ॐ சிதம்பர ரகசியம் பகுதி : 23 ॐ

கனகசபைக்குக் கீழே பக்தர்கள் தரிசனம் செய்யும் இடத்தில் இருந்து சற்று மேலே கனகசபைக்குச் சமாக ஒரு பெரிய மண்டபம் ஊள்ளது. அதில் சற்றுப் படி ஏறிப் போய் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் நின்று கொண்டு பார்த்தோமானால் ஒரே நேரத்தில் நடராஜர் தரிசனமும் கோவிந்த ராஜர் தரிசனமும் கிடைக்கும். இந்தக் கோவிந்தராஜரும் உள் பிரகாரத்திலேயே தான் கிழக்குப் பார்த்துக் கோயில் கொண்டிருக்கிறார். இதை விஷ்ணு பக்தர்கள் "திருச்சித்திரக் கூடம்" என்று அன்புடன் அழைக்கிறார்கள். மூலஸ்தானத்தில் யோகநித்திரையில் ஆதிசேஷன் மேல் பள்ளி கொண்டிருக்கும் எம்பெருமான் ஸ்ரீதேவி, பூதேவி சகிதம் பிரம்மாவும் நாபிக்கமலத்தில் இருந்து எழுந்த நிலையில் காணப்படுகிறார். எல்லையற்ற அந்தப் பரம் பொருளின் ஆனந்தத் தாண்டவத்தைக் கண்டுகளிக்கத் தான் அவரும் இங்கே கோயில் கொண்டிருப்பதாய் ஐதீகம். வேறு எந்தச் சிவன் கோயில்களிலும் காணக்கிடைக்காத இந்தக் காட்சி இங்கே மட்டும் தான் கிடைக்கும். இதை முன் வைத்தே தற்காலத்தில் பலகோயில்கள் சிவவிஷ்ணு கோயிலாகக் கட்டப் படுகிறது. முதலில் தீட்சிதர்கள் தான் வழிபாடு செய்து வந்திருக்கிறார்கள். காலப் போக்கில் மாறி இருக்கிறது. அது பின்னால் பார்ப்போம். மூலஸ்தான விமானம் சாத்வீக விமானம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. பலி பீடம், த்வஜஸ்தம்பம் போன்றவை தனியாக உள்ளன. தாயாருக்குத் தனி சன்னதி உள்ளது. தாயாரின் திருநாமம் புண்டரீகவல்லித் தாயார். உற்சவர் பார்த்தசாரதி என அழைக்கப் படுகிறார். இந்தக் கோயிலின் உள்பிரகாரத்தில் நரசிம்ம மூர்த்தி, வேணுகோபாலர், விஸ்வக்சேனர், பதஞ்சலி, கண்வர், ஆஞ்சனேய மூர்த்தி தனி சன்னதிகள் காணப் படுகிறது. "சேஷ சயனம்" "ராம பாதம்" காணப் படுகிறது. சிவகங்கைத் தீர்த்தம் விஷ்ணு பக்தர்களால் "புண்டரீக சரஸ்" என அழைக்கப் படுகிறது. முதன் முதல் வியாக்ரமபாதரும், பதஞ்சலியும் நடராஜ தரிசனமும் ஆனந்தத் தாண்டவமும் காணச் சிதம்பரம் வந்த போதில் இருந்தே கோவிந்தராஜரும் கோயில் கொண்டதாகவும் அவரை முதன் முதல் கண்வ மகரிஷி வழிபாடு செய்து வந்ததாகவும் பிரத்யட்ச தெய்வமாக இந்தக் கோவிந்தராஜர் அவருக்குக் காட்சி கொடுத்ததாகவும் கூறுகின்றனர். பொதுவாக எல்லா விஷ்ணு கோவில்களிலும் காணப்படுவது போல் இங்கேயும் பிரசாதமாகத் துளசி தீர்த்தம், சடாரி சாதிக்கப்படுகிறது. இறைவனின் பாதங்கள் பதிப்பிக்கப்பட்ட அந்தச் சடாரியைத் தன் தலையில் வைத்துக் கொள்வதின் மூலம் இறைவனே தங்களை நேரில் வந்து ஆசீர்வதித்ததாக இன்புறுகின்றனர். ஸ்ரீராமனின் பாதுகையைத் தன் தலையில் தாங்கிக் கொண்டு சென்ற இளவல் பரதாழ்வார் ஆழ்வார்களில் முதல்வன்? அவன் அவ்வாறு செய்து தன் பக்தியை வெளிக்காட்டிக் கொண்டதில் இருந்து இவ்வழக்கம் ஆரம்பித்ததோ என்னமோ! இதை ஸ்ரீராமன் பாதுகை என்றே சொல்கிறார்கள். சிவனும், விஷ்ணுவும் வேறு வேறு இல்லை ஹரியும், சிவனும் ஒண்ணு, அறியாதார் வாயிலே மண்ணு என்பதை நிரூபிப்பதற்காகவும் பக்தர்களுக்கிடையே உள்ள இந்த வேறுபாடுகளைக்களையவுமே இவ்வாறு கோயில் கொள்ள இறை அருள் பொங்கியதோ என்று தோற்றும் வண்ணம் இந்தக் கோயிலிலே கோவிந்தராஜனும் மிகுந்த முக்கியத்துவம் பெற்றிருக்கிறார்.

ॐ மீண்டும் நாளை சந்திக்கலாம் ॐ

ॐ சிதம்பர ரகசியம் பகுதி : 22 ॐ

சிதம்பரம் கோவிலில் பத்து புனித தீர்த்தங்கள் இருப்பதாய்ச் சொல்லுகிறார்கள். அதிலே கனகசபைக்குக் கிழக்கே சன்னதியின் மத்தியில் அமைந்துள்ள கிணறு ஒன்றைப் பிரம்மானந்த கூபம் என்று சொல்கின்றனர். (நான் வெறும் கிணறு என்ற வடிவிலே மட்டும் பார்த்துள்ளேன். அப்புறம்தான் அது ஒரு தீர்த்தக் கிணறு எனத் தெரிய வந்தது.) சிவசக்தி ஸ்வரூபமாகக் கருதப்படும் இது மிகவும் சக்தி வாய்ந்த தீர்த்தம் என சொல்லப் படுகிறது. துலா மாதம் (ஐப்பசி) பஞ்சமி திதியில் கங்கை இந்தக் கிணற்றில் பொங்கிவருவதாயும் ஐதீகம். கங்கை மட்டு மில்லாமல் மற்றப் புண்ணிய நதிகளும் இங்கே வந்து சேர்வதாயும் ஐதீகம். தை அமாவாசையில் வரும் தீர்த்தவாரித் திருவிழாவின் போது நடராஜருக்கு இந்தப் பத்து தீர்த்தங்களில் இருந்தும் புனித நீர் எடுத்து அபிஷேகம் செய்யப் படுகிறது.
இது சிவனின் விருப்பத்தின் பேரில் கங்கை இங்கே வருவதாக எனவும் சொல்லப்படுகிறது. இவற்றைத் தவிர சண்டேஸ்வர மூர்த்தியின் சன்னதியும் உள்ளது. 63 நாயன்மார்களில் ஒருவரான சண்டேசரைத் தரிசனம் செய்தால் தான் சிவ தரிசனம் பூர்த்தி அடையும் என்று சொல்லப்படுவதுண்டு. கடவுளுக்கும் பக்தனுக்கும் நடுவே ஒரு தபால்காரர் போல் இவர் செயல்பட்டு நம் கோரிக்கைகளையும் விண்ணப்பங்களையும் கடவுளிடம் சேர்பிக்கிறார் என்றும் சொல்கிறார்கள். கனகசபைக்குக் கிழக்கே பிரம்மானந்த கூபத்துக்கு அருகே இரு சண்டேஸ்வர மூர்த்திகளைப் பார்க்கலாம். ஒருவருக்கு ஒரு முகமும் மற்றவருக்கு 4 முகமும் உள்ளது. சதுர் முகச் சண்டேசர் பிரம்மா சண்டேசர் எனச் சொல்லப் படுகிறார். பிரம்மாவே சண்டேசராக அனுக்கிரகம் பெற்று இங்கே சண்டேஸ்வர அனுக்ரக மூர்த்தியாகத் தரிசனம் கொடுக்கிறதாய்ச் சொல்கிறார்கள். பொதுவாய்ச் சிவன் கோவிலில் தரிசனம் முடிந்து திரும்பும் சமயம் சண்டேஸ்வரர் சன்னதிக்குப் போய் இரு கைகளையும்  காட்டி நான் ஒன்றும் எடுத்துச் செல்ல வில்லை எனக் கூறிவிட்டுப் போவது வழக்கம். ஆனால் இந்தக் கோவிலில் சிவன் கோவிலாக இருந்தாலும் பிரசாதங்கள் எடுத்துச் செல்லலாம் எனச் சொல்லப்படுகிறது. கோவில் வழிபாடு வைதீக முறையில் நடைபெறுவதாலும் இங்கே பிரம்மாவே சண்டேசர் பதவி பெற்று அமர்ந்திருப்பதாலும் இவ்வாறு செய்யலாம் எனவும் சொல்கிறார்கள். அடுத்து இங்கே பெருமாளும் கோயில் கொண்டிருக்கிறார் அல்லவா? அவர் எவ்வாறு வந்தார் எனப் பார்ப்போம்!

ॐ மீண்டும் நாளை சந்திக்கலாம் ॐ

ஜயாதி ஹோமம்

ஏதத் கர்ம ஸம்ருத்யர்த்தம் ஜயாதி ஹோமம் கரிஷ்யே.
சித்தம் ச ஸ்வாஹா, சித்தாயேதம் ந மம.
சித்திச் ச ஸ்வாஹா, சித்யா இதம் ந மம.

ஆகூதம் ச ஸ்வாஹா, ஆகூதாயேதம் ந மம.
ஆகூதிஸ் ச ஸ்வாஹா, ஆகூத்யா இதம் ந மம.
விஜ்ஞாதம் ச ஸ்வாஹா, விஜ்ஞாதாயேதம் ந மம.

விஜ்ஞானம் ச ஸ்வாஹா விஜ்ஞானாயேதம் ந மம.
மநஸ் ச ஸ்வாஹா, மநஸ இதம் ந மம.
சக்வரீச் ச ஸ்வாஹா, சக்வரீப்ய இதம் ந மம.

தர்ச ச் ச ஸ்வாஹா தர்சாயேதம் ந மம.
பூர்ணமாஸஸ் ச ஸ்வாஹா, பூர்ணமாசாயேதம் ந மம
ப்ருஹஸ் ச ஸ்வாஹா, ப்ருஹத இதம் ந மம.

ரதந்தரம் ச ஸ்வாஹா, ரதந்தராயேதம் ந மம

ப்ரஜாபதி: ஜயாநிந்தராய வ்ருஷ்ணே ப்ராயச்சதுக்ர: ப்ருத நாஜ்யேஷூ தஸ்மை விச: ஸமநமந்த ஸர்வாஸ்ஸ : உக்ர: ஸ ஹி ஹவ்யோ பபூவ ஸ்வாஹா. ப்ரஜாபதயே இதம் ந மம.

அக்நிர்பூதாநாம் –அதிபதி:-ஸமாவது-அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, அக்னய இதம் ந மம

இந்த்ரோஜ்யேஷ்ட்டாநாம் – அதிபதி:-ஸமாவது-- அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, இந்த்ராயேதம் ந மம.

யம:ப்ருதிவ்யா:-அதிபதி: ஸமாவது- அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, யமாயேதம் ந மம

வாயுரந்தரிக்ஷஸ்ய அதிபதி;-ஸமாவது- அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா,-வாயவ இதம் ந மம

ஸூர்யோ திவ: அதிபதி:-ஸமாவது- அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, ஸூர்யாய இதம் ந மம..

சந்த்ரமா நக்ஷத்ராணாம் அதிபதி ஸமாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, சந்த்ரமஸ இதம் ந மம

ப்ருஹஸ்பதி: ப்ரஹ்மண: அதிபதி: ஸமாவது- அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, ப்ருஹஸ்பதய இதம் ந மம

மித்ர: ஸத்யாநாம்- அதிபதி: ஸமாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா,, மித்ராய இதம் ந மம

வரூணோபாம் –அதிபதி: ஸமாவது- அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, வருணாய இதம் ந மம

ஸமுத்ரஸ்ரோத்யாநாம் –அதிபதி: ஸமாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, ஸமுத்ராய இதம் ந மம

அந்நம் –ஸாம்ராஜ்யாநாம் அதிபதி: தந்மாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, அந்நாய இதம் ந மம

ஸோம ஓஷதீநாம் –அதிபதி:-ஸமாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, ஸோமாய இதம் ந மம.

ஸவிதா ப்ரஸவானாம் –அதிபதி; ஸமாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, ஸவித்ர இதம் ந மம.

ருத்ரபசுநாம்-அதிபதி: ஸமாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, ருத்ராய இதம் ந மம ஜலத்தை தொடவும்.

த்வஷ்டா ரூபானாம் –அதிபதி: ஸமாவது அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, த்வஷ்ட்ர இதம் ந மம

விஷ்ணு:பர்வதாநாம் அதிபதி: ஸமாவது அஸ்மி ன் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, விஷ்ணவ இதம் ந மம

மருதோ கணாநாம்-அதிபத்ய:-தேமாவந்து .அஸ்மிந் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, மருத்ப்ய: இதம் ந மம

பிதர: பிதாமஹா:-பரேவரே-ததா: ததாமஹா: இஹமாவத: அஸ்மின் ப்ரஹ்மன் அஸ்மின் க்ஷத்ரே-அஸ்யாமாசிஷி-அஸ்யாம் புரோதாயாம் அஸ்மின் கர்மன் –அஸ்யாம் தேவஹூத்யாம்-ஸ்வாஹா, மந்த்ரோக்த தேவதாப்ய:: இதம் ந மம ஜலத்தை தொடவும்.

ருதாஷாட்-ருததாமா –அக்னிர் கந்தர்வ: தஸ்யோஷதய:-அப்ஸரஸ: -ஊர்ஜோ-நாம ஸ இதம் ப்ருஹ்மக்ஷத்ரம்-பாது தா இதம் ப்ருஹ்மக்ஷத்ரம்-பாந்து தஸ்மை ஸ்வாஹா,

அக்நயே கந்தர்வாய இதம் ந மம தாப்யஸ் ஸ்வாஹா ஓஷதீப்ய: அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம

ஸகும்ஹிதோ விச்வஸாமா –ஸூர்யோ கந்தர்வ: தஸ்ய மரீசய: -அப்ஸரஸ: ஆயுவோ நாம-ஸ இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் பாது தா இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் பாந்து தஸ்மை ஸ்வாஹா .ஸூர்யாய கந்தர்வாய இதம் ந மம தாப்யஸ் ஸ்வாஹா மரீசிப்ய: அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம.

ஸுஷும்ந: ஸூர்யரஷ்மி:சந்த்ரமா கந்தர்வ: -தஸ்ய நக்ஷத்ராணி அப்ஸரஸ: பேகுரயோ நாம ஸ இதம் ப்ரஹ்ம க்ஷத்ரம்- பாது தா இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் –பாந்து

தஸ்மை ஸ்வாஹா:சந்த்ரமஸே கந்தர்வாய இதம் ந மம தாப்யஸ் ஸ்வாஹா நக்ஷத்ரேப்ய: அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம

புஜ்யு: ஸுபர்ண: யஜ்ஞோ கந்தர்வ: தஸ்ய தக்ஷிணா: அப்சரஸ: ஸ்தவா நாம –ஸ இதம் ப்ரஹ்ம க்ஷத்ரம் பாது தா இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் பாந்து தஸ்மை ஸ்வாஹா,

யஜ்ஞாய கந்தர்வாய இதம் ந மம தாப்யஸ் ஸ்வாஹா; தக்ஷிணாப்ய: அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம

ப்ரஜாபதிர் விசுவகர்மா-மநோ கந்தர்வ:-தஸ்ய-ரிக் ஸாமானி அப்சரஸ: வஹ்னயோ நாம ஸ இதம் ப்ரஹ்ம க்ஷத்ரம் –பாது தா இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் பாந்து தஸ்மை ஸ்வாஹா .மநஸே கந்தர்வாய இதம் ந மம.

தாப்யஸ்ஸுவாஹா. , ருக் ஸாமேப்யஹ அப்சரோப்ய: இதம் ந மம

இஷிர: விச்வவ்யஸா:- வாதோ கந்தர்வ:-தஸ்யாப: அப்ஸரஸ: -முதா நாம- ஸ- இதம் ப்ருஹ்மக்ஷத்ரம் பாது தா இதம் ப்ருஹ்மக்ஷத்ரம்,

பாந்து தஸ்மை ஸ்வாஹா வாதாய கந்தர்வாய இதம் ந மம. தாப்ய: ஸ்வாஹா. அத்ப்ய: அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம.

புவநஸ்யபதே –யஸ்யதே –உபரிக்ருஹா: இஹ ச ஸநோராஸ்வ அஜ்யானி-ராயஸ்போஷம்-ஸுவீர்யம் ஸம்வத்ஸரீணாம் ஸ்வஸ்திம் ஸ்வாஹா, .புவனஸ்ய பத்ய இதம் ந மம

பரமேஷ்டீ அதிபதி ம்ருத்யுர் கந்தர்வ: தஸ்ய விஸ்வம்-அப்ஸரஸ: -புவோ நாம-ஸ இதம் ப்ரஹ்மக்ஷத்ரம்-பாது தா இதம் ப்ருஹ்மக்ஷத்ரம்பாந்து தஸ்மை ஸ்வாஹா. ம்ருத்யவே கந்தர்வாய இதம்ந மம. தாப்ய: ஸ்வாஹா. : விச்வஸ்மை அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம.

ஸூக்ஷிதி: ஸூபூதி: பத்ரக்ருத்- ஸுவர்வாந் -பர்ஜந்யோ கந்தர்வ: -தஸ்ய வித்யுத: -அப்ஸரஸ: ருசோநாம ஸ இதம் ப்ருஹ்ம: க்ஷத்ரம்-பாது- தா இதம் ப்ருஹ்ம

க்ஷத்ரம் பாந்து தஸ்மை ஸ்வாஹா. பர்ஜந்யாய கந்தர்வாய இதம் ந மம தாப்ய: ஸ்வாஹா. வித்யுத்ப்யோ அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம..

தூரே ஹேதி: ரம் ருடய: ம்ருத்யுர்கந்தர்வ:-தஸ்ய-ப்ரஜா- அப்ஸரஸ: பீருவோ நாம –ஸ இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம்—பாது தா இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் பாந்து

தஸ்மை ஸ்வாஹா. ம்ருத்யவே கந்தர்வாய இதம் ந மம தாப்ய ஸ்வாஹா ப்ரஜாப்ய: அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம

சாரு: க்ருபணகாசீ-காமோகந்தர்வ: தஸ்யாதய: அப்ஸரஸ: சோசயந்தீர்நாம – ஸ இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் பாது தா இதம் ப்ருஹ்ம க்ஷத்ரம் பாந்து

தஸ்மை ஸ்வாஹா. காமாய கந்தர்வாய இதம் ந மம. தாப்ய: ஸ்வாஹா ஆதிப்ய: அப்ஸரோப்ய: இதம் ந மம

ஸ ந: -புவநஸ்ய பதே-யஸ்யதே –உபரி-க்ருஹா: இஹ ச உருப்ருஹ்மணேஅஸ்மை –க்ஷத்ராய –மஹி-சர்ம:-யச்சஸ்வாஹா, புவநஸ்ய பத்யை ப்ருஹ்மண இதம் ந மம.:

ப்ரஜாபதே-நத்வத்-ஏதானிஅந்யோர் விச்வா-ஜாதானி- பரிதாப பூவ-யத்காமாஸ்தே –ஜுஹும- தன்னோ அஸ்து வயகும்ஸ்யாம பதயோ ரயீணாம் ஸ்வாஹா; ப்ரஜாபதய இதம் ந மம.

பூஸ்வாஹா: அக்னயே இதம் ந மம புவஸ்வாஹா, வாயவ இதம் ந மம, ஸுவஸ்வாஹா ஸூர்யாய இதம் ந மம.

யதஸ்ய- கர்மண: -அத்யரீரிசம்-யத்வா ந்யூநம்-இஹாகரம்-அக்னிஷ்டத்-ஸ்விஷ்டக்ருத்-வித்வாந்- ஸர்வம் ஸ்விஷ்டம் ஸுஹுதம்-கரோது ஸ்வாஹா, அக்னயே ஸ்விஷ்டக்ருத இதம் ந மம.

பிறகு வடக்கு, தெற்கு, மேற்கு பக்கங்களில் வைக்கப்பட்டுள்ள ஸமித்துகளின் மேல் பெரிய தர்வீயினால் ஒவ்வொரு சொட்டு நெய் விடவும்.

ஸமித்துகளின் நுனி, மத்தி அடி பக்கம் துடைப்பது போல் பாவனை செய்யவும். மேற்கிலுள்ள சமித்தை அக்னியில் வைக்கவும். வடக்கு, தெற்கிலுள்ள சமிtத்துகளை சேர்த்து தனியே வைக்கவும்.

இரண்டு இலைகளால் நெய்யை எடுத்து மந்திரம் சொல்லாமல் ஹோமத்தில் விடவும்.

பிறகு அஸ்மின் ஹோம கர்மணி அவிஜ்ஞாத ப்ராயஸ்சித்த ஹோமம் கரிஷ்யே. ஸ்வாஹா என்னும் போது ஹோமம் செய்யவும்.

அநாஜ்ஞாதம் யதாஜ்ஞாதம் யஜ்ஞஸ்ய -க்ரியதே -மிது-அக்நே-ததஸ்ய- கல்பய-த்வகும்ஹி-வேத்த- யதாததம் ஸ்வாஹா; அக்நயே இதம் ந மம. புருஷ ஸம்மித: யஜ்ஞ: யஜ்ஞ:புருஷ ஸம்மித: அக்நே ததஸ்ய- கல்பய- த்வகும்ஹி வேத்த யதா ததம் ஸ்வாஹா.அக்னய இதம் ந மம.



யத் பாகத்ரா மநஸா தீநதக்ஷாந-யஜ்ஞஸ்ய-மந்வதே-மர்தாஸ: அக்நிஷ்டத்தோதா-ருதுவித்விஜானன்-யஜிஷ்டோ தேவாந்ருதுசோய ஜாதி ஸ்வாஹா அக்னய இதம் ந மம

பூஸ்ஸ்வாஹா, அக்னய இதம் ந மம புவஸ்ஸுவாஹா வாயவ இதம் ந மம, ஸுவ ஸ்ஸ்வாஹா ஸூர்யாய இதம் ந மம ஓம் பூர்புவ ஸ்ஸுவஸ் ஸ்வாஹா ப்ரஜாபதய இதம் ந மம

அஸ்மின் அத்யாயோ பக்ரம ஹோம கர்மணி மத்யே ஸம்பாவித ஸமஸ்த தோஷ ப்ராயஸ்சித்தார்த்தம் ஸர்வ ப்ராயஸ்சித்த ஹோமம் ஹோஷ்யாமி

ஓம் பூர்புவஸ்ஸுவ ஸ்ஸ்வாஹா ப்ரஜாபதயே இதம் ந மம .ஶ்ரீவிஷ்ணவே ஸ்வாஹா விஷ்ணவே பரமாத்மணே இதம் ந மம


நமோ ருத்ராய பசுபதயே ஸ்வாஹா, ருத்ராய பசுபதயே இதம் ந மம ஜலத்தை தொடவும்.

இரண்டு தர்வீகளையும் சேர்த்து வைத்துக்கொண்டு கீழேயுள்ள மந்திரம் சொல்லவும். ஸப்ததே அக்னே :சமித; சப்தஜிஹ்வா: ஸப்தரிஷய: சப்த தாம ப்ரியாணி- ஸப்த ஹோத்ரா: ஸப்த தாத்வா-யஜந்தி- ஸப்தயோனீ: ஆப்ருணஸ்வ க்ருதே ந ஸ்வாஹா. அக்னயே சப்தபத இதம் ந மம.

நெய் பாத்திரத்தை வடக்கே வைக்கவும். ஜலத்தில் கை அலம்பவும். ப்ராணாயாமம் செய்யவும். மற்றொரு ப்ராணாயாமம் செய்வதால் இதுவரை செய்ததில் ஏதாவது தவறு இருந்திருந்தால் அதற்கு ப்ராயஸ்சித்தமாக அமையும்.

ஹோம குண்டத்தின் தெற்கு பக்கத்தில் ஜலத்தால் பரிசேஷணம் செய்யவும்.

அதிதே அந்வ மகும்ஸ்தா. மேற்கில் அனுமதே அன்வ மகும்ஸ்தா வடக்கில் ஸரஸ்வதே அந்வ மகும்ஸ்தா வடகிழக்கில் ஆரம்பித்து வட கிழக்கில் முடிக்கவும் தேவ ஸவித: ப்ராஸாவீ:

வடக்கில் இருக்கும் ப்ரணீதா பாத்ரத்தை பார்த்து வருணாய நம: ஸகல ஆராதனை: ஸுவர்சிதம். என்று சொல்லி அக்ஷதை போட்டு அதை எடுத்து நமக்கு எதிரே வைத்துக்கொண்டு , அதில் சிறிது ஜலமும் அக்ஷதையும் சேர்க்கவும்.

பாத்திரத்தை இடது கையால் பிடித்துக்கொண்டு வலது கையால் ப்ராச்சியாம், தக்ஷிணாயாம், ப்ரதீச்யாம், உதீச்யாம் எந்று சொல்லி
அந்த பாத்திரத்தின் கிழக்கு, தெற்கு; மேற்கு.வடக்கு பக்கங்களில் இரண்டு தடவை பூமியில் இந்த பாத்திரத்திலிருந்து ஜலம் விடவும்

.பிறகு அந்த பாத்திரத்திலேயே இரண்டு தடவை ஜலம் உயரே எடுத்து அதிலேயே விடவும். .அந்த பாத்திர ஜலத்தை கிழக்கு பக்கமாக பூமியில் விடவும். பூமியில் விட்ட ஜலத்தை எடுத்து எல்லோருக்கும் ப்ரோக்ஷிக்கவும்.

அவப்ருத ஸ்நானம் என்று இதற்கு பெயர்.

ப்ரஹ்மன் வரம் தே ததாமி ப்ரஹ்மணே நம: ஸகலஆராதனை: சுவர்சிதம்.. என்று ப்ருஹ்மாவை பூஜிக்கவும்.


பரிஸ்தரணங்களை வடக்கு பக்கம் சேர்க்கவும்.

ஸ்வாஹா. அக்னேர் உபஸ்தானம் கரிஷ்யே. என்று உபஸ்தானம்..

அக்னே நய ஸுபதா ராயே அஸ்மான் விச்வானி தேவ வயினானி வித்வான், யுயோத்த்யஸ்மஜ்ஜுஹு ராணமேனோ பூயிஷ்டாம் தே நம உக்திம் விதேம அக்னயே நம: அக்னிம் ஆத்மனி உத்வாஸயாமி. என்று இருதயத்தில் அஞ்சலி செய்து அக்னியை உத்வாஸனம் செய்யவும்.

நமஸ்தே கார்ஹ பத்யாய நமஸ்தே தக்ஷிணாக்னயே .நம ஆவஹணீயாய
மஹா வேத்யை நமோ நம: காண்ட த்வயோப பாத்யாய கர்ம ப்ருஹ்ம ஸ்வரூபிணே
க்க ரூபாய யஜ்ஞேசாய நமோ நம :யஜ்ஞேசாச்யுத கோவிந்த மாதவானந்த கேசவ க்ருஷ்ண விஷ்ணோ ஹ்ருஷீகேச வாசுதேவ நமோஸ்துதே.

மந்த்ர ஹீனம் க்ரியா ஹீனம் பக்திஹீனம் ஹுதாசன. யத்துதந்து மயா தேவ பரிபூர்ணம் ததஸ்துதே. ப்ராயஸ் சித்தானி அசேஷானி தப: கர்ம ஆத்ம கானி வை ..யானி தேஷாம் அசேஷாணாம் க்ருஷ்னானுஸ்மரணம் பரம்.ஶ்ரீ க்ருஷ்ண க்ருஷ்ண க்ருஷ்ணா, அபிவாதயே.--------------- நமஸ்காரஹ.

ரக்ஷை;--ப்ருஹத் ஸாம க்ஷத்ரப்ருத் வ்ருத்த வ்ருஷ்ணீயம் த்ரிஷ்டுபெளஜ ; சுபித முக்ரவீரம். இந்த்ரஸ்தோமேன பஞ்சதசேன மத்யமிதம் வாதேன ஸகரேண ரக்ஷ.

ஸமர்பணம்;=-காயேன வாசா மனஸேந்திரியைர்வா புத்த்யாத்மனா வா ப்ரக்ருதே ஸ்வபாவாத்.. கரோமியத்யத் ஸகலம் பரஸ்மை ஶ்ரீ மந் நாராயாணாயேத்தி சமர்பயாமி..  கூர்சத்தை அவிழ்த்து போடவும் .

சிதம்பர ரகசியம் பகுதி : 20

சித் சபையில் மேற்குறிப்பிட்ட இறை ரூபங்கள் தவிர "முக லிங்கம்" என்றொரு லிங்கமும் "சிதம்பர ரகசியம்" அருகே உள்ளது. எப்போது என்று சொல்ல முடியாத காலத்தால் முந்தைய இந்த லிங்கம் பிரம்மாவின் ஐந்தாவது முகத்தின் பிரதிநிதியாகவும் சொல்லப்படுகிறது. பிரம்மாவின் கர்வத்தை அடக்க சிவன் அவருடைய ஐந்தாவது முகத்தைக் கிள்ளி எடுத்து இங்கே லிங்க ஸ்வரூபத்தில் வைத்திருப்பதாய்ச் சொல்லப்படுகிறது. இந்த லிங்கம் நான் இன்னும் பார்த்ததில்லை என்பது மனதிற்கு ஒரு கஷ்டமாக உள்ளது. பலிநாதர் சூல வடிவத்தில் இருப்பதாயும் கூருகிறார். பிரகாரங்கள் சுற்றி வரும்போது பார்த்திருக்கிறேன் என்றாலும் என்ன ஸ்வரூபம் என்று சரியாகப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. இதை பற்றி தீட்சிதர்களிடம் கேட்டுவிட்டே உறுதி செய்கிறேன். சித்சபைக்கு வெளியே சில முக்கியமான நேரங்கள் தவிர மற்ற நேரங்களில் அபிஷேகம், ஆராதனை, அர்ச்சனை, சிறப்பு வழிபாடு செய்பவர்கள் நிற்கும் சிறிய மேடை உள்ளது. இங்கே வைத்துத் தான் "ஸ்வர்ணாகர்ஷண பைரவர்" அபிஷேகம் செய்யப்படுவார். இங்கே நடராஜர் சன்னிதிக்கு நேரேயே நந்தியெம்பெருமான் பிரதிஷ்டை செய்யப் பட்டுள்ளார். சிவனின் அந்தரங்கக் காரியதரிசியாகச் சொல்லப்படும் இவர் கைலை மலையிலும் முக்கியமாகக் காணப்படுகிறார் ஒரு மலை உருவத்திலேயே. நடராஜரின் ஆட்டத்துக்கு நந்தி தான் தாளங்கள் போட்டு மேளம் வாசிப்பார் என்று ஐதீகம். ஆகவே நடராஜரின் ஆட்டம் நந்தியின் பக்கவாத்தியம் இல்லாமல் நிறைபெறாது. அதிலும் பிரதோஷ காலங்களில் இவருக்கு எல்லாச் சிவன் கோவில்களிலும் சிறப்பு வழிபாடு நடைபெறும். இவரைத் தவிர நர்த்தன விநாயகர் இங்கே நடனம் ஆடும் கோலத்தில் காட்சி அளிக்கிறார். அடுத்து லிங்கோத்பவ மூர்த்தி சிவனின் வழிபாட்டில் லிங்கொத்பவர் வழிபாடும் ஒன்று. இவரைப் பற்றிய புராணக் கதை அருணாசலம் மலையுடன் தொடர்பு கொண்டது. நாம் அனைவரும் நன்கு அறிந்ததே! ஒரு சமயம் விஷ்ணுவிற்கும், பிரம்மாவிற்கும் தங்கள் இருவரில் யார் பெரியவர் என்ற கேள்வி எழுந்தது. இருவரும் தாங்களே பெரியவர் எனச் சொல்லிக் கொண்டிருக்க இறைவன் அவர்கள் முன்னால் நெருப்பால் எழுப்பப்பட்ட ஒரு லிங்கச் சுவர் போல் எழுந்தருளினார். சூடு தாங்கவில்லை இருவருக்கும் என்ன செய்ய முடியும்? ஊழித்தீயோ எனப்பயந்தனர். அப்போது அங்கே எழுந்தது அசரீரியாக இறைவன் குரல். "என்னுடைய முடியையும் அடியையும் உங்கள் இருவரில் யார் கண்டுபிடிக்கிறீர்களோ அவர்களே பெரியவர்." இதுதான் இறைவன் சொன்னது. இருவரும் இது என்ன பிரமாதம் என ஒத்துக் கொண்டனர். முதலில் விஷ்ணு போய்ப் பார்த்துவிட்டு வர என்னால் முடியவில்லை எனத் தோல்வியை ஒப்புக் கொள்கிறார். பின்னர் ஒரு அன்ன ரூபத்தில் கிளம்பும் பிரம்மாவும் தேடுகிறார் தேடுகிறார். அவராலும் முடியவில்லை. அப்போது இறைவனுக்கு அர்ச்சிக்கப்பட்ட ஒரு மலரின் இதழ் தாழம்பூ எனச் சொல்வதுண்டு கீழே வருகிறது. பிரம்மா அந்தப் பூவை எடுத்துக் கொண்டுபோய் சாட்சியாக வைத்துத் தான் கண்டுகொண்டேன் கண்டு கொண்டேன் எனச் சொல்ல இறைவன் கோபம் அடைகிறார். அனைவருக்கும் முதல்வன் நீ உன்னால் தான் சிருஷ்டியே நீ இப்படிப் பொய் சொல்லலாமா எனக்கேட்டு இன்று முதல் உனக்குத் தனியாகக் கோயில்களோ ஆராதனையோ கிடையாது பொய்சாட்சி சொன்ன இந்த மலரும் இனிமேல் என்னுடைய வழிபாட்டுக்கு உதவாது! எனச் சொல்லுகிறார். இந்த ஸ்வரூபம் தான் லிங்கோத்பவர் எனச் சொல்லப்படுகிறது. அவர் மேல் பிரணவம் எழுதப்பட்டிருப்பதைப் பார்த்த விஷ்ணுவும், பிரம்மாவும் இவரே ஆதியாம் முதல்வன் அனைத்துக்கும் காரணன் எனவும் ஒத்துக்கொண்டனர்.

மீண்டும் நாளை சந்திக்கலாம்.

ॐசிதம்பர ரகசியம் பகுதி : 19 { மிகவும் முக்கியமான பகுதி }ॐ

ஸ்வர்ண ஆகர்ஷண பைரவர் : சித் சபையின் உள்ளே சிவகாம சுந்தரிக்கு இடப்பக்கமாய் மேற்கே பார்த்துக் கொண்டு ஸ்வர்ண ஆகர்ஷண பைரவர் இருக்கிறார். எல்லா சிவன் கோவில்களிலும் பைரவருக்குத் தனிச் சன்னிதி உண்டு. ஆனால் இங்கேயோ நடராஜரின் பக்கத்திலேயே இருக்கிறார். இவருடைய வாகனம் ஆன நாய் ஆனது சிவனிற்குக் குடை பிடிக்கும் கணங்களில் ஒருவரான குண்டோதரனின் மறு பிறவி எனச் சொல்லப்படுகிறது. நடராஜருக்குப் பூஜை நடக்கும் கால பூஜையில் ஒரு முறை இவருக்கும் அபிஷேகம் ஆராதனை செய்யப்படுகிறது. நடராஜ தரிசனத்துக்கும் சிதம்பர ரகசிய தரிசனத்துக்கும் கொடுக்கும் முக்கியத்துவம் இவருடைய தரிசனத்துக்கும் கொடுக்கப்படுகிறது. எல்லாச் சிவன் கோவில்களிலும் காலபைரவர் தான் காவல் தெய்வம். சிவனால் நியமிக்கப் பட்ட இவர் சிவனின் அவதாரங்களில் ஒன்றாகவே கருதப்படுகிறார். முன்னாட்களில் கோவிலைப் பூட்டிச் சாவியைக் கால பைரவர் சன்னிதியில் வைத்துவிட்டுப் போய் விடுவார்கள் எனறு சொல்லப்படுகிறது. சிதம்பரம் கோவிலிலும் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் தினசரி பூஜை முடிந்ததும் இரவில் கால பைரவர் சந்நிதியில் அன்றைய பூஜை செய்யும் தீட்சிதர் ஒரு தாமிரத் தட்டை வைத்து விட்டு வருவார் எனவும் காலையில் அது தங்கமாய் மாறி இருக்கும். அந்தத் தங்கத் தட்டை வைத்துக் கொண்டு தான் தீட்சிதர்கள் தங்கள் வாழ்நாள் செலவிற்கு வழி பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். எப்போது நின்றது என்று நிச்சயமாய்க் கூற முடியாத கால கட்டத்திலேயே இந்தப் பழக்கம் நின்று விட்டதாயும் சொல்லப் படுகிறது. இந்த பைரவர் "க்ஷேத்திர பாலகர்" எனவும் சொல்லப் படுகிறார்.

சந்திரசேகரர் : இவரும் சித்சபையின் உள்ளேயே பைரவருக்கு அடுத்து அதே மேற்குத் திசையைப் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறார். இவரை "நித்யோத்சவ மூர்த்தி" என்று கூறுகிறார்கள். ஏனெனில் நடராஜர் தினமும் அல்லது அடிக்கடி வீதி உலாவோ அல்லது கோவிலின் உள்ளே வரும் உலவோ மேற்கொள்ளுவது இல்லை. ஆண்டுக்கு இரு முறைதான் நடராஜர் கோவிலை விட்டு வெளியே வருவார். மற்றச் சமயங்களில் நடராஜருக்குப் பதில் இந்த மூர்த்தியின் திரு உருவம் தான் பிரகாரங்களில் உலா வர எடுத்துச் செல்லப்படும். தீர்த்தவாரி, பிரதோஷம், சோமவாரம் போன்ற சமயங்களில் இவர் தான் கோவில் பிரகாரங்களை வலம் வருவார். இந்த சந்திரசேகரர் இங்கே சித்சபையின் உள்ளே சிறிய வடிவில் இருக்கிறார். இன்னொரு சந்திரசேகரர் பெரிய மூர்த்தம் அவரும் சோமாஸ்கந்த மூர்த்தியும் தேவசபையில் குடி கொண்டுள்ளார்கள். இவர்களில் பெரிய சந்திரசேகரர் முக்கியமான தீர்த்தவாரி உற்சவங்களிலும் சோமாஸ்கந்த மூர்த்தி ப்ரம்மோற்சவங்களிலும் சிதம்பரத்தின் நான்கு ரதவீதிகளையும் வலம் வருவார்கள். இந்த சோமாஸ்கந்த மூர்த்தி பஞ்சமூர்த்திகளில் ஒருவராய்ச் சொல்லப்படுகிறார். இவர்களைத் தவிர நடராஜரின் பிரதிநிதிகளாய் இன்னும் இருவர் இந்த சித்சபையின் உள்ளே இருக்கிறார்கள். ஒருத்தர் "பலிநாதர்". இவர் ப்ரம்மோத்சவங்களில் நடராஜரின் பிரதிநிதியாக ரதவீதிகளை வலம் வருவதோடு அல்லாமல் (அஷ்டத் திக்பாலகர்கள்) எட்டுத்திக்குப் பாலகர்களுக்கும் "பலி" விநியோகம் செய்யும் பொறுப்பையும் ஏற்றிருக்கிறார். இவரை ஹஸ்தராஜா என்றும் அழைக்கிறார்கள். அடுத்த முக்கியமான பிரதிநிதி நடராஜரின் தங்கப் பாதுகைகள் இரண்டு. நடராஜரின் அருகேயே சித்சபையின் உள்ளேயே இவை இடம் பெற்றிருக்கும். நவரத்தினங்கள் பதித்த ஒரு தட்டில் வைக்கப்ப்பட்டிருக்கும் இவை ஒவ்வொரு நாள் இரவும் நடராஜரின் பிரதிநிதியாகக் கடைசி கால பூஜைக்குப் பின்னர் "பள்ளி அறைக்கு" எடுத்துச் செல்லப்படுகிறார். இவர் கால்களில் சூட்டப்படும் பூமாலைக்குக் "குஞ்சிதபாதம்" என்று சொல்லப்ப்படுகிறது.

ॐ மீண்டும் நாளை சந்திக்கலாம். ॐ

History of the Kanchi Sankaracharya Math and Acharaparampara……
                                                    ACHARYA-1
Sri Sankara Bhagavatpada : On reaching Kanchi, after the digvijaya tours, Sri Sankaracharya settled down at Kanchi, established a Math for his own residence in that city, gave sanyasa deeksha to a very young boy of Thambaravarni valley, gave him the name Sarvajnatman, nominated him as successor Acharya of the Kanchi Sankaracharya Math and put him under the care of Sri Suresvaracharya. A long line of unbroken erudite and pious Acharyas have adorned the Kamakoti Peetham. Some of the most famous in this line of Acharyas are Sri Krpa Sankara, Sri Muka Sankara, Sri Abhinava Sankara, Sri Paramasivendra Saraswati, Sri Bhodhendra Saraswati and the world renowned 68th Acharya, Pujyasri Chandrasekharendra Saraswati Swamigal (Maha Periyaval), a benign soul who illustrated to us, through His universal tolerance, lofty nobility, profound erudition, towering spirituality and child like simplicity, like what the great Bhagavatpada Himself  Adi Sankara took to sanyasa directly from Brahmacharya asrama. The same order is being followed till now where the Head of the Matham is selected from Brahmacharis only. The Acharyas of Kamakoti Peetham have the title "lndra-Saraswati". The Acharyas themselves perform daily tri-kala pooja to Sri Chandramauleesvara.
 

ACHARYA-2

Sri Suresvaracharya : Sri Sureswaracharya was the most learned and aged of Sri Bhagavatpada's disciples. He was a native of Mahishmati. He was known as Mandana Mishra before He was initiated into the ascetic order by Sri Sankara Bhagavatpada. History of how Sri Sankara had a long debate with Sri Mandanat Mishra on various topics in the poorva mimamsa and in Advaita Vedanta, and how Sri Mandana Mishra was defeated in arguments and how he was given sanyasai and taken along with Him by the great Acharya, is recorded in most biographies of Sankara. After a long and eventful career and having been the author of the Vaathika on Sankara's Brhadaranyopanishad Bhashya and having authored the famous philosophical treatise known as Naishkarmya-Sidhi, Sri Sureswaracharya shook off his mortal remains at Kanchi, the southern Mokshapuri, on Sukla Ekadasi of Jyestha in the Cyclic Year Bhava (407 B.C). The presence of a street till recently under the name of Mandana Misra Agraharam, and the presence of a stone icon of Sri Sureswaracharya inside the Sri Kanchi Kamakoti Sankaracharya Math (which is in daily worship) confirm the connection of Sri Sureswaracharya with Kanchi Sankar Math and his videha mukthi at Kanchi.
 

ACHARYA-3

Sri Sarvajnatman : After having conquered the leaders of many heretic sects prevalent in many parts of India, Sri Sankara Bhagavatpada reached Kanchi, the southern Mokshapuri to spend the evening years of His life in that holy city. One of the famous incidents of Sri Sankara's stay at Kanchi is his Sarvajna Peethahoranam or ascending the seat of Omniscience. On knowing about this, scholars from various parts of the Tamil regions gathered at Kanchi to witness the grand event. Among those, a band of scholars from Brahmadesam and its neighbourhood had a debate with the Acharya on Deva bedha, Moorthybedha, etc. By his clear exposition of the Advaita doctrine, the Acharya silenced their arguments. After the successful ascending of the Sarvajna Peetha, Sri Sankara was attracted by a boy of 7 summers to be very precious. He sent word for the parents of the boy. They came with their son and bowed before Sri Sankara. Then the great Acharya expressed His wish to nominate the little boy as his successor to the Kanchi Peetha. The parents greatly rejoiced and agreed to the Acharya's proposal. Thereafter the Acharya initiated the boy Into sanyasa asrama, gave him the deeksha name of Sarvajnatman. The Bala Sanyasi was put under the care of Sri Sureveswaracharya. Sri Sarvajnatman presided over the Sri Kanchi Sankaracharya Math for a long number of years. He wrote a lucid summary or rather a further commentary on Sri Sankara's Sutra Bashya. Sri Sarvajnatman's commentary is known as The Samkshepa Sareeraka. It is also said that He is the author of a poetical thesis called Sarvajna Vilasa. The Samkshapa Sareeraka of Sri Sarvajnatman contains 1267 verses couched in verses of elegance and easy style. After an eventful and glorious career Sri Sarvajnatman attained videha mukthi in Kanchi on the 14th day of the dark fortnight (Vaishaka Krishna Chaturdasi) of the cyclic year Nala (364 BC).
 

ACHARYA-4

Sri Sathyabodhendra Saraswati : He is a native of Amaravatitheera in Chera country, and was known as Phalinisa in his poorvasrama. He was the son of one Thalinesa Sharma. He was a great fighter of Samkhyas, Bauddhas and Jainas. He was the author of Padaka-Sata (explanatory treatise on Sankara Bhashya). Sri Sathyabodhendra Saraswati attained mukti at Kanchi on Krishna astami in the month of Vaishaka of the cyclic year Nandana (268 BC ).
 

ACHARYA-5

Sri Jnanandendra Saraswati : He was known as Jnanottama before Sanyasa. He was the son of Nagesa, a Dravida Brahman. He was a great tarkika and wrote a commentary called Chandrika, on Sri Sureswaracharya's Naishkarmya Siddhi. He, in his Chandrika commentary, has spoken of his guru Sri Satyabodha and Parama Guru Sri Sarvajnatman. This Chandrika commentary was edited and published by Prof. Hiranayya of the Mysore University. In the preface to this commentary, Sri Jnaanandendra Saraswati has spoken of himself as the glory of the Sarvajasrama at Kanchi. He attained mukti at Kanchi on Sukla Saptami in the month of Mrigaseersha of the cyclic year Manmatha (205 BC).
 

ACHARYA-6

Sri Suddhanandendra Saraswati : He was the son of Bharvu Pandita and a native of Vedaranyam. His former name was Viswanatha. He was a Dravida Brahmin. Sri Suddhanandendra Saraswati attained mukti at Kanchi on Sukla Shashti in the month of Jyestha of the cyclic year Nala (124 BC).
 

ACHARYA-7

Sri Aanandaghanendra Saraswati : He was known as Chinnayya before Sanyasa. He was the son of Suryanarayana Makhi. He hailed from Chera country. A great votary of Gauri, through divine grace of God, he obtained extraordinary literary powers. He wrote commentaries on the Sankara Bhashyas and Sureswaracharya's Vartikas. He attained mukti at Srisail on KrishnaNavami in the month of Vaisakha of the cyclic year Krodhana (55 BC).
 

ACHARYA-8

Sri Kaivalyanandayogendra Saraswati : Before Sanyasa, he was known as Manganna and a native of Tirupati in Andhra. He was the son of Trailinga Sivayya , He attained mukti at Kanchi on first day of Makara of the, cyclic year Sarvadhari (28 AD),
 

ACHARYA-9

Sri Krpa Sankarendra Saraswati : An Andhra Brahmin by birth, his former name was Gangesopadyaya. He devoted himself, heart and soul, to the eradication of degenerate, obscene practices that had once again crept into religion after the Bhagavatpada's time, and restored purity. It fell to the lot of Krpa Sankara to continue and perfect the noble work that Sri Adi Sankara had inaugurated. Krpa Sankara pursued with great vigour, the work of the Master and enhanced the greatness of Shanmatas introducing a chastened mode of worshiping Siva, Vishnu, Ambika, Surya, Ganapati and Skanda. In short, he prepared the ground for the growth of the devotional path to be attempted in the future by Saiva Nayanars, These later Saiva and Vaishnava religious reformers owe it to both Adi Sankara and Krpa Sankara so that their work was rendered easier by the preliminary religious reforms effected by the two great luminaries. He is said to have attained mukti at a place near Vindhya region on Krishna Tritiya in the month of Kartika of the cyclic year Vibhava (69 AD).
 

ACHARYA-10

Sri Sureswara: Who succeeded Sri Krpa Sankara was a Maharashtra Brahmin and his poorvasrama name was Maheswara. He was the son of Iswara Pandita. He attained mukti at Kanchi on Purnima in the month of Ashada of the cyclic year Akshaya (127 AD).

  ACHARYA-11

Sri Sivananda Chidghanendra Saraswati : He was a Karnataka Brahmin and the son of one Ujjvala Bhatta. His poorvasrama name was Iswara Vatu. His predilections were towards Sivaadvaita. He attained mukti at Vrjddhachala on Sukla Dasami in the month of Jyestha of the cyclic year Virodhikrit (172 AD).
 
ACHARYA-12

Sri Chandrasekharendra Saraswati : He was a native of a village near River Palar and was the son of Vatsa Bhatta. His former name was Hari. He entrusted the affairs of the Matha in the hands of one of his sishyas and engaged himself in a special type of Yoga. After a reign of sixty-three years, he disappeared into a cave in Seshachala on Sukla Navami in the month of Ashada of the cyclic year Ananda (235 AD).
 
ACHARYA-13

Sri Satchidghanendra Saraswati : Known as Seshaya in his poorvasrama, he belonged to a village on the bank of the Gadilam river. He was the son of Sridhar Pandlta. Like his predecessor, he relinquished his pontificate to his successor and wandered about the environs of Kanchi as an "Avadhuta". After wandering for over thirty-two years, he disappeared into a. temple in Kanchi and it is said that his mortal frame got transformed into a Linga, now identified with Kayarohaneswara at Kanchi on Sukla Prathama in the month of Margasirsha of thecyclic the cyclic year Khara (272 AD).
 
ACHARYA-14

Sri Vidyaghanendra Saraswati : He was Andhra by birth. His name before Sanyasa was Nayanai A great adept in Mantra Sastra, He is said to have mollified Ugra Bhairava. He attained mukti at a place near Agastya Hill on Amavasya in the month of Margasirsha d the cyclic year Dhatu (317 AD)
 
ACHARYA-15

Sri Gangadharendra Saraswati : Hailing from Andhra, he was the son of Bhadragiri of Kanchi. His former name was Subhadra. Gangadhara was renowned for his great erudition. He attained mukti near the Agastyq Hill on Sukla Prathama in the month of Chaitra of the cyclic year Sarvadhari (329 AD).
 
ACHARYA-16

Sri Ujjvala Sankarendra Saraswati : Before Sanyasa, he was known as Achyuta Kesava. He was son of Kesava Sankara. He was a Maharasthra Brahmin by birth. He was a great fighter of heretics. He went on Digvijaya and during his tours he drove the followers of Jainism beyond the Sindhu. He visited Kashmir and attained mukti at Kalapuri. Since then the place came to be known as Ujjvala Maha Yatipura on Sukla Ashtamj in the month of Valsakha of the cyclic year Akshaya (367 AD).
 
ACHARYA-17

Sri Sadasivendra Saraswati : He was the son of Deva Misra, a Brahmana Minister of Kashmir. He showed a leaning towards Vedanta in his early years. He was ordained in Sanyasa by Sri Ujjvala Sankara. Wherever he went, he fed a number of Brahmanas every day. He attained mukti at Tryambaka (near Nasik) on Sukla Dasami in the month of Jyestha of the cyclic year Bhava (375 AD).
 
ACHARYA-18

Sri Yogafilaka Surendra Saraswati : He was a native of Maharasahtra and the son of one Madhava. He vanquished the notorious Charwivaka Durdivi by argument. He attained mukti near Ujjain on Sukla Prathama in the month of Margasirsha of the cyclic year Taruna (385 AD).
 
ACHARYA-19

Sri Martanda Vidyaghanendra Saraswati : Also known as Suryadasa, he was the son of one Umesa Sankara, His former name was Srikanta. Early in life, he was afflicted by Leuco-derma. But he got completely cured of the disease by offering 1008 prostrations to Bhagavan Surya every day. He was ordained in his eighteenth year and after a reign of 13 years, he attained mukti at a village on the bank of the Godavari on Krishna Navami in the month of Bhadrapada of the cyclic year Hevilambi (398 AD).
 
ACHARYA-20

Sri Muka Sankarendra Saraswati : He was the son of one Vidyavati, an astrologer and astronomer. He was a congenital deaf-mute. But through the grace of Goddess Kamakshi he gained the power of speech. On knowing this attainment of speech by Mooka because of the grace of Devi, the then Acharya of Sri Kanchi Kamakoti Peetam, Sri Vidyaghana, sent for the boy's parents and told them of his intention of giving sanyasa to the boy and, with their consent, gave sanyasa to the boy and ordained him as his successor in the Kamakoti Math. Vikramaditya Sakari of Ujjain, Matrugupta, some time king of Kashmir, and Pravarasena, who succeeded Matrugupta on the throne, all considered it a rare privilege to serve at the feet of this great Acharya. Muka Sankara is the author of Muka Panchasati, a lyrical outburst of poetry on Kamakshi, The mellifluence of the work is said to be rivaled only by Lila Suka's Krishna Karnamrta. He attained mukti at a village near Godavari on full moon day in the month of Sravana of the cyclic year Dhatu (437 AD).
 
ACHARYA-21

Sri Chandrasekharendra Saraswati II : He was a native of Konkan and the son of Achyuta. He succeeded Muka Sankara as the Pontiff of the Kamakoti Peetha and attained mukti at Banares on Krishna Astami in the month of Sravana of the cyclic year Vyaya (447 AD).
 
ACHARYA-22

Sri Bodhendra Saraswati : He was the son of one Ramanatha, a native of Ratnagiri in Maharashtra. His name prior to sanyasa was Madhura. He was a great physician and yogi. He attained mukti near Jagannatha Kshetra on Sukla Navami in the month of Kartika of the cyclic year Raudri (481 AD).
 
ACHARYA-23

Sri Satchisukhendra Saraswati : He was a native of Srikakulam in Andhra and son of Somanarayan. His former name was Girisa. He was a great votary of Subramanya. He attained mukti near Jagannatha Kshetra on Sukla Saptami in the month of Vaisaka of the cyclic year Khara (512 AD).
 
ACHARYA-24

Sri Chitsukhendra Saraswati : He was a native of Konkan and was known as Siva Sarma before sanyasa. All through his pontificate, he remained in Konkan and attained mukti near Ratnagiri on Bahula Navami in the month of Sravana of the cyclic year Prabhava (527 AD).
 
ACHARYA-25

Sri Satchidanandaghanendra Saraswati : He was the son of Krishna, a native of Srimushnam. He was a Dravida Brahrnana. Thrice he toured extensively all over India. He Was a great Yogi, and by his yogic powers, he is said to have turned Into a Linga at Gokarna on Sukla prathama in the month of Ashada of the cyclic year Prabhava (548 AD).
 
ACHARYA-26

Sri Prajnaghanendra Saraswati : .He was the son of Prabhakara, a native of a village on the bank of the Pinakini. His former name was Sonagiri. He attained mukti at Kanchi , on Sukla Ashtami in the month of Vaishaka of the cyclic year Svabhanu (546 AD).
 
ACHARYA-27

Sri Chidvilasendra Saraswati : He was the son of Madhusudhana, a native of Hastagiri. His former name was Hari Kesava and he was an Andhra by nationality. He attained mukti at Kanchi on the First day in the month of Chaithra of the cyclic year Durmukhi (577 AD).
 
ACHARYA-28

Sri Mahadevendra Saraswati I : He was the son of Bhanu Misra, a native of Bhadrachala. His pre- sanyasa name was Sesanarayana. He was a Maithila Brahmana domiciled in Andhradesa. He attained mukti at Kanchi on Krishna Dasami in the month of Asvina of the cyclic year Raudri (601 AD).
 
ACHARYA-29

Sri Purnabhodhendra Saraswati : He was the son of Sripati. His former name was Krishna. He attained mukti at Kanchi on Sukla Ekadasi in the month of Sravana of the cyclic year Eswara (618 AD)
 
ACHARYA-30

Sri Bhodhendra Saraswati II: He was the son of one Kajahasti . His Poorvasrama name was Balayya. He attained mukti at Kanchi on Krishna Chaturti in the month of Vaisaka of the cyclic year Ananda (655 AD).
 
ACHARYA-31

Sri Brahmanandaghanendra Saraswati : He was the son of one Ananta, a native of a village on the bank of the river Gadilam. A Dravida Brahmana by birth, his former name was Jyestha Rudra. He was an authority in the six Darsanas. He was held in high veneration by King Lalitadiya Muktapida of Kashmir and by the great dramatist Bhavabhuti. He attained mukti at Kanchi on Sukla Dwadasi in the month of Jyeshta of the cyclic year Prabhava (668 AD).
 
ACHARYA-32

Sri Chidanandaghanendra Saraswati : He was the son of one Kanva Sankara. His former name was Padmanabha. He was a great yogi and he subsisted on dry leaves only. He attained mukti at Kanchi on Sukla Shashti in the month of Margasirsha of the cyclic year Prajotpatti (672 AD).
 
ACHARYA-33

Sri Satchidananda Saraswati : Otherwise known as Bhaskara Paramesthi. He was the son of one Praudha Ramanna, a native of a village on the bank of the Chandrabhaga. His former name was Timmanna, and he was a versatile linguist. He carried out extensive repairs to the Math buildings at Kanchi and attained mukti on Krishna Shashti in the month of Prostapada of the cyclic year Khara (692 AD).
 
ACHARYA-34

Sri Chandrasekharendra Saraswati III : was the son of Mahadeva, a native of a village adjoining the river Vegavati. His former name was Sambhu and he made extensive tours. On one occasion, he heroically saved a child that had been caught in the midst of wild fire in a forest. He attained mukti at Kanchi on New Moon day in the month of Margasirsha of the cyclic year Saumya (710 AD).
 
ACHARYA-35

Sri Chitsukhendra Saraswati : He was the son of Vimalaksha, a native of Vedachala. His pre-sanyas name was Susila Kamalaksha. He attained mukti in the Sahya mountain area on Sukla Shashti in the month Ashada of the cyclic year Dhatu (737 AD).
 
ACHARYA-36

Sri Chitsukhanandendra Saraswati : He was the son of Somagiri, a native of a village adjoining Palar. He was a Dravida by nationality and his former name was Suresa. He attained mukti at Kanchi on Purnima in the month of Asvina of the cyclic year Hevilambi (758 AD).
 
ACHARYA-37

Sri Vidyaghanendra Saraswati III: He was the son of Balachandra. His former name was Suryanarayana. He attained mukti at Chidambaram, where he had gone on a pilgrimage on Krishna Dwitiya in the month of Pushya of the cyclic year Prabhava (795 AD).
 
ACHARYA-38

Sri Abhinava Sankarendra Saraswati : He was one of the greatest among the successors of Adi Sankara, so great indeed that he and his deeds are often confounded with those of the Great Bhagavatpada and his deeds. His life story has been described in detail in a work entitled the "Sankara Vilasa" by Vakpati Bhatta. His father was one Visvajit of Chindambaram. He was invested with Yajnopavita at the age of five and taught Vedas. He showed an extraordinary promise in dialectics and soon he became a formidable disputant on intricate questions in philosophy. He defeated Vakpati Bhatta, a great scholar of that time, in argument. He ascended the Savajna Pitha in Kashmir. It is said that he entered the Dattatreya cave in the Atreya Mountains in the Himalayas on Amavasya in the month of Ashada of the cyclic year Slddharti (840 AD) and that it was the end of his mortal career.
 
ACHARYA-39

Sri Satchidvilaasendra Saraswati : He was the son of Kamaleswara of Kanyakubja and was known by the name Sripati before Sanyasa. For a long time, He lived in Padmapura. He attained mukti at Kanchi on Purnima in the month of Vaishaka of the cyclic year Nandana (873 AD).
 
ACHARYA-40

Sri Mahadevendra Saraswati II: He was the son of one Kannayya, a native of Karnataka. His poorvasrama name was Sivaramabhatta. He was of a very handsome appearance and hence styled Sobhana and Ujjvala. He attained mukti at Kanchi on Sukla Shashti in the month of Vaisakha of the cyclic year Bhava (915 AD).
 
ACHARYA-41

Sri Gangadharendra Saraswati II: He was the successor of Sri Mahadevendra and he was the son of Umesabhatta, a native of a village on the bank of the Bhima river. His former name was Appanna, and he was a Karnataka by nationality. He is said to have restored vision to the poet Rajasekhara, who had become blind, He attained mukti at Kanchi on Sukla Prathama in the month of Sravana of the cyclic year Saumya (950 AD).
 
ACHARYA-42

Sri Brahmanandaghanendra Saraswati : He was the son of one Subramanya. He was known by the name Narasambhatta prior to sanyasa. He attained mukti at Kanchi on Sukla Prathama in the month of Sravana of the cyclic year Eswara (978 AD).
 
ACHARYA-43

Sri Anandaghanendra Saraswati : He was the son of Sudeva Bhatta, a native of a village in the Tungabhadra valley. His name before initiation into the ascetic order was Sankara Pandita. He attained external bliss at Kanchi on Sukla Navami in the month of Chaitra of the cyclic year Pramadi (1014 AD).
 
ACHARYA-44

Sri Purnabhodhendra Saraswati II : His father was Siva, native of Karnataka region. His name in the former ashrama was Hari. He attained videha mukti at Kanchi on Krishna Trayodasi in the month of Proshtapada of the cyclic year Pramadi (1040 BC).
 
ACHARYA-45

Sri Paramasivendra Saraswati I: He was the son of Sivasamba Panditar. His name before he became an ascetic was Srikanta. He attained mukti at Kanchi on Sukla Saptami in the month of Asvina of the cyclic year Sarvari (1061 AD).
 
ACHARYA-46

Sri Sandranandabhodhendra Saraswati : He was the son of Surya. His former name was Somadeva and he spent a great part of his early life in attending on his Guru and predecessor Paramasiva I. He was the author of Katha-Sarit Sagara. He was presented with a palanquin wrought with pearls by King Bhoja of Dhara. He attained mukti at Arunachala Kshetra on Arriavasya in the month of Ashada of the cyclic year Esvara (1098 AD).
 
ACHARYA-47

Sri Chandrasekharendra Saraswati IV: otherwise known as Chandrachuda. He was the son of Suka Deva, a native of Kundini riverside. He was a Dravida by nationality and his pre-sanyasa name was Srikantha. He went on tours of digvijaya and defeated in argument Hemacharya, a great Jain teacher in the court of Vidyalola Kumarapala, and author of Kumarapala Charita. This Acharya was also held in considerable veneration by Mankha, the author of Srikantha Charita,by Krishna Misra, the author of Prabhoda Chadrodaya and Guruvijaya and Jayadeva, author of Prasanna Raghavan, Chandraloka and Bhakti Kalpa Latika, and Suhala, and also by a physician of Kashmir and author of a medical lexicon, known as Vaidyabhidhana Chintamani, Jayadeva has celebrated the victory of Chandrasekhara over Hemacharya in his Bhakti Kalpalatika. Jayasimha, king of Kashmir, considered himself blessed in the service of this great Acharya. He attained mukti at Arunachala Kshetra on Amavasya in the month of Chaitra of the cyclic year Parthiva (1166 AD).
 
ACHARYA-48

Sri Advaitanandabodhendra Saraswati : Also called Chidvilasa. He was the son of Premesa, who was a native of a village on the bank of the Pinakini. His poorvasrama name was Sitapati. He defeated in argument Sriharsha, author of Khandana Khanda Khadya and Naishada, as also Abhinava Gupta, a tantrik writer. He was the author of Brahmavidyabharana, Santi Vivarana and Gurupradipa. He attained mukti at Chidambaram on Sukla Dasami in the month of Jyeshta of the cyclic year Sidharthi (1200 AD).
 
ACHARYA-49

Sri Mahadevendra Saraswati III : He was the son of Achyuta of Chhayavanam in the Tanjore District. His former name was Gurumurthi. He was a devout worshipper of Parasakti but not a tantrika. He attained mukti on the banks of the Gadilam River on Krishna Ashtami in the month of Sravana of the cyclic year Parabhava (1247 AD).
 
ACHARYA-50

Sri Chandrachudendra Saraswati I: He was the son of Arunagiri and was known as Gangesa before sanyasa. Like his Guru Mahadeva, he was also an ardent devotee of Parasakti and offered one crore of oblations in a homa performed to propitiate Paradevata. He attained mukti on the banks of the Gadilam river on Sukla Shashti in the month of Jyesta of the cyclic year Durmukhi (1297 AD).
 
ACHARYA-51

Sri Vidyateerthendra Saraswati : He was the son of one Sarangapani, a native of Bilvaranya. His pre-sanyasa name was Sarvajna Vishnu. Sayana, commentator of the Vedas, Madhava (later Vidyaranyaswami), Vedanta Desika, the Vaisnava scholar, and Bharati Krisna Tirtha, were all pupils of Vidya Tirtha. After reigning at the Kanchi Math for 73 years, he went to the Himalayas to perform tapas. After spending 15 years in tapas, he attained videha mukti there on Sukla Prathama in the month of Magha of the cyclic year Raktakshi (1385 AD).
 
ACHARYA-52

Sri Sankaranandendra Saraswati : He was the son of Balachandra, a native of Madhyarjuna or Tiruvidaimarudur. His former name was Mahesa. Before succeeding to the pontifical throne, he had accompanied Vidya Tirtha to the Himalayas. It was Sankarananda who was largely instrumental in the founding of eight new Advaita Mathas in Karnataka. He was the author of Dipikas on Isa, Kena, Prasna and Brhadaranyaka Upanishads. He was the author of Atma Purana and a commentary on the Bhagavat Gita. He vigorously combated the aggressive propaganda carried on by Vaisnava and Madwa sectarians. He attained mukti at Kanchi on Sukla Prathama in the month of Vaisakha of the cyclic year Durmukhi (1417 AD).
 
ACHARYA-53

Sri Purnananda Sadasivendra Saraswati: He was a native of Nagaranya. He was the son of one Naganatha. He went on a tour to Nepal and was accorded royal honours by the King of Nepal. He attained mukti at Kanchi on Sukla Dasami in the month of Jyesta of the cyclic year Pingala (1498 A.D).
 
ACHARYA-54

Sri Vyasachala Mahadevendra Saraswati : He was the son of Kamesvara and Kamalamba who belonged to Kanchi. His pre-sanyasa name was Kuppanna. He is the author of a Sankara Vijaya. He attained mukti at Vyasachala on the first day of the cark fortnight of Ashada in the cyclic year Akshaya (1507 AD).
 
ACHARYA-55

Sri Chandrachudhendra Saraswati II : He was a native of Asmachala, near Manimuktar river in South Arcot District. He was the son of Purari and Srimati. His former name was Arunagiri. He was a Dravida Brahmana. He attained mukti at Kanchi on Sukla Ekadasi in the month of Meena of the cyclic year Swabhanu (1524 AD).
 
ACHARYA-56

Sri Sarvajna Sadasiva Bhodhendra Saraswati : He was the son of Chiruta Chikkanna, a native of a village on the banks of the north Pennar. He was the Guru of Pravira Setupati Raja of Ramnad. It is said that he was the author of Svatma Nirupana. He attained mukti at Rameswaram on Sukla Ashtami in the month of Chaitra of the cyclic year Vilambi (1539 AD).
 
ACHARYA-57

Sri Paramasivendra Saraswati II : He was the son of Parameswara, native of a village on the bank of the river Pampa. He was known as Sivaramakrishna before Sanyasa. He was the Guru of the great Sadasiva Brahmendra, the author of the Gururatna malika and the great Brahma Jnani. The greatness of Paramasivendra may be gauged from the fact that Sadasiva Brahmendra used to carry the sandals of the Acharya always on his head. And the greatness of Sadasiva Brahmendra may also be understood by an incident, which is recounted in popular tradition, Sadasiva steeped in the bliss of Brahman, was wandering about as an Avadhuta, to all appearances like a mad man. Some one reported to Paramasivendra that Sadasiva had gone mad. The Acharya is reported to have answered "I wish I had but a touch of that madness". So great indeed was Paramasivendra that Sadasiva Brahmendra has immortalised immortalised him in his Atma Vjdya Vilasa. This Acharya wrote a commentary on Siva Gita. He attained mukti at Svetaranya (Tiruvenkadu) in Tanjore District on Sukla Dasami in the month of Sravana of the cyclic year Parthiva (1586 AD).
 
ACHARYA-58

Sri Atma Bodhendra Saraswati : He was a native of Vruddhachala, and son of one Viswamakhi. His pre-sanyasa name was Visvesvara. He toured extensively and stayed at Benares for a long time. He wrote a Bhasya on the Sri Rudram. It was Atma Bodha that directed Sadasiva Brahmendra to write the Gururatna Malika. He attained mukti on the banks of the river South Pinakini, known in Tamil as Then Pennai on Krishna Ashtami in the month of Tula of the cyclic year Eswara (1638 AD).
 
ACHARYA-59

Sri Bhagavannama Bodhendra Saraswati : He was born in Mandana Misra Agraharam at Kanchi as the son of one Kesava Panduranga. Bhoddendra's former name was Purushottama. It was he who stressed the efficacy of devotion as a means to liberation in Kali. He therefore undertook the great task of Nama Siddhanta, or establishing the supreme efficacy of reciting the names of Bhagavan in many of his writings, chiefly in Namamrta Rasayana and Namamrta Rasodaya. His mission of Nama Siddhanta was pursued with equal vigor by Sridhara Venkatesa, or Ayyaval of Tiruvisainallur and by Sadguru Swami of Marudanallur. It was the Nama Siddhanta of Bodhendra that was ultimately responsible for the evolution of Bhajana Sampradaya as an institution in the religious life of the Hindu community in South India. Bodhendra performed Tatanka Pratistha at Jambukeswaram and while returning to Kanchi he attained videha mukti at Govindapuram on Full Moon day in the month of Proshtapada of the cyclic year Prajotpatti (1692 AD). It is said the spiritual presence of Bodhendra still abides at his Adhisthana at Govindapuram. It is said that in the calm silence of the night a melodious voice uttering Rama Nama is heard rising from subdued tones to a crescendo, and then fading into silence again.
 
ACHARYA-60

Sri Advaitatma Prakasendra Saraswati : He was also known as Govinda. He was the son of Parasurama, a native of a village adjoining the river Vasistha. His former name was Sruti-Pandita. For some time, he lived in Govindapuram where his predecessor had attained mukti. He was held in very great veneration by Sahaji, , the King of Tanjore. He attained mukti at the village Ambi, near Kanchi on Krishna Dwitiya in the month of Chaitra of the cyclic year Svabhanu (1704 AD). His brindavan at Ambi is in daily worship.
 
ACHARYA-61

Sri Mahadevendra Saraswati IV: He was previously known as Narayana. He was a great yogi. It was during his pontificate that Atma Bodha wrote his commentary Susama on the Gururatna Malika. He attained mukti at Tiruvottiyur, now a part of Chehnai on Sukla Navami in the month of Jyesta of the cyclic year Krothana (1746 ,AD).
 
ACHARYA-62

Sri ChandrasekharendraSaraswati V: Kanchi was involved in the Karnatic wars and peaceful existence there had become impossible. Hence the Acharyas of Kamakoti Peetha decided on migrating south though Kanchi still figured as the nominal headquarters. The golden image of Kamakshi (Bangaru Kamakshi) had already been carried away by the sthanikas of the temple first to Udayarpalayam, and later to Tanjore where it has been permanently installed. The Acharya Chandrasekhara himself acceded to the request of Pratapa Simha, Rajah of Tanjore (1740-63) and took up his permanent headquarters at Tanjore. But Kumbakonam, on the banks of the sacred river Kaveri, was found more suitable and shortly thereafter the Acharya shifted to Kumbakonam. Chandrasekhara attained mukti at Kumbakonam on Sukla Prathama in the month of Pushya of the cyclic year Subhakrt (1783 AD)
 
ACHARYA-63

Sri Mahadevendra Saraswati V: He was a great yogi. His former name was Anna Srauti. He was a native of Kumbakonam. He attained mukti at Kumbakoriam on Sukla Dwadasi in the month of Ashada of the cyclic year Srimukha {1813 AD).
 
ACHARYA-64

Sri Chandrasekharendra Saraswati VI: He was known as Venkatasubramanya Dikshita prior to his sanyasa and belonged to the talented family of the great Govinda Dikshita, the Brahmana minister of Tanjore, who is still lovingly remembered as "Ayyan". He was a great adept in Mantra Sastra. The Acharya caused repairs to the temple of Sri Kamakshi at Kanchi and performed kumbhabhishekham on 22nd January 1840 AD. He got the tatankas (ear-oranaments) of Devi Akilandesvari in the Tiruvanaikoil and re-consecrated them on the ear of the goddess in 1848 AD. He attained mukti at Kumbakonam on Sukla Prathama in the month of Karthika of the cyclic year Sadarana (1851 AD).
 
ACHARYA-65

Sri Sudarsana Mahadevendra Saraswati : Son of Seshadri Sastri of Madhyarjuna was known as Mahalingam prior to his sanyasa. He toured extensively and attained siddhi at Ilaiyattangudi on Amavasya in the month of Phalguna of the cyclic year Virodhi (1891 AD). A Temple has been built by the Nattukottai Chettiars on his samadhi.
 
ACHARYA-66

Sri Chandrasekharendra Saraswati VII : He was the son of Sitarama Sastri. This Acharya's poorvasrama name was Swaminatha. He was a native of Udayambakkam. He attained mukti at Kalavai in the year 1907 on Krishna Ashtami in the month of Magha of the cyclic year Parabhava (1907 AD).
 
ACHARYA-67

Sri Mahadevendra Saraswati V: He was the son of Narasimha Sastri and Lakshmi and was known as Lakshmi Narasimha prior to sanyasa. He occupied the Peetha for seven days only and attained mukti at Kalavai on Sukla Prathama in the month of Phalguna of the cyclic year Parabhava (1907 AD).
 
ACHARYA-68

The 68th Pontiff His Holiness Sri Chandrasekharendra Saraswati Swamigal
Sri Swaminathan (born at Villupuram on 20th May 1894 -Anuradha Star) was taken to Kalavai in his 13th year, when he was studying at Tindivanam, to be initiated into ascetic order and ordained as the 68th Acharya of the Kanchi Kamakoti Math. He was given the Sanyasa name Sri Chandrasekharendra Saraswati. He was affectionately called "Mahaswamigal" and "Walking God". He adorned the Peetam from February 13, 1907. True to the tradition of the Peetam set by Adi Sankara, Mahaswamigal travelled throughout the country by foot or by the traditional palanquin. He also stood by the national sentiments in discarding "foreign cloth" (He immersed them in water instead of setting fire) and started wearing Khadi. He set the trend to create Trusts for achieving the objectives of the Peetham. His foremost concern was preservation of the Vedas, tradition and dharma. He advocated simplicity, shunned pomp, ostentation and extravagance. His exposition of Vedanta, sastras and the dharmic duties attracted scholars and laymen alike, from far and wide, for it has always been rich in values and simple in understanding. Great humorist he had the keen acumen to relate root words of all the languages to Sanskrit highlighting its greatness. He attained moksha at Kancheepuram on 8th January 1994 (Dhanur, Krishna Dwadasi) in his Centenary year.
 
ACHARYA-69

The 69th Pontiff His Holiness Sri Jayendra Saraswati Swamigal
Sri Subramaniyam, born on July 18, 1935 at Irulneekki in Thanjavur District had Veda Adyayanam at Tiruvidaimarudur under the direction of Mahaswamjgal and was initiated into Sanyasa on March 22, 1954 and was declared as successor Acharya and given the Sanyasa name Sri Jayendra Saraswati Sri Pada. In the footsteps of the Mahaswamigal, He too undertook yatra throughout the country. He attracted people from every nook and corner. He intensified the activities of the Matam to cover new social objectives -education, health, employment, temple renovation etc. It is due to His untiring efforts, Kamakoti Peetam established religious and social institutions in many parts of the country. Kamakoti Peetam has now become a beehive of socio- religious renaissance. The King of Nepal has erected an arch "Welcome to the only Hindu Kingdom in the world" at the instance of Sri Jayendra Saraswati, in 1988. The only Sankaracharya after the Adi Sankara to visit Manasarovar and Kailash is Sri Jayendra Saraswati Swamigal, in 1998; there He installed the idol of Adi Sankara. He had the unique distinction in being honoured by both Nepal and Chinese Governments. In known recent history, He is the only Sankaracharya to visit Dhaka in Bangladesh in June 2000. In honouring His visit, Sri Dhakeswari Temple named the entrance to the temple as "Sankaracharya Gate". His most notable contribution yet is the founding of the Sri Chandrasekharendra Saraswati Viswa Mahavidyalaya, a Deemed University in the name of His Guru.
 
ACHARYA-70

The 7Oth Pontiff His Holiness Sri Sankara Vijayendra Saraswati Swamigal
Sri Sankaranarayanan, born on March 18, 1969, Periyapalayam, a village near Arani in Tiruvallore District, was taken as Acharya to the Peetham as Sri Sankara Vijayendra Saraswati, on 29th May 1983, while He was studying at Polur. Under the tutelage of His Guru and Parama Guru, the rare fortune for a Peetathipadi, He also travelled throughout the country including remote places like Megalaya. He is deeply worried about the worsening moral and ethical values of the youth and the deteriorating educational standards and vanishing cultural and artistic talents in the country. He has initiated a number of measures to draw the youth, train them in all these aspects along with modern education. His keen interest to preserve our ancient literature has brought out many publications through the Matam in Indian and foreign languages for the benefit of devotees. He has conducted a number of training centres for youth in the name of Bakti Kendra, Dharma Kendra, Karma Kendra, etc, to inculcate in them our values and traditions.

"எங்கே படிச்சே ?" (உபன்யாஸம் நடந்த இடத்தில் ஒரு நிகழ்ச்சி)

"அர்த்தாதுரணாம் ந குருர் ந பந்து,

க்ஷுதாதுராணாம் ந ருசிக்கி ந பக்வம்,

வித்யாதுராணாம், ந சுகம் ந நித்ரா,

காமாதுராணாம் ந பயம் ந லஜ்ஜா"

சொன்னவர் ஸ்ரீ சி. ஆர். சுவாமிநாதன் மத்திய அரசில் பெரும் பதவி வகித்தவர்.... நம்ம சென்னை ஸம்ஸ்க்ருத கல்லூரியிலே 1956,57 லே மஹா பெரியவா சில நாள் தங்கி சாயந்திரம் தினமும் பிரசங்கம் நடைபெறும். கேக்கணுமா. பெரியவா பேச்சை கேக்க கூட்டம் அலை மோதும். அன்று ராஜாஜி வந்திருந்தார். என்ன பேசறதுன்னு மஹா பெரியவா முடிவு பண்ணலை. பக்கத்திலே ப்ரொபசர் சங்கரநாராயணன் நிக்கறதை பெரியவா பாத்து அவரை பக்கத்திலே கூப்பிட்டா. அவர் கிட்டே ஒரு ஸ்லோகத்தைச் சொல்லி அதிலே முதல் ரெண்டு வரியை மட்டும் சொன்னார்கள்.

''உனக்கு அடுத்த ரெண்டு வரி இருக்கே அது தெரியுமா? என்றார்.

''பெரியவா க்ஷமிக்கணும். எனக்கு தெரியலை''

இப்படி பெரியவா ஒரு ஸ்லோகத்தை பத்தி பேசினது மைக்லே எல்லோருக்கும் கேட்டுடுத்து. கூட்டத்திலே ஒருத்தருக்கு அந்த ஸ்லோகம் தெரிஞ்சிருந்தது. அவர் மெதுவாக மேடைக்கு அருகே வந்து ப்ரொபசர் சங்கரநாராயணன் கிட்டே '' சார் பெரியவா கேட்ட அந்த பாக்கி ரெண்டு அடி எனக்கு தெரியும் அது இது தான்” என்று அவரிடம் சொன்னார். அதை ப்ரொபசர் சந்தோஷமா மேடையிலேறி பெரியவா கிட்ட ''பெரியவா அந்த மீதி ரெண்டு வரி இது தான்” என்று சொன்னவுடன்  ''நான் கேட்ட போது தெரியாதுன்னியே''

''ஆமாம் பெரியவா. கூட்டத்திலே யாரோ ஒருவருக்கு தெரியும்னு வந்து எங்கிட்ட சொன்னதைத்தான் பெரியவா கிட்ட சொன்னேன். ''

''அவரை இங்கே அழைச்சிண்டு வா''

இந்த நிகழ்ச்சியை சொன்ன சி. ஆர். சுவாமிநாதனை மேடையில் தன் கிட்ட கூப்பிட்டு பெரியவா

''நீ தான் அந்த ரெண்டு வரியை சொன்னதா?''

''ஆமாம் பெரியவா''

''எங்க படிச்சே?''

''மெட்ராஸ்லே பிரெசிடென்சி காலேஜ்லே''

''நான் அதைக் கேக்கலே. இந்த ஸ்லோகத்தை எங்கே படிச்சே?''

''எங்க தாத்தா சொல்லி கொடுத்தது சின்ன வயசுலே'' ''எந்தவூர் நீ... உங்க தாத்தா யார்?'' சுவாமிநாதன் விருத்தாந்தம் எல்லாம் சொன்னார்.

ஸ்ரீ மஹா பெரியவா சுவாமிநாதன் பேசினது அத்தனையும் மைக் வழியா சகல ஜனங்களும் கேட்டிண்டு இருந்தா. பெரியவா சொன்ன ஸ்லோகம் இது தான்

அர்த்தாதுரணாம் ந குருர் ந பந்து

க்ஷுதாதுராணாம் ந ருசிக்கி ந பக்வம்

வித்யாதுராணாம் ந சுகம் ந நித்ரா

காமாதுராணாம் ந பயம் ந லஜ்ஜா

PRESENT DAY SOCIAL SERVICE

In the present day, social service is viewed in a different manner. Schools and and hospitals are built and banks organised on a community basis with the object of eradicating ignorance, diseases and poverty. But it is evident that these forms of social service have not been an unmixed blessing. Education has not eradicated falsehood and  corruption. On the other hand, unsophisticated tribal people whom modern education has not reached are found to be more honest  than the so-called educated people. Confidence of obtaining cure in hospitals has made people lead reckless lives. All the banks that have come into existence have not succeeded in eradicating poverty among the masses. In our modern mode of life we have multiplied our wants. This will lead only to perpetual discontent. A life of extreme simplicity alone can bring contentment and happiness to the people.
--------------------------
NEED FOR GOD'S GRACE

Gratitude for help received is a cardinal virtue. The taxes you pay to the Corporation of Madras and to the Government are your expression of gratitude for the services rendered  by those agencies. There are super-human agencies which confer benefits on us. We must express our gratitude to those agencies in the manner prescnbed in the Vedas. This expression of gratitude is known as yagna.
--------------------------
NEED FOR TEMPLES

The one cure for all human ills is the power to endure them with faith in God's grace. Bhakti alone can give that  power of endurance. Temples are the agencies for the cultivation of the bhakti. Hence the obligation to build temples  in eyery Place. What is the significance of making offering to the idols installed in temples? This is done as an expression of gratitude to the Power that created all things. Man by himself cannot create even a blade of grass. We will be guilty of gross  ingratitude if we do not offer first to God what We eat or wear. Only the best and the choicest should be offered to God.
--------------------------
SHIVA AND VISHNU ARE ONE

We Hindus regard both Siva and Vishnu as the same and this is evident from the fact that in the ecstacy of our devotion, whether we are alone or are in groups, we exclaim "Haro-hara" and "Govinda-Govinda"  which names come to our lips spontaneously. The holy days of Sivaratri and Janmahstami, are divided from each other by exactly 180 days, and this seems to indicate that God in His aspect as Siva, protects us during one-half of the year, and in His aspect as Vishnu, in the other half. The traditional practice of boys and girls collecting oil for their vigil on Sivartri and Janmashtami nights, singing in chorus a song which means that Sivaratri and Sri Jayanti are the same, is another pointer to the identity of these two manifestations of the Divine.
--------------------------
TEMPLE WORSHIP

It is not even necessary that every one should worship inside the temples every day. Gopura Darsanam will itself elevate our minds and make us remember the source from which we derive all the earthly benefits. At the same time, it is necessary for the community to see that worship at the temples is conducted properly. We should make it a point to see the temple tower every day and thereby concentrate a while in the contemplation of God.  At least once a week we should go round the temple, reciting   naamaas (God's name) and doing bhajan. If we do so, we will derive real and lasting benefit.
--------------------------
GURU BHAKTI

Guru is Isvara in human form, but who is, however free from the triple functions of creation, preservation and destruction, which pertain only to Iswara. If we have absolute faith in him, the guru will shower us with all for which we go to God. In fact,. God is needed only when we cannot find a guru. Guru-bhakti is even higher and more efficactious than Daiva-bhakti. Sri Vedanta Desika has declared that he does not consider God higher than guru. According to a verse, when God is angry, the guru protects you; when the guru himself is angry, there is no protector in the world. If we surrender ourselves absolutely without any reservation to the Guru he will save us from all sorrows and show us the way to salvation. It is due to lack of Guru-bhakti, that Isvarabhakti itself is waning in the hearts of men.
--------------------------
VEGETARIANISM

It can be pointed out to the credit of Hinduism that orthodox Hindus are vegetarians. Orthodox widows of Bengal are strict vegetarians, though Bengalis as a class eat fish. These widows do not drink even a drop of water on Ekadasi day. In  the South, many people among non-Brahmins have adopted Saiva (vegetarian) food and on certain sacred days non-vegetarian food is taboo for the generality of non-Brahmins. The objection to meat is himsa to animals. By the same token, cutting of vegetables too is himsa, By cooking grain, you scorch the garbha (seed) within it and that too is himsa. It has been laid down that ripe fruits and leaves which fall off plants and trees will have to be eaten if one does dot wish to injure any living being. The Rishis of olden days took only such food and cow's milk after the calf had its fill. If one lives on this kind of  food, one will be free from kaama (lust) and freedom from lust is a more potent means for family planning than the methods recommended in modern days.
--------------------------
PREMA

Life without love is a waste. Everyone of us should cultivate Prema or love towards all beings, man, bird and beast. If we are full of this universal love, we shall feel no sorrow. Children overflow with Prema; but as they grow older,  Prema decreases. Prema is exemplifiied in the mother's love for her child. As the saying goes, an unaffectionate son may be seen in this world; but never an unloving mother. Like the mother's attitude towards her child, we too should be prepared to consider the happiness of every creature as of more value than our own happiness.
--------------------------
PREMA TO GOD

That which has a beginning must have an end, is an inexorable rule. Prema is no exception to this rule and so Prema is not unmixed with sorrow. When a beloved one dies, the survivor suffers grief. On that account is it wrong to cultivate love towards others? No But there is a which does not produce grief in the end. We should seek this Prema that is indestructive namely, Prema to God, who is indestructible. Allthings on earth and in heaven may die out but God is eternal. Everything else springs from Him, lives by Him, and, at death, goes back to Him. Loving God, if we look upon all things as God, we shall have in effect loved them as intensely as we love God. To consider things as God, we should remember that they are alI Isvara-svaroopam, possessing the Chith and the sakti of God, without which none of them can exist or function. A non-luminous skylight illumines a dark room when the sunlight falls on it. So too do all objects of the world obtain their intelligence and power from the Omniscient and Omnipresent God. If we love everyone and everything around us as God, even if  they disappear, we will not be afflicted by grief, because our love of God will continue to remain.
--------------------------
PRISON REFORM

Bhajana groups or separate organisations formed for the specific purposes, can minister to the religious needs of prisoners in Jails and patients in hospitals. Permission has now been accorded for conducting religious classes inside jails by Hindus, Muslims and Christians. Hindus are not taking advantage of this concession, while others are. Steps must be taken to remedy this defect. Distribution of booklets and Pamphlets containing the life and teachings of pious men or religious stones, the organisation of kalakshepams and the holding of discourses, can be undertaken for the benefit of the prisoners. If we are able to reform even one in a hundred by this means, it will be a great achievement for society. It will also create a healthy feeling in the prisoners that society has not neglected them.
--------------------------
THE TRUE MESSAGE OF DEEPAVALI

Deepawali and Naraka-Chaturdasi are one and the same. This is celebrated as a national festival throughout India, but in different ways in different parts of the country. In North India, it is considered a day of lights and the houses are colourfully illumined on the occasion. In the South, however, people take an oil bath before dawn and put on new clothes. It brings happiness and joy to people who undergo sufferings in their daily lives. In the early hours of the dawn of the day preceding the new moon day, i.e. Chaturdasi, when the sun is in the Tula Rasi (Libra) of Zodiac, water anywhere in the world is Ganga and oil becomes saturated with auspicious presence of Sri Mahalakshmi. Everyone from the simplest gypsy to the proudest magnate, from the innocent child to the serene saint should take a bath with oil and water and be happy, illuminating every nook and corner with strings of light, literally  deepa-aavali. This is the boon prayed for by a mother when her son, who was a real naraka, to the world at large, was being killed by Sri Krishna. "Let the happiness of every creature in the world be the compensatian for the grief caused to me by  the death of my son", was the prayer of that bereaved mother. Deepavali outweighs every festival because of its having emanated from two hearts in which hapiness of the world at large outweighed the lightest pitch of personal calamity. Nothing can be nobler than this last wish of the dying demon, and more so, the prayer of a bereaved mother.
--------------------------
UMAMAHESWARA

As our earthly parents attend to our material needs, the divine Parents, Sri Parvati and Sri Parameswara, attend to our spiritual growth. As vaak and artha (word and its meaning) are inseparable associated together, so too are Parvati and Parameswara, in the manifestation as Umamaheswara. Kaama or desire is the cause of birth and Sri Parameswara destroyed Kaama with the flame emanating from his third eye. Kaala is the cause of death and Parameswara kicked and vanquished Kaala. In the glorious form of Ummamaheswara, the third eye which burnt Kaama is common both to Parvati and  Parameswara. The left leg which kicked Kaala is that of Parvati. This is why by surrendering our serves to Parvatee­-Parameswara in single minded devotion, we can get rid of birth and death and attain eternal bliss.
--------------------------
HOSPITAL SERVICE

For the benefit of patients who are obliged to remain in hospitals for long periods, voluntary organisations can arrange weekly poojas in some reputed temple and distribute the prasadam from this temple  among the patients. They can also be give specially written pamphlets or booklets calculated to promote faith and devotion in their hearts. These patients, even if they eventually succumb to their ailments, will die with the name of God on their lips.
--------------------------
NEELAKANTA

The function of a Prabhu or Lord is both protection and punishment. Siva saved the world from disaster by swallowing the poison generated when the Occean of Milk was churned. In other words, He took upon himself the sins of the world in order to save humanity. It is this function of God which Christian attribute to Christ namely, saving the sinner. Lord Siva Punished cupid(Kaama) when the latter disturbed. His penance ; but  restored him to life, though without from, at the entreaty of Rati and the intervention of Parvati.
--------------------------
KAMAKSHI

Sri Parvati as Sri Kamakshi or Sri Sivakamasundari is depicted as holding the bow and the arrows of Kamadeva controlling Kaama within Her eyes. Hence Kamakshi. She holds the sweet sugarcane bow representing the minds of  human beings, and  the five arrows representing five senses through which the mind is influenced and is functioning and won the grace of Lord Siva, who alone, as the destroyer of Kaama and Kaala, is capable of saving us from the cycle of birth and death. If we surrender ourselves at the feet of the Divine  Mother in the manner in which Sri Adi Sankara has taught us In the Soundarya Lahari, She Will help us to keep the mind and the senses under control and purify our heart, so that we may attain perfection Without being afflicted by kamma and lobha (lust and desires) and realise the Ultimate Truth and achieve sublime peace and happiness.
--------------------------
TIME FOR PRAYER

We can move fast only when we sail with the wind. The Sandhya kaala is the time when the Cosmos is ripe to respond to correct vibrations emanating from us. Is it proper ­on our part to waste such a opitious time either in eating houses or in clubs Majority of those belonging to the new religion observe prayers at the prescribed hours. But we who belong to this ancient religion have neglected our duty. Therefore, at the approach of Sandhya, wherever we may be, we must wash our hands and feet, wear vibhuti, perfom our anushtaana, and spend a little time in praying to isvara.
--------------------------
MODERN KNOWLEDGE

It is being argued in some quarters as to why we should continue to hug these ancient ways when science has advanced so much as  to enable man to create even artifical satellites and to make them go round the earth. But such people ignore the fact that all these material advancements are of no avail, when there is no peace within oneself. What is the use of the entire world to a man, if in the process of acquiring it, he loses his soul? It is also worth rememberiing that the country  which has created the Sputnik is also getting the Mahabharata translated and that this great Indian epic is being taught in their schools, even though religion is not. It will not be a surprise if  the Russians begin to treasure the Mahabharata with great enthusiasm.
--------------------------
VEDIC RELIGION

        The Vedic religion commands the allegiance of  millions of  people, in spite of the absence of propaganda or  missionary  institutions  to propagate it. It is the example of great men who lived that religion that sustains the faith of the people. Good men, who had attained a high level of jnana, won universal respect, irrespective of the caste in which they were born.. Godliness and love for all are the qualities by which the greatness of a person is judged So long as such great men continue to illumine the dark corners of human heart,  the Vedic religion will wield its influence, not only in this country, but outside  it also. It is only when we regularly and faithfully practise the anushtaanaas enjoined  upon us, that society can produce outstanding  persons,  who will be beacon light of Vedic religion to guide the multitude along right lines.
--------------------------

எந்த ஊர் கோவில்களுக்குள் சென்றாலும் எல்லா கோவில்களிலும் முகப்பில் கஜலக்ஷ்மி சிலையை இரு யானைகள் அமிர்த குடம் ஏந்தி லக்ஷ்மிக்கு அபிஷேகம் செய்யும் நிலையில் வைத்திருக்கிறார்களே என்ன காரணம்?

பதில் : இது மிக முக்கியமான கேள்வி. இருமருங்கும் தீப ஜோதிகள் ஒளிவிடும் தெய்வ சன்னிதானம் ஸ்ரீ லக்ஷ்மி வாசம் செய்யுமிடம். பார்க்கும் போதே மங்களம் அளிக்கக் கூடியவள். நாடி வரும் பக்தர்களுக்கு விரும்பும் வரங்களை அளிக்கக் கூடிய ஆதார சக்தியாக விளங்குகிறாள் ஸ்ரீ மஹா லக்ஷ்மி. அதனால் தான் கோவில்  மண்டப முகப்பில் சந்நதிகளில் ஸ்ரீ கஜலக்ஷ்மி சிலை வைக்கப்பட்டுள்ளது.

ஜகத்குரு ஸ்ரீ ஜயேந்திர பெரியவா

சிருங்கேரி சுவாமிகளுக்கு வரவேற்பு 

ஹைதராபாத்தில் எனக்கு உத்தியோகம். அப்போது என் மாமனார் ஸ்ரீ காமகோடி மடத்தின் பிரதிநிதியாக அந்த இரட்டை நகரத்தில் பல தெய்வீக பணிகளை செய்து வந்தார்.

அந்த சமயத்தில் சிருங்கேரி பீடம் ஸ்ரீ மஹா சந்நிதானம் அவர்கள் ஹைதராபாத் செகந்திராபாத் விஜயம் செய்தார்கள். 

ஒரு ஆந்திர அன்பர் ஸ்ரீ காமகோடி பீடத்துக்கு எதிராக அறிக்கைகள் வெளியிட்டு சலசலப்பை உண்டாக்கினார். அவருக்கு பதிலடி கொடுக்கும் விதத்தில் ஸ்ரீ மஹா சந்நிதானம் பவனி வரும் போது கறுப்புக்கொடி காட்டி தங்கள் எதிர்ப்பை தெரிவிப்பது என்று காமகோடி பீடம் சிஷ்யர்கள் சிலர் முடிவு செய்தார்கள். செய்தி மஹா சுவாமிகள் வரை போய் விட்டது. உடனே தரிசனத்துக்கு வரும் படி என் மாமனாருக்கு தந்தி வந்தது. 

'இதோ பார், ரெண்டு கை சேர்ந்து தட்டினால் தான் சத்தம் வரும். ஒரு கையை மட்டும் ஆட்டினால் சத்தம் வராது யாரோ ஒருவர் நம் மடத்தை பற்றி துஷ்ப்ரச்சாரம் செய்கிறார் என்றால் அதற்கு அவர் தான் பொறுப்பு. நான் உங்கள் ஊருக்கு வந்தால் எப்படி கோலாகலமாக வரவேற்பீர்களோ, அவ்வாறே சிருங்கேரி மஹா சன்னி தானத்துக்கும் செய்யணும். விஜயம் செய்பவர் ஓர் ஆச்சார்யார் பீடாதிபதி. அவாள் மனம் நோகும் படியாக எந்த காரியமும் செய்யக் கூடாது... என்ன? அப்புறம் என்ன? 
மஹா சன்னிதானம் அவர்களுக்கு அவர்களே எதிர்பார்த்திருக்க முடியாத வகையில் கோலாகலமான வரவேற்பு! நாள் தோறும் பிக்ஷாவந்தனம், பாதபூஜை!... பிற ஆச்சார்யர்களிடம் அவ்வளவு மரியாதை பெரியவாளுக்கு.
-------------------------

ஸ்ரீ ஸ்ரீ மஹாபெரியவா எழுதிக்கொடுத்த ஒரு ஆசிய கீதத்தை ஐ.நா. சபையிலே எம்.எஸ் சுப்புலட்சுமி பாடினது உலக அளவில் பேசப்பட்டது. ‘மைத்ரீம் பஜத’ என்று தொடங்கும் அந்தக் கீதம் உலக மக்கள் அனைவரும் போரை விட்டுவிட்டு அமைதியுடன் வாழ வேண்டும் என்று பொருள்பட எழுதப்பட்ட உன்னதமான பாட்டு. 

இது நடந்த சில நாட்களில் மடத்துக்கு ஒரு கடிதம் வந்தது. உலக அளவில் தன்னைப் பிரபலப்படுத்திக்கொள்ள ஒரு இசைக் கலைஞரைக் கொண்டு பெரியவா இது போன்ற பப்ளிஸிட்டியைத் தேடிக்கொள்ள முயல்கிறார் என்பதே அந்தக் குற்றச்சாட்டு.

அதற்குப் பெரியவா சொல்லறா ..

“இதுலே ஆத்திரப்படறத்துக்கோ கோபப்படறத்துக்கோ ஒன்னுமில்லே. ஐ.நா. சபைக்காரன் இப்படியொரு மெஸேஜ் வேணும்னு கேட்டானா. இல்லையே, நானாதானே அட்சதையைப் போட்டுக்கொண்டு தேசம், லோகம் பூராவுக்கும் நான் உபதேசம் பண்றவனாக்கும் என்று நினைச்சுப் பாட்டுப் போட்டுத் தந்தேன். அதனாலே இது ஒரு ஸெல்ஃப் பப்ளிசிட்டிக்கு நானா பண்ணிய காரியம்னு ஒருத்தர் நினைக்கிறான்னா அதுல தப்பில்லையே. அவர் சரியாகத்தான் சொல்லி இருக்கார்னு புரிஞ்சிண்டு இனிமே ஜாக்கிரதையா இருக்கணும்.

லோக சமாதானத்துக்காக ஐ.நா சபையிலே அனைவரும் பயன் பெற வேண்டும் என்று நினைச்சுப் பாட்டு எழுதிக்கொடுத்தற்கு ஒரு அநாகரிகமான விமர்சனம் வந்ததே என்று வருத்தப்படுவது வேதனைப்படுவது ஒரு பக்கம் இருந்தாலும் அதைச் சமநிலையோடு எதிர்கொண்டு அதற்குத் தன் செயலை நியாயப்படுத்தி கூற வேண்டும் என்று எண்ணாமல் அந்த அபாண்டத்தைத் தனக்கு ஒரு பாடமா பாவித்துக்கொண்டாரே, சாட்சாத் பரமேஸ்வரனான பெரியவா.
-------------------------