not agree to the proposal. She won't let him do so too. The dispute led to a hot arguement. Finally Madhava cursed her to become a she buffelo with devilish disposal.

Leela was reborn as Mahishi, the sister of Mahishasura. Both the sister and brother underwent severe penance and obtained boons from Brahma the Creator. As per the boons obtained, Mahishi could only be killed by a son born to Lord Shiva and Lord Vishnu. Since this was an impossible prospect Mahishi deemed herself to be indestructile and became very proud, agressive and arrogant.
She unleashed terror in all three worlds. The killing of Mahishasura by Durgadevi fanned the flames of arrogance. Mahishi became unstoppable. The gods under the leadership of Indra left Amarapuri not able to stop her. The rude and crude subjects of Mahishi devastated heaven.

On the earth all sacred rituals came to a grinding halt, as Mahishi would not allow any such thing. Learning and prayer became unheard of. The weight of crimes became unbearable for Mother Earth. She appealed pitiously to the Lords for redumption. They consoled her and promised proper action. Though confident in the Lords' abilities all wondered how a son will be born to two males. What they did not understand was that "Adwaitha Brahma" was beyond such sectarial considerations.

Vishnumaya: Earlier, ages before, on two occassions Lord Vishnu had taken the form of Mohini (Enchantress). The first was during "Amrithamanthana". Through the combined effort of all living beings the Sea of Milk was churned. This was necessiated by the urgent need of obtaining Amrith(Devine Nectar) to cure the gods of aging, forced on them by a curse from the irrepressible sage Durvasa. After prolonged hard work recovery of many precious items, when Amruth separated, the Asuras took it away. Lord Vishnu set off to recover it from them.
For this purpose the Lord transformed himself into a maiden of dazzling beauty. She appeared before the Asuras who were having a fight among them over the possession of the devine nectar. Dumbfounded by her beauty, the Asuras agreed to her proposals and sat in a row with closed eyes, waiting to be served. Meanwhile Mohini escaped stealthly with Amrith.

The second occassion when Lord Vishnu took the form of Mohini was with the urgent purpose of saving Lord Shiva from Bhasmasura.

Shoorpaka, an Asura performed sustained pennance and pleased Lord Shiva. The boon sought by him was that anybody whose head he touches should be reduced instantly to ashes. The boon was granted. The naive fellow wanted to put the boon to test immediately on his benefactor himself. The Lord had to take to his heels.

Lord Vishnu seeing Shiva's plight decided to take proper action. He transformed himself into the form of Mohini and appeared before Shoorpaka who was chasing the Lord. No need to say that his progress was arrested by what he saw. Temporarily his priorities changed. He wanted to have this beauty. Mohini agreed on one condition. If he wanted her, he would have to dance like her.
After a considerably long session of duet, Mohini slipped in a sequence which ended with her finger touching her own head. Deeply absorbed in Mohini's charm and the delights of dancing, Shoorpaka had forgotten all about the boon and touched his own head. He was reduced to ashes.

When Mother Earth and the gods requested for help against Mahishi, Lord Shiva remembered Vishnu Maya Mohini. Instantly Mohini appeared before Him. Her beauty was irressistaible even for the Lord. Their union resulted in the birth of a handsome child. He came to be known as Shastha. (Some texts mention the name Karthik Swami - not to be confused with Karthikeya).

Manikandha: Hariharasutha (The child born to Vishnu and Shiva) was obviously very handsome and with auspicious features. Mohini disappeared immediately, leaving the child to Shiva. He put an ornament with a beautiful jewel round the child's neck.

Aware of the purpose of the child's incarnation Mahadeva placed him on the banks of river Pampa. At about the same time the king of Pandalam, an erstwhile princely state, reached the place. He was on a hunting expedition and was separated from his retinue and was wandering in the woods. He was attracted by the child's voice. He rushed to where the child was lying. Finding a child left alone in the wilderness, far from the nearest human habitats, he decided that it was a God's gift to him. For he was childless, and had only one prayer to God, throughout his waking hours, "Lord bless me with a child!"

A sage suddenly appeared at the place and advised the king to take the child to the palace and rear him as his own. The king was delighted. So was the queen and the subjects. The king named the child Manikantha, inspired by the beautiful jewel he wore. Manikantha's arrival proved to be very auspicious for the royal house. The queen soon presented the king with a child, their own flesh and blood. However, the initial affection they had for Manikantha was not diminished. He grew up as their "First Born."

Manikantha was bestowed with all noble qualities one could wish for. He mastered all knowledge quickly. He became a master in martial arts too. In short, he was the unchallenged heir for the throne.

He started taking interest in the state's affairs and was eminently successful. When miscreants led by a muscleman named Babar (Vavar) created trouble in some parts of the state, Manikanthan was commissioned to end it. He not only defeated the opponent, but also won him over with love. An everlasting friendship started between the two. Thereafter Babar became Manikanthan's right hand in all his expeditions.

Jealousy has no discretion. It creeps in wherever good things prosper. Some of the courtiers grew jealous of the smart prince. They started spreading concocted stories to frame Manikanthan. However, the love and faith of the king in him was unfailing.

Soon the miscreants had an opportunity. The queen had a severe pain in the stomach, which none of the court's physicians could cure. The miscreants sent a man disguised as learned physician, who declared, "This can be cured only with the milk of *tigress."

The king was worried as to who will milk a tigress. One of the courtiers suggested, "There is nothing that prince Manikanthan cannot do."
The king would not agree. But the prince insisted that he would go. He loved the queen so much that he would risk even his life for her sake. While the king and many well wishers pleaded pitiously, Manikanthan set off into the forest.
In fact, fetching tigress' milk was just an excuse. He was prompted by the gods that it was time for him to attend to the purpose of his incarnation, namely, destroying Mahishi. As soon as Manikanthan was alone, the gods joined him as warriers. They soon set out for heaven to fight the fierce opponent who was occupying Indra's throne.

After a fierce battle, faught cosmically, Mahishi was killed. Her body fell at a place on the banks of river Azhutha. The demon warriers sent by Lord Shiva to assist Manikantha covered the body with stones and pebbles from the river bed.
The soul of Mahishi trapped in the body of Mahishi was released. She instantly fell in love with her saviour and requested for reciprocation. But, Manikanthan had decided to be a Brahmachari. To console her he said, "Soon I will be settled at one shrine. I will give you a place near me. If and only if, no $first timer visits me during a whole year, I will accept you."

Soon a tigress with cubs, believed to be Indra himself in disguise, appeared before Manikanthan. He mounted the tigress' back and returned home. Two tigers joined them, on either flank. The cubs follwed. When the procession reached the capital, people fled in fear. The purpose over, Manikanthan let off the tigers into the forest.

Manikanthan declared, "It is time for me to leave the palace. But I will not leave you altogether. Make a shrine for me close to Shabari's Ashram Send the construction party to the locality. Let them search for this arrow of mine. The exact place shall be indicated by this arrow."

Thus the famous shrine came into being. At various occassions, Manikanthan had promised few others to be honoured by proximity to his shrine. They were also installed with due ceremony. These include, Ganapathi, Nagaraja, Vavar, Kadutha and of course, Leela who came to be known as Malikappurathamma.

Ayyappa: There are numerous legends behind the famous shrine. One of them is supported by historical facts too. This reveals how the deity is called Ayyappa. According to this story, Ayyan Pillai was a trusted warrier of king of Panthalam. His heroic deeds were almost super human. King Pandian of the neighbouring state Madurai had once attacked Pandalam and captured a large territory including Sabarimala. Ayyan Pillai was commissioned to fight with Pandian and recapture the territory.

A shrewd general, Ayyan launched a guerilla war against Pandian forces. The preparation took 41 days. All members of the troupe were required to observe strict Brahmacharya during as required by ancient martial arts. They carried warm blankets and enough provisions to last several days in the forest and wore dark coloured cloth.

The expedition was a big success and Ayyan became a super hero, nay a demi god. He was considered an incarnation of Dharmasastha himself. The king dedicated the entire recaptured territory to Ayyan.

After Ayyan's demise a shrine came up in the place. In spite of it being inside thick forest, annual visit to the shrine became regular, the number of visitors increased every year. With the launching of the nearby Paumpa-Kakki irrigation project, roads were constructed upto the banks of river Pumpa in the early sixties. This reduced the foot-track to just over five kilometers and there was a phenomenal increase in the number of visitors to the shrine. The latest assessment indicates close to 50 lakh visitors annually.

It is believed that Sabarimala receives the largest annual collection people on a single day (Makarasankrant), Mecca during Haj being a close second.

புண் நாக்கு சித்தர்!

இறைவனின் கிருபையையும் அருளையும் மறுத்துரைப்பவர்கள் மற்றும் பொய் சொல்பவர்களின் நாக்கு புண் பொருந்திய நாக்கு எனக்கூறியவர்  தன்னாச்சி அப்பன் சித்தர்.18 சித்தர்களில் ஒருவரான இவரை முனிவர் என்றும் புண் நாக்கு சித்தர் என்றும் அழைத்தனர்.பிற்காலத்தில் புண்ணாக்குச் சித்தர் என்று பெயர் மருவியது.இவர் தனது நாக்கை பின்புறமாக மடித்து அருள்வாக்கு சொல்லி வந்ததாலும் இவர் பின்நாக்கு சித்தர் என  அழைக்கப்பட்டு புண்ணாக்கு சித்தராக மாறியிருக்கலாம் என்றும் சொல்வர்.சித்தராக வானவீதி வழியாக பறந்து வந்த இவர் நிலையாக இவ்வாலயத்தில் இருந்து சென்னிமலை சுப்ரமணியரை நினைத்து யோக நிலையில் தவம் புரிந்தார்.பின் சென்னிமலையிலேயே புண்ணாக்குச் சித்தர் ஜீவச மாதி அடைந்தார்.அவர் சமாதி அடைந்த பின் அவருடைய சிலையை பிரதிஷ்டை செய்து பக்தர்கள் வழிபட்டு வருகின்றனர்.ஆண்டி வடிவில்  அமைந்து அருள்பாலிக்கும் முருகனிடம் தன்னை முழுமையாக அர்ப்பணித்தவர் புண்ணாக்குச் சித்தர். சென்னிமலையில்1740 அடி உயரத்தில் குகை வடிவில் அமைந்துள்ள கோயிலில் இவர் அருள்பாலிக்கிறார்.வள்ளி,தெய்வானை சந்நிதிக்கு மேல் 800 அடி நீளப்பாதையில் கிழக்கு முக மாக இக்குகை உள்ளது. மக்கள் குறையைப் போக்கும் ஆலயமாக இது விளங்குகிறது.இக்குகை பழநி வரை நீண்டு செல்வதாகவும் நம்பப்படுகிறது.

ஹரிதாஸ்

முகலாய மன்னர் அக்பரது அவையில் மாபெரும் இசைக் கவியாகவும் சகல கலைகளில் விற்பன்னராகவும் விளங்கியவர் தான்சேன்.இவரது குருதான் ஹரிதாஸ்.ஒரு முறை தான்சேனிடம் இசையில் இந்த அளவுக்கு சிறப்புற்றுத் திகழ்கிறாயே தான்சேன்... உண்மையிலேயே நீ எனக்குக் கிடைத்த பெரும் கொடை என்று புகழ்ந்தார் அக்பர். அப்போது தான்சேன் மன்னா ... நான் இந்த அளவுக்கு புகழ் பெற்றுத் திகழ்கிறேன் என்றால் அதற்கு என் குருநாதர்தான் காரணம் என்றார்.அதற்கு அக்பர் குருநாதரா... யார் அவர்?அவரை ஒரு நாள் என் அரசவைக்கு அழைத்துப் பாடச் சொல்கிறாயா...நான் கவுரவரம் செய்கிறேன் என்றார் ஆர்வமாக. அதற்கு தான்சேன் மன்னா... அவர் அப்படிப்பட்டவர் இல்லை.நாம் கூப்பிட்டால் எல்லாம் வந்துவிட மாட்டார்.அவர் இருப்பது வனாந்திரம் போன்ற ஒரு பகுதியில் கிருஷ்ண பக்திதான் அவருக்கு பிரதானம் என்று ஆரம்பித்து தன் குருநாதரான ஹரிதாஸ் ஸ்ரீபாங்கே பிஹாரிஜிக்கு சேவை செய்து கொண்டிருப்பது பற்றி சொன்னார் தான்சேன்.தான்சேன்... நான் எப்படியாவது உன் குருநாதர் ஹரிதாஸை சந்திக்க வேண்டும். ஏற்பாடு செய் என்றார் அக்பர்.மன்னா...தாங்கள் மன்னர் என்கிற அடையாளத்துடன் அங்கே சென்றால் என் குருநாதரின் தரிசனம் கிடைக்காமல் போகலாம்.எனவே சாதாரண ஆளாக மாறுவேடத்தில் என்னுடன் வாருங்கள்.பிருந்தாவனத்தில் ஸ்ரீபாங்கே பிஹாரிஜி ஆலயத்தில் ஹரிதாஸ் நிகழ்த்தும் பஜனையைக் கேட்பதற்கென்றே நாட்டின் பல பகுதிகளில் இருந்தும் பக்தர்கள் குவிவது வழக்கம். உங்களது விருப்பப்படி அவரது சங்கீதத்தை நீங்கள் அங்கே கேட்கலாம் மகிழலாம் என்றார் தான்சேன்.

மிகப் பெரிய சாம்ராஜ்யத்தையே ஆளுகின்ற மன்னன் என்றாலும் ஒரு தெய்வ சங்கீதத்தைக் கேட்க வேண்டும் என்கிற ஆசையில் தான்சேனுடன் மாறுவேடத்தில் புறப்பட்டார் அக்பர்.என்ன வேடம் தெரியுமா?தான்சேனுக்கு உதவியாளராக!அதாவது தான்சேனது தம்பூரா மற்றும் அவரது மூட்டை முடிச்சுக்களை சுமந்து வர வேண்டிய பணி. அக்பரும் தான்சேனும் பிருந்தாவனத்தை அடைந்தனர்.அன்று எக்கச்சக்க கூட்டம்.பக்தர்கள் அனைவரும் யமுனையில் நீராடிவிட்டு ஸ்ரீபாங்கே பிஹாரிஜி ஆலயம் வந்து ஹரிதாஸையும் வணங்கி கிருஷ்ணரை தரிசித்தனர்.அன்றைய தினம் ஹரிதாஸுக்கு உடல்நலக் குறைவு.எனவே அவரது சங்கீதத்தைக் கேட்க வேண்டும் என்கிற ஆசையில் வந்தவர்கள் ஏமாந்து போனார்கள் அக்பர் உட்பட.தான்சேனும் அக்பரும் ஹரிதாஸை விழுந்து நமஸ்கரித்தனர்.தன் சீடனான தான்சேனை ஆசிர்வதித்து அன்றைய  பஜனையைத் தலைமை தாங்கி நடத்துமாறு உத்தரவிட்டார் ஹரிதாஸ்.ஒரு புன்னகையுடன் அக்பரையும் ஆசிர்வதித்தார்.மகா ஞானியான ஹரிதாஸுக்கு மன்னரை அடையாளம் தெரியாதா?ஆனால் தான்சேன் அன்று அபஸ்வரமாகப் பாடினார்.கூடி இருந்த அனைவருக்கும் வியப்பு.ஆனால் குருநாதரான ஹரிதாஸுக்கு மட்டும் இதற்கான காரணம் புரிந்தது.தப்பும் தவறுமாகப் பாடிய தான்சேனை நோக்கி நிறுத்து என்பது மாதிரி கை காண்பித்து விட்டு ஹரிதாஸே பாட ஆரம்பித்தார்.

ஹரிதாஸ் கணீரென்று பாடப் பாட...அந்த நாத இன்பத்தில் தன்னையே மறந்தார் அக்பர்.பாடல் முடிந்ததும் அக்பர் ஓடோடிச் சென்று ஹரிதாஸுக்கு நமஸ்காரம் செய்தார்.பிறகு என்ன மன்னரே... உம் ஆசைப்படி என் சங்கீதம் கேட்டாயிற்று.திருப்திதானே?என்று கேட்டார். ஹரிதாஸ்.அக்பர் சிலிர்த்துப் போனார்.பகவான் ராமகிருஷ்ணர் பரமஹம்சரும் ஸ்ரீபாங்கே பிஹாரி ஆலயத்துக்கு வந்து இந்த கிருஷ்ணனின் அழகில் மயங்கி தன்னையே பறி கொடுத்தாராம். பிருந்தாவனத்தில் கிடைத்த இந்த அற்புத தரிசனத்தை விடுத்து கல்கத்தா புறப்பட அவருக்கு மனமே வரவில்லை.பிருந்தாவனத்தின் அமைதியும் பாங்கே பிஹாரிஜியின் அழகும் பரமஹம்சரைக் கட்டிப் போட்டது.இந்த ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் சன்னதிக்கு அருகே அமர்ந்து தியானத்தில் ஆழ்ந்தாராம்.ஸ்ரீபாங்கே பிஹாரிஜியின் சன்னதியில் இருந்து கிளம்ப முற்படும்போதெல்லாம் மாயவனான இந்த ஸ்ரீகிருஷ்ணன் பரமஹம்சரைத் தன் அருகே வரவழைத்து அவரைக் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு வேறெங்கும் செல்ல விடாமல் தடுத்து நாடகம் ஆடினானாம்.வட இந்தியாவில் உத்தரப் பிரதேச மாநிலத்தில் மதுரா மாவடத்தில்தான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணருடைய எண்ணற்ற திருவிளையாடல்களும் லீலைகளும் நடந்துள்ளன.மதுரா மாவட்டத்தில் இருக்கும் பிருந்தாவனம் என்கிற திவ்ய க்ஷத்திரம் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் இன்றைக்கும் நடமாடும் புனித பூமியாகக் கருதப்படுகிறது.இந்த பிருந்தாவனத்தில் கிருஷ்ணனுக்கு எண்ணற்ற திருக்கோயில்கள் அமைந்துள்ளன.அதில் மிகுந்த சாந்நித்தியம் கொண்டதும் புராதனமானதுமான ஆலயம் - பாங்கே பிஹாரிஜி மந்திர் ஆகும்(கிருஷ்ணனை இங்கு பாங்கே பிஹாரிஜி என்கிறார்கள்.)ஹரிதாஸ் என்கிற துறவியின் முயற்சியால்தான் இந்த பாங்கே பிஹாரிஜி கோயில் பிருந்தாவனத்தில் கட்டப்பட்டது.பிரபலம் அடைந்தது.ஸ்ரீகிருஷ்ண பகவானை பிருந்தாவனத்தில் நேருக்கு நேர் தரிசனம் செய்தவர் ஹரிதாஸ்.இப்படி பல மகான்களோடு சம்பந்தப்பட்டது இந்த பாங்கே பிஹாரிஜி ஆலயம்.பிருந்தாவனம் வருபவர்கள் எத்தனையோ கிருஷ்ணன் ஆலயங்களை தரிசித்தாலும் இந்த ஆலயத்துக்கு கூடுதல் மகத்துவம் உண்டு.

வேலுண்டு வினைதீர்க்க; மயிலுண்டு வழி காட்ட- கந்த சஷ்டி ஸ்பெஷல்

குருவாய் வருவாய் முருகா!கந்தபுராணத்தில் திருத்தணி பற்றி சிறப்பாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளது. வெகுதொலைவில் இருந்தபடியே, திருத்தணி என்ற பெயரை உச்சரித்தாலும், கேட்டாலும், நினைத்தாலும், அவ்வூர் இருக்கும் திசை நோக்கி வணங்கினாலும் புண்ணியம் கிடைக்கும் என்கிறது தணிகைப்புராணம். இத்தலத்தின் பெருமையையும், மகிமையையும் வள்ளிக்கு முருகப்பெருமானே எடுத்துச் சொன்னதாக கந்தபுராணம் கூறுகிறது. திருத்தணி முருகனின் அருள் பெற்ற அடியார் முத்துச்சுவாமி தீட்சிதர். 19ம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் வாழ்ந்தவர். சங்கீத மும்மூர்த்திகளில் ஓருவரான இவர், திருத்தணி முருகன் சந்நிதியில் தியானித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது, முருகன் சிறுபாலகனாய் வந்து, அவருக்கு கற்கண்டு கொடுத்தார். உடனே தீட்சிதர் முருகனைப் பற்றி பல கீர்த்தனைகளைப் பாடினார். தம் கீர்த்தனைகளில் முருகனை ""குருகுஹ என்று போற்றுகிறார். அவரையே குருவாக ஏற்றார். கலியுகத்தில், சிறந்த குரு கிடைக்காத பட்சத்தில் திருத்தணி முருகனையே மானசீக குருவாக ஏற்று வழிபடலாம். "குருவாய் வருவாய் அருள்வாய் குகனே என்று அருணகிரிநாதரும் முருகனைப் போற்றுகிறார். பிள்ளைகள் கருத்துக்கு முன்னுரிமைகொடுங்க!முருகனுக்கு தனி வழிபாடும், முக்கியத்துவமும் கிடைக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே தங்களிடம் இருந்து அவரைப் பிரித்து இந்த திருவிளையாடல்களை சிவன் நிகழ்த்தினார். இதற்காக, பெற்றோரை உலகமாகக் கருதி, அவர்களைச்சுற்றி வந்த விநாயகருக்கு, ஞானப்பழத்தைக் கொடுத்தார். எதிர்பார்த்தபடியே முருகனும் கோபம் கொண்டு பெற்றோரை பிரிந்தார். மேலும், தன் மகனின் பெருமையை உலகறியச் செய்ய, மந்திர நாயகனான அவர், ஒரு மந்திரத்திற்கு பொருள் தெரியாதது போல் நடித்து, மகன் மூலம் உபதேசம் பெற்றார். குடும்பத்தில் பிள்ளைகளின் கருத்துக்கும் பெரியவர்கள் முக்கியத்துவம் தர வேண்டும் என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாக சிவகுடும்பம் அமைந்தது.

கருவறைக்குள் திரைச்சீலை:இலங்கை கதிர்காமம் முருகன் கோயில் கொழும்பிலிருந்து 230 கி.மீ., தூரத்தில் உள்ளது. இவர் "கதிரேசன் என்று போற்றப்படுகிறார். கருவறையில் எந்த வடிவில் முருகன் இருக்கிறார் என்பது ரகசியமாக உள்ளது. சந்நிதியின் கதவில் தொங்கவிடப்பட்டிருக்கும் திரையில் மயில் மீது வள்ளி, தேவசேனாவுடன் அமர்ந்திருக்கும் முருகனின் உருவம் இருக்கும். இதைப்போன்று வேறு திரைச்சீலைகளும் தொங்கவிடப்பட்டிருக்கும். இந்த திரைக்கே பூஜை நடத்தப்படுகிறது. இங்கு ஆடிஅமாவாசையன்று ஆரம்பித்து பவுர்ணமியில் முடியும் விழா பிரபலமானது. விழாவின் போது யானைமீது, முருகனுக்குரிய யந்திரம் அடங்கிய ஒரு பெட்டி எடுத்து வரப்படும். இதை முருகனாகக் கருதி மக்கள் வழிபடுகின்றன். இக்கோயிலின் பின்புறமிருக்கும் அரசமரத்தை சிங்களர்கள் வழிபடுகின்றனர். தமிழ் மக்களும், சிங்களர்களும் இணைந்து வழிபடும் கோயில் இது. கிரகபாதிப்பை போக்கும் பாடல்: ராசிபலனை தெரிந்து கொள்வதில் அனைவருக்கும் விருப்பம் அதிகம். நம் பூர்வஜென்ம பாவபுண்ணியங்களுக்குத் தகுந்தபடி வாழ்க்கை அமைகிறது என்று ஜோதிட சாஸ்திரம் கூறுகிறது. ராசி மண்டலத்தில் அசுவினி முதலாக ரேவதி வரை 27 நட்சத்திரங்கள் உள்ளன. பிறந்த நட்சத்திரத்தைப் பொறுத்து ராசி அமைகிறது. அருணகிரிநாதர் "கந்தர் அலங்காரம் என்னும் நூலில், நட்சத்திர நாயகனான முருகனை வழிபாடு செய்யும் அன்பர்களை நாளும் கோளும் ஒன்றும் செய்யாது என்று உறுதிபடக் கூறுகிறார்.""நாள் என்செயும் வினைதான் என்செயும்எனை நாடிவந்த கோள்என் செயும்கொடுங்கூற்றென் செயும், குமரேசர்இரு தாளும் (இரண்டு பாதங்கள்), சிலம்பும் (இரண்டு சிலம்பணிகள்),சதங்கையும் (இரண்டு சலங்கையும்),தண்டையும் (இரண்டு தண்டைகள்),சண்முகமும் (ஆறு முகங்கள்)தோளும் (12 தோள்கள்)கடம்பும் (கழுத்திலுள்ள கடம்பு மாலை)எனக்கு முன்னே வந்து தோன்றிடினே. முருகனின் 27 உறுப்புகளும் 27 நட்சத்திரங்களைக் குறிக்கின்றன. இதைப் பாடினால் கிரக பாதிப்பு நீங்கும்.

நோய் தீர்க்கும் சந்தனம்: அழகே உருவான முருகப்பெருமானுக்கு, சூரபத்மனுடன் போரிட்ட போது மார்பில் காயம் ஏற்பட்டது. அந்தக் காயத்துடன் அவர் அமர்ந்துள்ள தலம் திருத்தணி. சூரனுடன் போரிட்ட கோபம் தணித்த இடம் என்பதால் "தணிகை என இத்தலம் பெயர் பெற்றது. அவரது காயத்தின் வலி குறைய சுவாமிக்கு சந்தன அபிஷேகம் செய்யும் வழக்கம் ஏற்பட்டது. அந்த சந்தனமே இங்கு பிரசாதமாக தரப்படுகிறது. அது நோய் தீர்க்கும் எனும் நம்பிக்கையுடன் பக்தர்கள் நீரில் கரைத்து குடிக்கின்றனர். சந்தனம் அரைப்பதற்காக கோயிலில் கல் ஒன்றும் உள்ளது.

திருப்புகழின் பொருள்: முருகனின் சிறப்புகளையும், அவரது அருள் வேண்டியும் அருணகிரிநாதர் பாடிய பாடல்களின் தொகுப்பே திருப்புகழ், இதன் முதல் அடியை முருகனே எடுத்துக் கொடுத்தார். "திரு என்றால் "அழகு, ஐஸ்வர்யம் என்று பொருள். அழகனாகிய, ஐஸ்வர்யம் தருகின்ற முருகனை புகழ்வதால், "திருப்புகழ் என்று பெயர் உண்டானது.

அறுபடை வீடுகள்:திருப்பரங்குன்றம், திருச்செந்தூர், பழநி, சுவாமிமலை, திருத்தணி, சோலைமலை என்னும் ஆறுதலங்களும் முருகப்பெருமானின் ஆறுபடை வீடுகள். மனிதனின் உடலில் ஆறு ஆதாரங்களாக மூலாதாரம், சுவாதிஷ்டானம், மணிபூரகம், அநாகதம், விசுத்தி, ஆக்ஞை ஆகியவை இருப்பது போல, முருகனின் படை வீடுகள் திகழ்கின்றன. முருகப்பெருமானின் வாழ்க்கை வரலாற்றை இந்த ஆறுதலங்களுக்குள்ளும் அடக்கிச் சொல்வர். திருமுருகாற்றுப்படை என்னும் பழந்தமிழ் இலக்கியம் படை வீடுகளின் சிறப்பை விரிவாகக் கூறுகிறது.

தாயில்லாமல் இவர் இல்லை: முருகன் தாயின் மூலமாக பிறக்காமல், தந்தையால் மட்டுமே பிறந்தவர் என்று எண்ணுகிறோம். இது சரியானதல்ல. அசுரன் ஒருவன் சிவனிடம், தான் யார் தலையில் கை வைத்தாலும் அவர்கள் அழிந்துவிட வேண்டும் என வரம் பெற்றிருந்தான். ஒரு கட்டத்தில், சிவனது தலை மேலேயே கை வைக்க வந்தான். அவர் மறைந்து கொண்டார். பின்னர் அவன் பார்வதிதேவியின் தலை மீது கை வைக்க ஓடினான். அவள் சரவணப் பொய்கை தீர்த்தமாக மாறிவிட்டாள். சிவன் தன் நெற்றிக்கண்ணில் இருந்து ஆறு பொறிகளை உண்டாக்கி சரவணப் பொய்கையில் இட்டார். அதிலிருந்து முருகன் அவதரித்தார். இதன் மூலம் முருகன் தன் தந்தை, தாயிடமிருந்து தோன்றினார் என்பது புலனாகிறது. இதனால் முருகனை "சிவசக்திபாலன் என்றும் அழைப்பர்.

வழித்துணையாய் வா முருகா! கந்த சஷ்டி பிரார்த்தனை:
*முழுநிலவு போல குளிர்ச்சியான முகத்துடன் விளங்கும் முருகப்பெருமானே! வெற்றி தரும் வேலாயுதத்தை தாங்கியவனே! உன் அன்பைப் பெற என்மனம் ஏங்கித் தவிக்கிறது. என்னை உன் அடிமையாக ஆட்கொள்ள வந்தருள வேண்டும்.

* முருகா! என் கண்கள் காண்பதாக இருந்தால் உன் திருவடித் தாமரைகளையே காணட்டும். என் உதடுகள் உந்தன் திருப்புகழையே மட்டுமே பேசட்டும். இரவும் பகலும் என் மனம், உன் பெருமையை மட்டும் சிந்தித்திருக்கட்டும். இந்த அரிய வரத்தை நீ தந்தருளவேண்டும்.

* மாமரமாய் நின்ற சூரனை இருகூறாகப் பிளந்த வெற்றி வீரனே! கற்றவர்கள் புகழ்ந்து போற்றும் ஞானபண்டிதனே! செவ்வானம் போல சிவந்த மேனியனே! கடம்பம், முல்லை மலர்களை விரும்பி அணிபவனே! அறிவுக்கண்களைத் திறந்து ஞானத்தைத் கொடுத்தருள்வாயாக.

* முத்துப் போல பிரகாசிக்கும் புன்னகையுடன் காட்சி தருபவனே! உமையம்மையை மகிழ்விக்க வந்த சிவ பாலனே! அழகெல்லாம் ஒன்று திரண்டு வந்தது போல கோடி சூரிய பிரகாசத்துடன் விளங்குபவனே! அருட்கண்களால் என்னைக் காத்தருள்வாயாக.

*எங்கள் எண்ணம், சொல், செயலுக்கு எட்டாத பரம்பொருளே! ஆறுமுகப்பெருமானே! எனக்கு வேண்டிய
வரங்களை வாரி வழங்க பன்னிரு கரங்களுடன் வந்தருள்வாயாக.

*கருணைக்கடலே! கந்தப்பெருமானே! நமசிவாயத்தின் நெற்றிக்கண்ணில் உதித்த அருட்சுடரே! வண்ண மயில் மீது வலம் வரும் சுப்பிரமணியனே! வள்ளி மணாளனே! இதயமாகிய குகையில் வீற்றிருக்கும் குகப்பெருமானே! உனது திருவடிகளை சிந்திக்கும் பாக்கியத்தைத் தந்தருள்வாயாக.

* ஆனைமுகப் பெருமானின் தம்பியே! ஆதிபராசக்தியின் புதல்வனே! வள்ளிக்கு வாய்த்தவனே! குன்றெல்லாம் குடிகொண்டிருக்கும் குமரப்பெருமானே! சஷ்டி நாதனே! சூரபத்மனுக்கும் பெருவாழ்வளித்த புண்ணியமூர்த்தியே! எங்கள் தவறையும் மன்னித்து அருள்வாயாக.

* திருமாலின் மருமகனே! தெய்வானையை மணந்த வடிவேலனே! மலர்ந்த தாமரை போல எப்போதும் மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பவனே! சேவல் கொடியோனே! மலைமகள் பார்வதி பெற்ற பாலகனே! மயில் வாகனனே! கிரகதோஷம் எதுவும் என்னைத் தாக்காமல் காத்தருள வேண்டும்.

*மலைக்குத் தெய்வமான குறிஞ்சிநாதனே! அன்பர் குறைகளைப் போக்கும் குகப்பெருமானே! மயிலேறும் மாணிக்கமே! தயாபரனே! முன்செய்த பாவத்திலிருந்து விடுவித்து, வாழ்க்கைப் பயணத்திற்கு வழித்துணையாய் வந்தருள்வாயாக.

*கார்த்திகைப் பெண்களால் சீராட்டி வளர்க்கப்பட்ட தவப்புதல்வனே! சரவணப் பொய்கையில் தவழ்ந்தவனே! தந்தைக்கே பாடம் சொன்ன குருநாதனே! எங்களுக்கு செல்வச்செழிப்பைத் தந்தருள்வாயாக.

* தெய்வானை மணாளனே! சரவணபவ மந்திரம் சொல்வோருக்கு உதவிட ஓடிவருபவனே! சரணடைந்தவரைக் காப்பவனே! தேவர்களைக் காத்த தேவசேனாபதியே! வாழ்நாள் முழுவதும், எனக்கு வழித்துணையாக வருவாயாக.

* சொல்லில் அடங்காப் திருப்புகழ் கொண்டவனே! உள்ளம் ஒன்றி வழிபடுவர்களுக்கு அருளைப் பொழியும் ஆறுமுகனே! திக்கற்றவர்க்கு துணை நிற்கும் திருமுருகனே! நம்பினோரைக் கரைசேர்த்திடும் நாயகனே! இந்த உலகமெல்லாம் செழிக்க வந்தருள்வாயாக.
_____________________________________________________________________________________________________

கண்களுக்குப் புலப்படாத சித்தர்கள்!

இன்றும் சித்தர்கள் உலகில் இருக்கிறார்கள்; ஆனால் அவர்கள் மனிதர்களின் கண்களுக்குப் புலப்படுவதில்லை என்கிறார்கள். ஒரு ஞானி இதற்கொரு கதை சொல்கிறார். ஒரு துறவி தம்முடைய சில சீடர்களுடன் ஒரு நகரத்திற்கு வந்திருந்தார். அந்தத் துறவிக்கு ஒரு சக்தி இருந்தது. தம் உடலிலிருந்து ஒரு துளி ரத்தம் எடுத்து அதன் மூலம் குழந்தைகளின் நோய்களை உடனுக்குடன் குணப்படுத்தும் ஆற்றல் அது. இந்த செய்தி மெல்ல மெல்ல நகரம் முழுவதும் பரவி விட்டது. தமக்கு தேவியின் அருள் கிட்டியிருப்பதாகவும் அந்த சித்தியின் மூலம் தான் தம்முடைய ரத்தத்தில் மருந்துக்குணம் இருப்பதாகவும் துறவி தெரிவித்தார். அன்று முதல் துறவியின் இருப்பிடத்தில் பொன், வெள்ளிக்காசுகளும் பழங்களும் மலர்களும் பூஜைக்கான பொருள்களும் வந்து குவியலாயின. ஏகப்பட்ட பெற்றோர்கள் நோய்வாய்ப்பட்ட தமது குழந்தைகளுடன் துறவியின் ஆசிரமத்தை முற்றுகையிடலானார்கள். நோயால் வருந்திய சின்னஞ்சிறு குழந்தைகளின் திரளான கூட்டத்தைக் கண்ட துறவியின் மனதில் கருணை பொங்கித் ததும்பியது.

மறுகணமே துறவி தம் ஆள்காட்டி விரலொன்றைத் திரிசூலத்தில் அழுத்தினார். குபுகுபுவென்று ரத்தம் வெளிப்பட்டது. ரத்தத் துளிகளின் மகிமையால் குழந்தைகளின் நிலைமையில் அப்போதே முன்னேற்றம் ஏற்பட்டது. பெற்றோர்களின் முகத்தில் வியப்பும் மகிழ்ச்சியும் பொங்கியது. ஒரு விரலில் ரத்தம் வருவது நின்றதும் துறவி தமது இன்னொரு விரலைத் திரிசூலத்தின் மேல் வைத்தார். குணமடைந்த நோயாளிகளின் கூட்டம் அங்கிருந்து மெல்ல மெல்ல நகர்ந்தது. ஆனால் நோயாளிகளின் வரிசை வளர்ந்து கொண்டே போயிற்று. துறவியின் பத்து விரல்களிலிருந்தும் ரத்தம் வெளியேறி முடிந்தாயிற்று. அதற்கு மேல் ரத்தம் நின்று விட்டது. ஆயினும், நோயாளிகளின் வருகைக்கு ஒரு முடிவு இருப்பதாகவே தெரியவில்லை. அக்கம் பக்கத்து ஊரின் மக்களும் அங்கே வரத் தொடங்கி விட்டார்கள். கதையை விவரிப்பானேன்? காரணம் கடைசி கட்டம் முழுக் கதையையும் விளக்கி விடுகிறது. அகதிகள் சிலர் இந்த விவரம் தங்களுக்கு எட்டியாதும் அந்தத் துறவியின் குடிசைக்கு விரைந்தார்கள். அங்கே அவர்கள் கண்ட காட்சி ஐயகோ!

கால்கள் ஒரு மரக்கிளையில் கட்டப்பட்டு துறவி தலை கீழாகத் தொங்கிக் கொண்டிருக்கிறார். திரிசூலத்தால் குத்தப்பட்டு உடல் முழுவதும் சல்லடைக் கண்களாகி வெளுத்துப் போய் விட்டிருக்கிறது. துறவியின் அருகில் கையில் ஒரு நோயாளிக் குழந்தையுடன் நின்ற ஒரு தம்பதியர் சுவாமி! ஒரு துளி ரத்தம் மட்டும் எங்களுக்குத் தாருங்கள். எங்களுடைய ஒரே குழந்தை இது. தங்கள் சாந்நித்தியத்திலிருந்து நம்பிக்கை இழந்து திரும்ப வேண்டிய அளவுக்கு எங்களுக்கு மட்டும் ஏன் இந்தத் துர்பாக்கியம்? என்று மன்றாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இன்றைய மனிதர்கள் அந்த நகரத்தின் அந்நாளைய மனிதர்களிலிருந்து வேறுபட்டுவிட்டனரா? இல்லை! என்பது தான் மனிதனின் இயற்கை குணங்களை ஆராய்ந்தறிந்த உளவியல் அறிஞர்களின் கூற்று! இந்த சம்பவத்துக்குப் பிறகு இறைவனும் இறைவியும் கொஞ்சம் உஷாராகி விட்டனர். இந்தத் துறவியைப் போன்ற வரம் பெற்ற சித்தர்கள் இன்று கூட இந்த உலகில் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் இப்படி வெளிப்படையாக மனிதர்களிடையே செல்வதற்கு அவர்களுக்கு அனுமதி அளிக்கப்படவில்லை.
_________________________________________________________________________________________

பத்ராசல ராமதாஸர்

கிருஷ்ணதேவராயர் ஆண்ட விஜயநகரப் பேரரசுக்கு உட்பட்ட, கொல்ல கொண்ட பல்லம் என்னும் ஊரில் லிங்கண்ணா,காமாம்பாள் தம்பதியர் வசித்தனர்.இவர்களுக்கு தெய்வீகக்குழந்தையாக1630ல் கோபன்னா பிறந்தார்.இவரது இயற்பெயர் கஞ்செர்ல கோபராஜு.இளமையிலேயே ராமாயணக் கதையை விருப்பத்தோடு கேட்பார்.இதன் காரணமாக அவரது பிஞ்சுமனத்தில் ராமபக்தி ஆழமாக வேர் கொண்டது.மகான் கபீர்தாசரிடம் ராமநாம உபதேசம் பெற்று ஜபம் செய்யத் தொடங்கினார். இரவும் பகலும் அவருடைய நாவில் ராமநாமம் ஒலித்தது. தாய்மொழியாம் தெலுங்கிலும்,சமஸ்கிருதத்திலும் தேர்ந்த புலமை பெற்றிருந்த கோபன்னா,இறைநாமத்தை சொல்லும் அற்புதக் கவிதைகளை இயற்றினான்.இல்லறமே நல்லறம் எனப் பெற்றோர் உபதேசிக்க கமலம்மா என்ற பெண்ணை மணந்து ஒரு குழந்தைக்குத் தந்தையானார்.தம்பதியர் ஒருவருக்கொருவர் பக்தியில் சளைத்தவர்கள் இல்லை என்பதை உணர்த்தும்வகையில் ஒரு நிகழ்ச்சி அவர்கள் வீட்டில் நடந்தது.

மகான் கபீர்தாசர் கோபன்னாவின் கனவில் தோன்றி ராமநாம உபதேசத்தை அருளினார்.அன்று கோபன்னாவின் வாழ்க்கை திசை திரும்பியது.எந்நேரமும் ராமநாமத்தை உச்சரித்து ராமபக்தியில் மூழ்கிப்போனார்.ஒருமுறை ஸ்ரீராமநவமியன்று வீட்டில் விசேஷ பூஜைக்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது.பாகவதகோஷ்டியினர் பஜனை செய்து கொண்டிருந்தனர்.அடியார்களின் அன்னதானத்திற்காக சமையல்வேலை மும்முரமாக ஒருபுறம் நடந்து கொண்டிருந்தது. பஜனையில் ஈடுபட்டிருந்ததால் கமலம்மா குழந்தையை கவனிக்காமல் விட்டுவிட்டாள்.மகன் தவழ்ந்தபடியே அடுப்படிக்குள் நுழைந்து சாதம் வடித்த சுடுகஞ்சியில் விழுந்துவிட்டான்.சமையல் ஆட்கள் பதறிப்போய் கமலம்மாவிடம் தெரிவித்தனர்.பேச்சு மூச்சில்லாமல் கிடந்த பிள்ளையைக் கண்ட தாய் மனம் துடித்தாள்.ஆனால் யாரிடமும் காட்டிக் கொள்ளாமல் மங்கள ஆரத்தியில் கலந்து கொண்டு கண்ணீர் பெருக்கி நின்றாள்.பஜனை முடித்த பாகவதர்கள் விருந்துண்ட பின் வீட்டுக்கு புறப்பட்டனர்.கோபன்னாவிடம் கமலம்மா நடந்த விஷயத்தைத் தெரிவித்தாள்.தம்பதியர் ராமபிரானிடம் முறையிட்டு அழுதனர். அப்போது அங்கே ஒரு அதிசயம் நிகழ்ந்தது.கீரைத்தண்டு போல துவண்டு கிடந்த பிள்ளையின் கண்கள் அசைந்தன.அம்மா என்று மெல்ல அழைத்தான்.இருவரும் மகிழ்ச்சிப் பெருக்கில் திளைத்தனர்.அன்று முதல் கோபன்னாவின் மனம் ராமபக்தியில் முழுமையாக ஈடுபட்டு விட்டது.ராமன் மட்டுமே இனி நமக்கு கதி என்ற முடிவுக்கு வந்துவிட்டார்.

கோபன்னாவின் தாய்மாமன்கள் அக்கன்னாவும், மாதன்னாவும் ஐதராபாத் அரசர் தானீஷாவிடம் பணியாற்றி வந்தனர்.தங்களின் மருமகன் கோபன்னாவிற்கும் சமஸ்தானத்தில் பணியாற்ற ஏற்பாடு செய்தனர்.பத்ராசலம் நகரத்தில் வரிவசூலிக்க கோபன்னா நியமிக்கப்பட்டார்.அன்பு,நேர்மை,நல்லொழுக்கம் ஆகியவற்றால் மக்களைக் கவர்ந்தவர்,நியாயமான முறையில் வரி வசூலித்து அரசு கஜானாவுக்கு வழங்கினார்.பத்ராசலத்தில் ராமர் கோயில் இருப்பதை அறிந்த கோபன்னா மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.காகேதய மன்னர்கள் காலத்தில் கட்டப்பட்ட இக்கோயிலில் புதர் மண்டிக் கிடந்தது.வழிபாடு இல்லாமல் மோசமாக கிடந்த ராமசன்னதியைக் கண்டு வருந்தினார் கோபன்னா. அரசாங்கத்துக்காக வசூலித்த வரிப்பணத்தில் கோயில் வழிபாட்டுக்கு ஏற்பாடு செய்தார்.கட்டுமானப்பணியைத் தொடங்கினார்.வரிப்பணம் முழுவதையும் ராமர் கோயில் திருப்பணிக்கு செலவிட்டார்.ஆறுலட்சம் வராகன் செலவில் கோயிலைக் கட்டியதோடு பலவிதமான தங்க ஆபரணங்களையும் செய்து கொடுத்தார்.கோபன்னாவின் ராமபக்தியைக் கண்ட மக்கள் அவரை ராமதாசர் என்று அழைக்கத் தொடங்கினர்.மக்கள் பாராட்டினாலும் வரிப்பணத்தை செலவிட்டால் அரசாங்கம் விடுமா? மன்னர் தானீஷா ராமதாசரை கோல்கொண்டா சிறையில் அடைக்க உத்தரவிட்டார்.தாய்மாமனார்களால் ராமதாசருக்கு ஒரு உதவியும் செய்ய முடியவில்லை.தொடர்ந்து பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் சிறையில் பல கொடுமைகளுக்கு ஆளானார்.அப்போது அவர் பாடிய பாடல்கள் மிகவும் உருக்கமானவை.இனிமேல் இந்த கோரமான அடிகளை என்னால் தாங்கிக் கொள்ள முடியாது.உன்னைக் கும்பிட்ட கைகளை தடி கொண்டு அடிக்கிறார்களே!என்று இவர் பாடிய பாடல்வரிகள் கல்லையும் கரையச் செய்யும் தன்மை கொண்டதாகும்.இஷவாகுகுல திலகா என்று தொடங்கும் பாடலில் ராமனுக்காக கோயில் கட்டிய செலவுக் கணக்கைக் கூறி வேதனைப்படுகிறார்.ராமா! உனக்கு கிரீடம்,ஆபரணம் செய்து அழகு பார்த்தேனே!எனக்கு அளித்ததோ கை விலங்கு அல்லவா!அரசு பணத்தை உனக்காக செலவழித்தேன்.அதை நீயே மன்னருக்கு அளித்துவிடு!என்று உள்ளம் உருகி வேண்டுகிறார்.

ஒருநாள் நள்ளிரவில் பாதுஷா தானீஷா பள்ளியறையில் இருந்தபோது ராமலட்சுமணர் இருவரும் ராமதாசரின் சேவகர் போல அவர் முன் வந்தனர்.ராமதாசர் செலுத்தவேண்டிய ஆறுலட்சம் வராகன் பணத்தையும் திருப்பி அளித்து மன்னர் கையெழுத்திட்ட ரசீதையும் பெற்று ராமதாசரின் அருகில் வைத்து விட்டு மறைந்தனர்.ராமதாசரோ இப்படி ஒரு அதிசயத்தை நிகழ்த்தியது யாரென்று தெரியாமல் தவித்தார். பின் ராமரும், லட்சுமணரும் ராமதாசரின் சேவகர் போல வந்து பணத்தைத் திருப்பி செலுத்தியதை அறிந்தார்.பாதுஷா தானீஷா ராமதாசரை சிறையில் இருந்து விடுவித்ததோடு அவரிடம் மன்னிப்பும் கேட்டார்.பத்ராசலம் ராமர் கோயிலுக்கு பல நன்கொடைகளையும் வழங்கினார்.இந்த நிகழ்ச்சிக்குப்பின் என் ராமனைக் கண்ட தானீஷாவே என்னும் பொருள்பட பாடிய தன்யுடை தானீஷா நீவு நன்னு கன்னய்யா பதமுலு என்ற அவர் பாடிய பாடல் புகழ்பெற்றது.பத்ராசலம் கோயிலில் தன் இறுதிக் காலத்தைக் கழித்து வந்தார்.1688ம் வருடம் ஸ்ரீராமனின் திருவடியில் கலந்தார்.ராமபக்தியில் சிறந்து விளங்கிய தியாகராஜருக்கு முன்னோடியாக வாழ்ந்தவர் ராமதாசர்.ராமசந்திர மூர்த்தியின் பரமபக்தனாக விளங்கும் ராமதாஸரைப் போற்றி வணங்குகிறேன் என தியாகராஜர் தனது கீர்த்தனையில் புகழ்ந்து பாடியுள்ளார்.ராமபக்திக்கு எடுத்துக்காட்டாக திகழ்ந்த ராமதாஸரின் ராமபக்திக்கு ஈடு இணையேது. அவர் பத்ரகிரிமலையில் ஏறியபோது விஷ்ணு தூதர்கள் வந்து வைகுண்டத்திற்கு அழைத்துச் சென்றதாக பத்ராசலம் கோயில் தலவரலாறு கூறுகிறது.

ॐ சிதம்பர ரகசியம் பகுதி : 75 ॐ

       {நவீன விஞ்ஞானமும்}

தற்செயலாக ராமகிருஷ்ண விஜயம் புத்தகம் ஒன்று கிடைத்தது. சமீபத்தில் ஜெனிவாவில் நடந்த கடவுள் அணுவிற்கான ஆய்வு என்னும் பிரபஞ்சத் தத்துவத்திற்கான அறிவியல் தத்துவத்திற்கான சோதனை நடத்தப்பட்ட ஆராய்ச்சிக் கூடத்தின் வாயிலில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் நடராஜர் சிலை பற்றிச் சொல்லி ஆகவேண்டும். இன்னும் சொல்லப் போனால் நடராஜரின் தலைமையிலேயே இந்த ஆய்வு நடக்கிறது என்றும் சொல்லலாம். ஜெனிவாவில் உள்ள European Center for Particle Physics Research-CERN தலைமையகத்தின் முகப்பில் கிட்ட தட்ட ஆறு அடி உயரம் ஆன நடராஜர் சிலை உள்ளது. அந்தச் சிலையின் கீழே உள்ள செவ்வகப் பீடத்தின் முகப்பில் சம்ஸ்கிருதத்திலும் ஆங்கிலத்திலும் கீழ்க்கண்டவாறு பொறிக்கப் பட்டுள்ளதாயும் கூறுகின்றனர். எங்கும் நிறைந்தவனே! நற்குணங்களின் உருவே! இந்த அண்டசராசரத்தைப் படைத்தவனே! ஆடலரசே! அந்தி நேரத்தில் ஆனந்தத் தாண்டவம் ஆடியவனே! உமக்கு நமஸ்காரம்! (மூலம் சிவானந்த லஹர், சுலோகம் 56, ஆதி சங்கரர் இயற்றியது. நன்றி இந்திய அணுசக்தித் துறை இந்திய அரசாங்கம்) இப்போது இந்திய அணுசக்தித் துறை எதுக்கு சர்வதேசப் புகழ் பெற்ற ஐரோப்பிய அணு ஆராய்ச்சிக் கூடத்திற்கு அன்பளிப்பாய்த் தர வேண்டும்? நடராஜத் திருமேனிக்கும் இயற்பியலுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?? கிட்டத் தட்ட 1,300 கோடி வருடங்கள் முன் பேரொலியுடன் கூடிய மிகப் பெரு வெடிப்பு எனப்படும் big bang உண்டாயிற்று. அதற்கு முன்னர் அடர்த்தியான அதிக வெப்பத்துடனும் அழுத்தத்துடனும் இருந்த ஒரு சக்தித் தொகுப்பானது அதிவிரைவாக விரியவும் சுருங்கவும் செய்தது. மாறி மாறி சூடும், குளிர்ச்சியும் ஏற்பட்டது. இப்படி ஒரு பெரு வெடிப்புக்குப் பின்னர் பிரபஞ்சம் விரிவடைய அதிக வெப்பம் காரணமாய் சக்தித் தொகுப்பு சிறு துகள்களாய் பிரியத் தொடங்கியது. பன்மடங்கான துகள்களின் எண்ணிக்கை உருவாக்கப்பட்ட சில நிமிடங்களிலேயே பல துகள்கள் அழிந்தும் மேலும் பல துகள்கள் உருவாகவும் செய்தன. வெப்பம் குறையத் தொடங்கியதும் இச்சிறு துகள்கள் இணைந்து பெரிய துகள்கள் உருவாகிப் பிரபஞ்சமும் விரிவடைகின்றது. இவ்வாறு பல சிறு துகள்கள் சேர்ந்து இந்தப் பிரபஞ்சம் உருவானது. இன்றும் கூட இப்பிரபஞ்சத்தின் ஒரு மூலையில் சிறு அணுத்துகள்கள் சேர்ந்து பெரிய பகுதிகளாய் உருவாகிக் கொண்டிருக்கின்றன. அதே சமயம் பல துகள்கள் அழிந்து கொண்டும் இருக்கின்றன. இந்த நிகழ்வுகள் விண்வெளியில் மட்டுமின்றி சூரியனிலும் நடைபெற்று வருகின்றது. இந்த நிகழ்வுகளால் உருவாகும் காஸ்மிக் கதிர்கள் பூமியை வந்தடைகின்றன. இந்தத் துகள்கள் நமது மூலக்கூறு பகுதியும் பிரபஞ்சத்தின் கட்டுமான கற்களும் ஆகும். தோன்றுவதும் இயங்குவதும் பின்னர் ஒடுங்குவதும் பிரபஞ்சத்தின் அடிப்படை தத்துவம் ஆகும். இதையே நம் முன்னோர் ஈசனின் ஆனந்தத் தாண்டவத்தின் தத்துவமாய்க் கருதினார்கள்.

நடராஜ வடிவின் உட்பொருள் : ஆகம சாஸ்திரம் புரியாமல் நடராஜரின் உடல் கூறு தத்துவம் புரியாது என்று சுவாமி விபுலானந்தர் கூறுகின்றார். எனினும் நமக்குப் புரிந்த அளவில் பார்ப்போம். ரிஷிகளின் தியானத்தில் தோன்றிய இந்த நடராஜ தாண்டவ வடிவம் மிக மிக நுட்பமானது. நடராஜரின் வைத்த திருவடியான வலப்பாதம் முயலகன் என்ற அசுரனின் மீதிருக்கும். அறியாமையைக் குறிக்கின்றது இது. தூக்கிய இடது திருவடியானது பிறப்பிற்கும் இறப்பிற்கும் இடையிலான காலச்சக்கரத்திலிருந்து விடுபடும் ஆன்மாவைக் குறிக்கின்றது. உடுக்கை ஏந்திய திருக்கையானது ஆக்கலைக் குறிக்கும். உடுக்கை எழுப்பும் சப்தம் ஆனது பிரபஞ்சம் தோன்றும் போது முதன் முதல் எழுந்த சப்தத்தைக் குறிப்பதோடு அல்லாமல் அறிவியலாளர்களும் பிரபஞ்சம் தோன்றும் போது பெரும் சப்தம் ஏற்பட்டது என்பதை ஒத்துக் கொள்கின்றார்கள். விஞ்ஞானிகள் இந்த ஒலியைப் பற்றி ஆராய்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர். ஆன்மீக அறிவாளர்கள் இந்த ஒலியைத் தான் பிரணவம் எனப்படும் ஓம் என்னும் ஒலியாகவும் குறிப்பிடுகின்றனர். வேதங்களிலும் பிரணவம் என்னும் ஒலியில் இருந்தே பிரபஞ்சம் பிறந்ததாய்க் குறிப்பிடுகின்றது.

ॐ மீண்டும் நாளை சந்திக்கலாம் ॐ