அக்³நிஸஹஸ்ரநாமஸ்தோத்ரம்
ௐ ஶ்ரீக³ணேஶாய நம: ।
ஶ்ரீகு³ரு: ஶரணம் ।
ஶ்ரீகாஞ்சீகாமகோடீமட²பயதிவரம் ஶங்கரார்யஸ்வரூபம்
ஸுஜ்ஞாநம் ஸார்வபௌ⁴மம் ஸகலமதவிதா³ம் பாலகம் த்³வைதஹீநம் ।
காலே கல்கிப்ரபா⁴வாந்நிக³மகி³ரிமத⁴ஸ்தாத்பதந்தம் வஹந்தம்
வந்தே³ கூர்மஸ்வரூபம் ஹரிமிவ ஸததம் சந்த்³ரமௌளிம் யதீந்த்³ரம் ॥

ஶ்ரீமந்மஹாதே³வயதீஶ்வராணாம்
கராப்³ஜஜாதம் ஸுயமீந்த்³ரமுக்²யம் ।
ஸர்வஜ்ஞகல்பம் விதி⁴விஷ்ணுரூபம்
ஶ்ரீசந்த்³ரமௌளீந்த்³ரயதிம் நமாமி ॥

ஶ்ரீஶங்கராசர்யகு³ருஸ்வரூபம்
ஶ்ரீசந்த்³ரமௌளீந்த்³ரகராப்³ஜஜாதம் ।
ஶ்ரீகாமகோடீந்த்³ரயதிம் வரேண்யம்
ஶ்ரீமஜ்ஜயேந்த்³ரம் ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥

வேதா³க்²யவ்ருʼக்ஷமநிஶம் பரிபாலயந்தம்
வித்³வத்³வரேண்யபததாம் பு⁴வி கல்பவ்ருʼக்ஷம் ।
நித்யம் ஹஸந்முக²மநோஜ்ஞஶஶிஸ்வரூபம்
ஶ்ரீமஜ்ஜயேந்த்³ரமநிஶம் ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥

ஜக³த்³கு³ருப்⁴யாம் விபு³தா⁴ர்சிதாப்⁴யாம்
ஶ்ரீசந்த்³ரமௌளீந்த்³ரஜயேந்த்³ரகாப்⁴யாம் ।
ஶ்ரீகாமகோடீஶ்வரஶங்கராப்⁴யாம்
நம: ஸுவித்³ரக்ஷணதீ³க்ஷிதாப்⁴யாம் ॥

॥ இதி ஶ்ரீகு³ருசரணதா³ஸ: ஸாம்ப³தீ³க்ஷிதஶர்மா ஹரித: -
ஶ்ரீக்ஷேத்ரகோ³கர்ணம் ॥

ஶ்ரீக³ணேஶாய நம: ।

வாங்முக²ம் -
மாதரம் பிதரம் நத்வா லக்ஷ்மீம் தா³மோத³ரம் ததா² ॥

பூர்வை: ஸதே³டி³தம் சாக்³நிம் கு³ரும் க³ணபதிம் விபு⁴ம் ॥ 1॥

அக்³நேர்நாமஸஸ்ராணாம் ஸங்க்³ரஹம் வேத³தோ மயா ।
உத்³த்⁴ருʼத்ய க்ரியதே ப⁴க்த்யா சித்ரபா⁴நுப்ரதுஷ்டயே ॥ 2॥

அத்ர ப்ரமாணம்ருʼக்³வேதே³ ஶுந:ஶேபோ வஸுஶ்ச தௌ ।
யதா³ஹதுர்மந்த்ரவர்ணைர்மர்தா, அக்³நேர்வயம், இதி ॥ 3॥

காண்வோவஸு:
மர்தா அம॑ர்த்யஸ்ய தே॒ பூ⁴ரி॒நாம॑ மநாமஹே ।
விப்ரா॑ஸோ ஜா॒தவே॑த³ஸ: ॥

ஆஜீக³ர்தி: ஶுந:ஶேப: -
அ॒க்³நேர்வ॒யம் ப்ர॑த॒²மஸ்யா॒ம்ருʼதா॑நாம்॒ மநா॑மஹே॒ சாரு॑தே॒³வஸ்ய॒ நாம॑ ।
ஸ நோ॑ ம॒ஹ்யா அதி॑³தயே॒ முந॑ர்தா³த் பி॒தரம்॑ ச த்³ரு॒ʼஶேயம்॑ மா॒தரம்॑ ச ॥

அஸ்ய நாம்நாம் ஸஹஸ்ரஸ்ய ருʼஷி: ஶ்ரீப்³ரஹ்மணஸ்பதி: ।
ஸர்வமந்த்ரப்ரபு:⁴ ஸாக்ஷாத³க்³நிரேவ ஹி தே³வதா ॥ 4॥

அநுஷ்டுப் த்ரிஷ்டுப் ஶக்வர்யஶ்ச²ந்தா³ம்ஸி ஸுமஹந்தி ச ।
த⁴ர்மார்த²காமமோக்ஷார்த²ம் விநியோகோ³ ஜபாதி³பு ॥ 5॥

த்⁴யாநம் சத்வாரி ஶ்ருʼங்கே³தி வாமதே³வர்ஷி த³ர்ஶநம் ।
ஆக்³நேயம் தை³வதம் த்ரிஷ்டுப் ச²ந்தோ³ ஜாப்யே ஹி யுஜ்யதே ॥ 6॥

ௐ சத்வாரி॒ஶ்ருʼங்கா॒³ த்ரயோ॑ அஸ்ய॒ பாதா॒³ த்³வே ஶீ॒ர்ஷே ஸ॒ப்த ஹஸ்தா॑ஸோ அஸ்ய ।
த்ரிதா॑⁴ ப்³த்³தோ⁴ வ்ரு॑ʼஷ॒போ⁴ ரோ॑ரவீதி ம॒ஹே தே॒³வோ ம॑ர்த்யா॒ஆவி॑வேஶ ॥

ௐ ஶ்ரீக³ணேஶாய நம: ।
ௐ ஶ்ரீஸரஸ்வத்யை நம: ।

அதா²க்³நிஸஹஸ்ரநாமஸ்தோத்ரம் ।
ௐ அக்³நிர்வஸுபதிர்ஹோதா தீ³தி³வீ ரத்நதா⁴தம: ।
ஆத்⁴ரஸாசித்பிதா ஜாத: ஶீர்ஷத: ஸுக்ரதுர்யுவா ॥ 1॥  var  ஆத்⁴ரஸ்யசித்பிதா

பா⁴ஸாகேதுர்ப்³ருʼஹத்கேதுர்ப்³ருʼஹத³ர்சா: கவிக்ரது:
ஸத்ய: ஸத்யயஜோ தூ³தோ விஶ்வவேதா³ அபஸ்தம: ॥ 2॥

ஸ்வே த³மே வர்த⁴மாநோঽர்ஹந்தநூக்ருʼந்ம்ருʼளயத்தம: ।
க்ஷேமோ கு³ஹாசரந்நாபி:⁴ ப்ருʼதி²வ்யா: ஸப்தமாநுஷ: ॥ 3॥

அத்³ரே: ஸூநுர்நராஶம்ஸோ ப³ர்ஹி: ஸ்வர்ணர ஈளித: ।
பாவகோ ரேரிஹத்க்ஷாமா க்⁴ருʼதப்ருʼஷ்டோ² வநஸ்பதி: ॥ 4॥

ஸுஜிஹ்வோ யஜ்ஞநீருக்ஷந்ஸத்யமந்மா ஸுமத்³ரத:² ।
ஸமுத்³ர: ஸுத்யஜோ மித்ரோ மியேத்⁴யோ ந்ருʼமணோঽர்யமா ॥ 5॥

பூர்வ்யஶ்சித்ரரத:² ஸ்பார்ஹ: ஸுப்ரதா:² ஸஹஸோயஹு: ।
யஜ்வா விமாநோ ரஜஸா ரக்ஷோஹாঽத²ர்யுரத்⁴ரிகு:³ ॥ 6॥

ஸஹந்யோ யஜ்ஞியோ தூ⁴மகேதுர்வாஜோঽங்கி³ரஸ்தம: ।
புருசந்த்³ரோ வபூரேவத³நிமாநோ விசர்ஷணி: ॥ 7॥

த்³விமாதா மேதி⁴ரோ தே³வோ தே³வாநாம் ஶந்தமோ வஸு: ।
சோதி³ஷ்டோ² வ்ருʼஷப⁴ஶ்சாரூ: புரோகா:³ புஷ்டிவர்த⁴ந: ॥ 8॥

ராயோத⁴ர்தா மந்த்³ரஜிஹ்வ: கல்யாணோ வஸுவித்தம: ।
ஜாமி: பூஷா வாவஶாநோ வ்ரதபா அஸ்த்ருʼதோঽந்தர: ॥ 9॥

ஸம்மிஶ்லோঽங்கி³ரஸாம் ஜ்யேஷ்டோ க³வாம் த்ராதா மஹிவ்ரத: ।
விஶாம் தூ³தஸ்தபுர்மூர்தா⁴ ஸ்வத்⁴வரோ தே³வவீதம: ॥ 10॥

ப்ரத்நோ த⁴நஸ்ப்ருʼத³விதா தபுர்ஜம்மோ மஹாக³ய: ।
அருஷோঽதிதி²ரஸ்யத்³மஸத்³வா த³க்ஷபதி: ஸஹ: ॥ 11॥

துவிஷ்மாஞ்ச²வஸாஸூநு: ஸ்வதா⁴வா ஜ்யோதிரப்ஸுஜா: ।
அத்⁴வராணாம் ரதீ² ஶ்ரேஷ்ட:² ஸ்வாஹுதோ வாதசோதி³த: ॥ 12॥

த⁴ர்ணஸிர்போ⁴ஜநஸ்த்ராதா மது⁴ஜிஹ்வோ மநுர்ஹித: ।
நமஸ்ய ருʼக்³மியோ ஜீர: ப்ரசேதா: ப்ரபு⁴ராஶ்ரித: ॥ 13॥

ரோஹித³ஶ்வ: ஸுப்ரணீதி: ஸ்வராட்³க்³ருʼத்ஸ: ஸுதீ³தி³தி: ।
த³க்ஷோ விவஸ்வதோ தூ³தோ ப்³ருʼஹத்³பா⁴ ரயிவாந் ரயி: ॥ 14॥

அத்⁴வராணாம் பதி: ஸம்ராட்³ க்⁴ருʼஷ்விர்தா³ஸ்வத்³விஶாம் ப்ரிய:
க்⁴ருʼதஸ்நுரதி³தி: ஸ்வர்வாஞ்ச்²ருத்கர்ணோ ந்ருʼதமோ யம: ॥ 15॥

அங்கி³ரா: ஸஹஸ:ஸூநுர்வஸூநாமரதி: க்ரது: ।
ஸப்தஹோதா கேவலோঽப்யோ விபா⁴வா மக⁴வா து⁴நி: ॥ 16॥

ஸமிதா⁴ந: ப்ரதரண: ப்ருʼக்ஷஸ்தமஸி தஸ்தி²வாந் ।
வைஶ்வாநரோ தி³வோமூர்தா⁴ ரோத³ஸ்யோரரதி: ப்ரிய: ॥ 17॥

யஜ்ஞாநாம் நாபி⁴ரத்ரி: ஸத்ஸிந்தூ⁴நாஞ்ஜாமிராஹுத: ।
மாதரிஶ்வா வஸுதி⁴திர்வேதா⁴ ஊர்த்⁴வஸ்தவோ ஹித: ॥ 18॥

அஶ்வீ பூ⁴ர்ணிரிநோ வாமோ ஜநீநாம் பதிரந்தம: ।
பாயுர்மர்தேஷு மித்ரோঽர்ய: ஶ்ருஷ்டி: ஸாது⁴ரஹிர்ருʼபு:⁴ ॥ 19॥

ப⁴த்³ரோঽஜுர்யோ ஹவ்யதா³திஶ்சிகித்வாந்விஶ்வஶுக்ப்ருʼணந் ।
ஶம்ஸ: ஸம்ஜ்ஞாதரூபோঽபாங்க³ர்ப⁴ஸ்துவிஶ்ரவஸ்தம: ॥ 20॥

க்³ருʼத்⁴நு:: ஶூர: ஸுசந்த்³ரோঽஶ்வோঽத³ப்³தோ⁴ வேத⁴ஸ்தம: ஶிஶு: ।
வாஜஶ்ரவா ஹர்யமாண ஈஶாநோ விஶ்வசர்ஷணி: ॥ 21॥

புருப்ரஶஸ்தோ வாத்⁴ர்யஶ்வோঽநூநவர்சா: கநிக்ரத³த் ।
ஹரிகேஶோ ரதீ² மர்ய: ஸ்வஶ்வோ ராஜந்துவிஷ்வணி: ॥ 22॥

திக்³மஜம்ப:⁴ ஸஹஸ்ராக்ஷஸ்திக்³மஶோசிர்த்³ருஹந்தர: ।
ககுது³க்த்²யோ விஶாம் கோ³பா மம்ஹிஷ்டோ² பா⁴ரதோ ம்ருʼக:³ ॥ 23॥

ஶதாத்மோருஜ்ரயா வீரஶ்சேகிதாநோ த்⁴ருʼதவ்ரத: ।
தநூருக் சேதநோঽபூர்வ்யோ வ்யத்⁴வா சக்ரிர்தி⁴யாவஸு: ॥ 24॥

ஶ்ரித: ஸிந்து⁴ஷு விஶ்வேஷ்வநேஹா ஜ்யேஷ்ட²ஶ்சநோஹித: ।
அதா³ப்⁴யஶ்சோத³ ருʼதுபா அம்ருʼக்த: ஶவஸஸ்பதி: ॥ 25॥

கு³ஹாஸத்³வீருதா⁴ம் க³ர்ப:⁴ ஸுமேதா:⁴ ஶுஷ்மிணஸ்பதி: ।
ஸ்ருʼப்ரதா³நு: கவிதம: ஶ்விதாநோ யஜ்ஞஸாத⁴ந: ॥ 26॥

துவித்³யும்நோঽருணஸ்தூபோ விஶ்வவித்³கா³துவித்தம: ।
ஶ்ருஷ்டீவாஞ்ச்²ரேணித³ந்தா³தா ப்ருʼது²பாஜா: ஸஹஸ்க்ருʼத: ॥ 27॥

அபி⁴ஶ்ரீ: ஸத்யவாக்த்வேஷோ மாத்ரோ: புத்ரோ மஹிந்தம: ।
க்⁴ருʼதயோநிர்தி³த்³ருʼக்ஷேயோ விஶ்வதே³வ்யோ ஹிரண்மய: ॥ 28॥  var  ஹிரண்யய:

அநுஷத்ய: க்ருʼஷ்ணஜம்ஹா: ஶதநீதோ²ঽப்ரதிஷ்குத: ।
இளாயா: புத்ர ஈளேந்யோ விசேதா வாக⁴தாமுஶிக் ॥ 29॥

வீதோঽர்கோ மாநுஷோঽஜஸ்ரோ விப்ர: ஶ்ரோதோர்வியா வ்ருʼஷ:
ஆயோயுவாந ஆபா³தோ⁴ வீளுஜம்போ⁴ ஹரிவ்ரத: ॥ 30॥

தி³வ:கேதுர்பு⁴வோமூர்தா⁴ ஸரண்யந்து³ர்த³ப:⁴ ஸுருக் ।
தி³வ்யேந ஶோசிஷா ராஜந்ஸுதீ³திரிஷிரோ ப்³ருʼஹத் ॥ 31॥

ஸுத்³ருʼஶீகோ விஶாங்கேது: புருஹூத உபஸ்த²ஸத்³ ।
புரோயாவா புர்வணீகோঽநிவ்ருʼத: ஸத்பதிர்த்³யுமாந் ॥ 32॥

யஜ்ஞஸ்ய வித்³வாநவ்யத்²யோ து³ர்வர்து ர்பூ⁴ர்ஜயந்நபாத் ।
அம்ருʼத: ஸௌப⁴க³ஸ்யேஶ: ஸ்வராஜ்யோ தே³வஹூதம: ॥ 33॥

கீலாலபா வீதிஹோத்ரோ க்⁴ருʼதநிர்ணிக் ஸநஶ்ருத: ।
ஶுசிவர்ணஸ்துவிக்³ரீவோ பா⁴ரதீ ஶோசிஷஸ்பதி: ॥ 34॥

ஸோமப்ருʼஷ்டோ² ஹிரிஶ்மஶ்ருர்ப⁴த்³ரஶோசிர்ஜுகு³ர்வணி: ।
ருʼத்விக் பூர்வேபி⁴ர்ருʼஷிபி⁴ரீட்³யஶ்சித்ரஶ்ரவஸ்தம: ॥ 35॥

பீ⁴ம: ஸ்தியாநாம் வ்ருʼஷபோ⁴ நூதநைரீட்³ய ஆஸுர: ।
ஸ்தபூ⁴யமாநோঽத்⁴வராணாம் கோ³பா விஶ்பதிரஸ்மயு: ॥ 36॥

ருʼதஸ்ய கோ³பா ஜீராஶ்வோ ஜோஹூத்ரோ த³ம்பதி: கவி: ।
ருʼதஜாதோ த்³யுக்ஷவசா ஜுஹ்வாஸ்யோঽமீவசாதந: ॥ 37॥

ஸோமகோ³பா: ஶுக்த்ரஶோசி ர்க்⁴ருʼதாஹவந ஆயஜி: ।
அஸந்தி³த: ஸத்யத⁴ர்மா ஶஶமாந: ஶுஶுக்வநி: ॥ 38॥

வாதஜூதோ விஶ்வரூபஸ்த்வஷ்டா சாருதமோ மஹாந் ।
இளா ஸரஸ்வதீ ஹர்ஷந்திஸ்த்ரோ தே³வ்யோ மயோபு⁴வ: ॥ 39॥

அர்வா ஸுபேஶஸௌ தே³வ்யௌ ஹோதாரௌ ஸ்வர்பதி: ஸுபா:⁴ ।
தே³வீர்த்³வாரோ ஜராபோ³தோ⁴ ஹூயமாநோ விபா⁴வஸு: ॥ 40॥

ஸஹஸாவாந் மர்ம்ருʼஜேந்யோ ஹிம்ஸ்த்ரோঽம்ருʼதஸ்ய ரக்ஷிதா ।
த்³ரவிணோதா³ ப்⁴ராஜமாநோ த்⁴ருʼஷ்ணுரூர்ஜாம்பதி: பிதா ॥ 41॥

ஸதா³யவிஷ்டோ² வருணோ வரேண்யோ பா⁴ஜயு: ப்ருʼது:² ।
வந்த்³யோத்⁴வராணாம் ஸம்ராஜந் ஸுஶேவோ தீ⁴ர்ருʼஷி: ஶிவ: ॥ 42॥

ப்ருʼது²ப்ரகா³மா விஶ்வாயுர்மீட்⁴வாந்யந்தா ஶுசத் ஸகா² ।
அநவத்³ய: பப்ரதா²ந: ஸ்தவமாநோ விபு:⁴ ஶயு: ॥ 43॥

ஶ்வைத்ரேய: ப்ரத²மோ த்³யுக்ஷோ ப்³ருʼஹது³க்ஷா ஸுக்ருʼத்தர: ।
வயஸ்க்ருʼத³க்³நித்தோகஸ்ய த்ராதா ப்ரீதோ விது³ஷ்டர: ॥ 44॥

திக்³மாநீகோ ஹோத்ரவாஹோ விகா³ஹ: ஸ்வதவாந்ப்⁴ருʼமி: ।
ஜுஜுஷாண: ஸப்தரஶ்மிர்ருʼஷிக்ருʼத்துர்வணி: ஶுசி: ॥ 45॥

பூ⁴ரிஜந்மா ஸமநகா:³ ப்ரஶஸ்தோ விஶ்வதஸ்ப்ருʼது:² ।
வாஜஸ்ய ராஜா ஶ்ருத்யஸ்ய ராஜா விஶ்வப⁴ரா வ்ருʼஷா ॥ 46॥

ஸத்யதாதிர்ஜாதவேதா³ஸ்த்வாஷ்டோঽமர்த்யோ வஸுஶ்ரவா: ।
ஸத்யஶுஷ்மோ பா⁴ருʼஜீகோঽத்⁴வரஶ்ரீ: ஸப்ரத²ஸ்தம: ॥ 47॥

புருரூபோ ப்³ருʼஹத்³பா⁴நுர்விஶ்வதே³வோ மருத்ஸக:² ।
ருஶதூ³ர்மிர்ஜேஹமாநோ ப்⁴ருʼக³வாந் வ்ருʼத்ரஹா க்ஷய: ॥ 48॥

வாமஸ்யராதி: க்ருʼஷ்டீநாம் ராஜா ருத்³ர: ஶசீவஸு: ।
த³க்ஷை: ஸுத³க்ஷ இந்தா⁴நோ விஶ்வக்ருʼஷ்டிர்ப்³ருʼஹஸ்பதி: ॥ 49॥

அபாம்ஸத⁴ஸ்தோ² வஸுவித்³ரண்வோ பு⁴ஜ்ம விஶாம்பதி: ।
ஸஹஸ்ரவல்ஶோ த⁴ருணோ வஹ்நி: ஶம்பு:⁴ ஸஹந்தம: ॥ 50॥

அச்சி²த்³ரோதிஶ்சித்ரஶோசிர்ஹ்ருʼஷீவாநதிதி²ர்விஶாம் ।
து³ர்த⁴ரீது: ஸபர்யேண்யோ வேதி³ஷச்சித்ர ஆதநி: ॥ 51॥

தை³வ்ய:கேதுஸ்திக்³மஹேதி: கநீநாஞ்ஜார ஆநவ: ।
ஊர்ஜாஹுதிர்ருʼதஶ்சேத்ய: ப்ரஜாநந்ஸர்பிராஸுதி: ॥ 52॥

கு³ஹாசதஞ்சித்ரமஹா த்³வ்ரந்ந: ஸூரோ நிதோஶந: ।
க்ரத்வாசேதிஷ்ட² ருʼதசித்த்ரிவரூத:² ஸஹஸ்ரஜித் ॥ 53॥

ஸந்த்³ருʼக்³ஜூர்ணி: க்ஷோதா³அயுருஷர்பு⁴த்³வாஜஸாதம: ।
நித்ய: ஸூநுர்ஜந்ய ருʼதப்ரஜாதோ வ்ருʼத்ரஹந்தம: ॥ 54॥

வர்ஷிஷ்ட:² ஸ்ப்ருʼஹயத்³வர்ணோ க்⁴ருʼணிர்ஜாதோ யஶஸ்தம: ।
வநேஷு ஜாயு: புத்ர:ஸந்பிதா ஶுக்த்ரோ து³ரோணயு: ॥ 55॥

ஆஶுஹேம: க்ஷயத்³கோ⁴ரோ தே³வாநாம் கேதுரஹ்நய: ।
து³ரோகஶோசி: பலித: ஸுவர்சா ப³ஹுலோঽத்³பு⁴த: ॥ 56॥

ராஜா ரயீணாம் நிஷத்தோ தூ⁴ர்ஷத்³ரூக்ஷோ த்⁴ருவோ ஹரி: ।
த⁴ர்மோ த்³விஜந்மா ஸுதுக: ஶுஶுக்வாஞ்ஜார உக்ஷித: ॥ 57॥

நாத்³ய: ஸிஷ்ணுர்த³தி:⁴ ஸிம்ஹ ஊர்த்⁴வரோசிரநாநத: ।
ஶேவ: பிதூநாம் ஸ்வாத்³மாঽঽஹாவோঽப்ஸு ஸிம்ஹ இவ ஶ்ரித: ॥ 58॥

க³ர்போ⁴ வநாநாஞ்சரதா²ம் க³ர்போ⁴ யஜ்ஞ: புரூவஸு: ।
க்ஷபாவாந்ந்ருʼபதிர்மேத்⁴யோ விஶ்வ: ஶ்வேதோঽபரீவ்ருʼத: ॥ 59॥

ஸ்தா²தாம் க³ர்ப:⁴ ஶுக்ரவர்சாஸ்தஸ்தி²வாந் பரமே பதே³ ।
வித்³வாந்மர்தாகு³ம்ஶ்ச தே³வாநாம் ஜந்ம ஶ்யேத: ஶுசிவ்ரத: ॥ 60॥

ருʼதப்ரவீத: ஸுப்³ரஹ்மா ஸவிதா சித்திரப்ஸுஷத்³ ।
சந்த்³ர: புரஸ்தூர்ணிதம: ஸ்பந்த்³ரோ தே³வேஷு ஜாக்³ருʼவி: ॥ 61॥

புர ஏதா ஸத்யதர ருʼதாவா தே³வவாஹந: ।
அதந்த்³ர இந்த்³ர: ருʼதுவிச்சோ²சிஷ்ட:² ஶுசித³ச்சி²த: ॥ 62॥

ஹிரண்யகேஶ: ஸுப்ரீதோ வஸூநாம் ஜநிதாঽஸுர: ।
ருʼப்⁴வா ஸுஶர்மா தே³வாவீர்த³த⁴த்³ரத்நாநி தா³ஶுஷே ॥ 63॥

பூர்வோ த³த்⁴ருʼக்³தி³வஸ்பாயு: போதா தீ⁴ர: ஸஹஸ்ரஸா: ।
ஸும்ருʼளீகோ தே³வகாமோ நவஜாதோ த⁴நஞ்ஜய: ॥ 64॥

ஶஶ்வத்தமோ நீலப்ருʼஷ்ட² ருʼஷ்வோ மந்த்³ரதரோঽக்³ரிய: ।
ஸ்வர்சிரம்ஶோ தா³ருரஸ்ரிச்சி²திப்ருʼஷ்டோ² நமோவஹந் ॥ 65॥

பந்யாம்ஸஸ்தருண: ஸம்ராட் சர்ஷணீநாம் விசக்ஷண: ।
ஸ்வங்க:³ ஸுவீர: க்ருʼஷ்ணாத்⁴வா ஸுப்ரதூர்திரிளோ மஹீ ॥ 66॥

யவிஷ்ட்²யோ த³க்ஷுஷவ்ருʼகோ வாஶீமாநவநோ க்⁴ருʼதம் ।
ஈவாநஸ்தா விஶ்வவாராஶ்சித்ரபா⁴நுரபாம் நபாத் ॥ 67॥

ந்ருʼசக்ஷா ஊர்ஜயஞ்ச்சீ²ர: ஸஹோஜா அத்³பு⁴தக்த்ரது: ।
ப³ஹுநாமவமோঽபி⁴த்³யுர்பா⁴நுர்மித்ரமஹோ ப⁴க:³ ॥ 68॥

வ்ருʼஶ்சத்³வநோ ரோருசாந: ப்ருʼதி²வ்யா: பதிராத்⁴ருʼஷ: ।
தி³வ: ஸூநுர்த³ஸ்மவர்சா யந்துரோ து³ஷ்டரோ ஜயந் ॥ 69॥

ஸ்வர்வித்³க³ணஶ்ரீரதி²ரோ நாக: ஶுப்⁴ரோঽப்துர: ஸஸ: ।
ஹிரிஶிப்ரோ விஶ்வமிந்வோ ப்⁴ருʼகூ³ணாம் ராதிரத்³வயந் ॥ 70॥

ஸுஹோதா ஸுரண: ஸுத்³யௌர்மந்தா⁴தா ஸ்வவஸ: புமாந் ।
அஶ்வதா³வா ஶ்ரேஷ்ட²ஶோசிர்யஜீயாந்ஹர்யதோঽர்ணவ: ॥ 71॥

ஸுப்ரதீகஶ்சித்ரயாம: ஸ்வபி⁴ஷ்டிஶ்சக்ஷணீருஶந் ।
ப்³ருʼஹத்ஸூர: ப்ருʼஷ்டப³ந்து:⁴ ஶசீவாந்ஸம்யதஶ்சிகித் ॥ 72॥

விஶாமீட்³யோঽஹிம்ஸ்யமாநோ வயோதா⁴ கி³ர்வணாஸ்தபு: ।
வஶாந்ந உக்³ரோঽத்³வயாவீ த்ரிதா⁴துஸ்தரணி: ஸ்வயு: ॥ 73॥

த்ரயயாய்யஶ்சர்ஷணீநாம் ஹோதா வீளு: ப்ரஜாபதி: ।
கு³ஹமாநோ நிர்மதி²த: ஸுதா³நுரிஷிதோ யஜந் ॥ 74॥

மேதா⁴காரோ விப்ரவீர: க்ஷிதீநாம் வ்ருʼஷபோ⁴ঽரதி: ।
வாஜிந்தம: கண்வதமோ ஜரிதா மித்ரியோঽஜர: ॥ 75॥

ராயஸ்பதி: கூசித³ர்தீ² க்ருʼஷ்ணயாமோ தி³விக்ஷய: ।
க்⁴ருʼதப்ரதீகஶ்சேதிஷ்ட:² புருக்ஷு: ஸத்வநோঽக்ஷித: ॥ 76॥

நித்யஹோதா பூதத³க்ஷ: ககுத்³மாந் க்ரவ்யவாஹந: ।
தி³தி⁴ஷாய்யோ தி³த்³யுதாந: ஸுத்³யோத்மா த³ஸ்யுஹந்தம: ॥ 77॥

புருவார: புருதமோ ஜர்ஹ்ருʼஷாண: புரோஹித: ।
ஶுசிஜிஹ்வோ ஜர்பு⁴ராணோ ரேஜமாநஸ்தநூநபாத் ॥ 78॥

ஆதி³தேயோ தே³வதமோ தீ³ர்க⁴தந்து: புரந்த³ர: ।
தி³வியோநிர்த³ர்ஶதஶ்ரீர்ஜரமாண: புருப்ரிய: ॥ 79॥

ஜ்ரயஸாந: புருப்ரைஷோ விஶ்வதூர்தி: பிதுஷ்பிதா ।
ஸஹஸாந: ஸஞ்சிகித்வாந் தை³வோதா³ஸ: ஸஹோவ்ருʼத:⁴ ॥ 80॥

ஶோசிஷ்கேஶோ த்⁴ருʼஷத்³வர்ண: ஸுஜாத: புருசேதந: ।
விஶ்வஶ்ருஷ்டிர்விஶ்வவர்ய ஆயஜிஷ்ட:² ஸதா³நவ: ॥ 81॥

நேதா க்ஷிதீநாம் தை³வீநாம் விஶ்வாத:³ புருஶோப⁴ந: ।
யஜ்ஞவந்யுர்வஹ்நிதமோ ரம்ஸுஜிஹ்வோ கு³ஹாஹித: ॥ 82॥

த்ரிஷத⁴ஸ்தோ² விஶ்வதா⁴யா ஹோத்ராவித்³விஶ்வத³ர்ஶத: ।
சித்ரராதா:⁴ ஸூந்ருʼதாவாந் ஸத்³யோஜாத: பரிஷ்க்ருʼத: ॥ 83॥

சித்ரக்ஷத்ரோ வ்ருʼத்³த⁴ஶோசிர்வநிஷ்டோ ப்³ரஹ்மணஸ்பதி: ।
ப³ப்⁴ரி: பரஸ்பா உஷஸாமிகா⁴ந: ஸாஸஹி: ஸத்³ருʼக் ॥ 84॥

வாஜீ ப்ரஶம்ஸ்யோ மது⁴ப்ருʼக் சிகித்ரோ நக்ஷ்ய: ஸுத³க்ஷோঽத்³ருʼபிதோ வஸிஷ்ட:² ।
தி³வ்யோ ஜுஷாணோ ரகு⁴யத்ப்ரயஜ்யு: து³ர்ய: ஸுராதா:⁴ ப்ரயதோঽப்ரம்ருʼஷ்ய: ॥ 85॥

வாதோபதூ⁴தோ மஹிநாத்³ருʼஶேந்ய: ஶ்ரீணாமுதா³ரோ த⁴ருணோ ரயீணாம் ।
தீ³த்³யத்³ருருக்வ்வாந்த்³ரவிணஸ்யுரத்ய: ஶ்ரியம்வஸாந: ப்ரவபந்யஜிஷ்ட:² ॥ 86॥

வஸ்யோ விதா³நோ தி³விஜ: பநிஷ்டோ² த³ம்ய: பரிஜ்மா ஸுஹவோ விரூப: ।
ஜாமிர்ஜநாநாம் விஷிதோ வபுஷ்ய: ஶுக்ரேபி⁴ரங்கை³ரஜ ஆததந்வாந் ॥ 87॥

அத்⁴ருக்³வரூத்²ய: ஸுத்³ருʼஶீகரூப: ப்³ரஹ்மா விவித்³வாஞ்சிகிதுர்விபா⁴நு: । var அத்³ருஹ்வரூத்²ய:
த⁴ர்ணி ர்வித⁴ர்தா விவிசி: ஸ்வநீகோ யஹ்வ: ப்ரகேதோ வ்ருʼஷணஶ்சகாந: ॥ 88॥

ஜுஷ்டோ மநோதா ப்ரமதிர்விஹாயா: ஜேந்யோ ஹவிஷ்க்ருʼத் பிதுமாஞ்ச²விஷ்ட:² ।
மதி: ஸுபித்ர்ய: ஸஹஸீத்³ருʼஶாந: ஶுசிப்ரதீகோ விஷுணோ மிதத்³ரு: ॥ 89॥

த³வித்³யுதத்³வாஜபதிர்விஜாவா விஶ்வஸ்ய நாபி:⁴ ஸந்ருʼஜ:ஸுவ்ருʼக்தி: ।
திக்³ம: ஸுத³ம்ஸா ஹரிதஸ்தமோஹா ஜேதா ஜநாநாம் ததுரிர்வநர்கு:³ ॥ 90॥

ப்ரேஷ்டோ² த⁴நர்ச: ஸுஷகோ² தி⁴யந்தி:⁴ மந்யு:பயஸ்வாந்மஹிஷ: ஸமாந: ।
ஸூர்யோ க்⁴ருʼணீவாந் ரத²யுர்க்⁴ருʼதஶ்ரீ: ப்⁴ராதா ஶிமீவாந்பு⁴வநஸ்ய க³ர்ப:⁴ ॥ 91॥

ஸஹஸ்ரரேதா ந்ருʼஷத³ப்ரயுச்ச²ந் வேநோ வபவாந்ஸுஷுமஞ்சி²ஶாந: ।
மது⁴ப்ரதீக: ஸ்வயஶா: ஸஹீயாந் நவ்யோ முஹுர்கீ:³ ஸுப⁴கோ³ ரப⁴ஸ்வாந் ॥ 92॥

யஜ்ஞஸ்ய கேது: ஸுமநஸ்யமாந: தே³வ: ஶ்ரவஸ்யோ வயுநாநி வித்³வாந் ।
தி³வஸ்ப்ருʼதி²வ்யோரரதிர்ஹவிர்வாட் விஷ்ணூ ரத:² ஸுஷ்டுத ருʼஞ்ஜஸாந: ॥ 93॥

விஶ்வஸ்ய கேதுஶ்ச்யவந: ஸஹஸ்யோ ஹிரண்யரூப: ப்ரமஹா: ஸுஜம்ப:⁴ ।
ருஶத்³வஸாந: க்ருʼபநீள ருʼந்த⁴ந் க்ருʼத்வ்யோ க்⁴ருʼதாந்ந: புருத⁴ப்ரதீக: ॥ 94॥

ஸஹஸ்ரமுஷ்க: ஸுஶமீ த்ரிமூர்தா⁴ மந்த்³ர: ஸஹஸ்வாநிஷயந்தருத்ர: ।
த்ருʼஷுச்யுதஶ்சந்த்³ரரதோ²பு⁴ரண்யு: தா⁴ஸி: ஸுவேத:³ ஸமிதா⁴ ஸமித்³த:⁴ ॥ 95॥

ஹிரண்யவர்ண: ஶமிதா ஸுத³த்ர: யஜ்ஞஸ்ய நேதா ஸுதி⁴த: ஸுஶோக: ।
கவிப்ரஶஸ்த: ப்ரத²மோঽம்ருʼதாநாம் ஸஹஸ்ரஶ்ருʼங்கோ³ ரயிவித்³ரயீணாம் ॥ 96॥

ப்³ரத்⁴நோ ஹ்ருʼதி³ஸ்ப்ருʼக் ப்ரதி³வோதி³விஸ்ப்ருʼக் விப்⁴வா ஸுப³ந்து:⁴ ஸுயஜோ ஜரத்³விட் ।
அபாகசக்ஷா மது⁴ஹஸ்த்ய இத்³தோ⁴ த⁴ர்மஸ்த்ரிபஸ்த்யோ த்³ரவிணா ப்ரதிவ்ய: ॥ 97॥

புருஷ்டுத: க்ருʼஷ்ணபவி: ஸுஶிப்ர: பிஶங்க³ரூப: புருநிஷ்ட² ஏக: ।
ஹிரண்யத³ந்த: ஸுமக:² ஸுஹவ்யோ த³ஸ்மஸ்தபிஷ்ட:² ஸுஸமித்³த⁴ இர்ய: ॥ 98॥

ஸுத்³யுத் ஸுயஜ்ஞ: ஸுமநா ஸுரத்ந: ஸுஶ்ரீ: ஸுஸம்ஸத் ஸுரத:² ஸுஸந்த்³ருʼக் ।
தந்வா ஸுஜாதோ வஸுபி:⁴ ஸுஜாத: ஸுத்³ருʼக் ஸுதே³வ: ஸுப⁴ர: ஸுப³ர்ஹி: ॥

ஊர்ஜோநபாத்³ரயிபதி: ஸுவித³த்ர ஆபி:
      அக்ரோঽஜிரோ க்³ருʼஹபதி: புருவாரபுஷ்டி: ।
வித்³யுத்³ரத:² ஸுஸநிதா சதுரக்ஷ இஷ்டி:
      தீ³த்³யாந இந்து³ருருக்ருʼத்³த்⁴ருʼதகேஶ ஆஶு: ॥ 100॥

॥ இத்யக்³நிஸஹஸ்ரநாமஸ்தோத்ரம் ஸம்பூர்ணம் ॥

அந்திம வாக் -
நாம்நாம் ஸஹஸ்ரஜாபேந ப்ரீத: ஶ்ரீஹவ்யவாஹந:
சதுர்ணாம் புருஷார்தா²நாம் தா³த ப⁴வது மே ப்ரபு:⁴ ॥ 1॥

நாத்ர நாம்நாம் பௌநருக்த்யம் ந சகாராதி³பூரணம் ।
ஶ்லோகாநாம் ஶதகேநைவ ஸஹஸ்ரம் க்³ரதி²தம் த்வித³ம் ॥ 2॥

ஶ்லோகாஶ்சதுரஶீதி: ஸ்யுராதி³தஸ்தா அநுஷ்டுப:⁴ ।
தத: பஞ்சத³ஶ த்ரிஷ்டுபி³ந்த்³ரவஜ்ரோபஜாதிபி:⁴ ॥ 3॥

ஏகாந்த்யா ஶக்கரீ ஸாஹி வஸந்ததிலகா மதா ।
ஸார்தை⁴காத³ஶகை: ஶ்லோகைர்நாம்நாமஷ்டோத்தரம் ஶதம் ॥ 4॥

ஸங்க்³ருʼஹீதாநி வேதா³ப்³தே⁴ரக்³நேரேவ மஹீயஸ: ।
ஓங்காரமாதௌ³ நாமாநி சதுர்த்²யந்தாநி தத்தத: ॥ 5॥

நமோঽந்தாநி ப்ரயோஜ்யாநி விநியோகே³ மநீஷிபி:⁴ ।
வைதி³கத்த்வாச்ச ஸர்வேஷாம் நாம்நாமந்தே ப்ரத³ர்ஶிதம் ॥ 6॥

ஸௌகர்யாய ஹி ஸர்வேஷாம் சதுர்த்²யந்தம் முதே³ மயா ।
நாம்நாம் விஶேஷஜ்ஞாநார்த²ம் மந்த்ராங்கஶ்ச ப்ரத³ர்ஶித: ॥ 7॥

॥ இதி ஶ்ரீகோ³கர்ணாபி⁴ஜநஸ்ய தீ³க்ஷிததா³மோத³ரஸூநோ:
ஸாம்ப³தீ³க்ஷிதஸ்ய க்ருʼதௌ அக்³நிஸஹஸ்ரநாமஸ்த்ரோத்ரம் ॥
_______________________________________

மடத்துல இருந்து இந்தப் பழத்தைத் திங்கறவா பெருச்சாளின்னா. எல்லாரையும் விட நானில்லையோ பெரிய பெருச்சாளி. - மஹா பெரியவா

தஞ்சாவூர் பக்கம் இருந்த பிரபலமான டாக்டர் ஒருவர் காஞ்சிபுரத்துக்கு வர்ற சமயத்துல எல்லாம் மடத்துக்கும் வந்து பெரியவாளை தரிசனம் பண்ணிட்டுப் போறதை வழக்கமா வச்சுண்டு இருந்தார். அவர் வர்றச்சே எல்லாம் ரொம்ப வெலை ஒசத்தியான ஆப்பிள், ஆரஞ்சு பழங்களை (அந்தக்காலத்துல அதெல்லாம் பணக்காரா மட்டுமே சாப்பிடற பழங்களா இருந்தது) வாங்கிண்டு வந்து கூடையோட பெரியவாகிட்டே சமர்ப்பிச்சுட்டுப் போவார்.

ஒரு சமயம் பரமாசார்யா கும்பகோணத்துக்கு பக்கத்துல இருந்த ஒரு கிராமத்துல முகாமிட்டிருந்ததை தெரிஞ்சுண்டு அங்கேயே அவரை தரிசனம் பண்ண வந்தார் அந்த டாக்டர். வர்றச்சே வழக்கம் போலவே பெரிய கூடையில் நிறைய பழங்களை எடுத்துண்டு வந்தார். அவர் வந்த நேரம் மடத்துல கைங்கர்யம் பண்ற ஒருத்தர் முகாமோட வாசல்ல நின்னுண்டு இருந்தார். டாக்டர் பெரியவா தரிசனத்துக்கு வழக்கமா வர்றவர்ங்கறதால அவரை அடையாளம் தெரிஞ்சுண்டு வாங்கோன்னு கூப்பிட்டார். கொஞ்ச நேரம் அவர்கிட்டே பேசிண்டு இருந்த டாக்டர் ‘நான் வர்றச்சே எல்லாம் பெரியவாளுக்குன்னு ஆசையா பழங்களை வாங்கிண்டு வர்றேன். ஆனா அதை மடத்துல இருக்கற பெருச்சாளிகளும் சாப்பிடறதா தெரியறது. பெருச்சாளிகள் எல்லாம் இந்தப் பழக்கூடைய நெருங்காத படிக்கு நீங்க தான் பத்திரமா வைக்கணும். அதோட இந்தப் பழங்கள் எல்லாத்தையும் பெரியவாளுக்கே குடுக்கணும். இது என்னோட ஆசை!’ அப்படின்னு அவர்கிட்டே சொல்லி பழக்கூடையை அவர்கிட்டேயே ஒப்படைச்சார்.

மடத்துக்கு கைங்கர்யம் பண்றவருக்கு டாக்டர்கிட்டே என்ன சொல்றதுன்னு தெரியலை. அதனால் ‘ஆகட்டும் பார்த்துக்கறேன்’னு சொல்லிட்டு பழக்கூடையை வாங்கி உள்ளே வைச்சுட்டார். உள்ளே வந்து பெரியவாளை தரிசனம் பண்ணினார் டாக்டர். மெல்லிசா ஒரு சிரிப்பை உதிர்த்த பரமாச்சார்யா அவருக்கு பிரசாதத்தை குடுத்தார். பவ்யமா அதை வாங்கிண்ட டாக்டர் பெரியவா உத்தரவு தரணும். நான் புறப்படறேன் அப்படின்னார். என்ன அவசரம்? இன்னும் ஒரு ரெண்டு மூணு மணி நேரம் இருந்து வந்த வேலையை முடிச்சுட்டு தான் போயேன் அப்படின்னார் ஆச்சார்யா.

டாக்டருக்கு ஒண்ணும் புரியலை. வந்தது பெரியவாளை தரிசனம் பண்ணணும்னு அந்த வேலை முடிஞ்சுடுத்து அப்புறம் வேற என்ன வேலை இருக்கு?’ புரியலைன்னாலும் பரமாசார்யா சொன்னதை தட்ட முடியாம ‘சரி உங்க உத்தரவுப்படியே செய்யறேன்!’ என்று அந்தப் பக்கமா உள்ளே போய் உட்கார்ந்துண்ட்டுட்டார். கிட்டத்தட்ட ரெண்டு மணிநேரம் ஆகியிருக்கும். தனக்குப் பக்கத்துல நின்னுண்டு இருந்த ஒரு சீடன்கிட்டே ‘நீ உள்ளே போய் அந்த டாக்டரை அழைச்சுண்டு வா. அதோட அவர் பழக்கூடை ஒண்ணைக் கொண்டு வந்து கொடுத்திருக்கார். அதை எடுத்துண்டு அதை வாங்கி வைச்சவரையும் கூட்டிண்டு வா!’ அப்படின்னார்.

எல்லாருக்கும் ஆச்சரியம். டாக்டர் பெரியவாளை தரிசனம் பண்ணினப்போ பழக்கூடை பத்தி எதுவும் சொல்லலை. அவர் கொண்டு வந்து குடுத்ததும் ஒருத்தர் அதை வாங்கிவைச்சதும் பெரியவாளுக்கு எப்படித் தெரியும்னு எல்லாரும் யோசிச்சுண்டு இருக்கறச்சயே டாக்டர் அங்கே வந்து நின்னார்.
பின்னாலேயே பழக்கூடையை எடுத்துண்டு அதை வாங்கிவைச்சவரும் வந்து நின்னார். தனக்கு முன்னால அந்தப் பழக்கூடையை வைக்கச் சொன்ன பெரியவா டாக்டரை ஒரு நிமிஷம் உத்துப் பார்த்தார்.

எனக்கு என்ன வயசு ஆகறதுன்னு நோக்கு தெரியுமோ... அறுபதைத் தாண்டியாச்சு. பழம் ஒடம்புக்கு நல்லதா இருக்கலாம். ஆனா இத்தனையையும் நான் ஒருத்தனே சாப்பிட்டா அது எந்த மாதிரி ஹானி பண்ணும்னு டாக்டரான நோக்கே தெரியுமோல்லியோ… அப்படி இருக்கறச்சே இதை எந்தப் பெருச்சளியும் தின்னுடாம பார்த்துக்கணும்னு அவர்கிட்டே சொன்னியே அது நியாயமோ? மடத்துல இருந்து இந்தப் பழத்தைத் திங்கறவா பெருச்சாளின்னா. எல்லாரையுமு் விட நானில்லையோ பெரிய பெருச்சாளி. சொன்ன மஹா பெரியவா கொஞ்சம் நிறுத்தினார். இதுக்குள்ளே டாக்டருக்கு உடம்பெல்லாம் குப்னு வேர்த்து முகமெல்லாம் வெளுத்துடுச்சு. தான் பேசினது தப்புன்னு புரிஞ்சுண்டதால அவர் கை, காலெல்லாம் லேசா நடுங்கவும் ஆரம்பிச்சுது.

நீ ரொம்ப பதட்டப்படாதே… நான் உன்னை மட்டும் சொல்லலை. இங்கே வர்றவா பலரும் உன்னை மாதிரிதான். அவா தர்ற எல்லாத்தையும் நானே சாப்பிடணும்ங்கறது தான் அவாளோட அவா! ஆனா அது முடியுமோ? மொதல்ல நான் ஒரு சன்யாசிங்கறதையே எல்லாரும் மறந்துடறா. எனக்கு எதுக்கு இத்தனை பழமும் பொருளும்? இதெல்லாம் அநாவசியமில்லையோ! அப்புறம் ஏன் இதையெல்லாம் நான் வாங்கிக்கறதா பாவனை பண்ணிக்கறேன்னா இங்கே மடத்துல எத்தனையோ நல்ல காரியங்கள் நடத்தப்படறது அதுக்கெல்லாம் பொருள் வேறும். குழந்தைகளையும் பொண்டாட்டியையும் விட்டுட்டு மடமே கதின்னு வந்து எத்தனையோ பேர் இங்கேயே இருந்து கைங்கரியம் செஞ்சுண்டிருக்கா. அவாளுக்கெல்லாம் சாப்பிடறதுக்காவது நான் ஏதாவது பண்ணியாகணும். இந்த மடத்தைப் பராமரிக்க வேண்டியது என்னோட பொறுப்பில்லையோ! சன்யாசியான எனக்கு அதைச் செய்யறதுக்கு ஏது வருமானம்? உங்கள மாதிரியானவா தர்றதுதானே? அதைவைச்சு தானே நான் இவாளுக்கு ஏதாவது செய்யணும்? அப்புறம் இவா சாப்பிடக்கூடாதுன்னு நினைச்சா அது எப்படி முடியும்?

நீங்க எல்லாரும் ஒரு விஷயத்தை நன்னா புரிஞ்சுக்கணும். நீங்க ஒரு பொருளை ஒருத்தருக்குக் குடுத்துட்டா அதுக்கப்புறம் அது அவாளோடதுன்னு ஆயிடும். அதுக்கு நீங்க பாத்யதை கொண்டாட முடியாது. அதை அவர் என்ன பண்ணணும்கறதை அவரே தான் தீர்மானிக்கணும். அப்படித்தான் செய்யணும்னு நீங்க கன்ட்ரோல் பண்ண முடியாது. அப்படித்தான் நீங்க எனக்காகத் தர்றதுகம், அதெல்லாம் மத்தவாளுக்கும் பிரயோஜனப்படற மாதிரி செய்யறதுதான் சன்யாசியான என்னோட கடமை. நீங்க ஆசைப்படற மாதிரி நானே எல்லாத்தையும் அனுபவிக்கணும்கறது சாத்யப்படவே படாது!’

சொன்ன பெரியவா, டாக்டர் தந்திருந்த பழக்கூடையில இருந்து ஒவ்வொரு பழமா எடுத்து தான் உட்கார்ந்துண்டு இருந்த இடத்துக்குப் பக்கத்துல இருந்த ஜன்னல் வழியா வெளியில வீச ஆரம்பிச்சுட்டார். பதறிப்போய்ட்டார் டாக்டர். பெரியவா ஏத்துக்காதது மட்டுமல்லாமல், பழத்தை தூக்கி வேற எறியராறே… பெரியவாளே எல்லாத்தையும் சாப்பிடணும்னு ஆசைப்பட்டது அவ்வளவு பெரியதப்பா? அப்படின்னு மனசுக்குள்ளே நினைச்சு திகைச்சு நின்னவர் மனசுக்குள்ளே ஏதோ தோணினவரா வேகமா போய் அந்த ஜன்னல் பக்கமா வெளியில எட்டிப் பார்த்தார்.

அவர் முகம் ஜன்னல் பக்கமா வெளியில தெரிஞ்ச விநாடி, ‘சாமீ! நீங்க குழந்தை குட்டியோட, நோய் நொடியில்லாம ஆரோக்யமா நீண்டகாலம் இருக்கணும். எங்களுக்கு இவளோ நல்ல பழங்களைக் குடுத்த நீங்க மவராசனா இருக்கணும்!’ அப்படின்னு கோரசா குரல் எழும்பித்து வெளியில இருந்து. என்னன்னு பார்த்தா, பத்துப் பதினைஞ்சு நரிக்குறவக் குடும்பம் குழந்தைகளோட நின்னுண்ணு ஜன்னல் பக்கமா வந்து விழற பழங்களை எல்லாம் பிடிச்சு சேகரிச்சுண்டு இருந்தா. அவாள்லாம், அந்த டாக்டர் தான் தங்களுக்காக பழங்களை வீசி எறியறதா நினைச்சுண்டு அவரை வாழ்த்த ஆரம்பிச்சா!

மறுபடியும் மஹா பெரியவாளைப் பார்த்தார் டாக்டர்

என்ன பார்க்கறே? அவாளுக்கெல்லாம் இவ்வளவு நல்ல பழஙகளைத் தர்றதுக்கு யாருக்காவது மனசு வருமா? இப்போ நீ குடுத்ததா நினைச்சு சந்தோஷமா எடுத்துண்டு போறாளே அவாளோட மூஞ்சைப் பார்த்தியோ எத்தனை ஆனந்தம் அதுல தெரியறது? அந்த மாதிரியான சந்தோஷத்தை மத்தவாளுக்குத் தர்றதுதான் பரமேஸ்வரனுக்கு ப்ரீதி தெரியுமோ..!
நம்பளால முடிஞ்சதை மத்தவாளுக்குத் தரணும்னு நினைக்கணும். கிடைக்கற எல்லாத்தையும் நாமளே அனுபவிக்கணும்னு நினைக்கறதும், நாம நினைச்சமாதிரி தான் எல்லாமே நடக்கணும்னும் நினைக்கறது தப்பு புரிஞ்சுதோ?

இன்னொரு முக்கியமான விஷயம்… நீ ஆசைப்பட்ட மாதிரியே மடத்துல இருக்கற எந்தப் பெருச்சாளியும் அந்தப் பழத்தைத் திங்காம பார்த்துண்டாச்சு… போதுமோ? மஹா பெரியவா சொல்லி முடிக்க அப்படியே சாஷ்டாங்கமா அவர் காலடியில விழுந்தார் டாக்டர். பரமாசார்யா உபதேசம் பண்ணின பாடத்தைப் புரிஞ்சுண்டுட்டேன்னு சொல்லாம சொல்ற மாதிரி அவர் கண்ணுல இருந்து நீர் வழிஞ்சு பெருகித்து. தப்பை உணர்ந்துட்டாலே மன்னிப்புக் கிடைச்சுடும்கறதை உணர்த்தற மாதிரி அவரை எழுந்திருக்கச் சொல்லி இன்னொருதரம் பிரசாதம் தந்து ‘அவா வாழ்த்தின மாதிரியே மகாராஜனா இரு’ன்னு ஆசிர்வதிச்சு அனுப்பினார் மஹா பெரியவா.

எந்த தெய்வம் தன்னோட நைவேத்யத்தை தானே சாப்பிட்டிருக்கு? அதெல்லாம் தன்னோட பக்தனுக்குக் கிடைக்கணும்கறதுதானே கடவுளோட எண்ணம்? அப்படின்னா தனக்குக் கிடைக்கறதெல்லாம் தேவை உள்ள மத்தவாளுக்கேன்னு நினைச்ச பரமாசார்யாளை நடமாடம் தெய்வம்னு எல்லாரும் சொன்னது வாஸ்தவமான உண்மைதானே.

தர்மோ ரக்ஷதி ரக்ஷித

திருமுருக கிருபானந்த வாரியார்" சொன்ன குட்டிக்கதை.....!!

கடவுளைக் கண்ணால் காண முடியுமா....?''

"உன் கேள்விக்குப் பதில் சொல்வதற்கு முன் ....,

ஒரு கேள்வி, தம்பீ......!

இந்த உடம்பை நீ கண்ணால் பார்க்கின்றாயா...?''

எனக்கென்ன கண் இல்லையா.......?

இந்த உடம்பை எத்தனையோ காலமாகப் பார்த்து வருகிறேன்.'' ...!!

"தம்பீ......!

கண் இருந்தால் மட்டும் போதாது......!!

கண்ணில் ஒளியிருக்க வேண்டும்......!!

காது இருந்தால் மட்டும் போதுமா.....?

காது ஒலி கேட்பதாக அமைய வேண்டும்.....!!

அறிவு இருந்தால் மட்டும் போதாது.......!!

அதில் நுட்பமும் திட்பமும் அமைந்திருக்க வேண்டும்...!!

உடம்பை நீ பார்க்கின்றாய்....!!

இந்த உடம்பு முழுவதும் உனக்குத் தெரிகின்றதா....?''

"ஆம். நன்றாகத் தெரிகின்றது.''

"அப்பா...! அவசரப்படாதே.....!!

எல்லாம் தெரிகின்றதா....?''

"என்ன ஐயா....!

தெரிகின்றது..., தெரிகின்றது..., என்று எத்தனை முறை கூறுவது....?

எல்லாம்தான் தெரிகின்றது....?''

"அப்பா....!

எல்லா அங்கங்களும் தெரிகின்றனவா...?''

"ஆம்! தெரிகின்றன.''.....!!

"முழுவதும் தெரிகின்றதா...?''

அவன் சற்று எரிச்சலுடன் உரத்த குரலில்,

"முழுவதும் தெரிகின்றது'' என்றான்....!!

"தம்பீ...!

உன் உடம்பின் பின்புறம் தெரிகின்றதா....?''

மாணவன் விழித்தான்.

"ஐயா...! பின்புறம் தெரியவில்லை.'' "என்றான்.

தம்பீ...! முதலில் தெரிகின்றது.. தெரிகின்றது.. என்று பலமுறை சொன்னாய்....!!

இப்போது பின்புறம் தெரியவில்லை என்கின்றாயே....!!

சரி, முன்புறம் முழுவதுமாவது தெரிகின்றதா...?''

"முன்புறம் முழுவதும் தெரிகின்றதே.'...!!

நிதானித்துக் கூறு....!!.''

"எல்லாப் பகுதிகளையும் காண்கின்றேன்....!!

எல்லாம் தெரிகின்றது.'...!!'

"தம்பீ...! முன்புறத்தின் முக்கியமான, " முகம் தெரிகின்றதா".....?

மாணவன் துணுக்குற்றான்.

பின்பு தணிந்த குரலில் பணிந்த உடம்புடன்,

"ஐயனே...! முகம் தெரியவில்லை....!'' என்றான்.

"குழந்தாய்...!

இந்த ஊன உடம்பில் பின்புறம் முழுதும் தெரியவில்லை.....!!

முன்புறம் முகம் தெரியவில்லை......!!

நீ இந்த உடம்பில் சிறிது தான் கண்டிருக்கிறாய்.....!!

இருப்பினும் கண்டேன் கண்டேன் என்று பிதற்றுகின்றாய்....!!

அன்பனே...!

இந்த உடம்பு முழுவதும் தெரிய வேண்டுமானால்,

இருநிலைக் கண்ணாடிகளின் இடையே நின்றால் உடம்பு இருபுறங்களும் தெரியும்.'' ...!!

இந்த ஊன் உடம்பை முழுவதும் காண்பதற்கு,

இருநிலைக் கண்ணாடிகள் தேவைப்படுவது போல்,

ஞானமே வடிவாய் உள்ள கடவுளைக் காண்பதற்கும் இரு கண்ணாடிகள் வேண்டும்.''

ஒரு கண்ணாடி.....

திருவருள்....!!

மற்றொன்று....

குருவருள்.......!!

திருவருள், குருவருள் என்ற இரு கண்ணாடிகளின் துணையால்,

"ஞானமே வடிவான இறைவனைக் காணலாம்"....!!

"தம்பீ.....!

"திருவருள் எங்கும் நிறைந்திருப்பினும்"......,

அதனைக் "குருவருள் மூலமே பெறமுடியும்".....!!

" திருவருளும் குருவருளும் இறைவனைக் காண இன்றியமையாதவை.''.....!!!

அந்த மாணவன் தன் தவறை உணர்ந்து அவரின் காலில் விழுந்தான்-
                                                  சிவன்அடிமை

ஸமுத்ரஸ்நானத்தை பற்றி பார்க்கலாமா?

எப்போதெல்லாம் ஸமுத்ரஸ்நானம் செய்யலாம்?

अश्वत्थसागरौ सेव्यौ नस्प्रष्टव्यौ कदाचन ।
अश्वत्थं मन्दवारे तु सागरं पर्वणि स्पृशेत् ।।भारते

ஸமுத்ரத்தையும் அரசமரத்தையும் எப்போதும் நமஸ்கரிக்க வேண்டும். தொடக்கூடாது ... சனிக்கிழமை அன்று அரசமரத்தையும், பர்வகாலங்களில்
ஸமுத்ரத்தையும் தொடலாம்... (ஸ்நானம் செய்யலாம்)
‎
अन्यदा तु कुरुश्रेष्ठ देवयोनिरपांपतिः ।
कुशाग्रेणापि कौन्तेय न स्प्रष्टव्यो महोदधिः।।भारते

பர்வகாலங்களை தவிர எந்த நேரத்திலும் தர்பையின் நுனியால் கூட ஸமுத்ரத்தை தொடலாகாது.

ஸ்நானம்‌செய்தால் என்ன பலன்..!?.
आजन्मशत साहस्रे यत्पापं कुरुते क्वचित् ।
मुच्यते सर्वपापेभ्यःस्नात्वैव लवणाम्भसि।।भारते
स भूमिका कृष्ण चतुर्दशी या
तस्यास्तु पर्वांशक एव युक्तः ।
स्नात्वा समुद्रेतु तदैव पापं
निहन्ति जन्मान्तर सञ्चितं यत् ।।सङ्ग्रहे
चतुर्दश्यंशकं तत्र मुक्त्वा पर्वांश एव च ‌।
सिन्धुस्नानं प्रकुर्वीत गङ्गास्नानफलं लभेत् ।

ஸமுத்ரத்தில் ஸ்நானம் செய்வதால் மட்டுமே நூறாயிரம் ஜன்மத்தில் செய்த பாபங்களில் இருந்து விடுபட்டவர்களாவோம். செவ்வாய்க்கிழமையுடன் கூடிய க்ருஷ்ணபக்‌ஷ சதுர்தஶியில்‌ ஸமுத்ர்த்தில் ஸ்நானம் செய்வானாகில் முன் ஜன்மங்களில் செய்த பாபங்களில் இருந்து ஸ்நானம் செய்த உடனே விடுபடுவான்.
சதுர்தஶீ இல்லாத பர்வகாலங்களில் ஸமுத்ரஸ்நானம் செய்தால் கங்கையில் ஸ்நானம் செய்த பலன் கிடைக்கும்..

எல்லோரும் ஸ்நானம் செய்யலாமா?? செய்யலாம்,
ஆனால் பத்நீ கர்பமாக இருக்கையில் ஸ்நானம் செய்யக்கூடாது...

गर्भिणी गृहिणी यस्य दूरयात्रां स वर्जयेत् ।
वपनं सागरस्नानं शववाहं स वर्जयेत् ।।भर्द्वाजः

எவனுடைய பத்நீ கர்பமாக உள்ளாலோ அவன். ஸமுத்ர ஸ்நானம், தூரயாத்திரை, வபனம், இறந்தவர்களின் உடலை தூக்குதல் கூடாது.

எல்லா பர்வ காலங்களிலும் ஸ்நானம் செய்யலாமா??!!

सौरारवारयोरब्धौ पर्वण्योरुभयोरपि ।
सन्तानकामी न स्नायात् कुर्यात्तुग्रहणे तयोः।।भरद्वाजः

ஞாயிறு, செவ்வாய் இக்கிழமைகளில் பர்வங்கள் வருமாகில் ஸந்தானத்தை விரும்புபவன் ஸ்நானம் செய்யலாகாது..

எல்லா ஸமுத்ரத்திற்கும் இந்த விதி பொருந்துமா?

सेतौकवेरकन्याया गङ्गायाश्चापि सङ्गमे ।
वारदोषो न विद्येत पर्वसु स्नानमाचरेत् ।।
सेतुर्नापेक्षते कालं नित्यं स्नानं प्रचक्षते ।
निषेधःकालभेदस्य सेतोरन्यत्र कर्हिचित् ।।

ஸேதுவில், காவேரீ சங்கமத்தில், மற்றும் கங்கையின் சங்கமத்திலும்
எல்லாக்கிழமைகளிலும்(கிழமைக்கான தோஷம் கிடையாது) பர்வகாலங்களில் ஸ்நானம் செய்யலாம். ஸேதுவில் மட்டும் கால நியமம் கிடையாது. நிஷேதகாலங்கள் எல்லாமே மற்ற ஸமுத்ரத்திற்கு மட்டுமே.ஸேதுவில் நித்யமும் ஸ்நானம் செய்வது உசந்ததாகும்.

ஸமுத்ரத்தில் ஆசமனம் செய்யகூடாது. ஸமுத்ரஸ்நானத்திற்கு செல்கும் போது அவஶ்யம் ஆசமனத்திற்கு வேறு ஜலம் எடுத்து செல்ல வேண்டும்.

கர்ம வினை.

ஒரு அரசன் அந்தணர்களுக்கு ஒரு நாள் உணவளித்துக் கொண்டிருக்கையில் வானில் ஒரு கழுகு தனக்கு இரையாக பாம்பு ஒன்றை தன் கால்களில் பற்றிக் கொண்டு அவ்வழியே பறந்து சென்றது. பாம்பின் வாயிலிருந்து சில துளி விஷம் அரசன் வைத்திருந்த உணவுப் பாத்திரத்தில் விழுந்து விட்டது. அரசன் அந்த உணவை ஒரு அந்தணருக்கு அளிக்க அதை உண்ட மறு கணமே அவர் இறந்து போனார்.

அரசன் மிகவும் வருத்தம் அடைந்தான்.

கர்மாக்களுக்கான வினைகளை நிர்ணயிக்கும் சித்திரகுப்தனுக்கு இந்த கர்மவினையை யாருக்குக் கொடுப்பது என்று குழப்பமாகிவிட்டது.
கழுகிற்கா, பாம்பிற்கா அல்லது அரசனுக்கா? கழுகு அதன் இரையைத் தூக்கிக் கொண்டு சென்றது அது அதன் தவறு இல்லை. விஷம் இறந்து போன பாம்பின் வாயிலிருந்து வழிந்தது அது பாம்பின் குற்றம் இல்லை.  அரசனுக்கும் உணவில் பாம்பின் விஷம் கலந்தது தெரியாது. அது அவனும் அறியாமல் நடந்த விஷயம். இது பற்றி எமதருமனிடமே கேட்கலாம் என்று எமனிடம் சென்று தன் குழப்பத்தைக் கூறினான்.

சித்திரகுப்தன் கூறியதைக் கேட்ட எமதர்மன், சற்று நேர சிந்தனைக்குப் பிறகு இதற்கான விடை விரைவில் கிடைக்கும் அதுவரை பொறுமையாக இரு என அறிவுறுத்தினான். ஒரு சில நாட்கள் கழித்து அரசன் உதவி நாடிச் சென்ற சில அந்தணர்கள் அரண்மணைக்கு வழி தெரியாமல்  சாலையோரம் வியாபாரம் செய்து கொண்டிருந்த பெண்மணி ஒருவரிடம் வழி கேட்டார்கள். அப்பெண்மணியும் அவர்களுக்கு சரியான பாதையை  கூறியதோடு நில்லாமல் இந்த அரசன் அந்தணர்களைக் கொல்பவன் சற்று எச்சரிக்கையாக இருங்கள் என்றும் கூறினாள். இந்த வார்த்தைகளை அவள் கூறி முடித்ததும் சித்திரகுப்தனுக்கு தெளிவு பிறந்து விட்டது. அந்தணரைக் கொன்ற கர்மாவின் வினை முழுவதும் இந்தப் பெண்மணிக்கே சேரும் என்று. காரணம் மற்றவர்கள் மீது பழி சுமத்தும் போது அதில் உண்மை இருந்தாலும் அவர்கள் செய்த கர்ம வினையில் பாதி பழி சுமத்துபவருக்கு வந்து சேர்ந்துவிடும். உண்மையை உணராமல் அபாண்டமாக பழி சுமத்துவோருக்கு அந்த கர்மவினை முழுவதும் சேரும். எனவே மற்றவர்கள் பற்றி பேசும் போது எச்சரிக்கையுடன் பேச வேண்டும்.

ஸ்ரீமத் பாஹவதத்திலிருந்து...

Jagadguru Sri Jayendra Saraswathi Shankaracharya (born Subramanyam Mahadeva; 18 July 1935 – 28 February 2018) was the 69th Shankaracharya Guru and head or pontiff (Pïțhādhipati) of the Kanchi Kamakoti Peetham.[2] Subramanyam Mahadeva Iyer was nominated by his predecessor, Chandrashekarendra Saraswati Swamigal, as his successor and was given the pontifical title Sri Jayendra Saraswathi on 22 March 1954.[3]
Nearly forty years after he was chosen as a successor, Jayendra Saraswathi succeeded Chandrasekharendra Saraswathi as the 69th Shankaracharya of the Kanchi Kamakoti Peetam in 1994. He goes into history as the only senior Pontiff of the Mutt who did not anoint his Junior. His Junior was anointed by the then Senior Pontiff Maha Periyavaa during his life time in early 1980s itself.[4]

Contents
Early life    Edit
Jayendra Saraswathi was born as Subramanyam to Mahadeva Iyer and Saraswathi Ammal on July 18, 1935. He completed schooling at Irulneeki primary school and at a middle school at nearby Aathichapuram village. Then he shifted to a vedha padasala at Thiruvanaikoil in Trichy. He visited the village on holidays and used to play normal games marble and 'killi-thandu' like other children of his age.Chandrashekarendra Saraswathi selected him as his successor, when Jayendra was just 19.[5]

Contributions    Edit
Saraswathi was head of the mutt established by Adi Shankaracharya in the 5th century. He had his spiritual tutelage from 'Maha Periyava' and travelled the length and breadth of the country with his guru. He delivered religious discourse besides involving himself in various spiritual and social activities as well. Under his guidance, the mutt started several schools and hospitals.Jayendra Saraswathi ensured that the Mutt involved itself in various social activities. Thanks to his efforts, the mutt today runs several schools, eye clinics and hospitals. He also managed to establish a direct connect with the people.[6]

Although the mutt is primarily a religious organisation, Jayendrar, whose character was underpinned by a strident social consciousness, had both the conviction and courage to steer the mutt into territories into which it had not ventured before. Jayendrar found strength from his own inner conviction and the need for both the mutt and the Hindu religion to reach out to the poor and downtrodden. He was still strong on religious practices and their understanding — it was one of the reasons he was handpicked as the 69th pontiff of Kanchi mutt when he was just 19 years of age. It took enormous amount of courage for Jayendra Saraswathi to renounce the world including his parents at the age of 19 in order to become true spiritual guru.He travelled with his senior across India barefoot to spread awareness on Hindu culture.

But he could make the two unlike poles reside comfortably within him. And that is because he was also a man of vision, who had a grasp of his own destiny.The previous Kanchi mutt head, Chandrashekarendra Saraswathi had a profile and presence that combined religious benevolence and spiritual sensitivity but he rarely spoke in public. But Jayendra liked to get involved in the current affairs of India, public life and liked to meet people across castes.

Chandrashekharendra Swamigal had observed three unique qualities in his shishya(student) Jayendra Saraswathi : Jan Akarshanam, Dhan Akarshanam and Jal Akarshanam and hence chose Jayendra as his successor. Saraswathi had the ability to attract people anywhere such that Saraswathi's power was such that people used to call him to places where there was drought. He had the unique power of attracting rains anywhere. So people used to have great faith in him. Any public project inaugurated by the Kanchi seer used to taste success.[7]

He clearly understood the changing pulse of the socio-political, cultural-religious fabric of the country. In the 1980s, he was able to spot the churn and realised the need for both the mutt and its head to have a different profile other than being a sentinel of religious rites and rituals. It is this belief that made him to openly taken on the Hindu-baiter and former chief minister M Karunandihi on the language issue, by asserting that 'Sanskrit was his father tongue and Tamil his mother tongue'. It is considered a bravura explanation.[8]

While his senior Mahaswami Chandrashekharendra was silent, Jayendra was outspoken. If his Guru was inner directed, Jayendra was outgoing. If the Mahaswami walked, Jayendra motored, even flew. If the Guru avoided fame, the disciple enjoyed it. If the Mahaswami immersed in contemplation with self, Jayendra involved in conversation with the world.

Unlike his predecessors in Kanchi Sankara Mutt, Jayendra Saraswathi was involved in both spiritual and public life and was known for the efforts for a solution in the Ayodhya issue during the erstwhile period of Prime Minister AB Vajpayee, but it failed to fructify. Jayendra Saraswathi chose to bring warring factions into table and wrote a series of letters to All India Muslim Personal Law Board (AIMPLB) and the Vishwa Hindu Parishadh (VHP) to work out a solution.

The calm, quiet and inward-looking Math and its grammar changed into one of high pulse and activity under Jayendra Saraswathi’s leadership after the Mahaswami attained siddhi in 1994. Being more contemporary than traditional, Jayendra Saraswathi often tested the limits of orthodoxy and extended the areas of the Math’s reach and influence beyond its traditional adherents even as he explored areas of social thrust. He was instrumental in the Kanchi Math expanding directly into people’s service and not remaining merely a spiritual fountainhead as it was under the Mahaswami.

Jayendra visited Manasarovar and Kailash in 1998 and became the only Shankaracharya to do so after the Adi Shankara. There he installed the idol of Adi Shankara.One of his important contributions is founding of the Sri Chandrasekharendra Saraswathi Viswa Mahavidyalaya, a deemed university in the name of his guru.[9] Under Jayendra's tenure, Kanchi Math ran the deemed university and dozens of schools and hospitals — territories previously not in the reach of Mutt — besides over 50 traditional Vedic schools and temples. Jayendra broke the restraining rules of the Math and reached out to the downtrodden. He went to Harijan bastis and attracted thousands of new followers and devotees. He transformed a spiritual and ritualistic Math into a socially vibrant one. This brought him high popularity and also into interaction with a multitude of social and political leaders in the country.[10]

The followers of the mutt call Jayendra Saraswati a reformist saint and credit him with ensuring that the preachings of Adi Sankara were spread among people beyond the Brahmin community. This he did by encouraging the spiritual mutt to become more of a social service-oriented one and making it all-inclusive.But at the same time, he did not wish to go down in history merely as a religious figure. He had ambitions of being seen as a seer who understood politics and wanted to have a say in issues facing the nation. It is this approach that led to Jayendra Saraswati playing a part in trying to resolve the Ram Janmabhoomi-Babri Masjid dispute during the NDA rule, by engaging with stakeholders from both communities and the government. [11]

Kanchi Mutt is known for their contributions, charity towards all castes, communities and religions. They have helped lots of Schedule Caste people, stopped conversions, helped in restoration of Temples, spreading the Greatness of Sanatana Dharma across various States in India.

As quoted by Mr Kalavai Venkat Ji : "His Holiness Jayendra Saraswati Swami did yeomen service to society by helping revive numerous Hindu traditions, especially those practised by the Scheduled Castes. Under his guidance, the Kanchi Mutt helped revive numerous folk art traditions. He was a bulwark of defense against Christian predation. In spite of the most horrific attacks and humiliations he had to suffer, Sri Jayendra Sarasvati defended dharma most admirably."

He issued certificates to trained priests of Sri Tantra Vidyapeetham, who hailed from all communities for Kerala temples, much before Kerala government took the same initiative. If today in Kerala, we find priests from all communities without the discrimination of birth in Hindu temples, is due to contributions by him to it. Sri Jayendra Saraswathi envisioned a programme for entrepreneurial development as a means to social harmony.[12]

During his time as the head seer, Jayendra Saraswathi launched several charity initiatives such as the ‘Jana Kalyan, Jana Jagaran,’ a movement to “serve the people and awaken the masses”. The charity programme aimed to establish temples in Dalit colonies and engage Dalits in temple rituals to expand the Hindu collective beyond the Dravidian polity’s anti-upper caste stance, and equating Hinduism with an inherent suspicion of Brahminism. He also appointed Dalit trustees in temples such as Mylapore Kapaleeshwarar.[13]

According to people who had been close to him during this period, Jayendra Saraswathi recognised the faultline in Hinduism that had triggered the conversions and embarked on an attempt to bring in Dalits and other socially oppressed classes into the mainstream Hindu fold. For months, he toured the state extensively, visiting villages, talking to Dalits and other communities. Departing from the usual convention of the mutt, which insisted that the pontiffs travel only by foot, Jayendra Saraswathi had got some of his devotees to donate a customised van that he used for his travel to these villages. Though he was only the junior pontiff of the mutt, Jayendra Saraswathi became more high profile as the aging senior pontiff Chandrashekarendra Saraswathi was focusing energies on religious matters in late 80s. He launched a social service movement called Jan Kalyan in mid-1980s, that took him and his band of younger devotees to the slums in and around Kanchipuram, later expanding it to other parts of Tamil Nadu.[14]

Under his tenure, The Kanchi Mutt started many schools, eye clinics and hospitals. Child Trust Hospital, Hindu Mission Hospital, Tamil Nadu Hospital and other public welfare institutions which are religious focused were developed by him.

He was seen as an avataar of Shiva Shankara and promulgated concept of Santana Dharma.[15]

He also conducted ‘Viswaroopa Yatra’ and ‘Sandarsanam’ at the Poranki Veda Pathasala. He played an important role in the establishment of the eye hospital – Sankara Nethrayala – between Vijayawada and Guntur in 2004.Jayendra Saraswathi’s primary motto was to promote spirituality among people and also spread the bhakti cult. He renovated or participated in ‘kumbhabhishekam’ of more than 100 temples in the State. The seer took part in the ‘kumbhabhishekam’ at the Kanaka Durga temple atop Indrkeeladri in the 90s.He also installed Krishna’s idol at the Labbipet Venkateswara Swamy temple in 2015.The Kanchi Kamakoti Charitable Trust in Tenali is among the several institutions set up by him. [16]

Controversy    Edit
ON November 11, Deepavali day, Sri Jayendra Saraswathi, the most high-profile of all contemporary Hindu religious leaders, was arrested by the Tamil Nadu Police in a late night operation at Mahabubnagar, Andhra Pradesh. According to the police, he is the prime accused in the case relating to the murder of A. Sankararaman, manager of the Sri Varadharajaswamy temple at Kancheepuram, near Chennai, on the temple premises on September 3.

The police said Sankararaman had for long been a thorn in the flesh of the pontiff of the Kanchi Kamakoti Peetam. Things apparently came to a head in 2001 when Sankararaman initiated legal action to scuttle the acharya's proposed visit to China. The police said that on September 20, 2002, S. Radhakrishnan, who was associated with the mutt and had differences with the acharya, was attacked by two persons with knives in his house in Mandaveli, Chennai. Radhakrishnan's wife and another person were also injured. [17]

Arrest and Acquittal    Edit
In 2004, Jayendra Saraswathi was arrested in connection with the Sankararaman murder case.[18] The court said that the complainant failed to support the prosecution and he was given bail.[19] The trial went on till 2013 when he was acquitted by the court.[20]

Death and Samadhi    Edit
On 27 February 2018, for doing the daily routine Pooja, Jayendrar asked Vijayendra Saraswathi to perform the routine poojas, which acted as a premonition that he wanted to handover the reigns to his successor. Jayendrar even did Sandhyavandhanam that same day. The 82-year old seer was admitted to a hospital near Kamakshi Amman Temple in Kanchipuram the following morning due to breathing problems. However, Jayendrar was perfectly in shape and even walked whilst being inside the hospital. A few hours later, hospital and mutt sources announced that he had died[21] and issued statement "The 69th Acharya of Sri Kanchi Kamakoti Peetam Jagadguru Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya Swamigal attained Siddhi at 9.00 am today - Shukla Trayodashi - 28 Feb. 2018 at Sri Kanchi Kamakotii Peetam Sankara Matam, Kanchipuram."[22]

As a sanyasi, Jayendra Saraswati was not cremated. He was instead interred in a Samadhi, that is referred to as an 'brundavanam' or 'adhishthanam'. A Tulasi tree was planted and a Shiva lingam was consecrated on top so that it will become a permanent shrine. The process of interment is called 'Brindavana Pravesha Karyakramam', which began on 1 March 2018 at 8am.[23]

The priests started performing chanting of mantras and his body was kept for devotees to pay respects from 10am of 28 February 2018 to 8am of 1 March 2018. Jayendra Saraswati's body was placed in the hall of the Kanchi math in a seated position, for devotees to catch a final glimpse. Devotees from various places visited the mutt from the morning of 28 February and throughout the night and paid homage to the late Acharya till 8am of March 1, 2018. Abhishekam of Shiva linga, a ritual was performed with chanting of Rudram and Chamakam on 1 March from 8am. Kanchi Mutt manager said over 5 lakh people came to the shrine to pay respects. It was decided that Jayendra Sarawasthi would be laid to rest beside his guru, Sri Chandrasekharendra Saraswathi and hence the seer's ‘brindavanam’, or final resting place, was constructed right next to the one that serves as the brindavanam for the 68th pontiff Sri Chandrasekhara Swamigal.[24]

Mutt officials stopped the public darshan by 8am on 1 March 2018 and initiated the installation of the brindavanam by reciting slokas. The final rites of Jayendra Saraswathi began with an 'abhishekam' ( bath) with milk and honey at 10am.A huge crowd had assembled in the small auditorium to watch the proceedings of the installation of the Brindavanam. The body of Jayendra Saraswathi was later carried to the adjacent ‘Brindavan Annexe,’ for his Samadhi, where the mortal remains of his predecessor Sri Chandrasekerendra Saraswathi were interred in 1993.The rituals for lowering Jayendra Saraswathi's body in the 7 x 7 ft burial pit in the Brindhavanam Annexe started after 11 am on 1 March 2018.[25] The Mutt’s Pontiff Sri Vijayendra Saraswathi performed the poojas for his guru and predecessor.The 69th pontiff of the Kanchi Sankara Mutt Sri Jayendra Saraswathi was placed in the ‘samadhi’ within the Mutt premises in Kanchipuram.

Reactions, tributes and legacy    Edit
The Prime Minister quoted "Deeply anguished by the passing away of Acharya of Sri Kanchi Kamakoti Peetam Jagadguru Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya. He will live on in the hearts and minds of lakhs of devotees due to his exemplary service and noblest thoughts. Om Shanti to the departed soul. Jagadguru Pujyashri Jayendra Saraswathi Shankaracharya was at the forefront of innumerable community service initiatives. He nurtured institutions which transformed the lives of the poor and downtrodden." Vice President M Venkaiah Naidu said "Pay my respects to Kanchi peethadhipathi Shri Jayendra Saraswati who attained moksha. His contribution for the welfare of mankind and in promoting spirituality will always be an inspiration for others."[26]

Advani quoted "I had the privilege of knowing Jayendra Saraswati Swamiji very closely. Our association became closer during the rule of NDA-I, when I was the Minister of Home Affairs in the government headed by Atal Bihari Vajpayeeji. Swamiji proactively initiated a dialogue with various religious and social leaders of the Muslim community to evolve an amicable solution to the Ayodhya dispute. This dialogue helped a lot in promoting mutual trust and goodwill between Hindu and Muslim communities. I join the millions of devotees of the Kanchi Kamakoti Mutt in offering prayers to the Almighty and in seeking peace to the departed soul."Former Union minister and PMK leader Anbumani Ramadoss said the pontiff had moved well with the people and his death is a great loss to those who are associated with him. DMK leader MK Stalin, in his message, condoled the demise of Sankara Mutt pontiff and conveyed his condolences to those who are close to Saraswathi.[27]

Tamil Nadu Governor Banwarilal Purohit, Union ministers D V Sadanand Gowda and Pon Radhakrishnan and other dignitaries paid homage to the Acharya on March 1, 2018.[28] Tamil Nadu Governor Banwarilal Purohit stood close to the pontiff's body and he happened to be among the last people to have met Jayendra Saraswati as he had visited the Seer on 27 February night.

O. Pannerselvam, Sengottaiyan, Ilayaraja and others paid visit to the mutt on 28 February.[29]

Muslims from Kanchipuram and nearby places also visited the Kanchi Mutt after his death, to pay their respects to him. They offered prayers (Namaz) as a token of respect for the Swami. The Nawab of Arcot is also known to be very close to the Mutt and its Acharyas.

அனுக்ரஹம் பரிபூர்ணம்...

அஞ்சலை என்ற இளம் வயதுப் பெண். அவள் ஒரு துப்புறவுத் தொழிலாளி. கணவன் இல்லை; இரண்டு சின்னச்சிறு பாலகர்கள்; கடுமையான வறுமை...

இதுதான் அஞ்சலையின் வாழ்க்கை.

பெரியவாளைப் பற்றி அவளுக்கு எதுவுமே தெரியாது! தெரிந்து கொள்ளும் சூழ்நிலையிலும் அவள் இல்லை...!

1984-ல் பெரியவா... அவள் இருந்த க்ராமத்துக்கு விஜயம் செய்தார். க்ராமத்தில் இருந்த பெரிய மனிதர்கள் முதல் எல்லோரும் பெரியவாளை தினமும் சென்று தர்ஶனம் செய்வதை கண்டாள்.

"நம்ம ஊருக்கு ஒரு ஸாமியார் வந்திருக்காங்களே...! நானும், அவரைப் போயி பாத்துட்டு வரப்போறேன்"

அக்கம்பக்கத்திலிருப்பவர்களிடம் கூறிவிட்டு, தன் குழந்தைகள் இருவரையும் அழைத்துக் கொண்டு பெரியவாளை வந்து நமஸ்கரித்தாள்.

பக்தி என்ற நிலையெல்லாம் அவளுக்கு என்னவென்றே தெரியாது.

நமஸ்காரம் பண்ணிவிட்டு குழந்தைகளுடன் நகர்ந்தவளை... தடுத்தாட்கொண்டது.... அவ்யாஜகாருண்யம்!

"அவ பேர்... என்னன்னு கேளு.."

பாரிஷதரிடம் சொன்னார்....

"ஒம்பேர் என்னம்மா? ஸாமிகிட்ட சொல்லு"

"அஞ்சலைங்க... ஸாமி ! "

"என்ன வேலை பாக்கற?.."

"துப்புறவு வேலை செய்யறேங்க ஸாமி !.."

"இவா... ரெண்டு பேரும்....?."

"இவங்க எம் பையனுங்க... ஸாமி! பெரியவன் நாலாப்பு படிக்கறான், இவன் சின்னவன் ஸாமி " 

கேட்ட கேள்விக்கு பதில் கூறிவிட்டு "அவ்வளவுதான்! " என்பதுபோல் குழந்தைகளோடு வாஸலுக்கு வந்து விட்டாள்.

பாவம் ! அவளுக்கு பக்தி பண்ணுவதில், எந்தவித முறையும் தெரியாது.

தெய்வம்... ஒருவருக்கு அனுக்ரஹம் பண்ண வேண்டும் என்று எண்ணிவிட்டால்......?????

"அவளக் கூப்டு!..."

"இந்தாம்மா! ஒன்ன... ஸாமி கூப்படறார்..."

பாரிஷதர் ஓடி வந்து அழைத்ததும், உள்ளே ஒரு வித பயத்தோடு மெல்லத் திரும்பி வந்தாள்.

"ஒம்பேரு அஞ்சலைன்னு சொன்னியே....! நீ எதுக்குமே பயப்பட மாட்டியோ?..."

அன்பும், குறும்பான புன்னகையும் பெரியவா முகத்தில் தவழ்ந்தது. (அஞ்சுதல் என்றால் பயம்)

எல்லாவற்றுக்கும் மேலே, பெரியவாளுடைய தீக்ஷண்யமான நயன தீக்ஷை அந்த ஏழைத் துப்புறவுத் தொழிலாளியின் ஹ்ருதயத்துக்குள் ஆழ்ந்து இறங்கி, தக்ஷணமே "உண்மையான மஹாபக்தை" என்ற நிலைக்கு உயர்த்தப்பட்டாள்!

விளையாட்டாக அவளோடு பேசுவது போல் சீண்டினார்....

"ஒன்னோட ரெண்டாவுது பிள்ளை, டில்லிலயா வேலை பாக்கறதா சொன்ன?.."

அஞ்சலைக்கு அவளையும் அறியாமல், லேஸாக சிரிப்பு வந்துவிட்டது.!

பக்கத்தில், ஒழுகும் மூக்கை உறிஞ்சிக் கொண்டு, அஞ்சலையின் புடவைத் தலைப்பை விடாமல் பிடித்துக் கொண்டு, கிழிந்து தொங்கும் ஒரு சாயம் போன நிக்கரும், பொத்தான் இல்லாத சட்டையோடு நிற்கும் தன் இரண்டாவது பாலகனைப் பார்த்தாள்.

பெரியவா கேட்ட கேள்விக்கு, சிரிப்பைத் தவிர அவளால் வேறு பதில் சொல்ல முடியவில்லை.

மிகவும் யதார்த்தமாக தெய்வத்தை மனஸில் catch பண்ணிக் கொண்டாள்.

அவளுடைய பதில் இனி எதற்கு?

அனுக்ரஹம் பரிபூர்ணம் !

அவளுக்கு பெரியவாளை பிடித்துக் கொள்ளத் தெரிந்துவிட்டது. அது போதாதா?

“எதற்காக இப்படிக் கேட்டார்?” என்றெல்லாம் கூட, அவள் மனஸை குழப்பிக் கொள்ளவேயில்லை.

( எல்லாத்தையும் படித்து, கேட்டு, அலசி ஆராயும் அறிவாளிகளான நாம்தான் குழப்பத் திலகங்களாக இருப்போம்)

தினமும் குளித்துவிட்டு, கற்பூரத்தை ஏற்றி ஸூர்யனுக்கு காட்டுவாள். அவளுடைய மனஸு முழுவதையும் பெரியவா ஆக்ரமித்திருந்தார்.

பெரியவாளுடைய ஒரு படம் கூட அவளிடம் கிடையாது.

அந்த 'மஹாஸாமி'யை படத்தில் வைத்துப் பூஜிக்கக் கூட தனக்கு அருகதை கிடையாது என்று எண்ணினாள்.

எந்த பெரிய பக்தருக்கும் தோன்றாத எண்ணமாக, எங்கும் வ்யாபித்த பெரியவாளை, பரந்து விரிந்த ஆகாஶத்தில், ஒளிப்பிழம்பாய் தோன்றும் ஸூர்யனாகக் ஆராதிக்கும் பக்குவத்தைப் பெற்றிருந்தாள்.

அவள் வாழ்வில் படிப்படியாக கஷ்டங்கள் குறைந்தன.

25 வருஷங்களுக்குப் பிறகு ரதயாத்ரையாக வந்த பெரியவா விக்ரஹத்தை, பெரியவா நேரிலேயே வந்தது போல் தர்ஶித்து பேரானந்தம் அடைந்தாள்.

"பெரியவங்க நம்மை விட்டுட்டு எங்கயும் போகலீங்க! அப்டி நெனைக்கறவங்க, அந்த தெய்வத்தைப் புரியாதவங்க! இந்த ரதத்துல... அவரு மெய்யாலுமே வந்திருக்காருன்னு நா... நிச்சியமா சொல்லுவேன்"

25 வர்ஷங்களுக்குப் பிறகு, இப்போதும் அவள் பக்கத்தில் அவளுடைய 27 வயஸு நிறைந்த அதே இளைய மகன் நின்றிருந்தான்!

"ஒன்னோட ரெண்டாவது பிள்ளை, டெல்லிலயா வேலை பாக்கறதா சொன்ன?"....

25 வர்ஷங்களுக்கு முன்பு, பெரியவா விளையாட்டு போல் கேட்ட போது, அப்போதும் அவளுடைய ரெண்டே வயஸான மகன், மூக்கை உறிஞ்சியபடி, மலங்க மலங்க பார்த்துக் கொண்டு, அவளுடைய புடவை தலைப்பை பிடித்தபடி நின்று கொண்டிருந்தான்!

அதே மகன்தான்!....  இன்று லீவில் ஊருக்கு வந்திருந்தான்....

"டில்லியில் மனிதவள மேம்பாட்டுத்துறை அமைச்சகத்தில் உயர் அதிகாரியாக இருக்கிறான்"

"பெரியவா எனும் அம்ருத ஸாகரம், குறிப்பிட்ட ஒரு ஸாராருக்குத்தான்!" என்ற பொய்யை, மஹாப் பொய்யென்று நிரூபித்தவர்களில், அஞ்சலையும் ஒருத்தி!

இவ்வளவு தூரம் பெரியவாளை க்ரஹித்துக் கொள்வதற்கு அவளிடம் போலித்தனமோ, படாடோபமோ இல்லாத அமைதியான நம்பிக்கை மட்டுமே இருந்தது!

ஸூர்யனின் ஒளிக்கு உயர்வு-தாழ்வு பேதங்களே இல்லை. அந்த ஒளியை க்ரஹித்து கொள்ளுவதும், தள்ளுவதும் நம்முடைய கர்மபலனே!

ஆனால், கர்மபலன் மேல் பழியை போடாமல், மனஸார துளியாவது நம்பிக்கையோடு பகவானிடம் அன்பு பூண்டால் போதும்!

ஆம்! அவன் மேல் கொள்ளும் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையால், நம் விதி இறந்து போகும்!

ஸ்ரீ மஹா பெரியவா
**********************************************************
காஞ்சி ஸ்ரீ வரதராஜப் பெருமாள் கோயில் சீமா பட்டாச்சாரி அவர்களின் அனுபவம் வேறு யாருக்கும் கிட்டாத பாக்யமாக அமைந்துள்ளது.

வரதர் கோயிலில் பிரும்மோத்ஸவம். ஆறாம் நாள் உற்சவம். பெருமாள் ஸ்ரீ வேணுகோபாலனாக சேவை சாதித்து அருளி வீதி வலம் வருகிறார். ஸ்ரீ வேணுகோபாலனாக அதி அற்புத அழகில் சீமா பட்டாச்சாரி பரவசமுறுகிறார்.

பெருமாள் திருவீதிவலம் ஸ்ரீ மடத்தின் எதிரே வந்தடைகிறது. ஸ்ரீமடத்திலிருந்து சாட்சாத் ஈஸ்வரரான ஸ்ரீ பெரியவா வெளியே வந்து பக்தி பரவசத்துடன் ஊர்வலம் வந்து நிற்கும் பரமனை தரிசித்து நிற்கிறார்.

சீமா பட்டர் இந்த அரிய காட்சியால் உணர்ச்சி பெருக்கெடுத்து நிற்கிறார். அப்போது அவருக்கு ஒரு அதிசய அனுபவம் ஸ்ரீ வேணுகோபாலனை தரிசித்து நிற்கும் ஸ்ரீ பெரியவாளிடம் அவர் பார்வை சென்றபோது, அங்கே ஸ்ரீ பெரியவாளை இவரால் காண இயலவில்லை. அதற்கு பதிலாக அதே இடத்தில் திரு உலாவரும் ஸ்ரீ வேணுகோபாலன் அலங்கார அழகோடு நிற்பதை தரிசித்து சற்றே சீமா பட்டர் அதிர்ச்சியுறுகிறார். இந்த அற்புதத்தை தாங்க முடியாமல் பட்டர் திணறிபோய் ஸ்தம்பித்து நிற்கிறார். பரவசத்தில் தோய்ந்தவராய் பட்டர் எல்லையில்லா ஆனந்தத்தில் மூழ்கி நிற்கிறார்.

இந்த அதி அற்புதம் ஒரு நொடிப் பொழுதில் பட்டருக்கு மட்டும் அருளப்பட்டு மறைகிறது.

ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஸ்ரீ மஹாபெரியவாளே ஸ்ரீ வேணுகோபாலன் என்ற மாபெரும் ரகசியம் பட்டருக்கு இதனால் தெளிவாக அருளப்பட்டுவிட்டது.

இது உண்மைதான் என்பது ஊர்ஜிதமாக சீமா பட்டருக்கு மற்றொரு சம்பவமும் அனுபவமானது. ஸ்ரீ பெரியவாள் தேனம்பாக்கத்தில் அருளிக்கொண்டிருந்த சமயமது. ஒருநாள் பெருமாள் கோயிலிலிருந்து சீமா பட்டரை ஸ்ரீ பெரியவா அழைத்துவர ஆக்ஞையிட்டார்.

சீமா பட்டாசாரியாரும் வந்து நின்று வந்தனம் செய்தார்.

“இன்னிக்கு என்ன திதி” என்று ஸ்ரீ பெரியவா பட்டரை கேட்டார்.

பட்டர் மெதுவாக “ஏகாதசி” என்றார்.

“உபவாசம் நமக்கு மட்டும் தானே? இல்லே வரதனுக்கும் தானா?” இப்படி ஸ்ரீ பெரியவா கேட்டதும் பட்டர் வெலவெலத்து போனார்.

ஸ்ரீ பெரியவா தொடர்ந்து கேட்டார் “பெருமாளுக்கு இன்னிக்கு நைவேத்யம் ஏன் செய்யவில்லை?”

இந்த கேள்வியால் பட்டர் அதிர்ச்சி அடைந்தார். அவருடைய நாக்கு குழறியது “தெரியல்லே…. விசாரிச்சுண்டு வரேன்” என்று சொல்லிவிட்டு கோயிலுக்கு பட்டர் திரும்பிச் சென்றார்.

அங்கு சென்று விசாரித்தபோதுதான் உண்மை தெரிய வந்தது. கோயிலின் உள்கட்டில் ஏதோ தவறு நடந்துள்ளது தெரிய வந்தது. அதனால் பெருமாளுக்கு நைவேத்யம் செய்யாமல் விடுபட்டுவிட்டிருந்தது.

உடனே பட்டர் அதை சரிபடுத்தி, தக்க பிராயச்சித்தம் செய்து பெருமாளுக்கு அதன்பின்னே திருவமுது படைக்கப்பட்டது. பிரசாதத்தை உடனே ஸ்ரீ பெரியவாளிடம் பட்டர் கொண்டு சமர்ப்பித்தார்.

வரதராஜ பெருமாளுக்கு நைவேத்யம் நடக்கவில்லை என்பது ஸ்ரீ பெரியாளுக்கு எப்படி தெரிந்தது? தெரிந்திருந்தாலும் அதைப் பற்றி கவலைபடுவானேன்?

இப்படி சீமா பட்டர் சந்தேகமாக நினைக்க வாய்ப்பே இல்லாமல் போனது. சாட்சாத் ஸ்ரீ வேணுகோபாலனேதான் ஸ்ரீ பெரியவா என்ற உண்மையை அனுபவித்த பாக்யம்தான் ஏற்கனவே பட்டருக்கு கிடைத்துள்ளதே!

ஸ்ரீ வேணுகோபாலனாக சீமா பட்டருக்கு காட்சித் தந்த மகான் இன்னும் பல பக்தர்களுக்கும் அவர்கள் இஷ்ட தெய்வங்களாக தரிசிக்கும் பாக்யம் அருளியுள்ளார். பரப்பிரம்ம சொரூபத்தில் அத்தனை தெய்வங்களும் அடக்கமாகின்ற இந்த மேன்மை இயல்பல்லவா?

இப்பேற்பட்ட எல்லாமுமாகி நின்றருளும் நடமாடும் தெய்வமான ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஸ்ரீ மஹாபெரியவாளிடம் நாம் கொள்ளும் பரிபூர்ணபக்தி நமக்கெல்லாம் சர்வ ஐஸ்வர்யங்களை தந்து சகல மங்களங்களையும் அருளும்!

பெரியவாள் வாழும் காலத்திலே நாமும் வாழ்கிறோம் என்பதுதான் எத்தனை பெரிய பாக்யம் !

அவரைப் பார்ப்பதற்கும் அவரது அருள் வாக்கைக் கேட்பதற்கும் என்ன தவம் செய்தோமோ

காமகோடி தரிசனம் காணக்காணப் புண்ணியம்

ஐந்து வகை ஸ்நானங்கள் பற்றி காஞ்சி மகாபெரியவர்…

காஞ்சி மகாபெரியவர் சாஸ்திரத்தில் 5 வகை ஸ்நானங்கள் பற்றி சொல்லப் பட்டிருக்கிறது. ஸ்நானம் என்றவுடன் நாம் தினமும் செய்கிறதான ஜலத்தில் குளிப்பது… இது, ‘வாருணம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இந்த வாருணம் என்பதும் குளம், ஆறு போன்றவற்றில் முங்கிக் குளித்தலே! இதுவே முக்கிய ஸ்நானம். மற்றபடி பாத்திரம் போன்றவற்றால் நீரை எடுத்து விட்டுக் கொள்வது போன்றவை, இரண்டாம்பட்சம்தான். இதற்கு அப்பறம் வருவதுதான், ‘கௌண’மாக கழுத்து வரை குளிப்பது, இடுப்பு வரை குளிப்பது போன்றவையெல்லாம்! ஆனால் இந்த கௌண ஸ்நானங்கள் எல்லாம், ஜலத்தால் நீரால் செய்யும் வாருணத்தில் வருவதுதான்.

இல்லங்களில் சளி,ஜுரத்தில் இருக்கும் போது விபூதி ஸ்நானம் செய்வார்கள் பெரியோர். இது இரண்டாம் வகை. இதற்கு ஆக்நேயம் என்று பெயர். அக்னி ஸம்பந்தமுடையது என்று பொருள். அக்னியின் பஸ்மத்தால் கிடைக்கும் பஸ்மத்தை,சாம்பலை ஜலம் விட்டுக் குழைக்காமல் வாரிப் பூசிக் கொள்வதை பஸ்மோத்தூளனம் என்கிறோம்.

பசுக்கள் கூட்டமாகச் செல்லும் போது எழும் குளம்படி மண் புனிதமாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. இதற்கு கோ தூளி என்று பெயர். ஸ்ரீகிருஷ்ணனே இந்தப் பசுக்களின் குளம்படித் தூள், சந்தனப் பொடி தூவினதுபோல தனது உடம்பில் படிந்தபடி ‘கோதூளீ தூஸரிதனாக’ இருந்தானாம். இவ்வாறான ‘கோதூளி’ நம்மீது படும்படியாக நின்று அந்த மண்துகள்கள் நம் உடலில் ஏற்பது மூன்றாம் வகையான ஸ்நானம். இதன் பெயர் ‘வாயவ்யம்’. இது வாயுவுடன் சம்பந்தமுடையதாக இருப்பதால், அதாவது காற்றினால் பறக்கும் மண் தூசி என்பதால் இதன் பெயர் வாயவ்யம்.

அபூர்வமாக சில தருணங்களில் வெய்யில் அடிக்கும்போதே மழையும் பொழிகிறதல்லவா..? இவ்வாறான மழைஜலம் தேவலோகத்திலிருந்து வரும் தீர்த்தத்துக்கு சமம் என்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. இதில் குளிப்பது ‘திவ்யஸ்நானம்’. இதுவே நான்காம் வகை ஸ்நானம்.

புண்யாக வாசனம், உதகசாந்தி போன்றவை செய்தபின் மந்திர ஜலத்தை புரோகிதர் நம் மீது தெளிப்பார். சந்தியாவந்தனத்தில் ‘ஆபோஹிஷ்டா’ சொல்லி நீரைத் தெளித்துக் கொள்கிறோம். இவ்வாறு அபிமந்திரித்து தெளித்துக் கொள்ளுவது ஐந்தாம் முறை. இதன் பெயர் ‘ப்ராஹ்மம்’. ‘ப்ரம்மம்’ என்றால் வேதம், வேத மந்திரம் என்று ஒரு அர்த்தம். ஆகவே வேத மந்திரத்தால் புனிதப்படுத்தப்பட்ட தீர்த்தப் புரோக்ஷணத்துக்கு, ‘ப்ராஹ்ம ஸ்நானம்’ என்று பெயர்.

பார்க்கப் போனால் எல்லா ஸ்நானமுமே ப்ராஹ்மம்தான். எந்தக் காரியமானாலும் அந்தக் காரியத்தை மட்டும் பண்ணாமல், அதோடு மந்திரத்தையும் சேர்த்து ஈச்வர ஸ்மரணையுடன், ஈஸ்வரார்ப்பணமாகப் பண்ணுவதாகவே அத்தனை ஆசாரங்களும் ஏற்பட்டிருக்கின்றன

ஜய ஜய சங்கர! ஹர ஹர சங்கர! காஞ்சி சங்கர! காமகோடி சங்கர!

மஹா பெரியவா அற்புதங்கள்
==========================

""மஹாபெரியவா அணிந்த துளசிமாலை !!""

சாதாரணமான ஒரு குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவன் அவன். வயது பன்னிரண்டு அல்லது பதிமூன்று இருக்கலாம். ஐந்தாவதோ ஆறாவதோ படித்துக் கொண்டிருக்கலாம்.

மாநிறம். எண்ணெய் அதிகம் கண்டிராத தலை. தடிமனான அரை டிராயர்; கசங்கிப் போன மேல்சட்டை… அரை டிராயரும் மேல்சட்டையும் என்ன நிறம் என்பதைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் எவரும் சொல்லி விடமுடியாது. அழுக்கேறிப் போயிருந்தாலும் அந்த ஆடைகள் அவ்வப்போது துவைத்துத் தான் அணியப் படுகின்றன என்பதை அதைப் பார்க்கும் எவராலும் புரிந்து கொள்ள முடியும். நெற்றியில் ஒரு வளைந்த கீற்றாக முறையே இல்லாமல் ஏனோ தானோ என்று விபூதி பூசப்பட்டிருந்தது. ஒருவேளை இங்கு கிளம்பி வருகிற அவசரத்தில் அவனது அம்மா இட்டு விட்டிருக்கலாம். தேர்வு காலங்களில் கிராமத்தில் இருப்பவர்கள் தெருமுனையில் உள்ள பிள்ளையார் கோவிலுக்குப் போய், ஒரு சின்ன கற்பூரத்தை ஏற்றி வைத்து, பேனாவை பிள்ளையார் பாதத்தில் வைத்து வழிபட்டு விட்டுப் பரிட்சை எழுதப் போவார்கள். இது ஒரு விதமான நம்பிக்கை. அதாவது இறைவன் அருளோடு தேர்வு எழுதப் போகிறோம் என்கிற ஒரு தைரியம் மாணவர்களுக்கு வரும். அது போல் இந்த சிறுவன் காஞ்சிபுரத்தில் வசிப்பவன் என்பதாலும், மஹா பெரியவாளின் சாந்நித்யம் பற்றி யாரோ சொல்ல – அவன் தகுதிக்கு ஏதோ கேள்விப்பட்டிருந்தாலும் இன்று தேர்வு எழுதப் போகும் முன் ஸ்ரீமடத்துக்கே வந்து விட்டான் போலிருக்கிறது.

விடிகாலை நேரத்தில் விஸ்வரூபதரிசனம் காண வந்திருந்த பக்தர்கள் பலரும் இன்னமும் நகராமல் அங்கேயே நின்றிருந்தபடி பெரியவா தரிசனத்தில் திளைத்திருந்தார்கள்.

இதைத் தவிர, காலை வேளையில் ஏராளமான பக்தர்கள் வேறு ஸ்ரீமடத்தில் குவிந்து விட்டிருந்தார்கள். நாம பஜனைகளும் சங்கர கோஷமுமாக ஸ்ரீமடமே பக்தி மணம் கமழ… அருள் நிரம்பிக் காணப்பட்டது.

இவ்வளவு கூட்டம் பெரியவா தரிசனத்திற்காகக் காத்து நின்றாலும், சிறுவனாகப் பட்டவன் வரிசையில் நின்று கொண்டிருக்கும் எந்த ஒரு பக்தரைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல், ராஜபாட்டை போல் விறுவிறுவென்று நடந்து மஹா பெரியவாளின் சந்நிதியை நெருங்கினான்.

முகத்தில் உற்சாகம் கொப்பளிக்க, பெரியவாளைப் பார்த்தபடியே நின்றான். அவனை எவரும் தடுக்கவில்லை. ஏதும் கேள்வி கேட்கவில்லை. காரணம் – அந்தச் சிறுவனின் ஆர்வத்தையும் பரபரப்பையும் பார்த்த பின் இயல்பான அந்த பக்திக்குத் தடை போட எவருக்கும் விருப்பமில்லை.

“மடத்துக்குப் போய் சாமியைக் கும்பிடணும்னா, அவருக்குத் தோதா ஏதாவது எடுத்துட்டுப் போகணும்” என்று அவனுக்கு யார் சொல்லிக் கொடுத்தார்களோ…. தெரியவில்லை. தன் கையில் தொடுத்த ஒரு மாலையை வைத்திருந்தான்.

அந்த மாலையைப் பார்த்த பல பக்தர்களும் வெவ்வேறு விதமான உணர்ச்சிகளைத் தங்களுக்குள் வெளிப்படுத்திக்கொண்டு விமர்சித்துப் பேசினார்கள்.

சிலர் வியந்தார்கள்; சிலர் வெளியே ஏதும் பேச முடியாமல் தங்களுக்குள் கேலியாகச் சிரித்துக் கொண்டார்கள்.
பலரது விமரிசனத்துக்கும் கேலிச் சிரிப்புக்கும் உள்ளான அந்த மாலையில் அப்படி என்ன விசேஷம் என்கிறீர்களா?
அது – துளசி மாலை!

அதுவும் துளசியை அடர்த்தியாக – கொத்துக் கொத்தாக வைத்துக் கட்டப்பட்ட மாலை இல்லை. தனித் தனி துளசி இலைகளைக் கோணாமாணா என்று – ஒரு முறை இல்லாமல் கோர்த்துத் தொடுக்கப்பட்டிருந்த மாலை.

ஒருவேளை அடுத்தடுத்து துளசி இலைகளை நெருக்கமாக வைத்துத் தொடுத்திருந்தால் அதில் இடைவெளி என்பதே தெரியாமல் போயிருக்கும். ஆனால் இந்தச் சிறுவன் தொடுத்துக் கொண்டு வந்திருந்த துளசி மாலையில் இடைவெளி அதிகம் தெரிந்தது. அதனால் பார்த்தவுடன் ’மாலை’ என்று சொல்வதற்கு எவருக்கும் வாய் வராது.

இதில் இன்னொரு அலங்கோலமும் வெளிப்பட்டது. அதாவது இறைவழிபாட்டிற்குக் கொண்டு செல்கிற துளசியைப் பெரும்பாலும் வாழைநாரில்தான் கட்டுவார்கள். ஆனால் இந்தச் சிறுவன் ஒரு சணலில் இந்த ’மாலை’யைக் கட்டி எடுத்து வந்திருந்தான்.

(வீட்டில் ஏதாவது பொருளைக் கட்டி வைத்திருந்த மூட்டையில் இருந்த சணலை மட்டும் பிரித்து எடுத்திருப்பான் போலிருக்கிறது). இது போன்ற காரணங்களால் சிறுவன் எடுத்து வந்திருந்த துளசி மாலையைப் பார்த்து சிலர் சிரித்தார்கள்.

ஆனால் பக்குவப்பட்ட சிலர், ”இந்த வயதில் இந்த அளவுக்கு பெரியவாளிடம் ஒரு பக்தி இருக்கிறதே… வெறுங்கையோடு வரக்கூடாது என்கிற நாசூக்கு தெரிந்திருக்கிறதே” என்று நெகிழ்ந்தார்கள்.

ஒரு கட்டத்தில் பெரியவாளின் திருப்பார்வை அவன் மேல் விழுந்தது. ஒரு புன்னகையை உதட்டோரம் தவழ விட்டு, ”அருகில் வா” என்பது போல் அவனுக்கு ஜாடை காட்டினார்.
விறுவிறுவென்று நடந்து முன்னுக்கு வந்தான்.

”என்ன?” என்பது போல் ஆச்சரியமான முகத்துடன் தலையை மேலும் கீழும் அசைத்து ரசனையாகக் கேட்டது அந்தப் பரப்ரம்மம்.

சிறுவன் சந்தோஷமானான். தனக்கு உரிய அங்கீகாரம் இந்த சந்நிதானத்தில் கிடைத்துவிட்டது என்பதாக மகிழ்ந்தான்.

கையில் துளசி மாலையோடு பெரியவாளை இன்னும் நெருங்கி, அவரின் திருவடி அருகே இதை சமர்ப்பித்தான். பெரியவாளின் கைங்கர்யப் பணிக்காக அங்கே இருந்த சீடர் ஒருவர் அந்த துளசி மாலையை அங்கிருந்து எடுத்து வேறு இடத்தில் சேர்ப்பிப்பதற்காகக் குனிந்தார்.

சற்றே நிமிர்ந்து அந்த சீடரைப் பார்த்த பெரியவா, ’வேண்டாம்’ என்பது போல் வலது ஆட்காட்டி விரலை இடப்புறமும் வலப்புறமும் அசைத்து சமிக்ஞை செய்தார். சீடரையும் தள்ளி நிற்கச் சொன்னார். அந்த மாலையைத் தான் அகற்றுவதைப் பெரியவா விரும்பவில்லை என்பதைப் புரிந்து கொண்ட சீடன், நின்ற வாக்கிலேயே அப்படியே ரிவர்ஸில் நகர்ந்து கொண்டான்.

”எக்ஸாம் இன்னிக்கு இருக்கோ?” – சிறுவனைப் பார்த்துப் பெரியவா கேட்டார்.

இவ்வளவு பேர் கூடி இருக்கும் இடத்தில் தன்னைப் பார்த்துப் பெரியவா ஒரு கேள்வி கேட்கிறார் என்பது அந்தச் சிறுவனின் முகத்தில் ஏராளமான சந்தோஷத்தைக் கொடுத்திருந்தது. தவிர, தனக்குத் தேர்வு இருப்பதைப் பெரியவா எப்படிக் கண்டு பிடித்தார் என்கிற ஆச்சரியமும் அவன் முகத்தில். பிரகாசமானவன், “ஆமா சாமி, இன்னைக்கு சயின்ஸ்” என்று கூடுதல் தகவலையும் சொன்னான்.

”துளசி மாலையை எனக்காகக் கொண்டு வந்தியோ?” என்று அவனைப் பார்த்துக் கேட்டு, அந்த மாலையைக் கையில் எடுத்தார்.

இப்படியும் அப்படியும் அதை ஆராய்ந்தார். தான் காணிக்கையாக எடுத்து வந்திருந்த மாலையைப் பெரியவா தன் கையால் எடுத்து விட்டார் என்பதைப் பார்த்த மாத்திரத்திலேயே அச்சிறுவனுக்குப் பெருமை பிடிபடவில்லை…”எங்க வீட்டுலேயே துளசிச் செடி இருக்கு… அதுலேர்ந்து நானே பறிச்சுக் கட்டினேன்.”

அந்தப் பரப்ரம்மம் அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தது. கூடி இருந்த திரளான பக்தர்களும் அடுத்துப் பெரியவா என்ன செய்யப் போகிறார் என்பதைக் கவனிப்பதில் ஆர்வமானார்கள். ஒரு க்ஷண நேரத்தில் இந்தச் சிறுவன் பெரியவரின் கவனத்தை இப்படிக் கவர்ந்து விடுவான் என்று அங்கிருந்த எவரும் எதிர் பார்க்கவில்லை. சிறுவன் மேல் பெரியவா செலுத்தும் கரிசனத்தைக் கண்டு, சீடர்களும் மடத்துச் சிப்பந்திகளும் கூட அதிசயப் பட்டுப் போனார்கள்.

அந்தத் துளசி மாலையை தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டார். வலக் கரத்தால் அந்த மாலையை எடுத்துத் தன் தலைக்கு மேல் வைத்தார். என்ன புண்ணியம் செய்ததோ அந்தத் துளசி மாலை! பெரியவாளின் தலையில் அமர்ந்து கொண்டது. துளசி மாலை பெரியவா சிரசில் அப்படியே நின்றது. சுற்றிலும் நின்றிருந்த தன் பக்தர்களை இப்படியும் அப்படியும் திரும்பிப் பார்த்தார் பெரியவர்.

எல்லாப் பக்கமும் திரும்பிப் பார்க்கிற வேளையில் அவர் முகத்தில் ஒரு புன்னகை ததும்பியது. ”இந்தக் கோலத்தில் நான் எப்படி இருக்கேன்? இந்த மாலை நன்னா இருக்கா?” என்று பெரியவா கேட்பதாக எல்லோருக்கும் பட்டது.

பெரியவாளுக்கு சமர்ப்பிக்க வேண்டி பக்தர்கள் வாங்கி வந்திருந்த எத்தனையோ மலர் மாலைகள் அவருக்கு முன்னால் – சற்றும் மணம் குறையாமல் – மலை போல் குவிந்திருந்தன. ரோஜா, மல்லிகை, சம்பங்கி என விதம் விதமான மலர்களைக் கொண்டு மிகவும் நேர்த்தியாகத் தொடுக்கப்பட்டிருந்த மாலைகள் அவை.

ஆனால், அனைத்தையும் விட்டு விட்டு, ஒரு ஒழுங்குமுறையே இல்லாத, ஒரு மாலைக்கு உரிய எந்த விதமான இலக்கணத்திலும் சேராத, சாதாரண சிறுவன் கொண்டு வந்த துளசி மாலை ஏனோ பெரியவாளுக்குப் பிடித்து விட்டது. தானே அதை ஸ்வீகரித்துக் கொண்டார்.

’இதுதான் பக்தி’ என்பதை அங்கு வந்திருந்த அனைத்து பக்தர்களுக்கும் உணர்த்தும் விதத்தில், ‘இந்த மாலையை அணிந்திருக்கிற நான் எப்படி இருக்கேன்?’ என்பதாக அனைவரையும் பார்த்தாரோ?

எத்தனையோ மலர் மாலைகள் இருந்தும் அன்பின் மிகுதியால் – ஆர்வத்தின் வெளிப்பாடாகத் தொடுத்துக் கொண்டு வரப்பட்ட இந்தத் துளசி மாலை என் உள்ளத்தைக் கவர்ந்து விட்டது என்பதைப் பகட்டான பக்தர்களுக்கு உணர்த்துகிறாரோ?

பக்தி என்றால் என்ன என்பதைப் பற்றிப் பெரிதும் படிக்காத, கேட்காத இந்தச் சிறுவன் தன் செய்கையால் அங்கிருந்த அனைவருக்கும் பெரியவரின் அருட்செயலின் மூலம் உணரச் செய்து விட்டான்.

செல்வச் செழிப்பில் திளைக்கும் எத்தனையோ பக்தர்கள் குவிந்திருக்கும் இந்த சந்நிதானத்தில் தான் அன்புடன் எடுத்து வந்திருக்கும் ஒரு துளசி மாலைக்கு இவ்வளவு மரியாதையா என்று சிறுவன் திகைத்துப் போனான்.

அவன் விழிகளில் லேசாக ஈரம் ததும்பியது. சரேலென்று தரையில் விழுந்து பெரியவாளை நமஸ்கரித்தான். எழுந்து நின்றான்.

சுமார் பத்து நிமிடங்கள் கழித்துத் தான் அந்தத் துளசி மாலையைத் தன் தலையிலிருந்து எடுத்துக் கீழே வைத்தார் பெரியவா. புன்னகை அரும்ப அந்த சிறுவனை ஆசீர்வதித்தார். கல்கண்டும் குங்குமமும் கொடுத்தார்.
தன் தலையில் வைத்திருந்த மாலையை அருட் பிரசாதமாக அவனிடமே கொடுத்தார்.

அதன் அருமை தெரிந்தோ தெரியாமலோ பயபக்தியுடன் வாங்கிக் கொண்டான். எந்த ஒரு மாலையைப் பார்த்துப் பரிகசித்துத் தங்களுக்குள் விமர்சித்துக் கொண்டார்களோ, அந்த பக்தர்கள் இப்போது நெகிழ்ந்து போனார்கள். அவர்களின் பரிகசிப்புக்கு உள்ளான மாலை இப்போது புனிதம் பெற்று விட்டது.

மாலையைப் பெற்றுக்கொண்டு வெளியேறும் அந்தச் சிறுவனிடம் இருந்து, “குழந்தே, அதில் இருந்து ரெண்டு துளசி தளங்களைப் பிய்ச்சு எங்ககிட்ட தாயேன். அது பெரியவா பிரசாதம்” என்று கெஞ்சும் குரலில் கேட்டனர்.

அப்படிக் கேட்டவர்களுக்கெல்லாம் துளசி இலைகளைப் பிய்த்துக் கொடுத்துவிட்டு, “எக்ஸாமுக்கு டயமாச்சு. ஸ்கூல்ல பெல் அடிச்சுடுவாங்க..” என்று சொல்லி விட்டான் ஒரே ஓட்டம்! இன்று சயின்ஸ் தேர்வாயிற்றே!

ஹர ஹர சங்கர!! ஜெய ஜெய சங்கர !!  காஞ்சி சங்கர!! காமகோடி சங்கர!!

தை அமாவாசை சற்று நிதானமாக படிக்கவும்

🍃சிரார்த்தம், திதி, தர்ப்பணம், மஹாளயம் மற்றும் பித்ரு தோஷ பரிகாரம் – ஐயம் போக்கும் முழுமையான அறுபது தகவல்கள்.

🍃1. வீட்டில் பசியால் வாடும் தனது வயதான பெற்றோர்களுக்கு சாப்பாடு கொடுக்காமல் தெய்வத்திற்கு சர்க்கரைப் பொங்கல் போன்ற பொருட்களை நிவேதனம் செய்வதாலும் ஆடை இன்றி பெற்றோர்கள் கஷ்டப்படும் போது தெய்வங்களுக்கு பட்டு வஸ்திரங்களை அணிவிப்பதாலும் எந்த பலனும் கிடைக்காது. பித்ருதோஷம்தான் ஏற்படும்.

🍃2. பித்ருக்களுக்கு தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டிய மாதத்தில் தர்ப்பணம் நடைபெறும் நாளுக்கு முன்பாக தர்ப்பணம் செய்பவர் தனது வீட்டில் தினசரி தெய்வங்களுக்கு செய்யும் பூஜையைத் தவிர வேறு எந்த ஒரு விசேஷமான பூஜைகளையோ ஹோமத்தையோ செய்யக் கூடாது.

🍃3. தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டிய மாதத்தில் சிரார்த்தம் செய்யும் முன்பாக தங்கள் வீட்டு மங்கள நிகழ்ச்சிகளை நடத்தக்கூடாது.

🍃4. தர்ப்பணம் செய்யும் நபர் தர்ப்பணம் செய்யும் முன்பாக அந்த மாதத்தில் மற்ற இடங்களில் நடை பெறும் எந்த ஒரு பூஜைகளிலும் ஹோமங்களிலும், ஆலய நிகழ்ச்சிகளிலும் தனது பெயர் சொல்லி சங்கல்பம் செய்து கொள்ளக் கூடாது.

🍃5. பித்ருக்களுக்கு தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டிய நாளன்று, பித்ருக்களுக்கு தர்ப்பணம் செய்து  மூடிக்கும் வரை, வீட்டில் தெய்வ சம்பந்தமான பூஜைகளை நிறுத்தி வைத்து விட்டு, பித்ருக்களுக்கு தர்ப்பணம் செய்து முடிந்த பின்னர் தினசரி செய்ய வேண்டிய தெய்வ சம்பந்தமான பூஜைகளைச் செய்ய வேண்டும்.

🍃6. சூரியனும், சந்திரனும் ஒன்றாக இணைந்திருக்கும் நாளான அமாவாசையன்று பித்ருக்களுக்கு பசியும் தாகமும் அதிகமாக ஏற்படும் என்று தர்ம சாஸ்திரங்கள் கூறுகின்றன.

🍃7. அமாவாசை திதியை பித்ரு திதி என்று கூறி அன்றைய நாளில் இறந்தவர்களின் பசியையும் தாகத்தையும் போக்க கறுப்பு எள் கலந்த தண்ணீரால்  தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டும். இதனால் இறந்தவர்களின் பசியும் தாகமும் விலகி ஆசி வழங்குவார்கள்.

🍃8. அமாவாசை திதியன்று ஒவ்வொரு வீட்டு வாசலிலும் அந்தந்த வீட்டு பித்ருக்கள் வந்து நின்று கொண்டு தங்களுக்குத் தரப்படும் எள் கலந்த தண்ணீரை பெற்றுக் கொள்வதற்காக காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று நம்பப்படுகிறது. அன்றைய தினம் வீட்டில் தர்ப்பணம் செய்து அவர்களுக்கு எள் கலந்த தண்ணீரை தரப்படவில்லை என்றால் அவர்கள் ஏமாற்றமடைந்து வருத்தப்பட்டு கோபத்தோடு செல்கிறார்கள் என்றும், ஒரு சில பித்ருக்கள் சாபம் கூட தந்து விட்டுச் செல்கிறார்கள் என்றும் கூறப்படுகிறது.

🍃9. மறைந்த முன்னோர்களுக்கு நாம் செய்யும் சிரார்த்தங்களும், தர்ப்பணங்களும் நமது குடும்பத்தினரின் நன்மைக்காவே செய்யப்படுகிறது. அகவே தவறாது சிரார்த்தத்தையும் தர்ப்பணங்களையும் செய்ய வேண்டும்.

🍃10. மார்கழி, தை, மாசி, பங்குனி ஆகிய நான்கு மாதங்களிலும் கிருஷ்ணபட்ச அஷ்டமி திதியன்று அஷ்டகை எனப்படும் சிரார்த்தம் செய்ய வேண்டும்.

🍃11. மன்வாதி 14 நாட்களிலும் யுகாதி 4 திதிகளிலும் பித்ருக்களுக்கு கொடுக்கப்படும் தர்ப்பணம் ஆயிரம் ஆண்டுகள் வரை முன்னோர்களுக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கும்.

🍃12. மன்வாதி யுகாதி நாட்களில் செய்யப்படும் புண்ணிய நதி நீராடல், ஜெபம், ஹோமம் ஆகியவை கூடுதல் பித்ரு புண்ணியத்தைத் தரும்.

🍃13. தமிழ் மாத பிறப்பன்று பித்ருக்களை வழிபட்டு சூரியனை வணங்குவதற்கு மிகச் சிறந்த நாள். அன்று சூரியனுக்குச் செய்யும் பூஜை மற்றும் ஏழைகளுக்குச் செய்யப்படும் தானம் ஆகியவை அளவற்ற பலனைத்தரும்.

🍃14. ஒரு வருடத்தில் பித்ருக்களுக்கு தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டிய நாட்கள் மொத்தம் தொன்னூற்று ஆறு நாட்கள். இவைகளில் 14 மன்வாதி நாட்கள், யுகாதி நாட்கள் 4, மாதப்பிறப்பு நாட்கள் 12, அமாவாசை 12, மஹாளய பட்சம் 16, வ்யதீபாதம் 12, வைத்ருதி 12, அஷ்டகா 4, அன்வஷ்டகா 4, பூர்வேத்யு 4 நாட்கள். இந்த  நாட்களில் செய்யப்படும் தர்ப்பணத்தால் பித்ருக்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள்.

🍃15. இந்த 96 நாட்களை விட மிக மிக உத்தமமான நாள் என்பது தாய் தந்தையருக்கு சிரார்த்தம் செய்ய வேண்டி நாள் தான்.

🍃16. துவாதியை விட அமாவாசையும், அமாவாசையை விட தாய் தந்தையருக்கு சிராத்தம் செய்யும் நாட்களும் மிகவும் புண்ணியங்களைத் தரும். ஆகவே அதிக புண்ணியங்களைத் தரும் தந்தையரின் சிரார்த்தத்தை எக்காரணம் கொண்டும் செய்யாமல் விட்டு விடக் கூடாது.

🍃17. ஒருவன் தனது தாய் தந்தைக்கு சிரார்த்தம் செய்யாமல் எனக்குச் செய்யும் பூஜைகளை நான் ஏற்றுக் கொள்வதில்லை என விஷ்ணுவும் சிவனும் கூறியுள்ளனர்.

🍃18. இறந்தவருக்கு வருஷம் ஒரு முறையாவது சிரார்த்தத்தைச் செய்ய வேண்டும். ஏனென்றால் அன்றைய நாளன்று இறந்த ஜீவன் காற்று வடிவில் இறந்தவரின் குழந்தைகள் வாழும் வீட்டின் வாசலில் வந்து அவர்கள் செய்யும் சிரார்த்தத்தில் தரும் உணவை சாப்பிடுவதற்காக காத்துக் கொண்டிருக்குமாம்.

🍃19. முறையாக உணவு செய்து வைத்து, ஹோமம், பிண்டதானம் செய்து நடத்தப்படும் சிரார்த்தத்துக்கு பார்வண சிரார்த்தம் என்று பெயர்.

🍃20. ஹோமம் பிண்டதானம் போன்ற சில காரியங்கள் இல்லாமல் உணவு மட்டும் வைத்து செய்யப்படும் சிரார்த்தம் சங்கல்ப சிரார்த்தம் எனப்படும்.

🍃21. ஒருவருக்கு சாப்பாடு போட என்னென்ன பொருட்கள் தேவையோ அரிசி காய்கறிகள், பருப்பு போன்ற பொருட்கள் அனைத்தையும் சமைக்காமல் அப்படியே தட்சணையுடன் அளித்துச் செய்யும் சிரார்த்தம் ஆம சிரார்த்தம் எனப்படும்.

🍃22. சிரார்த்தம் செய்தால் எவ்வளவு பணம் செலவாகுமோ அந்த பணத்தை நான்கு மடங்கு அதிகமாக்கி தட்சணையாக தந்து செய்வது ஹிரண்ய சிராத்தம் எனப்படும்.

🍃23. சிரார்த்தம் செய்ய எந்த ஒரு வசதியும் இல்லாதவர்கள் கருப்பு எள் கலந்த தண்ணீரை தர்ப்பணமாக செய்யலாம்.

🍃24. சிரார்த்தம் நடத்தப்படும் இடம், சிராத்தம் செய்யும் நேரம், சிரார்த்தத்தில் பித்ருக்களாக பாவித்து பூஜிக்கப்படும் நபர், சிரார்த்தத்தில் உபயோகிக்கும் பொருட்கள், சிராத்தம் செய்யும் நபர் ஆகியவை சிரார்த்தத்துக்கு முக்கியமானவை. இவைகள் தூய்மையானவைகளாக இருந்தால் சிரார்த்தத்தின் முழுமையான பலன்கள் கிடைக்கும்.

🍃25. பித்ருக்களை சிரார்த்தம் செய்ய வேண்டிய நாளன்று முறையாக ஹோமம் செய்து சாப்பாடு போட்டு சிரார்த்தம் செய்து அவர்களுக்கு உணவளித்து, அவர்களை திருப்தி செய்தால் அவர்கள் அவர்களது குடும்பத்தினருக்கு நீண்ட ஆயுள், அழியாப்புகழ், உடல் வலிமை, செல்வம், பசுக்கள், சுகம், தானியங்கள் ஆகியவற்றை தருகிறார்கள்.

🍃26. நமது பித்ருக்களிடத்தில் சிரார்த்தத்தை சிரத்தையுடன் செய்வதாகவும், நல்ல உயர்ந்த ஆடை, தீர்த்த பாத்திரம் சிரார்த்தத்தில் வாங்கி த்தருவதாகவும், பிரார்த்தனை செய்து கொண்டு அவ்வாறே சிரார்த்தத்தை நடத்தினால் நிச்சயம் உங்கள் விருப்பம் நிறைவேறும். விரும்பிய பலன் கைகூடும்.

🍃27. ஒரே நாளில் ஏராளமான பித்ருக்களுக்கு தனித்தனியாக பல பேர் சிராத்தம் செய்யும் போது சிரார்த்த உணவு அவரவர்களின் பித்ருக்களுக்கு எவ்வாறு சரியான முறையில் சென்றடைகிறது என்ற சந்தேகம் சிலருக்கு ஏற்படும். இதை கருத்தில் கொண்டு தான் மறைந்த முன்னோர்களின் கோத்ரத்தையும் பெயரையும் தர்ப்பணம் செய்யும் போது சொல்கிறார்கள். இதனால் ஒருவர் கொடுக்கும் தர்ப்பணம் அவரவர்களுக்கு சரியாகச் சென்றடையும்.

🍃28. பெற்றோர்களின் வருஷ சிரார்த்தமும் மாதப்பிறப்பும் சேர்ந்தால் மாதப்பிறப்பை முதலில் செய்து விட்டு பிறகு பெற்றோர்களின் வருஷ சிரார்த் தத்தைச் செய்ய வேண்டும்.

🍃29. அமாவாசையும் மஹாளயமும் ஒரே நாளில் வந்தால் முதலில் அமாவாசை தின தர்ப்பணத்தை செய்து விட்டு பிறகு மஹாளயத்தை செய்ய வேண்டும்.

🍃30. பெற்றோர்களின் வருஷாந்தர சிரார்த்தமும் மன்வாதி அல்லது யுகாதியும் ஒன்று சேர்ந்தால் முதலில் மன்வாதி அல்லது யுகாதி தர்ப்பணங்கள் செய்து விட்டு பிறகு பெற்றோர்களின் வருஷ சிரார்த்தத்தைச் செய்ய வேண்டும்.

🍃31. தாய் தந்தை இருவரில் ஒருவருக்கு மாஸிகமும் மற்றொருவருக்கு வருஷாந்திர சிரார்த்தமும் ஒரே நாளில் நேர்ந்தால், முதலில் வருஷசிராத்தம் செய்து விட்டு பிறகு மாஸிகத்தை செய்ய வேண்டும்.

🍃32. தாய் தந்தை இருவருக்கும் ஆண்டு தோறும் செய்யும் சிரார்த்தம் ஒரே நாளில் வந்தால் முதலில் தந்தைக்கு சிரார்த்தம் செய்ய வேண்டும். பிறகு தாய்க்கு அதே நாளில் சிராத்தம் செய்ய வேண்டும்.

🍃33. பெற்றோர் இறந்த மாதம் பட்ச திதியன்று உறவினர்களின் இறப்புத்தீட்டு அல்லது உறவினர்களுக்குக் குழந்தை பிறந்த தீட்டு ஏற்பட்டு விட்டால், தீட்டு எப்போது முடிவடைகிறதோ அன்று பிராயசித்தம் செய்தல் வேண்டும். பிறகு விட்டுப்போன சிராத்தத்தைச் செய்ய வேண்டும்.

🍃34. இறைவனின் ரூபமான தேவதைகளை விட பித்ருக்கள் அதிமுக்கியத்துவம் வாய்ந்தவர்கள். எனவே முதலில் உங்கள் மறைந்த முன்னோர் வழிபாட்டை பிரதானமாக நடத்துங்கள்.

🍃35. சிரார்த்தம், தர்ப்பணம் செய்யாதவன் சண்டாளனாகப் பிறப்பான் என்று புரா ணங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது.

🍃36. உடல் நிலை சரியில்லாதவர்கள் உரவினர்களை யாரையாவது உதவிக்கு வைத்துக் கொண்டு சிரார்த்தம் செய்ய வேண்டும்.

🍃37. நம்மை விட்டு பிரிந்த நம் பித்ருக்கள் அனைவரும் சக்தி நிறைந்தவர்கள். அவர்கள் ஆசீர்வாதத்தினால் கோடி கோடியாக புண்ணியமும், செல்வமும் நமக்கு கிடைக்கும்.

🍃38. மஹாளயபட்சம் 15 நாட்களும் பித்ருக்களுக்கு தாகமும், பசியும் மிக அதிகமாக இருக்கும். அதனால் அவர்கள் அருளைப் பெற வேண்டும். அந்த 15 நாட்களில் உறவினர்கள் இறந்து விட்டால் நாம் சிரார்த்தம் செய்ய வேண்டாம் என்று சாஸ்திரம் கூறுகிறது. ஆனால் பிறகு கட்டாயமாகச் செய்ய வேண்டும்.

🍃39. பித்ரு வர்க்கம், மாத்ரு வர்க்கம் பித்ரு காருணீக வர்க்கம் என்று பித்ருக்கள் மூன்று வகைப்படுத் தப்பட்டுள்ளார்கள்.

🔥அதாவது அப்பா வகையை சார்ந்த பித்ருக்கள் பித்ருவர்க்கம் எனப்படுவார்கள்.

🔥அம்மா வகையை சார்ந்த பித்ருக்கள் மாத்ருவர்க்கம் எனப்படுவார்கள்.

🔥சித்தப்பா, மாமா,  குரு, நண்பர்கள் காருணீகவர்க்கம் எனப்படுவார்கள். இவர்களை  நினைவு கூறி தர்ப்பணங்களை செய்ய வேண்டும்.

🍃40. மக்களுக்கு தொண்டாற்றி சுயநலமின்றி அரிய இறைப்பணிகளைப் புரிந்தோர் மட்டுமே பித்ருலோகம் அடைகின்றனர் என்பதை கருடபுராணம் தெளிவாக எடுத்துக் கூறுகின்றது.

🍃41. நமக்காக எத்தனையோ கஷ்டங்களை தாங்கிய நம் பித்ருக்களுக்கு, மஹாளபட்சம், அமாவாசை போன்ற நாட்களில் வெங்காயம், பூண்டு, வாசனை திரவியங்கள் போன்றவை வேண்டாம்.

🍃42. கார்த்திகை மாதம் உத்திராயண புண்ணியகாலம் சுக்ல பட்சம், பவுர்ணமி திதியில் தானம் செய்ய வேண்டும். கிருஷ்ணபட்சம் (தேய்பிறை) துவாதசி திதியில் தானங்கள் அளிக்கலாம்.

🍃43. எள், உப்பு, பொன், பருத்தி ஆடை, இரும்பு ஆகியவற்றை தானம் அளிப்பது மிகவும் நல்லது. தானம் பெற வருபவரை மிகுந்த மரியாதையுடன் நடத்தி தானமளிக்க வேண்டும்.

🍃44. பித்ருக்கள் எங்கிருந்தாலும் சரி தத்தம் சந்ததியருடைய நல்வாழ்விற்காகப் பாடுபடுகின்றனர் என்பதில் எள்அளவும் சந்தேகம் கிடையாது.

🍃45. ஒருவர் மரண படுக்கையில் அவதிப்படும் போது அவரது மகன் அல்லது மகள் மகம் நட்சத்திரத்தன்று அகத்திக்கீரையை எருமை மாட்டிற்கு தானம் அளித்தால் மரண அவதி நீங்கும்.

🍃46. வீட்டில் வயதானவர்கள் படுக்கையோடு அவதியுற்றால் பாய், தலையணை, படுக்கை விரிப்பு போன்றவற்றை தானம் செய்வது நன்மை அளிக்கும். எள்ளுருண்டை, கடலை உருண்டை போன்றவற்றை அளிப்பது பித்ருக்களின் ஆசியைக் கூட்டும்.

🍃47. சாஸ்திரப்படி சிரார்த்த காரியங்கள் செய்பவர் திருமணம் உள்ளிட்ட விழாக்களிலும் மற்றவர் வீடுகளில் உணவு உண்ணக் கூடாது.

🍃48. சிரார்த்தம் செய்ய கூடியவர் ஒரு பக்ஷ்ஷம் நாள் முகச்சவரம் செய்யக்கூடாது. எண்ணெய் தேய்த்து குளிக்கக் கூடாது, மனைவியுடன் சேர்ந்து உறங்கக் கூடாது, பிரஷ் கொண்டு பல் தேய்ப்பதும், வெற்றிலை தாம்பூலம் போடுவதும் கூடாது.

🍃49. மங்கள நிகழ்ச்சிகள் நம் வீட்டில் நடக்கும் பொழுது முதலில் பித்ருக்களின் ஆசியை நாம் முழுமையாக பெற வேண்டும். இது மிக மிக முக்கியம்.

🍃50. துவாதசி பன்னிரெண்டாம் நாளன்று பித்ரு பூஜை செய்பவன் சொர்ண லாபம் பெறுவான்.

🍃51. திரயோதசி பதிமூன்றாம் நாளன்று பித்ரு காரியங்களை சரிவர நடத்துபவனுக்கு அறிவு, ஞான சக்தி, பசுக்கள் தேக ஆரோக்கியம், சுதந்திரத்தன்மை, சிறந்த விருத்தி, தீர்க்கமான ஆயுள் பலம், ஐஸ்வர்யம், அனைத்து பலன்களும் தவறாமல் கிடைக்கும்.

🍃52. சதுர்த்தசி அன்று பித்ரு வழிப்பாட்டை சிறப்பாக செய்பவர்களுக்கு அவர்களுடைய பித்ருக்கள் ஆயுதங்களால் தாக்கப்பட்டு இறந்திருந்தால் திருப்தி அடைவார்கள்.

🍃53. மஹாளய அமாவாசை என்பது மிகவும் புண்ணிய நாளாகும். அன்று நம் பித்ருக்களை நினைத்து மனதார வணங்கினால் சகல சவுபாக்கியங்களும் தேடி வரும்.

🍃54. மஹாளய பட்சத்தின் 16 நாட்களும் சிரார்த்தம் செய்வது ஒப்பற்ற உயர்ந்த வாழ்வை அளிக்கும்.

🍃55. தர்ப்பணம் எனும் சொல்லுக்கு திருப்திப்படுத்துதல் என்று பொருள். இதில் வரும் மந்திரங்கள் அர்த்தம் பொதிந்தவை. அற்றை நன்கு தெரிந்து கொண்டு செய்வதால் கூடுதல் பலன்கள் கிடைக்கும்.

🍃56. தாய், தந்தையின் இறந்த திதிகளை மட்டும் நினைவு கொண்டு தர்ப்பண காரியங்கள் செய்தால் போதும் எனும் பழக்கம் இன்று பலரிடத்தில் ஏற்பட்டுள்ளது. குடும்பத்தில் இறந்த முன்னோர்கள் அனைவரையும் நினைவு கூர்ந்து தர்ப்பண காரியங்கள் செய்ய வேண்டும். அதுதான் சிறப்பானது. முழு பலன்களையும் தரவல்லது.

🍃57. குடும்பத்தில் சன்னியாசம் வாங்கிச் சென்றவர்களுக்கு துவாதசி அன்று மஹாளய சிரார்த்தம் செய்வது மிக முக்கியம்.

🍃58. கோவில்கள், குளங்கள், கடல் போன்ற இடங்களில் செய்யப்படும் தர்ப்பணங்களுக்கு மிக அதிகமான சக்தி உண்டு.

🍃59. திருவாலாங்காடு, திருவள்ளூர், ராமேஸ்வரம், திருமயம் அடுத்து வரும்  அரண்மனைப்பட்டி, திருவண்ணாமலை, திருவிடைமருதூர், காசி, திருநள்ளாறு ஆகிய இடங்களில் தர்ப்பணம் செய்வது மிக சிறந்தது.

🍃60.  திலதர்ப்பணபுரி எனும் ஊரில் (திருவாரூர்- பூந்தோட்டம் இடையில் உள்ளது) தர்ப்பணம் செய்வது மிக மிக விசேஷமாக கருதப்படுகிறது. இங்கு ஸ்ரீ ராமரும் லட்சுமணரும் தம் தந்தையான தசரத மகாராஜாவிற்கு வஎ தர்ப்பணம் செய்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.🌼